Μετά από τρεις μήνες:
Έχουν περάσει τρείς μήνες και τα πράγματα πάνε υπέροχα.
Χώρισα με τον Άστον, κάτι που δεν περίμενα να γίνει διότι αντέδρασε πάρα πολύ ψύχραιμα και πραγματικά με εξέπληξε.
Είμαι ξανά με τον Αχιλλέα και ζούμε τις καλύτερες στιγμές της ζωής μας, μαζί με τη μικρή.
Εγώ και ο Στέλιος αποφασίσαμε να κάνουμε διατροφή και αρχίσαμε δίαιτα, έχω χάσει περίπου
5 κιλά και συνεχίζω.
Πάλι καλά έχασα τα περιττά κιλά που είχα πάρει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Περάσαμε στην ίδια σχολή με τον Αχιλλέα αυτός νομική και εγώ αγγλική φιλολογία και μπορώ να πω με υψηλό βαθμό κάτι το οποίο εξίσου δεν περίμενα.
- Άρια, ετοιμάσου θα σε βγάλω έξω απόψε.
Άκουσα τον Αχιλλέα να μου λέει. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα.
- Που θα πάμε;
- Θα δεις. Είναι έκπληξη.
Μου είπε και τον φίλησα.
- Τι πρέπει να φορέσω;
Τον ρώτησα και έκανε πως σκέφτεται.
- Χμμ, κάτι σε λευκό. Θέλω να ετοιμαστείς λίγο γρήγορα όμως, διότι θα σε πάω να δεις και κάτι άλλο.
- Εντάξειι.
Του είπα και με φίλησε στο λαιμό.
- Θα έρθω να σε πάρω σε δύο ώρες. Να είσαι έτοιμη εε.
Μου είπε και βγήκε από το δωμάτιο αφού με φίλησε πρώτα.
Πρέπει να βιαστώωω.
Πήρα τηλέφωνο τον Στέλιο και τον κάλεσα να έρθει ενώ μου είπε πως έχει να μου πει κάτι.
Τότε μπήκα στη τουαλέτα για να κάνω ένα ζεστό ντους.
Μετά από 20 λεπτά:
- Ρεεεεε, έχω νέαααα!
Μπήκε ο Στέλιος στο δωμάτιο ανοίγοντας την πόρτα με δύναμη.
- Ρε Στέλιοοο, κοιμάται το παιδί.
Του είπα και πήγε κοντά στη μικρή.
- Αωωω, συγγνώμηη.
Μου είπε και έκατσε στο κρεβάτι μας.
- Γιατί με φώναξες;
Με ρώτησε μετά από λίγο καθώς με έβλεπε να παλεύω με το μαλλί μου.
- Έχω ραντεβού με τον Αχιλλέα.
Του είπα και με κοίταξε έτοιμος να γελάσει.
- Δεν είστε λίγο γέροι για να βγαίνετε και να αφήνετε το μωρό στα χέρια του κάθε τυχόντα;
Με ρώτησε κοιτώντας με, με ένα bitch ύφος.
- Στέλιο σκασε και ελα να με βοηθήσεις να ισιώσουμε το μαλλί.
- Άχρηστη! Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις μόνη σου.
Μου είπε και ήρθε να με βοηθήσει.
- Τι θα φορέσεις;
Με ρώτησε καθώς άρχισε να μου ισιώνει το μαλλί.
- Ο Αχιλλέας μου είπε ότι θέλει να φορέσω κάτι σε λευκό. Πιστεύω ότι θα έχω κάτι σε λευκό στη ντουλάπα μου.
- Χμμ, έτοιμη!
Μου είπε και του χαμογέλασα.
Έκατσε ξανά στο κρεβάτι και με παρατηρούσε καθώς έβαζα make up.
- Λοιπόν; Τι ήθελες να μου πεις;
Τον ρώτησα καθώς έβαζα make up στο πρόσωπο μου.
- Όταν έφυγα από το νοσοκομείο με σταμάτησε αυτό το αγόρι που ήρθε να συναντήσει εσένα και τον Αχιλλέα και μου είπε «Γεια».
- Ποιος; Ο τέτοιος που τον λένε... Αχ, πως τον λέγανε;
Τον ρώτησα καθώς προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα του, διότι το ειχα ξεχάσει.
