I was in my room editing something here in my laptop. It was just a picture of Adam with his black leather jacket and a white t shirt inside. His hair is in brush up style which make him hot. Nakapasok ang dalawa niyang kamay sa kanyang bulsa habang nakasandal sa hood ng kanyang kotse. I am proud that I'm the one who captured it.
I move my specs using my finger while trying to focus on editing this picture. I quickly turn down my laptop when I hear my door open.
"Anong ginagawa mo?" Adam approached with a poker face.
"Tresspass ka na naman vro! 'Di ka ba marunong kumatok?" Medyo naiinis kong sabi. Wala siyang binigay na reaction kundi ang lumingon sa laptop ko with a straight face.
"Nanonood ka pala ng porn dapat nag lock ka ng pinto." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Hindi ako nanonood. Ikaw lang naman mahilig don." My brow furrowed.
He shrug. Sana hindi niya nakita ang ginagawa ko. Nag isip ako ng ibang mapaguusapan kaysa naman sa mga X videos na sinasabi niya. Kinuha ko ang phone ko katabi ng laptop para ipakita sa kanya ang mga na save kong tatoo pic. These days kasi ay nahihilig akong tumingin sa mga tatoo arts. Ang ganda lang kasi.
"Magpa tatoo kaya ako? Ano sa tingin mo?" I said while looking up for the pic in my gallery.
Hindi ko siya narinig sumagot kaya lumingon ako as kanya, nakataas ang kanyang kilay.
"Ba't mo naman naisipang magpatatoo? Ano ka gangster?" He smirk.
Hinagis ko sa kanya ang phone ko para ipakita sa kanya ang mga top choices ko at binigyan pansin niya naman ito.
"Gangster agad? 'Di ba pwedeng nagustuhan ko kasi ang cool niya tignan?"
Habang bahagyang nakahiga siya sa kama ay hinihintay ko kung ano ang napili niya sa mga pinakita kong tatoo pics. I just look at him like a kid waiting for his mom's order.
"Walang kwenta ang tats. Para saan? Flex mo lang?"
Hinagis niya sa akin ang cellphone pabalik, buti na lang at nasalo ko. Tumayo siya at naglakad papunta sa book shelf ko.
"Ayaw mo? Ang cool kaya. Siguro Ilalagay ko siya sa may bandang likod ng balikat ko."
Lumingon siya sa akin na may mukhang naiinis habang nakapatong ang kanyang kamay sa shelf.
"Don't do it Lance or else I'm gonna rip your ass off! You're skin is too precious, bakit mo dudumihan?"
I smirk. Para siyang si Tita kung manermon. Wala naman talaga akong balak mag pa tatoo eh, hena lang siguro. Pero ano daw? My skin is too precious? His eyes are more precious. I can stare at it for a whole day.
Hindi na ako sumagot pa dahil alam ko namang tama ang mga sinabi niya. Nakita ko ang pagpunas niya ng kanyang kamay sa aking bookshelf, he move his little fingers trying to remove the dirt that comes from the shelf.
"Hindi ka ba naglilinis dito?" He face me. Ngumiti ako na para bang nahihiya.
"Tinatamad ako maglinis hehe.."
He take a deep sigh. Before walking towards the doorway.
"Lunch is ready. I'll wait you there." I nod to him while smiling after closing the door.
Naglipit ako ng mga gamit ko para samahan si Adam sa baba. Habang nag aayos ay tinignan ko kung totoo nga bang madumi ang bookshelf ko. Pinunas ko ang daliri ko at wala namang sumama na alikabok. Siraulo 'to si Adam, asan yung madumi dito!?
Pagdating ko sa lamesa ay masama kong tinitigan si Adam. Naka ngisi siya ngayon na para bang nag eenjoy sa pinapakita kong reaction.
Tinignan ko ang tortang talong na ulam namin ngayon. I really disgusted it. Ang pangit ng lasa.
"Problema mo? Kumain ka na, gusto mo pa bang subuan kita?" He tease.
"Wala bang ibang pagkain? Magluluto na lang ako ng itlog."
Tatayo na sana ako para magluto ng bigla akong pigilan ni Adam habang tumatawa.
"Wait for the buttered shrimps. Alam ko naman na ayaw mo ng talong." He chuckled.
Hindi ko alam pero bigla akong natahimik. Ang dumi bigla ng naiisip ko sa salitang talong.
