Padabog niyang isinara ang pinto ng sasakyan at mabilis itong pinaharurot. Mura siya ng mura sa loob ng sasakyan.
I'm scared now. Is Wallace okay? Kasalanan ko to. I hope he's okay. Nag-aalala din ako sa kaniya kasi kaibigan ko siya.
Hindi ko alam kung nasaan kami pero maraming puno sa paligid. Rinig na rinig ko ang huni ng ibon. Parang sasabog na din ang puso ko sa sobrang kaba.
He's looking at me with those sharp and deep eyes. He has this intimidating look that makes me tremble. Pinag-awayan nanamin dati si Wallace. Galit na galit siya nun kahit wala pang kasiguraduhan ang relasyon namin but now that he labeled our relationship mas lalo ang galit niya kaya mas takot ako this time.
Heto yung iniiwasan ko sanang mangyari kaya sana as long as na magkausap kami ni Wallace kanina ay sasabihan ko siya at papakiusapan na sana yun na ang huli naming pagkikita. I know it's a selfish decision but I think it's the best para wala ng gulo.
Kaibigan ko rin si Wallace and I care about him kaya ayoko ding masaktan siya at kung mapapano lalo na at may away sila ni Morgan.
Mas makabubuti na yun para iwas sa gulo at issue. Nakakatakot ang pamilya niya sa totoo lang at ayokong madamay sina Morgan if ever na magkagulo. Makapangyarihan ang mga Felix.
Nakatalikod siya sa akin at napapahilamos sa mukha niya. I know how frustrated and angry he was kaya I remained silent.
"Damn it Addie! Nagkikita ba kayo ng patago huh? Tell me!" Kitang kita ang mga ugat niya sa leeg sa pagsigaw niya. Naiiyak na ako pero pinigilan ko.
"N-no Morgaan mali ka ng iniisip. Kaibigan ko la----" But he cut me off immediately.
"Kaibigan? Now tell me kaibigan nga lang ba o siya talaga ang laman ng puso mo?" Nabigla ako sa binitiwan niyang mga salita. Wala ba siyang tiwala sa akin. Hindi ba siya kuntento sa mga pinapakita ko? Kulang pa ba?
Unti-unti ng kumawala ang mga luha kong pilit kong pinipigilan.
"Gusto kita Morgaan! Kaibigan ko lang siya. Sasabihin ko lang naman sana kanina na hindi na ako sasali sa fashion week na iyon! That should be the last. Hindi ko sinabi sa'yo dahil alam kong magagalit k-ka kapag sinabi ko." I burst into tears. Agad umamo ang mga mata niya at agad niyang binagtas ang pagitan namin.
He brushed away the tears and kissed them. He murmured something but I didn't hear it.
"I'm sorry. Stop crying." He hugged me tightly and kissed my forehead.
"Don't say sorry. It's my fault. I'm so sorry hindi na mauulit. Hindi ka na ba galit sa akin? Don't be mad please? Ayokong nag-aaway tayo." Mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sa kaniya.
"Addie I want it to be official. I want an assurance. You know I don't share what's mine. Will you be my girl?"
Tahip-tahip ang kaba ko sa biglang tanong niya. Of course I will why would I reject this creature?
Tumango ako at ngumiti
"Yes Morgan."
He smiled. A genuine smile.
Pinaglapit niya ang aming noo at saka ako hinalikan sa ilong. A peck on my lips then he shouted yes. Natawa kami parehas dahil mukhang nabulabog pa ang mga ibon at nagliparan ang mga ito.
"Thank you."
Binuhat niya ako saka ako inikot-ikot. It's like I'm on a fairytale. I'm so happy. I hope this will be a happy ending.
Pauwi na kami at nakahawak pa rin ang isa niyang kamay sa kaliwang kamay ko habang nagmamaneho siya.
"Baka mabagga tayo. Bitaw na."
Isang irap lang naman ang isinukli niya sa akin saka tumingin na ulit sa harap. Yung totoo lalaki ba to? Ang galing umirap, talo pa niya ako.
Pagkarating namin sa bahay kumain na kami ng dinner dahil gabi na rin ng makauwi kami. A dinner date dahil may mga kandila pang nakalagay at mga bulaklak.
Alam kong humingi siya ng tulong sa ibang maids para iprepare ang mga pagkain at ang table. It was good, a very romantic atmosphere.
Sinabi niyang we should celebrate daw.