- Ορέστη.
- Α ναι, Ορέστη! Και μετά; Τι είπατε;
- Βγήκαμε έξω και γενικά αρχίσαμε να μιλάμε.
- Ωωω, μπράβοοοο!
Του είπα καθώς τελείωσα το make up μου.
- Έλα να διαλέξουμε φόρεμα.
Του είπα και σηκώθηκε.
Άνοιξα την ντουλάπα και άρχισα να παρατηρώ το κάθε φόρεμα αλλά δεν είχα τίποτα σε λευκό, μέχρι που...
- Ουάου, αυτό είναι τέλειο!
Είπα και χαμογέλασα καθώς το παρατηρούσα.
- Είναι τέλειοο, ελα δοκίμασε το!
Μου είπε ο Στέλιος χαρούμενος.
" Θα σου βρω και γόβες."
Μου είπε και πήρα το φόρεμα μαζί μου για να το φορέσω στη τουαλέτα.
(Το φόρεμα της Αριας🔝)
- Άριααα, ουάου!
Εκφώνησε ο Στέλιος.
- Αλήθεια σ'αρέσει; Μήπως με παχαίνει;
Τον ρωτούσα καθώς είχα αμφιβολίες.
- Είσαι χαζή; Είσαι μια κούκλα με αυτό, ελα σου βρήκα και γόβες.
Μου είπε και μου έδωσε ένα ζευγάρι γόβες στο χέρι.
Τις φόρεσα και αυτές και πήρα το κινητό στα χέρια μου ενώ χαιρέτησα τον Στέλιο.
- Σ'ευχαριστώ για όλα!
Του είπα και έφυγα αφήνοντας τον με την μικρή.
Βγήκα έξω και αντίκρυσα τον Αχιλλέα να με περιμένει στο αυτοκίνητο καθώς είχε γείρει πάνω σε αυτό και κάπνιζε κοιτώντας αόριστα.
- Αχιλλέα.
Του ψιθύρισα απαλά στο αυτί του.
- Έλα ρε Άρια πέντε ω-ώρες- .
Άρχισε να λέει αλλά μόλις με αντίκρυσε σταμάτησε να μιλάει.
Άρχισε να με παρατηρεί από πάνω μέχρι κάτω ενώ ένα πονηρό χαμόγελο κυριαρχούσε στο πρόσωπο του.
- Τόσο χάλια είμαι;
Τον ρώτησα επειδή ένιωθα αμήχανα.
Πέταξε το τσιγάρο κάτω, πατώντας το και με έφερε κοντά του πιάνοντας με από τη μέση.
- Μου κάνεις πλάκα; Εδώ είχα χάσει τα λόγια μου για κάποια δεύτερα, κάτι που δεν συνηθίζω να κάνω.
Μου είπε και με φίλησε στο στόμα.
- Σ'ευχαριστώ.
Του είπα ντροπαλά.
- Παρακαλώ. Έλα μπες γρήγορα σου έχω έκπληξη.
Μου είπε και μου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου.
Μπήκα μέσα και έκανε το γύρω μέχρι που μπήκε και αυτός στο αυτοκίνητο.
- Λοιπόν, θέλω να καλύψεις τα μάτια σου με αυτό.
Μου είπε και μου έδωσε ένα κόκκινο μαντίλι για να το βάλω στα μάτια.
- Μου κάνεις πλάκα; Τι kinky, πράγματα είναι αυτά;
Τον ρώτησα καθώς είχα φρικάρει και αυτός το μόνο που έκανε ήταν να γελάσει.
Ε βέβαια, ανώμαλος τι να πεις;
- Έλα ρε μικρή. Βάλτο και θα δεις.
Μου είπε και τελικά τον υπάκουσα.
- Που πάμε;
Άρχισα να τον ρωτάω.
- Θα δεις!
- Τι θα δω; Ελααα πες μουυυ.
Του έλεγα και τον άκουσα να ξεφυσάει.
- Κάνε υπομονή και θα δεις.
Μου είπε και ξεφύσηξα.
- Βάλε τουλάχιστον μουσική!
- Καλά θα βάλω.
Μου είπε και άνοιξε το ραδιόφωνο.