Before we eat, Marielle texted me and I quickly hit the reply button. Kagabi pa siya nangungulit sa'kin kung kailan daw ulit kami magkikita.
To: Marielle
Hahahaha! Text u later. We're eating.
Wala akong planong makipagkita ulit sa kanya, ayoko kasing umasa siya na baka may chance siya sa'kin. Jonathan said she has a crush on me. But I really don't want commitment right now. If she is good for being friends then there's no problem. Iyon lang talaga ang ma o-offer ko sa kanya ngayon.
From: Marielle
Okay, happy eating. Sana 'di ka mabilaukan. :3
I smile as I am reading her reply. Nakita ko na masamang nakatingin sa akin si Adam kaya mabilis kong tinago ang phone ko sa aking bulsa.
"Looks like you're getting to know each other." He said while taking out the shell of the shrimp.
I smile bitterly. "Hindi naman. You know me. Career is my top priority." And I start to eat.
I blink twice when I see him putting some of his shrimps, on my plate, unshelled. I thank him from doing that.
Habang nakain kami ay inopen ko ang topic tungkol sa kanila ni Lucy. He's ex girlfriend. Baka kasi naiingit siya sa akin na may ka date at ka text akong babae. I assumed.
"Hindi ka pa ba naka move on kay Lucy? Why don't you date girls just like before." He stop for a while but his face is still unbothered.
"I am already. Ayoko lang muna ng commitment sa ngayon."
I feel that he's uncomfortable talking about this topic, kaya hindi ko na siya kinulit pa. Baka mainis lang siya sa akin at mabugbog ako ng 'di oras.
Kinabukasan ay ginising ako ni Adam nang maaga. Niyaya niya ako na mag gym just like what he always do every three days a week. Since wala din naman akong gagawin ay sumama na ako sa kanya. Para naman maunat ang mga muscles at mga buto ko.
Naglagay ako ng mga damit, towel at iba pang gamit sa aking black duffle bag pagkatapos kong maglinis ng katawan. I'm wearing these white Nike fitted t-shirt and black gym short. I am all ready kaya pumunta ako sa baba kung saan naghihintay si Adam.
Tumayo siya nang makita akong bumababa sa hagdan. He's in a blank tank top and black short with his black Balenciaga shoes. Mali ata na sumama ako sa kanya mag gym. Kita ko kung gaano kaganda ang katawan niya dahil sa suot niyang tank top.
"Do you have all you need? Towel and extra shirt?" He secured.
Ngumiti ako habang pinakita sa kanya ang duffle bag ko. "Andito na"
Pagkarating namin sa Gym studio ay nag warm up muna kami para hindi mabigla ang katawan namin. Pagkatapos ay dumerecho agad si Adam sa treadmill habang ako naman ay
pumunta sa stationary bike. Ngumiti ako sa isang babae nang makita niya akong papalapit.
Pagkatapos ko sa stationary bike at lumipat naman ako sa free weight section. Nagbuhat muna ako ng mga dumbells bago subukan ang barbell. Hindi naman talaga ako pala gym kaya buhat buhat lang muna ang gagawin ko. Habang nagbubuhat ay lumapit sa akin ang babae na katabi ko kanina sa stationary bike.
"It's my first time to see you here. Bago ka lang dito?" She approach as she do the lifts on the dumbell.
This girl has a nice shape of body. Her leggings define his lower part. She has fair skin too at ang buhok niya ay naka bun na may konting buhok na bumabagsak.
"Oo eh, niyaya lang ako." I smile.
"Sabi na eh. I'm Ashley by the way." She put down the dumb bell and lend me her hand. Binaba ko rin ang akin at tinanggap ang kamay niya.
"Lance." Maikli kong sagot but still smiling.
I took a glance on Adam who is now on the rowing machine. Mabilis siyang umiwas ng tingin sa'kin at nag focus sa ginagawa niya.
"You got a nice bicep. Lagi ka bang nag g-gym?" Pagpapatuloy ni Ashley sa usapan. Ngumiti ako ng kaunti habang nagbubuhat.
"Thanks and no, nag pupush up lang ako sa bahay."
Gusto kong puntahan si Adam but I don't want to be rude on this girl. I know she likes me, she wouldn't approach me if she didn't have any interest in me.
Nabitawan ko ang hawak kong dumb bell nang biglang may tumulak sa akin ng napakalakas. I am startled to that sudden attack. Mabuti na lang at hindi bumagsak ang dumb bell sa paahan ko. Galit kong tinitigan ang lalaking tumulak sa akin. Muntik na akong maaksidente dahil sa ginawa niya!