Ngiting ngiti kami pagkapasok namin kanina sa bahay habang magkahawak ang kamay na siyang ikinagulat ng mga kasambahay. Kitang kita namin ang panlalaki ng kanilang mga mata. Nagbubulungan pa ang iba.
Natawa kami ni Morgan at binalewala na lang ang mga iyon.
Nasa kwarto ko siya ngayon at nilalandi nanaman niya ako. Sabi kong inaantok na ako pero heto siya at nangungulit. Gusto ko na nga siyang ihagis pababa ng kama dahil anlaki laki ng kama pero nagsusumiksik siya sa tabi ko ngayon.
"Tabi tayo matulog please?"
Hays bahala ka diyan. Basta ako matutulog na. Mainitin pa naman ang ulo ko kapag inaantok na ako. I want to sleep already.
"Hey tulog ka na ba? Baby." Sige magdada ka lang mag-isa.
"Psssttt" Pisti ka! Magpatulog ka.
"Oyyy" Ohhhh? Sorry tinatamad na akong magsalita. Lumayas ka na please lang!
"Babae" Lalaki? Anlandi din ng lalaking to. Ayaw ako tantanan.
"Addie" Yes? Morgan please lang magpatulog ka!
"Baby" Baby ko! Bukas mo na ako landiin!
"Inday" Lintik na yan! Asan na ba tsinelas ko?
Abat ang gunggong tinawag pa akong inday. Tse! Bat di na lang tumigil to nakakaistorbo. Kanina pa ako inaantok.
"Okay good night." Nagsawa din siya at umalis na sa kwarto ko. Buti naman.
Nasa kalagitnaan na ako ng tulog ng magring ang phone. Abay lintik naman oh. Sino ba tong tumatawag? Hating gabi na ah. Mabilis lang kasi akong nagigising at ito ang pinakaayaw ko. Nakalimutan kong isilent ang phone ko.
Papatayin ko talaga ang istorbong to.
Pagtingin ko sa caller si...
Morgan?
Ano ang problema niya?
"Hello? Oh ano!" Antok na antok kong sagot at yamot na yamot na.
"Addie. A-ano kasi. May p-pusa sa kwarto ko ngayon. Argh! Don't come near me you fvcking cat! I will kill you I'm warning you! Addie please help me." Nagising ang wisyo ko dahil sa mga narinig ko. What the hell? A cat? He's scared?
Hindi ko alam kung maiinis ba ako o matatawa. I find it very cute. Hahaha.
"Baby magsalita ka naman. Are you there?"
Rinig na rinig ko sa kabilang linya ang mga gamit na pinangbabato niya ata sa pusa. Pati ang mga mura niya na walang makakatalo kapag palutungan ang pag-uusapan. This guy really I don't know what to do with him.
"Okay I'll be there." Pigil na pigil ko ang tawa ko bago pinatay ang tawag.
I'm crying while laughing. Wait lang Morgan tatawa muna ako. Ang sakit na ng tiyan ko kakatawa.
Nang mahimasmasan ako ay lumabas na ako ng kwarto at tinahak ang room ni Morgan. Oh boy.
Nadatnan ko siyang nakaamba na ang isang vase para ibato sa pusa na handa na siyang talunan. Itim na pusa at parang tigreng nakalabas na ang mga pangil.
"Morgan!" Pagpipigil ko at saka binuksan ang pinto para dun sana namin papalabasin ang pusa pero isinara ko din agad. Sa may sliding door sa may veranda ng kwarto ni Morgan na lang pala para makauwi na sa bahay ng pusang yan.
Ang creepy ng pusa sa totoo lang.
Kumuha ako ng walis at pilit itinaboy ang pusa. Umamo ang tingin niya bigla sa akin at kusa ding umalis.
Morgan let out a heavy sigh. Pawis na pawis siya at nanginginig pa ang kamay.
"Lintik na pusang yun!" Bulalas niya saka napaupo sa kama. Ang gwapo niya ngayon lalo na at pawis na pawis siya at messy hair.
Umupo din ako sa gilid niya at palihim na napangiti. Takot din kaya sa multo to?
Kinuhanan ko siya ng tubig sa may mini fridge sa kwarto niya na agad niyang ininom.
Bumalik din ako sa kwarto ko agad ng mahimasmasan siya. Ipaparenovate daw niya ang kwarto niya yung may high security para kung sakaling may gustong pumasok na pusa malalaman agad.
Oh di ba? Para sa pusa gagastos siya.