Τελικά η ατάκα του 'θα ξανασυναντηθούμε' πιάνει πιο γρήγορα απ'ότι περίμενα.
"Γεια και σε εσένα πριγκίπισσα." είπε ο Ντάνιελ.
Ωχ θεέ μου, θα πει κι άλλες μαλακίες; αναρωτήθηκα.
Η Σαμ από δίπλα μου γέλασε.
"Πριγκίπισσα; Εγώ σε έβρισα;" τον ρώτησα πειραχτικά. Αυτός μου χαμογέλασε στραβά.
"Τι δουλειά έχεις εδώ πριγκίπισσα;" με ρώτησε.
"Εσύ δεν μου είπες ότι θα ξανασυναντηθούμε;" τον ρώτησα. "Πήρα την πρωτοβουλία." γέλασε και με αγκάλιασε. Έπειτα έδωσε το χέρι του στην Σαμ για να συστηθεί. Εν το μεταξύ ο Εντ είχε εξαφανιστεί.
"Να σας φέρω κάτι να πιείτε;" μας ρώτησε ευγενικά.
"Εγώ δεν πίνω." του είπα κοκκινίζοντας.
"Εγώ όμως θα πιω κάτι." είπε η Σαμ.
Την κοίταξα στραβά. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι ήθελε να μου πει. Τα καστανά της μάτια ακολουθούσαν τον Ντάνιελ καθώς έφευγε. Με έπιασε από το μπράτσο και με τράβηξε στην γωνία.
"Τι έπαθες;" της φώναξα για να ακουστώ πάνω από την δυνατή μουσική. Κάτι μου απάντησε αλλά δεν άκουσα. Κούνησα το κεφάλι μου.
"Δεν σε ακούω!" της είπα. Με κοίταξε απογοητευμένη και μου το ξαναείπε λίγο πιο δυνατά. Το μόνο που άκουσα ήταν ένα 'ντελεαιδεριαν' βγάλε συμπέρασμα εσύ μετά. Με παράτησε.
"Ορίστε το ποτό σου." έδωσε το ποτήρι στη Σάμμυ. Τον ευχαρίστησε και ήπιε μια μικρή γουλιά από το ποτό. Έπρεπε να βγάλω το μπουφάν από πάνω μου. Έμοιαζα με παραγεμισμένο κρεμμύδι.
"Που να αφήσω το μπουφάν μου;" ρώτησα το καστανό αγόρι. Κοίταξε πρώτα εμένα και μετά το μπουφάν.
"Δώσ'το σε εμένα πριγκίπισσα." είπε ενώ πήρε το μπουφάν μου και το μπουφάν της κολλητής μου στα χέρια του. Τον ακολούθησα με το βλέμμα μου για μια στιγμή και μετά τον έχασα μέσα στο πλήθος. Βαριόμουν αφάνταστα. Δεν ήταν για εμένα τα πάρτυ. Ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση μου. Και ήμουν σίγουρη για τον ιδιοκτήτη του.
"Ώστε με συγχώρεσες." είπε κοντά στο αφτί μου με βραχνή φωνή.
Damned..
Πήγα λίγο πιο κει έτσι ώστε να μην με φτάνει. Η Σαμ είχε σκύψει το κεφάλι της κάτω και κοιτούσε το πάτωμα, σαν να περίμενε να ανοίξει και να την καταπιεί.
Δεν πάει καλά ο κόσμος, σκέφτηκα και χαμογέλασα στον εαυτό μου.
"Α μου είσαι ακόμα θυμωμένη μικρή;" μου είπε χαμογελώντας.
Μικρό είναι το μάτι σου, αλλά αυτό το είπα από μέσα μου οπότε δεν το άκουσε κανείς άλλος εκτός από εμένα. Δεν του απάντησα.
"Ωω έλα τώρα. Τι θες να κάνω για να με συγχωρέσεις;" η μυρωδιά του αλκοόλ πλανώταν στον αέρα. Σίγουρα είχε πιει αρκετά.
"Άντριαν πόσο έχεις πιει;" τον ρώτησα.
"Μην ανησυχείς για εμένα μικρή. Να ανησυχείς για τους άλλους που σε κοιτάνε. Θα τους χτυπήσω." είπε και γέλασε μόνος του. Το μάτι μου έπεσε πάνω στον αδερφό μου.
Σώθηκα.