"Ano bang problema mo?!" I shout.
Nakita ko na pumagitna si Ashley sa amin para pigilin ang tensyon. Don't tell me kilala niya ang sira na 'to?!
"Oh my God Paul stop it!" pagtulak niya sa lalaki.
Masama akong tinitigan ng lalaki kaya gumanti rin ako ng titig. I stop on staring when Adam step in.
"Anong problema?" Tanong niya sa akin. Ngunit lumingon din agad sa lalaki.
"Bakit ka nanulak?" His eyes are dark. I can see it.
"Pagsabihan mo 'yang kaibigan mo! Nilalandi niya girlfriend ko!" The man spat. Susugod sana muli siya ngunit napigilan siya nila Adam at Ashley.
I just smirk. Nilalandi? Nag uusap lang ang dalawang tao lumalandi agad? Ano ba ang mga utak ng tao ngayon? Pakitid ng pakitid, may mga sipon ang utak putcha!
"Bro, just to let you know 'di ko siya nilalandi. She approach me first and I am just being nice to her." I explain with my little sarcastic tone.
"Talaga lang ha? Lalaki din ako, halata namang pumoporma ka kay Ashley!"
Adam and I both smirk. Ashley bit her lower lip being guilty for what's happening. Siya lang ang nakakaalam ng katotohanan. Kung alam ko lang na magkakaganito 'edi sana 'di ko na siya kinausap pa.
"I know you're a man, obviously, but you have to know that man aren't all the same. Lance is just being nice here. You're the one who have mold in the brain thinkin' that they've done something malicious."
I look at to Adam who is now a little mad and calm at the same time. Nagulat ako nang biglang hawakan at hatakin ng lalaki ang damit ni Adam para umatake. Mabilis na gumanti si Adam kaya kinuwelyuhan niya rin ang lalaki. Susuntok na sana ang lalaki ngunit kinuwelyuhan ko rin siya kaya napahinto siya sa pag atake.
"Stop it boys! Paul let's talk outside. Lagot ka sa'kin kapag 'di ka sumunod!" Ashley walks away but we are still on each others grip with a furious eyes.
Bumitaw kami kaya bumitaw na rin siya at sumunod kay Ashley sa labas with an arrogant attitude.
This is so childish. He is childish! Susugod sugod hindi muna inaalam alam ang katotohanan. Makukuha naman sa mabuting usapan ang lahat hindi naman kailangan manakit agad! Nakaka gago lang.
"You okay?" Adam check on every part of my body with his concern eyes.
"Okay lang ako. Buti kamo hindi bumagsak yung dumb bell sa paa ko!" Medyo naiinis kong sabi habang pinupulot ang nalaglag na equipment.
Adam look at me with his accusing eyes. Nagtaka ako kung bakit ganon ang titig niya na para bang may ginawa akong masama kaya tinaasan ko siya ng kilay. Nagulat na lang ako ng batukan niya ako sa likod ng aking ulo ng napakalakas.
"Lalandi ka pa kasi sa may boyfriend pa! Napa away ka tuloy." Then he sit down in the black leather bench.
Hinawakan ko ang ulo ko dahil sa sakit. Bakit ba lahat ng tao ngayon ay gusto akong saktan?
"Luh! Siya nga 'tong una akong kinausap ako pa malande? 'Di ko siya type no!" I spat on him while clinging my hand on the stainless bar near me. I see him smirk before facing me.
"Ano ba type mo?"
I gulp to his question. I see his skin is full of sweats and his biceps are really beautiful. Kumakapit ang damit niya sa kanyang dibdib kaya mas lalo kong nakita ang kagandan ng kanyang katawan. He has that thicc thigh!
I stutter when I try to describe my type of girl. My eyes are looking on every direction, 'wag lang sa mga mata niya.
"Basta mabait!"
I see him smirk and chuckle while I was walking towards the other bench to drink my water. Mas lalo ata akong pinagpapawisan.
While drinking my water, Adam suddenly kneel down in front of me and knot my shoe lace. He smile at me before standing up that causes my heart beat fast than it's usual beat. Umakbay siya sa'kin kaya mas lalong nagwala ang puso ko.
"Where should we eat? Starbucks or J.co?"