Μετά από 10 λεπτά:
- Φτάσαμε;
Τον ρώτησα και άκουσα μια πόρτα να ανοίγει και να κλείνει.
Ύστερα άνοιξε και η πόρτα μου.
- Έλα, φτάσαμε.
- Να βγάλω το μαντίλι;
Τον ρώτησα και αρνήθηκε αμέσως.
Άρχισε να με καθοδηγεί κάπου και ξαφνικά σταμάτησε.
- Αχιλλέα; Γιατί σταματήσαμε;
Τον ρώτησα και μου έβγαλε το μαντίλι.
Άνοιξα τα μάτια μου και προσπαθούσα να δω καθαρά την εικόνα που προβαλλόταν μπροστά μου.
- Σ'αρέσει;
Άκουσα τον Αχιλλέα να μου λέει.
- Ποιανού είναι αυτό;
- Δικό μας, το σπίτι μας.
- Ναι καλά! Αχιλλέα πες την αλήθεια, αυτό δεν παίζει να είναι δικό μας. Αυτό είναι ένα παλάτι!
Του είπα και γέλασε.
- Έλα να μπούμε μέσα.
- Όχι, όχι, εγώ σε ξένο σπίτι δεν μπαίνω!
Του είπα και με κοίταξε χαμογελώντας.
- Δεν συνηθίζω να κλέβω σπίτια, μόνο καρδιές.
Μου είπε και τον κοίταξα σε φάση:
"Αλήθεια τώρα; Ψωναρα."
- Έλα Άρια, σου έχω άλλη μια έκπληξη.
- Κανόνισε να μας κλείσουν στη φυλακή, να ξέρεις εσένα θα κατηγορήσω!
- Καλά, καλά.
Μου είπε και άρχισε να με τραβολογάει.
Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και το πρώτο πράγμα που αντίκρυσα ήταν αυτό.
- Αυτός είναι ο χώρος υποδοχής.
Μου είπε και τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.
- Αυτό είναι το σαλόνι.
Μου είπε καθώς κοιτούσα τον χώρο μαγεμένη.
- Από εδώ είναι η κουζίνα.
Μου είπε και πήγαμε στα δεξιά και εκεί αντικρίσαμε την κουζίνα, αντίκρυσα δηλαδή γιατί ο Αχιλλέας την είχε ήδη δει.
- Ουαουυ!
Είπα μαγεμένη αλλά ταυτόχρονα ενθουσιασμένη.
- Πάμε πάνω; Θα σου δείξω τα δωμάτια!
Μου είπε και συμφώνησα.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε αυτές τις ΥΠΈΡΟΧΕΣ σκάλες και φτάσαμε σε αυτό το διάδρομο.
- Από τα αριστερά είναι το δωμάτιο μας.
Μου είπε και με τράβηξε από το χέρι ανοίγοντας μια πόρτα και αντικρίσαμε αυτό.
- Το δωμάτιο να σου πω την αλήθεια δεν με τρελαίνει, ίσως να το αλλάξω.
Μου είπε ο Αχιλλέας αλλά δεν τον άκουσα καθώς άρχισα να ακουμπάω τα πάντα.
- Το δωμάτιο έχει και τουαλέτα, σε αυτή την πόρτα.
Μου είπε και μου έδειξε μια πόρτα έτρεξα στην κυριολεξία και την άνοιξα.
Έμεινα σαν χαζό να κοιτάω την τουαλέτα.
- Ούτε η τουαλέτα με τρελαίνει-.
Πήγε να πει αλλά του έκλεισα το στόμα.
- Άμα ξανά πεις, ότι δεν σε τρελαίνει κάτι σε αυτό το σπίτι θα σε πετάξω έξω!
Του είπα και γέλασε.
Τον κράτησα από τα χέρια και έκλεισα προσεκτικά την πόρτα της τουαλέτας.
- Έλα να σου δείξω το δωμάτιο της κόρης μας.
Μου είπε και άρχισε να με τραβολογάει.
Βγήκαμε από το δωμάτιο μας και μπήκαμε σε ένα άλλο δωμάτιο.
- Αυτό θα είναι το δωμάτιο της κόρης μας όταν μεγαλώσει, γιατί είναι ακόμα μικρή. Και σου έχω και καλύτεροοο!
