As the sun set in the sky with the fire-like color, it was red and orange that stretches far and wide. It was a beautiful scenery in their university where they're studying.
He run in the pavement as fast as he could dahil baka hindi niya na ito maabutan. Agad siyang napangiti nang makakita ng pigura ng isang babae sa di kalayuan.
"Sheena! sheena!" sigaw niya sa dalaga at nang maulinigan siya nito agad itong lumingon sa kaniyang direksyon.
"Bakit na naman?!" bulyaw ng babae. Iritable nitong hinawi ang kaniyang itim at mahabang buhok habang nakakunot ang kaniyang noo. Saka pinasadahan siya ng isang matalim na tingin gamit ang kaniyang naninigkit na mga mata.
"Sorry na wag ka namang magalit" paninimula ng ginoo. Abot langit ang ngiti ng binata nang huminto sa harapan ng dalaga. Walang kaabog-abog na iniabot ang kaniyang munting regalo para sa binibini. "Gusto ko lang personal na ibigay sayo 'to. Happy bornday!" wika niya ng may buong sigla.
Padabog niyang kinuha ang kahon at marahas na binuksan. Natigilan ang dalaga nang tumambad ang kaniyang lawaran na iginuhit ng binata kamakailan lang.
That day was her birthday at wala ni-isa sa mga malalapit na kaibigan nito ang nakaalala sa kaarawan. Kaya naman ganun nalang katindi ang kaniyang init ng ulo.
"I really like you Sheena please give me a chance" he said. He's obviously inlove with her as his both eyes shows nothing but sincerity.
Pinagpapawisan ang kaniyang noo habang hinahabol ang kaniyang paghinga, hindi dahil sa kapaguran. Dahil kinakabahan siya kung anong isasagot ng binibini.
Her annoyance was immediately replaced with joy. Marahil hindi ito ang unang pagkakataon na nag effort ang binata para sakaniya.
"Sige kung mahahabol mo 'ko" she answered smiling as she run under the yellow street lights way out from the university. He smirked knowing that it is very easy for him na maabutan ang nagpapahabol na si Sheena. Maliliit lang ang naging hakbang ng binibini dahil di hamak na mas matangkad ang ginoo sakaniya.
Batid ng dalaga ang tunay pagtingin ng ginoo. Lagi niya itong nahuhuling nakatingin sakaniya. Alam niya rin na siya ang naglalagay ng bulaklak at liham sa upuan niya tuwung sasapit ang araw ng mga puso.
Patuloy silang naghabulan hanggang mapadpad sila sa isang parke. Natigilan silang dalawa ng mabitawan ni Sheena ang kahon na pinaglalagyan ng regalo ng binata.
Yumukod ang binata at dinampot ito. Binuksan niya ang kahon at hindi inasahan ang kaniyang nakita.
"Nasira" gumuhit ang lungkot sa kaniyang maamong mukha.
Matapos niya paghirapan ang frame na pinaglalagyan ng kaniyang iginuhit ay masakit para sakaniya na makitang nagkapira-piraso ito. "Hindi mo man lang iningatan. Hindi mo ba nagustuhan?" he said in bellowed voice.
"Sorry" she sincerely apologise as she sat down to the stone cold nude color bench nearby.
"Ang hirap mo talagang habulin" aniya niya saka tumabi paupo sa dalaga. Nagsimula na niyang ayusin ang picture frame, buti nalang at hindi ito nabasag.
"Weh! Sa pagkakaalam ko runner ka raw sa school natin diba?" she said while laughing.
"Sira! Athlete sa track and field kasi!" pagtatama niya dito. "Ang pangit pakinggan ng runner parang ano lang eh"
"Di ka naman mabiro" sambit ni Sheena habang sinisiko ang binata. "Alam ko naman 'no! Sa tagal mo ba namang nagpapansin sakin paanong 'di kita makikilala?" she chuckled.
"Magaling ka raw sabi nila pero ba't ganun di mo naman ako nahabol?" dagdag pa niya habang tinitignan ang nag aayos ng nasirang bagay ang binata.
"Yun nga eh" itinigil muna ng ginoo ang pagkukumpuni at saka mapaklang natawa. "Ang alam ko, magaling ako dito. Lahat ng patimpalak na sinasalihan ko, lagi 'kong naiuuwi ang premyo. Pero bakit pag dating sayo, kahit pa doble na ang effort ko sa pagtakbo, mahabol lang kita palagi pa rin akong umuuwing talo"
"Luh! Sino naman ang nagsabi sayo?" pa-cute na tumawa si Sheena saka bumuntong hininga.
"Kaya kung magkakaroon 'man ako ng pagkakataon sayo, hindi na kita kailanman papakawalan pa" sambit ng binata habang pinagpatuloy niya muli ang pag aayos.
"Your chase will end very soon" lumapit siya sa tainga ng binata saka bumulong ". . . and I am your end point" she said.
