'Marie, laat mij jou kussen.'
Zijn mond kwam dichterbij, uit een reflex trok ik mijn hoofd werg. 'Nee Klaas.'
'Waarom niet?'
'Ik twijfel.
'Ach Marie, waaraan?'
'Jouw liefde voor mij. Hoe kan het dat een jongen van de fietsenmaker mij leuk vindt? En u vader is ook nog eens rijk!'
'Rijk? Marie, rijk is het hebben van liefde. Het hebben van een goede gezondheid. En jij bent mijn liefde. Ik heb jou nodig voor een goede gezondheid. Mijn hoofd draait overuren als ik niet bij jou ben. Doe mij dit niet aan, blijf bij mij. Kus mij.'
En zo was onze eerste kus. Ik zuchtte diep. Ik stond nu alweer een uur met een foto van Klaas in mijn hand. Hij kan zo mooi spreken. Ik moest bij hem blijven. Maar waarom bleef hij niet bij mij?