KABANATA 47
Nang mahimasmasan si Katleya sa ginagawa niya, siya na ang bumitaw sa paghahalikan nilang dalawa ni Blue. Hindi siya makapaniwala sa nagawa niya. Napahawak naman siya sa ulo niya dahil walang lalabas na salita sa bibig niya para ipaliwanag ang nangyari.
“Mauna na ako. Pakidala na lang sa loob ang regalo ko,” malamig na sabi ni Blue.
“Pie,” umiiyak na sambit ni Katleya.
“I don’t want to hear your explanation,” sagot ni Blue sabay sara sa likuran ng kanyang sasakyan. Papasok na sana siya sa driver's seat, pero pinigilan siya ni Katleya. Hiniwakan nito ang braso niya kaya hinarap niya ito. “Kat, please. Stop making me fool!”
“I love you, Pie.”
Napangiti si Blue habang hindi mapigalan na umiling. “Well, I don’t love you!”
Pumasok na si Blue sa sasakyan niya at nagpaharurot ng takbo. Hindi niya sukat akalain na niloko lang siya ni Katleya. Mahal pa pala siya nito.
Napatakbo naman sa labas si Amber nang makatanggap ito ng mensahe mula kay Blue.
[Blue: Pumunta ka rito sa labas. Ipasok mo si Katleya riyan sa loob. Sorry again.]
Pagdating ni Amber sa labas, nadatnan niyang nakaupo sa kalsada si Katleya at walang tigil sa pag-iyak. Niyakap niya ito at hinimas ang likod para bigyan ng suporta.
“Ano ba ang nangyari, Ka?” pag-aalala ni Amber.
“Nasabi ko sa kanya na mahal ko pa rin siya,” ani Katleya. Nanginigig ang boses niya. Bumuwag siya sa pagyakap mula sa kaibigan at tiningnan ito sa mga mata. “Bakit hindi niya ako kayang mahalin, Key?”
Napatigil sandali si Amber. “Parehas lang ’yan sa tanong ko. Bakit hindi mo ako kayang mahalin? Kung ano ang sagot mo, iyon din ang sagot ni Blue.” Tumulo ang luha niya habang tinutulungang tumayo si Katleya. “Bakit ba hindi na lang ako, Ka? Nandito lang naman ako, oh. Ako ang laging nasa tabi mo. Ang sakit lang isipin na pinipilit mo ang sarili mo sa isang taong hindi ikaw ang gusto gayong may tao namang naghihintay at umaasang mamahalin mo.”
“Sorry.” Humagulgol si Katleya at niyakap ang kaibigan. “Alam mo naman, Key. Alam mo kung gaano ko ka mahal si Blue.”
“Pero hindi ka niya mahal!” sigaw ni Amber.
“Alam ko. Pero paano?” Hinawakan niya ang dibdib niya. “Hindi siya mawawala rito sa puso ko. Siya pa rin ang tinitibok nito.”
“Palayain mo na ang sarili mo sa sakit. Hindi mo deserve ’yan.”
Hinawakan ni Katleya ang buong mukha ni Amber. “Palayain mo na rin ako riyan sa puso mo. Hindi mo rin deserve na masaktan nang ako ang dahilan.”
“Kakapit ako sa iyo hanggang dulo,” pagmamatigas ni Amber.
“Key. Sorry.”
“Ako ang may gusto nito, Ka. Huwag mo akong kaawaan,” sabi ni Amber. Pinunasan niya ang luha sa mga mata ni Katleya.
“Salamat sa pagmamahal. Pero puwede mo bang samahan ako papunta sa bahay nila Blue? Gusto ko siyang makausap.”
“Gabi na. Bukas na lang, Ka.”
Umiling ang dalaga. “Hindi rin naman ako makakatulog kong alam kong may taong galit sa akin ngayon.”
“Pero paano sila?” sabi ni Amber. Ang tinutukoy niya ay ang mga kaibigan nila sa loob ng mansion.
“Maintindihan nila ako. Please, Key,” pagmamakaawa ni Katleya. Hinawakan pa niya ang balikat ng binata.
Tumango si Amber at niyakap si Katleya. “Okay. Tara na.”
•••
Nasa labas na ng mansion ng Montenegro sila Katleya. Lumabas na siya ng sasakyan dahil gusto na niyang makausap ang binata. Nagpaiwan naman si Amber at mas piniling hintayin na lang ang kaibigan.
Pagpasok ni Katleya sa loob, napakaraming tao. May selebrasyon din pala sa mansion ng Montenegro, pero mas pinili ni Blue na sa kanila pumunta. Nang makita ni Crezelda si Katleya, nilapitan niya ito. Nagmano naman si Katleya sa ina ng lalaking mahal niya.