Nanlaki ang kaniyang mata sa gulat ng marinig ang ibinulong ng binibini "So. . ." paninimula ng ginoo saka malamlam na nakipagtitigan sa binibini.
"Kailan kita pwedeng iuwi?" pagpapatuloy niya saka tumawa ng bahagya nang makatikim ng isang hampas mula sa binibini.
"Joke lang huy!" sambit niya habang hinihimas ang parteng hinampas ni Sheena. "I just feel like i won" hindi niya makapaniwalang tugon. "I won the race through your heart" hindi na mabura ang ngiti sa mukha ng binata dahil sa sinabi ni Sheena.
"Diba?" pahabol na tanong ng ginoo habang sinisiko ang dalaga mistulang nangungumbinsi.
She simply smiled and shrugged her shoulders. "I gotta go, its already getting late" she said as she stare above the sky. The clouds were in deep blue and the moon is slowly showing up together with the numerous blinking stars.
"Ang ganda" they're both said in chorus.
"Pero mas maganda ka pa rin" he said and he gently pinched her cheeks. "Ang cute cute mo pa"
"Cute lang 'no! Pag cute cute hindi na ako yun. Cute cute ng mga aso eh!" she answered.
"Hatid na kita" he gently offered with his smile.
"Thanks but no thanks" she smiled "I can manage I'll just ride a cab"
"Sure ka? Gabi na eh! Mahirap ka pa namang makita sa dilim" biro ng ginoo.
"Ikaw masyado ka ng feeling close ha" she crossed her both arms and rolled her eyes. "Makapanlait ka naman parang di ka naghabol sa ganda ko!" she flipped her hair.
"Joke lang eh. Sorry na kiss mo nalang ako para bati na tayo" muli niya pang pagbibiro. Tumayo siya saka inilahad ang palad sa binibini para tulungan itong tumayo.
She took his hand as she stand up and she immediately pulled his nape and wrap her arms into his shoulders and gave him a quick but sweet kiss.
He was stoned because of it. Bumagsak muli sa pangalawang pagkakataon ang hawak niyang picture frame. At sa pagakakataong iyon tuluyan na itong nabasag.
"I will call you kapag nakauwi na 'ko i promise" she waved her hand, forbidding goodbye.
Later did he notice nag iisa nalang siyang nakatayo. Napailing nalang siya habang dinadampot ang mga piraso ng nabasag na picture frame. Muli pa niyang pinasadahan ng tingin ang larawan ni Sheena.
"Ang ganda talaga" sambit nya sa hangin.
He smiled as he went home. He change his clothes after he took a quick shower. He sat on his comfy bed and opened his phone. He waited for hours until he fall asleep. Next morning when he woke up, there's no calls from Sheena.
Ilang araw na ang nakararaan hindi pa rin ito nagpaparamdam. Hindi na rin naging normal sakaniya ang mga araw na nagdaan. Nariyan pa nga na nagkaroon siya ng injury dahil sa maling pagtapak ng kaniyang mga paa sa field habang tumatakbo. Hindi siya mapakali at tila nawawala sa sarili.
Muli siyang nakipagkita kay Sheena sa park.
"Good morning!" masiglang bati nito sakaniya habang nakaupo sa bench.
"Why didn't you call me?" bungad na tanong niya saka umupo sa tabi ng binibini. "Naghintay ako alam mo ba yun?" sambit niya ng may halong pagkadismaya.
"Nalow-battery ako at wala akong load." she said. "I was drained that night kaya hindi na rin ako nakalabas." she explained.
"I don't believe you." he said. Suddenly his phone rang inside his pocket.
Sinagot niya ang tawag.
"Ilang araw kang missing in action tapos ngayon babalik balik ka na para bang walang nangyare" dagdag niya habang patuloy pa ring nakikipag usap kay Sheena.
"Kuya? Sinong kausap mo?" tanong ng kaniyang nakababatang kapatid sa kabilang linya. "Balik ka na daw sa bahay sabi ni mommy andito na yung doctor na titingin sayo"
Tumayo siya at tuluyan niyang iniwan si Sheena sa park at pilit niya na itong iniwasan.
~
It is a cold breeze morning when he went outside for his daily training routine. Kasalukuyan siyang nagjo-jogging mag isa habang dala dala ang kaniyang tumbler kung sakaling mauhaw.
It was only a typical training routine for him. Hindi alintana ang sikat ng araw na dumadampi sa kaniyang balat. May mangilan ngilan siyang nakakasalubong na nagjojogging din. Nothing special, nothing new.
Not until he heard a familiar voice next to him "Why are you keep on avoiding me Neil?" He neglected what he heard. He even pretend that he doesn't saw anyone.
Now is the 30th day since the last time they had talk in the park.
"Akala ko ba gusto mo 'ko?" she added.
He continued running. . .