Μου είπε και ξανά βγήκαμε από το δωμάτιο μπαίνοντας σε ένα άλλο δωμάτιο που φαινόταν αγορίστικο.
- Γιατί είναι τόσο μαύρο;
Τον ρώτησα και χαμογέλασε πονηρά.
- Γιατί ο γιος μου θα είναι killer. Σε αυτό το δωμάτιο θα φέρνει τις γκόμενες-
Πήγε να πει αλλά πρόσεξε το δολοφονικό μου βλέμμα οπότε σταμάτησε.
- Θέλω να σου δείξω και το γυμναστήριο.
Μου είπε και τον κοίταξα με ένα βλέμμα απελπισίας.
Διότι, εγώ με την γυμναστική έχουμε πάψει να έχουμε φιλικές σχέσεις από μικρή ηλικία.
Βγήκαμε από το δωμάτιο και μπήκαμε σε ένα άλλο.
- Αυτό είναι, αλλάααα δεν σου έχω δείξει το καλύτερο δωμάτιο.
Μου είπε και ξανά βγήκαμε από αυτό το δωμάτιο και μπήκαμε σε ένα άλλο δωμάτιο.
Πραγματικά με τόσα δωμάτια άρχισα να ζαλίζομαι.
- Άσε με, να σε ξεναγήσω στο δικό μας home cinema.
- Εδώ θα καθόμαστε και θα βλέπουμε ταινία. Ήθελα να είναι έτσι για να μπορούμε να καθόμαστε αγκαλίτσα.
Μου είπε και με αγκάλιασε από πίσω.
- Σ'αρέσει;
Με ρώτησε.
- Α, Ε, Ο-!
Άρχισα να λέω αλλά οι λέξεις δεν μου έβγαιναν.
- ΑΑΑΑ, ξέχασα να σου δείξω τον ξενώνα.
- Έχουμε και ξενώνα;
Τον ρώτησα καθώς είχα φρικάρει με όλο το σπίτι, είναι τέλειοοο!
- Φυσικά! Έλα.
Μου είπε και μπήκαμε σε ένα δωμάτιο καθώς βγήκαμε από το home cinema.
- Πώς σου φαίνεται;
Με ρώτησε και βγήκα από τον ξενώνα.
Έπιασα τα χέρια του και τον κοίταξα στα μάτια.
- Και τώρα Αχιλλέα πες μου... Ποιον σκότωσες;
Τον ρώτησα και γούρλωσε τα μάτια του.
- Τι εννοείς;
Με ρώτησε καθώς δεν καταλάβαινε.
- Είναι ξεκάθαρο, ότι το σπίτι δεν είναι δικό μας!
- Άρια, μωρό μου δικό μας είναι, μη λες βλακείες! Προσπαθώ να κάνω τα πάντα για να σε κάνω ευτυχισμένη και εσένα αλλά και την μικρή. Έλα να βγούμε έξω.
Μου είπε και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες.
- Μου υπόσχεσαι πως όταν βγούμε έξω δεν θα μας περιμένει η αστυνομία;
Τον ρώτησα και γέλασε.
- Στο υπόσχομαι.
Μου είπε και ανοίξαμε την πόρτα.
Κατεβήκαμε τα σκαλιά και ο Αχιλλέας άνοιξε το γκαράζ.
Τα αυτοκίνητα που αντίκρυσα ήταν αυτά:
( Τα δυο πρώτα είναι τα αγαπημένα μου😍)
Και φυσικά την μαύρη Lamborghini!
- Αχιλλέα, τι τα θες τόσα αυτοκίνητα;
- Το ένα είναι δικό σου. Τα άλλα, τα βγήκα στο γκαράζ στο πατρικό μου σπίτι. Και τώρα μάντεψε ποιο είναι το δικό σου αυτοκίνητο.
Μου είπε και εγώ έτρεξα γρήγορα στη Lamborghini.
- Όχι αγάπη μου όχι, το ξέρεις ότι την Lambo δεν την δίνω σε κανέναν!
Μου είπε και πήγα στη Hyundai.
- Έτσι μπράβο. Αυτό είναι το αυτοκίνητο σου, αλλάα αν θες να το αλλάξουμε δεν έχω κανένα θέμα.