“Si Blue po?” tanong ni Katleya.
“Nasa kuwarto niya. Namumula nga ang mga mata niya nang dumating siya. Parang galing sa pag-iyak. May nangyari ba? Hindi niya kami pinansin. Kahit ang Lala niya ay walang nagawa sa kanya kaya hinayaan na lang muna namin siya.”
Nangingilid ang luha sa mga mata ni Katleya. “Sorry po. Puntahan ko muna siya, Tita.”
“Sige. Sana maging okay na kayo kung nag-away man kayo,” anang Crezelda. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala.
“Sana nga po, Tita.”
Tumakbo si Katleya papunta sa kuwarto ni Blue. Ilang beses na siyang nakapasok doon kaya alam niya kung saan ito nakadestino. Nang makarating siya sa tapat ng pintuan ng binata, agad siyang pumasok nang hindi man lang nagawang kumatok. Pagpasok niya sa loob, hindi niya nakita ang taong sinadya niya. Pero hindi siya nawalan ng pag-asa at inilibot ang tingin sa paligid. Napag-alaman naman niyang nandoon ito sa balcony. Nakatalikod lang ang binata at nakatingala sa kalangitan. Suot pa rin nito ang damit na sinuot niya nang manggaling siya sa bahay nila Katleya.
Pinuntahan ito ni Katleya sa balcony. Nang nasa likod na siya ng binata, hindi siya nagdalawang-isip na yakapin ito nang mahigpit mula sa likod.
“Sorry,” si Katleya. Maririnig sa boses nito ang lungkot.
“Bakit ka nandito?” malamig pa sa hangin na tanong ni Blue. Hindi man lang nito nagawang tingnan ang kaibigan.
“Nandito ako dahil mahal kita...”
Nangingilid na ang luha sa mga mata ni Katleya. Nagpipigil lang siyang umiyak dahil alam niyang siya rin ang dahilan kung bakit nagkakaganito ang kaibigan.
“I love you, Pie,” mahinang sabi pa nito.
Humarap na si Blue rito...
“Bakit ka ba nagkakaganyan?” Gusto mang pigilan ni Blue ang luha nito, pero bigo siya dahil kusa itong bumuhos. Nasasaktan din siya para sa kaibigan niya. Hindi niya gusto ang nangyari sa pagitan nilang dalawa. Pinunasan nito ang luhang nagsipatakan sa mga mata niya. “Kapatid nga lang ang turing ko sa iyo, Kat. Hindi kita mahal.”
Biglang idinampi ni Katleya ang kanyang labi sa labi ng binata subalit itinulak lang siya nito. Natumba naman ang dalaga dahil doon.
“Ano ba!” sigaw ni Blue.
Tumayo si Katleya at muling hinalikan sa labi ang mahal na binata. Itinulak muli ito ni Blue at pagkatapos, pumasok na sa loob ng kanyang kuwarto.
Parang aso naman si Katleya na sinundan ito. Nang makita niyang papapunta si Blue sa may pinto palabas ng kuwarto, tumakbo siya para harangan ito. Isinara pa niya ang pinto para masiguradong hindi makalabas ang mahal na binata.
Napakamot na si Blue sa kanyang ulo dahil sa inis...
“Ano ba talaga ang gusto mong mangyari, Kat?” tanong ng binata. May pagmamakaawa na sa boses nito.
“Sabihin mong mahal mo rin ako. Mahalin mo ako!” Lumuhod si Katleya. “Please, Pie. Tell me that you love me. Please. Please. Please.”
“Kat, ano ba! Tumayo ka na riyan. Huwag ka namang ganito, oh?”
Tumayo si Katleya sabay hawak sa mukha ni Blue.
“Ano bang wala sa akin, Pie? Complete ingredients naman ako, ha? Ready to cook? But why?” Humagulgol na si Katleya.
Hinawakan ni Blue ang mga kamay ni Katleya na nasa kanyang mukha at tinanggal ito nang marahan.
“You graduated with latin honors, pero bakit ang bobo mo pagdating sa akin? Hindi nga kita mahal, Kat! Parang kapatid lang ang turing ko sa iyo. Kaibigan ka lang sa mga mata ko!” sigaw ni Blue.
Tinitigan ni Katleya si Blue habang ang luha sa mga mata niya ay walang humpay sa pagbuhos. Pero hindi pa rin siya nawalan ng pag-asa. Gusto niyang marinig dito na mahal siya nito.
