A love without label
By: LadyDivichi
Isa rin ba kayo sa nag wwonder kung anong nangyare kay Andrew? Kasi ako rin eh. Bigla nalang syang nawala sa eksena.
Chapter 5
Nagsimula na yung Klase kaya mejo naging busy na ako. Nakaka stress pala yung college days. Hayss pero ok narin na ma stress ng dahil sa school works kesa sa pakening na love na yan.
Dahil sa sobrang busy ko ayan nakalimutan ko nanaman si Wattpad. Di ko alam kung ano ng balita sa mga stories ko. Hahaha.
Kaya ngayon after ko tapusin yung assignment ko. Dinalaw ko si Wattpad. Ayun as usual padami ng padami yung votes reads at comments. Nakakatuwa.
Tapos dinalaw ko rin si Twitter grabe sabog din. Pati si IG. Pero di rin talaga magpapatalo si FB. Yan tayo eh. Sa FB narin kasi kami nagchachat ni Ms. gomez yung head ng *** Book Publishing.
Noong nakaraang linggo naprint na yung Book na Huling ElBimbo tapos ready na para ilaunch tapos maghanda na daw ako sa book signing. Tapos kapag naging No.1 most selling yun eh pede maging movie.
Kaya next week baka di ako makapag online class kasi may 1 week straight book signing daw sa ibat ibang lugar gaya ng Manila,Cebu,Batanggas, Olongapo at huli dito sa Bicol.
Im so excited at sobrang saya kasi unti unti konng naaabot ang aking mga pangarap.
Thanks G.
----
Its June 21 na ito sana yung araw ng book signing ko kaso napostponed because of typhoon. Sayang excited pa naman ako. Kaya ipinagpagtuloy ko nalang yung mga paper works at mga iincode kong assignments. Ito yung isang advantage ng isang estudyante na nag online class kasi kahit masama ang panahon may klase ka. Ok na din kasi na aadvance ako sa mga lessons.
After I finished my work eh nagpahinga ako saglit. Tamang scroll scroll nanaman ako sa FB. Tapos tiningnan yung last message saakin ni Ms.Gomez. Ayun dito sa Christmas Vacation ko na itutuloy yung Book signing tapos ayun sakanya 5 spot nalang mag No.1 na ang Huling El Bimbo.
Tas sabi nya pa this August Ipupublish na inprints ang Dulce Mihi Vindicta after nila ireview.
Tapos yun ang saya ko nanaman nawala nanaman yung pagod ko. Hayssss.
Pagkatapos ko magbasa ng mga Post sa FB. Inilapag ko na ang aking selpon sa Desk ko katabi nung Laptop.
Ang lamig ng panahon dahil may bagyo nga. Signal no.2 na dito saamin sa Bicol. Kaya ramdam na ramdam na.
Ngayon mag isa lang ako sa kwarto ko. Malamang akin to eh. Tas sila mama at papa nasa sala nanonood ng Balita. Yung dalawang kapatid ko naman na babae nagseselpon. Lagot talaga yan pag nalowbat di ko sila papahiramin ng PowerBank.
Hayyy ang sarap matulog sa ganitong oras. Ang lamig parang ang sarap ng sopas. Hahaha.
Bigla naman akong napa isip. Kamusta na kaya sya? Kilala nya pa kaya ako? Ano na kayang buhay ang meron sya ngayon? Haysss. Sa haba ng panahon na wala na sya sa puso ko. Palagi parin syang binabanggit ni isip sa isipan ko. Di parin talaga sya mawala sa isip ko. Feeling ko namimis ko sya.
Kaya naman muli kong binuksan yung phone ko at inopen yung aking FB. Hinanap ko yung past convo naming dalawa. Tapos ayun tamang back read. Umupo ako sa kama para maging komportable ako.
Tapos di ko namamalayan umiiyak nanaman ako. Pero hinayaan ko lang yung pagtulo ng luha ko baka gusto nya lang makisabay sa pagbuhos ng ulan.
Pagkatapos kong mabasa yung last message na sinend nya saakin na 'I LOVE YOU, KAHIT WALANG TAYO SPECIAL KA SAAKIN' naka capslock pa para dama ko daw. Wew Special mo mukha mo.
Aksidente ko namang napindot yung profile nya kaya napunta sa timeline.