Τον παράτησα και πήρα το χέρι της Σαμ στο δικό μου, που τόση ώρα κοιτούσε στο πάτωμα. Σίγουρα κάτι ήθελε να μου πει. Την πήρα και πήγαμε στο αδερφό μου, ο οποίος είχε περικυκλωθεί από διακόσια 'κορίτσια' που είχαν βγάλει έξω τον κώλο τους.
Έκανα στην άκρη μια κοντή ξανθιά κοπέλα και έπιασα τον αδερφό μου από το μπράτσο. Τον έβγαλα από εκεί μέσα.
"Τι κάνεις;" τον ρώτησα σχεδόν θυμωμένη.
"Χορεύω αδερφούλα! Είπες στον Άντριαν ότι θα μείνουμε εδώ απόψε;" με ρώτησε με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη του.
Ωχ το ξέχασα αυτό. Τι θα κάνω; Όλα πάνε στραβά.
Παράτησα τον αδερφό μου και την Σαμ, οι οποίοι χορεύαν και προσπάθησα να βρω καθαρό αέρα. Βγήκα στον κήπο από μια μπαλκονόπορτα. Όσα παιδιά ήταν μέσα στο σπίτι και χόρευαν άλλα τόσα ήταν απ'έξω και μιλούσαν μεταξύ τους ή φασώνονταν. Προσπάθησα να βρω έναν άδειο χώρο για να καθίσω. Το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια κούνια κάτω από ένα δέντρο. Καθώς πήγαινα προς το μέρος της, ενα σώμα μου έκρυψε την θέα. Έκανα την κοπέλα στην άκρη για να περάσω και όταν κοίταξα ξανά τον στόχο μου, είδα ότι ένας άλλος κάθονταν πάνω της.
Γαμώ την μυωπία μου! Τώρα να πάω ή να μην πάω;
Την απόφαση την πήραν τα πόδια μου, τα οποία χωρίς να με ρωτήσουν συνέχισαν την διαδρομή τους. Λίγο πριν φτάσω στον προορισμό μου κατάλαβα ποιος καθόταν. Πήγα και κάθισα δίπλα του.
"Ωπ Άρια." μου είπε.
"Πως νιώθεις;" τον ρώτησα.
"Υπέροχα." όχι δεν ήταν μεθυσμένος.
"Χαίρομαι." του είπα χαμογελώντας.
"Πως και μου μιλάς;" είπε σοβαρά. Ανασήκωσα τους ώμους μου. Για λίγη ώρα κανείς από τους δυο μας δεν μίλησε. Αποφάσισα να σπάσω την σιωπή.
"Έχεις αδερφό;" τον ρώτησα παραξενεμένη. Χαμογέλασε κοιτώντας το κενό.
"Είμαι σίγουρος ότι τον έχεις γνωρίσεις τον μαλάκα."
"Πιθανόν." το άφησα εκεί το θέμα.
"Εμ.. ο Ντέιβ και γω θα μείνουνε εδώ απόψε." τον πληροφόρησα.
"Ναι το ξέρω." είπε κοιτάζοντας μέσα στα μάτια μου.
Μόνο εγώ έχω την αίσθηση ότι κάνει τρομερή ζέστη;
"Σου έχω πει ότι έχεις τρομερά μάτια;"είπε βάζοντας ένα τσιγάρο στα χείλη του.Κοκκίνησα και μετά γέλασα.
"Δεν θυμάμαι." του είπα σοβαρά.
"Λοιπόν στο λέω τώρα, αλλά να είσαι σίγουρη ότι σαν τα δικά μου δεν είναι!" είπε και μου έβγαλε την γλώσσα σαν παιδάκι. Άρχισα να γελάω λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε.
Μπράβο Άρια θα σε περάσει για χαζή.
Πριν προλάβω να πω κάτι μια καστανή κοπέλα ήρθε και τον πήρε από δίπλα μου. Τον κοίταξα σοκαρισμένη να φεύγει. Πριν χαθεί απ'το οπτικό μου πεδίο μου έκλεισε το μάτι. Ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου.
Από: Άντριαν
Σου χρωστάω και μιά φωτογραφία. Έλα σε μισή ώρα στο δωμάτιό μου. Xx
ΩΩ ΘΕΈ ΜΟΥ. ΜΕ ΚΆΛΕΣΈ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΌ ΤΟΥ. ΣΕ ΜΙΣΉ ΏΡΑ. ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ.
Προς: Άντριαν
Και αν δεν έρθω; 😉
Του έστειλα μετά από λίγο.
Από: Άντριαν
Εσύ θα χάσεις.
Σηκώθηκα από την κούνια, αλλά μετά ξανακάθισα. Έρχεται ο μπαμπούλας.