“Undress me, if you don't really love me.” Walang pagdadalawang-isip na lumapit si Blue kay Katleya at hinubaran ito. Kinagat ni Katleya ang ibabang parte ng labi niya para pigilan ang paghikbi. “Touch me, if you don't care about me anymore.” Nagdasal si Katleya na sana hindi magawang hawakan ni Blue ang ano mang parte ng katawan niya, pero bigo ito. Dahil agad hinawakan ni Blue ang kanyang dibdib at hinimas ang mga ito. Tinitigan niya ang mukha ng kanyang pinakamamahal kasabay ng pagbuhos ng masaganang luha sa kanyang mga mata. “F*ck me, if you want to get me out of your life.”
Sa sandaling ito, alam ni Katleya na hindi gagawin iyon ni Blue. Pero nanlaki ang mga mata niya nang hinablot siya nito at itinulak sa kama. Pumaibabaw pa ito sa kanya at ikinulong siya sa dalawang binti nito. Hinubad naman ni Blue ang damit ni Katleya at hinalikan ito sa leeg. Tumigil sandali si Blue sa ginagawa niya at pinunasan ang luha sa mga mata niya. Huminga ito nang malalim at muling tinitigan ang umiiyak na kaibigan.
“I never cared for you, you thought I loved you? Well, you thought wrong! I will never--- not in this lifetime--- love you. Loving you never crossed my mind. And one thing I want you to know, after this---get out of my life. Huwag mong sirain ang sarili mo nang dahil lang sa akin.”
Itinanggal ni Blue ang botones sa pantalon niya at marahang binaba ang zipper nito.
Nanginginig na ang buong katawan ni Katleya nang masaksihan ang ginawa ni Blue.
“Tama na. Suko na ako. Ayaw ko na, Pie,” ani Katleya.
Umiling si Blue. “Hindi! Ito ang sagot ko, gagawin ko para mahimasmasan ka sa katangahan mo. Sinabi ng kaibigan lang kita ang tigas ng ulo mo! Sinabi na parang kapatid lang kita, pero pinipilit mo pa rin ang gusto mo. Hinamon mo ang pagkalalaki ko, 'di ba? Panagutan mo!”
Tumayo si Blue at tinanggal ang suot niyang pang-ibaba habang walang tigil sa pag-iyak.
“Gusto mo akong matikman, ’di ba?” tanong ni Blue.
“Pie,” nanginginig na sambit ni Katleya habang tinatakpan ang sarili.
Dahil sa galit ni Blue, wala na siyang pakiramdam sa naramdaman ng kaibigan. Ang ginawa niya, muli niya itong pinatungan. Nang nakita niyang magsasalita pa sana si Katleya, sinunggaban niya na ito nang mainit na halik.
Hindi gumanti si Katleya pero nanatiling nakalapat pa rin ang labi ni Blue sa labi niya. Napapikit naman si Katleya nang hinawakan ni Blue ang pagkababae niya. Masakit para sa kanya ang pagpisil nito.
Ibinaba na ni Blue ang halik niya patungo sa dibdib ng dalaga. Ginawa niya rin dito ang karaniwang ginawa niya sa mga babaeng naikama na niya. Minuto ang lumipas, nang dumikit ang pagkalalaki niya sa pagkababae ni Katleya, unti-unti na niya itong ibinaon. Napangiwi naman ang mukha niya nang matagal itong pumasok. Dahil sa gigil, ibinigla niya ang pagpasok dito.
“Urghhh!” sigaw ni Katleya dahil sa sobrang sakit na nararamdaman. Nakapikit pa ang mga mata nito habang iniinda ang sakit.
Nang tagumpay nang napasok ni Blue ang pagkababae ni Katleya, wala siyang kaalam-kaalam na dumurugo na ito. Ipinapagtuloy lang niya ang ginagawa hanggang sa malabasan siya. Segundo ang lumipas, muli niyang ipinasok ito habang walang tigil sa pagbayo. Naghahabol naman siya sa kanyang hininga dahil sa sobrang pagod. Nang nilabasan siya sa pangalawang pagkakataon, tumayo na siya mula sa kama at nagpunas ng tuwalya. Naliligo na kasi siya sa sariling pawis.
Tiningnan ni Blue nang napakaseryoso si Katleya na hubo't hubad na humihikbi sa kama.
“I never see myself being with you and I never see you as my girl. You are just a friend to me. I'm just fated to f*ck you. Don't expect anything from me.”
“I deserve more than just fuck!” sigaw ni Katleya habang walang tigil sa pagtulo ang luha sa mga mata niya.
“What? Love?” Tumango ang dalaga habang nanginginig ang buong katawan. “Wake up, Kat! Katulad ng iba, pang-kama lang kita!”
