Rosé Dahyun'u tezgaha oturtmuş onun saçlarıyla oynuyordu, saçları yumuşacıktı.
Dahyun da tabi ki ilgi aşığı bir bebek olduğu için her şey çok güzeldi.
Rosé gülümseyerek küçük bebeğine baktı. Onu içine saklamak istiyordu.
Burnuna gelen kokuyla ilk önce durdu, ardından burnunu kokunun kaynağına yani Dahyun'un boynuna doğru götürdü. Bebek kokusu Rosé'yi resmen aşık etmişti.
O burnunu boyuna yaklaştırdıkça omuzunu kaldırarak boynunu kapatmaya çalışan Dahyun çok şirindi.
---
Mutfakta geçirdikleri eğlenceli dakikalardan sonra Rosé salata ve birkaç çeşit yemek hazırlamıştı.
Eğlenerek kurduğu sofranın ardından Dahyun'u kaldırdı ve miniği kucağına oturttu.
Dahyun'un sıvı gıdaları tüketebilecek kadar büyük olduğunu düşünüyordu.
Hazırladığı yosun çorbasına kaşığını daldırdı ve üfleyerek Dahyun'a yedirdi.
Dahyun küçük ağzını kocaman açmaya çalıştı fakat tabi ki beceremedi. İyi ki Rosé demin onun boynuna eski bir kumaş koymuştu, üzeri kirlenmedi.
Gülümseyerek küçük bebeğe baktıktan sonra bu sefer daha az almaya dikkat ederek kaşığı tekrar daldırdı Rosé.
Dahyun ise yemek yiyor olmanın verdiği mutluluk ile her seferinde ağzını daha büyük açmak için uğraşıyordu.
Nihayet Dahyun çorbasını bitirdiğinde Rosé kendi yemeğine dokunamamıştı bile.
Bu yüzden şişen minik göbeğine bakan Dahyun'u kucağından indirdi ve onu nereye oturtabileceğine baktı. Fakat her yer küçük bir çocuk için tehlikeliydi bu yüzden Rosé yemeği oturma odasında yanında bebeği varken yemeğe karar verdi.
Ancak böyle bir karar vermemeliydi çünkü karnının doymasıyla eş zamanlı olarak enerjisi artan Dahyun yüzünden yemekleri kendi değil yer yedi.
Yine de hayatında yediği en iyi akşam yemeğiydi.
---