- Όχιι, μ'αρέσει!
Του είπα και τον αγκάλιασα.
Κοίταξε την ώρα στο ρολόι του και έκλεισε το γκαράζ.
- Μικρή, πρέπει να βιαστούμε έχω να σε πάω σε ένα εστιατόριο.
- Αλήθεια;
Τον ρώτησα και μου χαμογέλασε.
- Ε ναι, δεν τελειώνει εδώ η βραδιά!
Μου είπε και μπήκα ξανά στο αυτοκίνητο με το οποίο ήρθαμε.
Μετά από 20 λεπτά:
- Καλώς ήρθατε στο μαγαζί μας κύριε Άντερσον. Θα σας σερβίρουμε αμέσως το γεύμα σας.
- Σε ξέρουν;
Τον ρώτησα καθώς έβλεπα πως ο σερβιτόρος του συμπεριφερόταν λες και τον γνώριζε χρόνια.
- Όχι μωρέ, απλά είχα κάνει την κράτηση από εχθές, μάλλον γι'αυτό με θυμούνται.
- Α, εντάξει.
Του είπα και καθίσαμε στις θέσεις μας.
- Ορίστε το γεύμα σας κύριε και κυρία Άντερσον.
Μόλις με αποκάλεσε κυρία Άντερσον;
- Ορίστε;
Ρώτησα και ο Αχιλλέας ζήτησε από το σερβιτόρο να απομακρυνθεί ενώ πρώτα του έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα.
- Μπορεί να πίστευε, ότι ήμαστε παντρεμένοι. Εννοώ κοίτα τον εαυτό σου, είσαι μια κούκλα!
Μου έλεγε καθώς μου χάιδευε το χέρι.
- Ναι, ναι άστα αυτά!
Του είπα και γέλασε καθώς έβαζε κρασί στα ποτήρια μας.
- Στην κόρη μας!
Του είπα και με κοίταξε χαμογελώντας.
- Εγώ θα πω, στα καλύτερα που έρχονται μαζί σου μωρό μου και άντε και στο γάμο μας!
Μου είπε και γέλασα.
Μετά από 12 λεπτά :
Αφού τελειώσαμε με το φαγητό μας ο σερβιτόρος μας έφερε ένα γλυκό το οποίο το σπας με το κουτάλι και μέσα κρύβεται ένα δώρο.
- Καλή σας όρεξη!
Μας είπε ο σερβιτόρος και έφυγε.
Πήρα το κουτάλι στα χέρια μου και το έσπασα.
Μέσα σε αυτό βρισκόταν ένα χαρτί, το πήρα στα χέρια μου.
- Θα με παντρευτείς;
Το διάβασα και έκλεισα το στόμα με το χέρι μου καθώς αντίκρυσα τον Αχιλλέα να έχει γονατίσει μπροστά μου κρατώντας ένα βελούδινο κουτί το οποίο περιείχε ένα δαχτυλίδι.
- Λοιπόν; Θα με παντρευτείς;
Άκουσα τον Αχιλλέα να με ρωτάει.
Τότε σηκώθηκα από το τραπέζι και έπεσα πάνω του.
- Το ρωτάς; Φυσικά και ναι! Σ'αγαπώ τόσο πολύ Αχιλλέα, τόσο πολύ!
Του έλεγα καθώς τον φιλούσα. Τότε όλοι στο εστιατόριο άρχισαν να χειροκροτούν καθώς ο Αχιλλέας μου περνούσε το δαχτυλίδι γύρω από το δάχτυλο μου.
- Σ'αγαπώ.
Μου ψιθύρισε και χαμογέλασα.
*💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍💍*
Λοιπόν, όσοι αναρωτιούνται γιατί ανεβάζω ξανά τα κεφάλαια, ο λόγος είναι ότι τα κατέβασα και έπρεπε να τα ξανά ανεβάσω... Δυστυχώς.
Ζητώ συγγνώμη για την αναστάτωση και ευελπιστώ να μην ξανά συμβεί στο μέλλον.
Τα λέμε στο τελευταίο κεφάλαιο για αυτό το βιβλίο.
Πείτε μου το αγαπημένο σας φαγητό με ένα μόνο emoji.
Mine: 🍕🍕
Pizza pizza and PIZZA!