"Αρια εσύ είσαι;" με ρώτησε ο Έλιοτ.
Δυστυχώς...
"Ναι." του είπα ενώ ξανασηκώθηκα από την κούνια. Προσπάθησα να φύγω αλλά με έπιασε από το χέρι.
Τι κόλλημα έχεις με τα χέρια μου;
Γύρισα να τον κοιτάξω.
"Θες κάτι;" τον ρώτησα.
Πριν μου απαντήσει έριξε μια ματιά γύρω του. Λογικά για να δει αν ήταν εδώ ο Άντριαν. Μετά μου χαμογέλασε πονηρά.
"Ωω έλα τώρα! Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω." μου είπε κλείνοντάς μου το μάτι. Μάλλον είχε πιει πολύ γιατί δεν στηρίζονταν καλά. Τον έσπρωξα και αυτός πήγε να πέσει.
"Άσε με ήσυχη." του είπα τονίζοντας την κάθε μου λέξη.
"Ουόου. Είσαι πιο sexy όταν θυμώνεις." έλεγε καθώς με πλησίαζε.
Που πάω και μπλέκω;
Με έριξε πάνω στην κούνια.
Γαμώτη μου.
"Άσε με ήσυχη γαμώτο!" του φώναξα. Με είχε κολλήσει στην γωνία της κούνιας. Ήταν δύο εκατοστά μακριά μου και η μυρωδιά του αλκοόλ πλημμύριζε τις αισθήσεις μου. Ήμουν έτοιμη να κάνω εμετό. Είχα τρεις επιλογές. Να μην τον κάνω τίποτα, κάτι που αποκλείεται να έκανα. Να περίμενα τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο, κάτι που βασιζόταν στην τύχη την οποία δεν εμπιστευόμουν και φυσικά να του δώσω σφαλιάρα, έτσι ώστε να σωθώ. Σαν λογικός άνθρωπος που ήμουν διάλεξα το τρίτο. Για να το πω πιο ευγενικά, ακούμπησα με δύναμη το χέρι μου στο αφράτο μάγουλό του και μετά έτρεξα μακριά του.
Τα πάρτυ είναι χάλια. Δεν πρόκειται να ξαναπάω σε κανένα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου.
Μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι άρχισα να ψάχνω με το βλέμμα μου τον αδερφό μου, την Σαμ και τον Έντουαρντ, τους οποίους δεν βρήκα. Πήγα στην κουζίνα και πήρα στο χέρι μου το πρώτο ποτηράκι που βρήκα γεμάτο. Δεν ξέρω τι έχει μέσα, αλλά ούτε που με νοιάζει. Άρχισα να το πίνω με μικρές γουλιές. Η γεύση του ήταν απαίσια αλλά μετά από κάθε γουλιά ο λαιμός μου είχε απίστευτη γεύση. Ζεστός και γλυκός;
Τέλοσπαντων.
Κοίταξα την ώρα. Σε ένα δεκάλεπτο είχα 'ραντεβού' με τον Άντριαν.
Τι να κάνω μέχρι τότε;
Η λύση βρέθηκε σύντομα.
"Άρια!" άκουσα μια γνωστή φωνή να λέει το όνομά μου. Άφησα το τελειωμένο πια ποτό μου πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και πήρα ένα άλλο. Βγήκα από την κουζίνα και πήγα στο σαλόνι όπου είδα τον Ντάνιελ μαζί με κάτι άλλα παιδιά καθισμένους στην μέση του σαλονιού. Ήπια μια γερή γουλιά από το ποτό μου, το οποίο είχε ακόμα καλύτερη γεύση και πήγα προς τα εκεί. Κάθισα δίπλα από ένα αγόρι και ένα κορίτσι, έτσι ώστε να είμαι απέναντι από τον Ντάνιελ, ο οποίος με κοιτούσε περίεργα.
"Είσαι εντάξει;" σχημάτισε με τα χείλη του. Γέλασα και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
"Τι παίζετε;" ρώτησα λίγο πιο δυνατά απ'ότι έπρεπε.
"Μπουκάλα." απάντησε το αγόρι από δίπλα μου.
"Είμαι ο Τζάκσον." μου είμαι χαμογελώντας.
Ωραίο παιδί.
"Και γω η Άρια." του είπα ανταποδείδοντας το χαμόγελο.
"Θα παίξεις;" με ρώτησε.
"Σίγουρα." είπα γελώντας.