"Neil sabi ko tapos na ang paghahabol diba, huwag ka ng tumakbo"
"Harapin mo naman ako"
He continued running fast. . .
"Neil" muli pang tawag sakaniya ng dalaga.
Isinuot ng ginoo ang kaniyang earphones at kahit na malakas itong tumutugtog namumutawi parin ang boses na ayaw niyang marinig.
Patuloy pa rin siyang tumatakbo. How ironic, dati si Sheena ang hinahabol niya, but now things turned different.
"I love you" as he hear those three magic words he immediately stop. Iyon ang mga katagang matagal niya nang gustong marinig mula kay Sheena. Hindi niya ito matiis. Nagsimulang uminit ang kaniyang mata hanggang sa sunod sunod na bumagsak ang kaniyang mga luha. Dahan dahan siyang humarap sa dalaga.
"Hey" she heavenly spoke in a very lovely voice.
He missed her so much. He gently stare her almond shaped eyes, her not so pointed nose, her chubby and rosy cheeks down to her kissable pinkish lips. Tanging ang pinagbago lamang ay kung dati maaliwalas ang mukha nito kahit na laging masungit at nakakunot ang kaniyang noo, ngayon ay kalungkutan lamang ang namumutawi sa kaniyang mga mata.
He's still crying. He can't believe what's happening. It looks very surreal. He wanted to pull her closer to give her a warm hug and kiss her as many as he can.
"Shhh dont cry, andito na ulit ako" she said as she wiped the tears coming from his emerald eyes.
"Did you missed me?" she asked.
"Ofcourse i missed you!" mabilis niyang tugon.
"Good to know" she said enthusiastically "So about that night. . ." paninimula niya saka pinakawalan ang malalim na buntong hininga. "Sad to say baby you cannot bring me home anymore" malungkot na sambit niya habang isa isang bumabagsak sa lupa ang mga luha niya.
"Pero pwede bang ikaw nalang ang iuwi ko?" she excitedly exclaimed though her eyes was in tears.
"Y-yes" nag aalinlangang tugon ng ginoo.
"Halika sumama ka sakin" hila niya ang kamay ng binata habang pinupunasan ang kaniyang sariling luha.
"S-saan?" he asked.
"Doon" turo niya sa lugar na hindi inaasahan ng binata.
"Para magkasama na tayo" she grab his arm at pilit niya itong sinasama sakaniya.
"Neil? tara na?" muling sambit niya dahil hindi gumagalaw ang binata sa kaniyang kinatatayuan.
"No!" buong lakas na binawi ng binata ang kaniyang braso.
"But why? i thought you want to be with me?" nawala ang ngiti ng binibini dahil sa kaniyang narinig.
"Yes baby gustong gusto ko" he said as he wiped his own tears.
"But you died few weeks ago." garagal na ang kaniyang boses habang tinitignan ang lugar na tinuturo ng binibini, ang himlayan.
At hindi niya alam kung maipapagpatuloy pa ang sasabihin. "Y-you've been murdered by the driver that night kaya hindi mo na ako nagawang tawagan." tuluyang nanghina ang mga tuhod niya at mapasalampak na lamang sa daan.
"No! I wasn't! That's not true!" she yelled.
"It is baby. it is" he cried on his bended knees. "And i know deep down in my self hindi ka rin totoo!" sigaw niya.
He's still crying so hard as he wiped his own tears. "Dapat pinilit kitang ihatid noon kahit ayaw mo, kasalanan ko sheena, kasalanan ko kung bakit ka nawala sakin"
Sumabay ang malakas na buhos ng ulan sa pagbagsak ng napakarami niyang luha.
"It is very hard for me to let you go Sheena"
He always saw her in his dreams. Days has passed he thought that it was just normal dahil namimiss niya ito. Not until when he started talking alone and he was insisting he was having a conversation with Sheena. Kaya naman nagpatawag ng psychiatrist ang kaniyang ina para ipatingin siya dito.
"Pero ngayon pinapalaya na kita, kahit hindi ka naman naging akin" he said with very brittle voice. "Je t'aime" he added.
Hindi siya ang dahilan kung bakit siya tumatakbo. Ang tinatakbuhan niya ay ang kanilang mapait na nakaraan, ang kamatayan ng babaeng mahal niya.
"But y-you are the one w-who killed and r-raped me" she said sobbing while her both palms are covering her face.
"I'm sorry. Mahal na mahal lang kasi talaga kita." He's crazy obsessed over her to the point he turned aggressive. Kaya naman noong gabing iyon, nakakailang hakbang palang ito palayo sakaniya ay agad niya itong sinundan saka ginahasa. Pinatay niya rin ito gamit ang matulis piraso mula nabasag na picture frame.
Muling tumayo si Neil at tumalikod sa binibini. Nagsimula ulit siyang tumakbo at pilit sinusubukang maka-alpas sa kasalanang nagawa.