Nagscroll ako at nagulat ako kasi may latest post sya. 30 Minutes ago lang. At ang nakalagay.
'kamusta kana kaya? Kung mababasa mo to? Proud na Proud ako sayo. Mahal kita at di ka kailanman nawala sa puso ko'
Pinindot ko yung post nya at nagbasa ng comments.
"Brother 😣"
"Chat mo na kasi Brother"
"U need to explain to her"
"Chat mo na"
Tapos after ko mabasa yung comments inistalk ko yung mga taong yun.
at nakita ko na lahat sila ay magpapari every picture nakikita kong naka tag si Andrew na naka suot ng Puti at may Krus na kwintas. at ang nakalagay sa location "St.Anthony Seminary".
Napatakip nalang ako sa aking bibig at tahimik na umiiyak. Kabang kaba, nanginginig at para bang bumalik lahat ng mga ala ala at sakit na naramdaman ko dati.
Bakit di nya sinabi saakin na magpapari pala sya? Papayagan ko naman sya eh. bakit kailangan nya pa akong Ighost? Bakit kailangan nya akong iwan na walang paalam? Pakshit naman eh.
Tinanggal ko na ang kamay ko mula sa pagkakatakip saaking bibig at patuloy na umiiyak at hawak hawak ang aking selpon. Nanlalabo nanaman ang aking mata dahil sa mga luhang tumutulo mula rito.
Bigla namang umurong ang aking mga luha ng aksidente kong malike ang post nya. Kaya dali dali ko itong inanlike. Pakshit! Bobo mo Vya.
Sana di to nag notify sakanya.
Muli akong napahiga sa kama at kasabay ng ulan bumububos din ang luha ko.
Napatigil naman ako sa pag iyak ng mag 'puking' ang messenger ko. Dali dali ko itong binuksan at laking gulat ko ng makita ko ang nagchat saakin
Its him
Its Andrew!!!
Andrew : Hi, Vy Hinintay ko talaga ang pagkakataon nato para mag sorry sa biglaan kong pagkawala.
Binasa ko lang ito at hinayaan ko lang syang magchat.
Andrew : I made that post para sa isang sign. Once na ilike mo yun. Ichachat na kita. At thank GOD. Natupad yung Sign na yun. Im so sorry cuz i didnt told you about sa pagpapari ko. Last year. Bigla nalang akong di nagparamdam sayo kasi yun din ang time na pumasok ako sa seminaryo. Alam ko im so stupid kasi di ko sinabi yan sayo. Im so Selfish right?
Oo napaka selfish mo tangina ka!
Andrew : Alam kong nag isip ka ng masama, amg overthink. Inaasahan ko na yun kasi sino ba namang hindi mag iisip ng masama di ba? Iniwan kita ng hindi nagpapa alam. Alam kong nasaktan ka ng sobra. Kasi alam kong mahal moko. Kaya andito ako para humingi ng tawad sa mga nagawa ko sayo. at gusto kong sabihin na Im so Proud of you,kasi narating mo na yung pangarap mo, im so happy seeing you reaching the top the peak of your dreams. Mahal na mahal kita kahit hindi naging tayo. Sana alam mo yun. Mahal kita pero bawal. Mahal kita pero nangako nako sa panginoon. Mahal kita sobra pero may iisa akong bokasyon. At sana lagi mong tatandaan na You're the best chapter of my life Kahit Hindi man tayo umabot sa epilogue di ka nawalan ng Parte sa puso ko at sa buhay ko.
Para akong naistatwa habang patuloy na umaagos ang aking luha. Nanlalabo nanaman ang mata ko kakaiyak. Di ko alam kung bakit pagdating sakanya ang hina hina ko. Isang sorry nya lang ok na ako. Kagaya ngayon kahit anong sakit nung pag iwan nya saaking ng walang paalam nawala lang yun bigla. Bat ganto? Ganto ba talaga kapag sobrang mahal mo yung tao? Kahit anong sakit yung ipinaramdam nya sayo. Sya parin? Sakanya ka parin babagsak kasi nga mahal mo sya ng sobra sobra.
I thought ive already moved on, pero im so wrong. Mali ako. Akala ko lang pala. Kasi ngayon. Sya parin talaga. Mahal ko pa pala sya.
im still inlove to the Man I Met online.