Bundan altı yıl önce bir serüvene başladım. Kalemimi Son Dans ile keşfettim.
Tam altı yıl sonra hayalim gerçek oluyor.
O dönemi eski okuyucularım çok iyi bilir.
Bilgisayarım yoktu. Sonra bir bilgisayar sahibi oldum. Abim bilgisayar mühendisliği okuyordu ve kısıtlı zamanlarda yazı yazabiliyordum. Evimin balkonunda, fayansların üzerine oturup elektrik direğinin ışığında yazdığım günleri hatırlıyorum. Işığı açmazdım çünkü ailem uyurdu. Gecelerce yazardım.
Sonra abim il dışına okumaya gitti.
Geceleri bölümü kâğıtlara yazıyor, ertesi gün Pendik'te bir internet kafeye gidiyordum. Orada erkekler bağıra çağıra oyun oynarken ben yazılarımı yayınlıyordum. Hatta bir süre sonra o kadar samimi olduk ki oradakilerle... Ben yazılarımı yazarken bağıran gençler suskunlaştı. Ekrana hep birlikte bakıp, yayınlıyorduk. Bazıları kâğıtları seslice okuyor, ben de bilgisayara geçiriyordum. En güzel günlerimdi...
Ama nereye kadar böyle gidecekti?
Babam, abim okuduğu için ona para gönderiyor, annem ise evin ihtiyaçlarını karşılıyordu. Onlara yük olmak istemedim... Belki de kendim bir şeyleri yapabilmenin heyecanını fazla sevdim.
Ek iş bularak, part-time çalıştım ve o zaman çok iyi hatırlıyorum 300 liraya ikinci el ofis bilgisayarı almıştım. İnanın bozulsa da hala evimde duruyor o bilgisayar.
Son Dans'ın finalini yayınladığımda o kadar rahatlamıştım ki...
Benim için çok özel bir hikâye çünkü bu hikâye sayesinde tanıdım hayatımdaki en önemli insanları... Altı yıllık dostluklar kurduk. Bu hikâye ile tanıştım ve hayatımda en değerli yerdeler.
Hikayenin başına çok şey geldi. Önce bir yayınevi ile anlaştık. Sonra anlaşmayı iptal ettik ve başka bir yayınevine geçtim. Belki de hayatımdaki en büyük hatayı burada yaptım ama kitapların da bir kaderi varmış. O yayıneviyle de sözleşme iptal oldu.
O dönem kendimi çok suçladım ve bir daha asla yazmayacağım dedim. Yazmadan da duramadım.
Altı yıl geçti ve şimdi Son Dans kitap oldu! Kapağı kendim seçtim, kendi istediğim gibi yaptım. İçini, dizaynını... Her şeyini.
MÜPTELA YAYINLARI SAYFASINDA KAPAK AÇIKLANACAK. CUMA GÜNÜ.
ALTI YILDIR YANIMDA OLDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM!
SİZİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM!
İYİ Kİ VARDINIZ, İYİ Kİ VARSINIZ!