Pagkatapos namin sa gym ay dumerecho agad kami ni Adam sa Starbucks to have some breakfast. Pinili ko yung mamahalin siyempre, libre niya naman eh.
"Caramel Macchiato na lang akin tapos Ham and Cheese toastie." I smile at him when he ask what am I gonna eat.
Pumila si Adam habang ako ay nag aabay sa kanya dito sa table namin. Agaw atensiyon ang kanyang tinding at porma na naka black and gray stripe sweater. Nakangiti kong tinititigan ang maganda niyang likod habang hindi pa rin maalis sa isipan ko ang pagtali niya sa sintas ng aking sapatos. Paglabas niya kanina sa shower room ng gym ay ang bango at presko niya kaya todo amoy naman ako ngunit pasikreto. Sino bang hindi magkakagusto sa masungit na 'to?
Adam came up with the foods we order. Flat white and Spam classic, egg and cheese on potato bread naman ang inoder niya.
"Hindi ko alam kung pansin mo pero parang iba ang hitsura ni Tita kagabi, I mean..she look stressed and she thin." I started the conversation. Adam blink before sighing.
"Maybe there's a problem with the business. I noticed that too." He gave me my food.
"I told her to rest though." He nearly whisper before taking a sip on his coffee
"I heard Tito is pressuring you. Gusto mo ba talaga I take over ang business niyo?" Ayoko mangialam sa ganitong usapin pero I just want to hear his thoughts. I am willing to listen.
"Ano ba gusto mong maging? I continue.
He look at me with a straight face. "Having a dream for me is useless. I won't have any choices anyway. They will control me to do the things that i don't like. In the end, I have to take over the business."
I gawk. I feel like my heart is pinching. Hearing this from Adam made me pity him. He's the only child and he has no choice but to follow what his parents instructed him to do. I feel guilty, all this time he cared for me like he has no problems. Hindi ko alam may pinagdadaanan din pala siya.
I hum before I take a bite on my ham and cheese toastie.
"Are you happy?"
I stop chewing then look at Adam's eyes. Hindi ko alam kung para saan ang tanong na iyon at kung kailangan ko bang sagutin. Bakit ba lagi niyang tinatanong kung masaya ako? Mukha ba akong depress at hindi masaya sa buhay?
"Uhmm..wala namang dahilan para maging malungkot ako, kaya..oo masaya ako." My eyes move to different directions. I take a sip on my coffee to clear the lump on my throat, 'yung kinain ko siguro yon.
I see him smile in relieve. He pick some tissue on the side before wiping it on my upper lips.
"You have foam on your lips." He try to explain when he sew my reaction.
Kinuha ko ang tissue at ako na ang nagpatuloy sa pagpunas sa sarili ko.
"That's nice to hear. That you are happy." He smile them sip his coffee again.
Is it him being sweet to me like the usual or may ibang meaning ang mga 'yon? Ayokong mag assume, siguro akala niya malungkot ako kaya tinatanong niya palagi iyon. Wala nang ibang meaning.
My phone vibrate kaya kinuha ko iyon para tignan. A message from Marielle.
From: Marielle
Good morning! Can we meet today? I am free this morning. :)
I take a sip on my coffee before hitting the reply button.
To: Marielle.
Okay. Let's meet in the mall. Text me if you're near already.
Maybe it's time for me to stop her for hoping. Wala akong balak makipag relasyon sa kanya. Ginawa ko lang naman iyon dahil pinakiusapan ako ni Jonathan. I will tell her that I don't want romantic relationship for now. I know it will be painful for her but i will try to be nice.
I am open to be friend with her. Hindi naman ako mahirap kaibiganin. Sana lang ay matanggap niya.
Minutes after ay malayo na ang napag usapan namin ni Adam. Nakatanggap din ako ng message mula kay Marielle kaya nagpaalam na ako kay Adam na aalis ako. I really want to be with him, kahit na oras oras naman kami magkasama. Pero kailangan kong puntahan si Marielle para naman hindi niya na ako gambalain pa.
"Una na 'ko. I have to meet Marielle."
Kita ko ang gulat sa kanyang mukha. He stare at me for a couple of seconds before looking away to different direction.
"Oh, you have a date. Okay, I will just stay here for a minute."
I feel his sadness and dissapointment na 'di ko alam kung bakit at para saan?
I cough before looking from a far. "Bahala ka. Mag c-commute na lang ako. I'll text you when I get home."