Δεν ξέρω καν τι είναι η μπουκάλα, σκέφτηκα και άρχισα να γελάω μόνη μου. Η κοπέλα δίπλα μου με κοίταξε.
"Είσαι καλά;" με ρώτησε σιγανά.
"Πιο καλά δεν γίνετε!" της είπα πίνοντας λίγο από το ποτό μου. Ένα παιδί γύρισε το άδειο μπουκάλι.
Ο 'κώλος' έδειξε την κοπέλα δίπλα μου και ο 'λαιμός' άλλη μια κοπέλα από την απέναντι μεριά.
"Θα βγάλω το άχτι μου επιτέλους." άκουσα να λέει η διπλανή μου τραγουδιστά. Σηκώθηκαν και η δύο όρθιες και η κοπέλα έχωσε μια δυνατή σφαλιάρα στο κορίτσι απέναντι. Μου ξέφυγε μια μικρή κραυγή.
"Ηρέμησε, έτσι είναι το παιχνίδι. Όταν το μπουκάλι δείχνει δύο άτομα του ίδιου φύλου, πρέπει να χτυπηθούν και αν δείξει διαφορετικού, τότε φιλιούνται." μου εξήγησε ψιθυριστά ο Τζακσον.
Αυτό το παιχνίδι διευρύνει του πνευματικούς μας ορίζοντες.
Άρχισα να γελάω σιγανά. Όταν οι δυό κοπέλες κάθισαν κάτω, ένα παιδί ξαναγύρισε το μπουκάλι. Αυτή την φορά έδειξε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το κορίτσι με ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη έπιασε το χέρι του αγοριού και πήγαν πιο κει.
Μάλιστα..
Μία κοπέλα γύρισε τώρα το μπουκάλι. Έδειξε εμένα και ένα αγόρι που το είχα δει δυό τρεις φορές στο σχολείο.
Δηλαδή εγώ τώρα πρέπει να τον φιλήσω;
"Εε αν δεν θες να κάνεις κάτι με αυτόν μπορείς να το πεις." πήρε τον λόγο ο Ντάνιελ. Κοκκίνησα και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
"Όχι είμαι εντάξει." είπα μέσα από τα δόντια μου κοιτάζοντας το πάτωμα. Σε άλλες περιπτώσεις δεν θα συζητούσα καν την περίπτωση να δώσω το πρώτο μου φιλί με ένα άγνωστο, αλλά το αλκοόλ με έχει πειράξει στον εγκέφαλο. Σηκώθηκα σιγά σιγά από το πάτωμα και έδωσα το χέρι μου στο άγνωστο αγόρι. Μου χαμογέλασε και άρχισε να περπατάει μακριά από την παρέα. Με πήγε σε μια γωνία και έφερε τα χείλη του κοντά στα δικά μου. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Δηλαδή τώρα θα φιληθώ;
Με κοιτούσε μία στα μάτια και μία στα χείλη. Έβαλε το χέρι του απαλά στην μέση μου και έπειτα πλησίασε και άλλο
"Δεν πρόκειται!" φώναξε ο Άντριαν. Πήρε από πάνω μου το αγόρι και του έχωσε μια δυνατή μπούνια.
"Μη!" τσίριξα, αλλά ήταν αργά. Είχα κοκαλώσει στην γωνίτσα μου και παρακολουθούσα τον γείτονά μου να βαράει συνεχόμενα το ανυπεράσπιστο αγόρι. Ο Ντάνιελ πήγε προς την μεριά των δύο αγοριών και έπιασε τον Άντριαν από τον ωμό.
"Ηρέμησε την φοβίζεις." του είπε.
Γνωρίζονται;
Αυτός κοίταξε πρώτα εμένα και μετά τον Ντάνιελ. Σηκώθηκε αργά από το πάτωμα και χτύπησε το καστανό αγόρι απαλά στον ώμο.
"Ευχαριστώ αδερφέ." του είπε κοιτώντας εμένα. Το αλκοόλ δεν βοηθούσε τον εγκέφαλό μου να επεξεργαστεί τα λόγια του Άντριαν. Τα παιδιά που είχαν μαζευτεί τριγύρω για να δουν τον καβγά, έκαναν στην άκρη για να περάσει ο Άντριαν και ο Ντάνιελ. Έρχονταν προς το μέρος μου.
"Άρια απ'δω ο αδερφός μου, o Ντάνιελ." είπε ο αυτός και έμεινα να τον κοιτάω σαν χάνος.
Αδερφός μου;
***
Hey παιδιά.
Μια βλακειούλα και μισή. :(
Εύη. xx