Nang ibinaba ni Blue ang tingin niya sa katawan ni Katleya, nanlaki ang mga mata niya sa nakita. May tagos ng dugo sa puting bed sheet niya. Napayuko naman siya at tiningnan ang pagkalalaki niya. Hindi niya inaasahan ang nakita, may dugo ito.
Tumayo na si Katleya mula sa kama at nanginginig na pinulot ang salawal niya. Pagsuot niya nito, kinuha niya ang kumot ni Blue at ginawang pantabon sa katawan niya. Hindi na niya nilingon ang binata at pumunta na siya sa may pintuan. Nang dumapo na ang kamay niya sa busol ng pinto, muli itong nagsalita nang hindi man lang magawang lingunan ang mahal na binata.
“Aalis na ako bukas, 9 AM. Kung magbago ang isip mo at ma-realize na mahal mo ako, please pigilan mo ako. Malabo, oo... Pero maghihintay ako.”
Binuksan na ni Katleya ang pinto at lumabas. Wala na siya sa sarili niya. Tanging salawal na lang ang suot niya at nakabalot lang ng kumot. Pagbaba niya sa hagdan, pinagtitinginan siya ng mga tao. Bawat hakbang nito pababa, mga masasakit na salita ang pinagbubulungan tungkol sa kanya.
Nanlaki ang mga mata ni Crezelda nang makita ang nangyari kay Katleya. Lalo na noong may dugong tumulo mula sa paanan nito. Walang tigil naman sa pagbubulung-bulungan ang mga tao. Ang iba, naawa kay Katleya at ang iba ay nag-iisip nang masama. Napatakbo si Crezelda papunta kay Katleya, pero hindi siya nito pinansin at nagpatuloy lang sa pagbaba. Humagulgol ang dalaga dahil sa sakit ng kanyang nararamdaman. Pag-apak niya sa pangatlong hagdan para makababa, nadulas siya dahilan para mahulog at matanggal ang takip na nakabalot sa katawan niya. Bumungad sa mga mata ng tao ang malaking dibdib ni Katleya at magandang hubog ng katawan.
“Kat!” sigaw ni Crezelda sabay takbo.
“Ka!” sigaw ni Amber. Pumasok na ito sa loob ng mansion dahil may masama siyang nararamdaman.
Paglapit ng binata, agad niyang tinakpan ng kumot ang dalaga. Tinulungan niya itong tumayo. Napatingin naman si Amber sa itaas ng hagdan habang nanginginig sa galit.
“Pumunta ka muna sa sasakyan. Pupuntahan ko lang ang gagong iyon!” sigaw ni Amber.
Umiiyak na tumakbo papunta sa itaas si Amber. Hinanap niya ang kuwarto ni Blue. Nang may nakita siyang bukas na pinto, hindi siya nagdalawang-isip na pumasok doon. Nadatnan niyang nakatulala si Blue at umiiyak sa sahig. Pero wala siyang pakialam doon. Agad niya itong dinaganan at pinagsusuntok sa mukha. May sugat na rin na nabuo sa labi ng binatang binugbog niya. Hindi kasi ito lumaban at tinanggap lang ang suntok na dumapo sa mukha niya.
“Ano’ng ginawa mo!” galit na sigaw ni Amber. Nagsilabasan na ang ugat niya sa leeg dahil sa galit.
Nang makita ni Amber ang puting bed sheet na nasa tabi ni Blue. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang may dugo ito. Tiningnan niya nang masama si Blue.
“Did you take her virginity?” nanginginig na tanong ni Amber.
Muli niya itong dinaganan at pinagsusuntok. Napatigil lang ito nang dumating si Zander para umawat sa kanya.
“Tama na,” pagpigil ni Zander.
“Minahal ka lang niya!” Tumulo na ang luha ni Amber. “Pero kung itrato mo siya parang wala kayong pinagsamahan! Darating ang araw pagsisihan mo ang ginawa mo kay Katleya! Makikita mo kung anong klasing ginto ang itinapon mo!”
Matapos masabi iyon ni Amber. Lumabas na ito. Pagdating niya sa sasakyan niya, wala pa rin tigil sa pag-iyak si Katleya. Nakatulala lang ito at ang lalim ng iniisip. Niyakap niya ito nang sobrang higpit.
“Kalimutan mo na kasi siya. Hindi ka niya mahal.”
Yumuko lang si Katleya at humagulgol . Walang tigil naman sa paghimas si Amber sa likuran nito. Sobrang naawa siya sa sinapit ng kaibigan. Masakit para sa kanya na makitang nasasaktan ito dahil lang sa isang lalaki na hindi ito kayang mahalin.
~~~