I turn my back from him but I only take three step and he suddenly hold my wrist that made me stop. I face him and he still in his chair. Hinila niya ako palapit at inayos ang nakatupi kong manggas sa kanan.
"Sixty percent of rainfall today. Don't forget that." He smile before pushing me to leave.
Habang naglalakad paalis sa Starbucks ay tumingala ako sa langit na ngayon ay napakaliwanag. May nakikita akong mga ulap na madilim. Parang malayong umulan ngayong araw pero maniniwala pa rin ako sa sinabi ni Adam.
Pagdating sa meeting place namin ni Marielle ay nakita ko siyang nakaupo at naghihintay. She wearing this white plain dress. Her hair is untied. I made an apology when I get to her table. I ask her what food she wants to order, I only get a glass of water since kakain ko lang.
I gave her time to finish all her food and listen to her stories para naman hindi masayang ang pagpunta niya.
"Sorry Marielle, Can we be friends? I really don't want any romantic relationship for now, sorry."
Fvck!? I don't want this! I feel like a jerk! Ang hirap sabihin nang mga salitang alam kong makakasakit sa kanya. What can I do? Friendship Is the least I can do. Nothing more!
She pause for a second. I know it's hurts.
"Ano ka ba okay lang naman! Friendship is a good thing. Doon naman nagsisimula ang lahat. Hindi naman ako nagmamadali to have a relationship with others."
Lie. I can tell in her smile that she's hurting. Sino ba namang hindi 'di ba? Finriendzone ka ng taong gusto mo. That's painful.
I feel guilty. Ang hirap din kaya sa'kin na I reject siya. I don't want seeing someone hurt in front of me. It breaks me too.
"Excuse me, I just use the comfort room." She stand up with a painful smile.
When she finally out of my sight I make a big sigh. Uminom ako ng maraming tubig dahil parang hinihingal ako sa pag reject sa kanya. I kick the lower part of the table because of the guilt. Next time there will be no next time! Ayoko na makipag date! My phone vibrates and it's a message from her.
From: Marielle
I'm sorry emergency. I have to go. Next time we meet it'll be my treat! Sorry again. :(
I smirk. Wow! I really hurt her feelings. I maybe the heartbreaker of the year. Or not..Theo is still in the lead. I know she's lying. There's no ergency at all. Excuse niya lang 'yon to escape. It's for the better na rin naman, nahihiya rin naman akong harapin siya pagkatapos ko siyang I reject.
Pagkalabas ko sa mall ay sumalubong sa akin ang malamig at malakas na hangin. Madilim ang kalangitan at parang babagsak na ang ulan maya maya lang. I walk to the right side of the mall where the mini playground found. May mga batang naglalaro, may naghahabulan sa damuhan habang hinahabol ng kanilang magulang. Ang iba naman ay naglalakad na paalis dahil sa paparating na ulan.
I sit in the wooden bench and texted Adam that I'm about to get home. Siguro ay magpapahangin lang muna ako ngayon dito ng ilang minuto. I feel exhausted. Umagang umaga ay ang dami nang nagyari sa akin. I am tired because of the workout, tapos may isang lalaki pang nag amok then this! I hurt someone's feelings! Am I that bad?
Hindi ko naman kasalanan ang lahat ng iyon. Hindi ko ginusto na i-reject ang isang tao, I know how it feels like, but what can I do. I wonder kung iyon din ang dahilan ng nanay ko sa pag iwan niya sa akin. She has no choice but to leave me even if it hurts. Maybe fate is just having fun with me.
I feel the rain drop falling on my arms. Unti-unti itong lumakas. I want to run but my feet aren't cooperating. It is so much for me today. Nagiging sentimental na ako sa mga nangyayari, Ayoko nang dagdagan pa. I stand up and I notice that the rain drop stop falling from me. I look behind me and I saw Adam with an umbrella smiling like an angel.
My heart pound. That smile makes me fall in love with him more. It is so seldom to see him smile like that. Kaya tuwing ngumingiti siya ay lagi akong natutulala. I want to stare at it for a whole day.
"You said you're happy, then what's with the long face?"
I am still looking in his smile when he suddenly hold my wrist.
"Let's go. The rain might pour more."
Sixty percent of rainfall today. I am sad because of the trouble I make today. I am sentimental for being left alone by my parents. My phobia might trigger again today but here's Adam. He save me again. He's there when I needed him.
Only sixty percent of rainfall, but my love for you will be one hundred percent sure.