" อืออ แอ่ก!...แฮ่กก "
วิลโดนฮันนิบาลขย้ำผม และกดหัวลงแนบพื้นอย่างแรง มันทำให้เขาร้องออกมาอย่างตกใจ
"อึก!! อัก! อัก! อั๊ก~"
การที่โดนฮันนิบาลจิกหัวกดลงจนหน้าแนบกับพื้นเย็นเฉียบแบบนี้ แถมโดนแท่งเนื้ออวบๆของร่างสูงกระแทกรุนแรงจากด้านหลัง มันทำให้สติวิลแทบหลุด รู้สึกดีจนแทบจะเสร็จอยู่รอมร่อแล้ว
"คุณเจ็บหรอวิล? ลืมตาหน่อยสิครับ คนดี"
แต่เสียงร้องของวิลที่ร้องออกมา เหมือนคนที่เจ็บปวดอย่างมาก ปากอ้าส่งเสียงมีน้ำลายไหลย้อนออกมา มือน้อยกำแน่น และดวงตาสีน้ำตาลมีน้ำตาไหลออกมา ร่างสูงเห็นจึงถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ช่างผิดกับการกระทำของเขาในตอนนี้เสียเหลือเกิน
" โอ้...วิล "
ทันทีที่ร่างเล็กลืมตา ร่างสูงก็เห็นดวงตาฉ่ำน้ำนั้นก็เข้าใจทุกอย่าง แววตาที่ออกมาจากร่างเล็ก มันบ่งบอกถึงความรู้สึกดีสุดๆ และเต็มไปด้วยความพึงพอใจ...
" อาาา อื้ออ อื้มม อ๊า~ อ๊าา~ "
วิลไม่ได้ร้องเพราะเจ็บ แต่เป็นเพราะมันรู้สึกดีสุดๆต่างหาก
"ชอบมั้ย? "
" อึก! อื้มม~ "
ฮันนิบาลดึงหัววิลขึ้นมาให้เงยหน้า ร่างเล็กตัวกระตุก ส่งเสียงครางในลำคอ ช่องทางอุ่นขมิบรัดร่างสูงแน่น ฮันนิบาลเกือบทำวิลเสร็จล่ะ วิลไม่ตอบคำถามของร่างสูง แต่ส่งเสียงครางหวานหูแทน
ปึก!
" อ๊ะ!! "
วิลร้องออกมาทันที เมื่อฮันนิบาลแกล้งกระแทกกายให้เข้ามาลึกกว่าเดิมช่องทางอุ่นร้อนบีบรัดอย่างรุนแรง แก่นกายของวิลกระตุก แต่ไม่มีอะไรออกมา
เสร็จแห้งหรอ?
ฉันนิบาลเลิกคิ้วอย่างสงสัย เมื่อเห็นวิลทิ้งตัวลง และหอบหายใจรุนแรง
น่ารักจังน้า
ฮันนิบาลยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของคนตรงหน้า เขาอยากจะจับวิลป้อนจูบแรงๆชะมัด
" อื้อ! พ..พอ พอ! "
วิลส่งเสียงห้ามอย่างร้อนรน เมื่อเขารู้สึกว่าเหมือนจะมีอะไรออกมาจากแก่นกายของตนเองที่ไม่ใช่น้ำรัก มือเล็กเอื้อมไปดันหน้าท้องแข็งๆของร่างสูงออก ฮันนิบาลไม่หยุดเลยซักนิด แถมตรึงสะโพกเขาไว้ และกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง
" ฮ...แฮ่ก~ แฮ่ก~ "
วิลเริ่มดิ้นบนพื้น สองมือปัดป่ายไปทั่วพื้นเย็นเฉียบ เล็บเล็กจิกครูดพื้นแข็งๆอย่างระบายอารมณ์ น้ำตาไหลพราก แต่สะโพกนิ่มขยับไม่ได้เพราะถูกร่างสูงตรึงไว้ ฮันนิบาลบีบเนื้อตรงสะโพกนิ่มจนเป็นรอยช้ำ และกระแทกกายเข้ามาอย่างรุนแรง ลึกล้ำ จนวิลเสียสติ
" อ่ะ! อ๊าาา!! อ๊า~ "
" เสียวจนฉี่ราดเลยหรอ เด็กน้อย "
วิลทรุดตัวลงไปนอนตะแคงกับพื้น แก่นกายของเขากระตุกไม่หยุด พร้อมกับมีน้ำสีใสไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง มันผสมกับน้ำรักที่เขาปลดปล่อยมาก่อนหน้า ผมชุ่มเหงื่อปรกใบหน้าน่ารัก น้ำตาสีใสไหลออกมาจากดวงตาสวย เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อและรอยช้ำ ทุกอย่างดูเละเทะไปหมด
" พ..พอ พออ~ ฮึกก "
ฮันนิบาลจับวิลนอนหงาย และจูบซับน้ำตาร่างน้อย หลังจากที่วิลเริ่มร้องไห้ และขอให้หยุดเพราะรู้สึกเสียวเกินไป แขนเล็กบังหน้าตัวเองไว้ ขณะที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
" ชู่ววว ไม่เป็นไร ที่รัก เด็กดี "
มือหนาลูบไปตามตัววิล เริ่มตั้งแต่ต้นขานุ่มนิ่ม สะโพกกลม และหน้าอก ฮันนิบาลก้มลงไซร้ซอกคอวิล สูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ร่างสูงชอบ
" ฮือออ หยุดเถอะ พอแล้ว "
วิลส่งเสียงท้วง พร้อมกันดันร่างสูงออกเบาๆ แต่ทำแบบนี้ สำหรับฮันนิบาลเขาคิดว่ามันเป็นคำเชิญชวนเสียมากกว่า
" อึกก "
ฮันนิบาลสอดกายเข้าไปอีกครั้ง วิลใช้สองมือปิดหน้าตัวเอง ร่างน้อยสะอื้นฮัก
" ไม่เป็นไร เด็กดี "
ฮันนิบาลจับสองมือของร่างบางตรงหน้าขึ้นตรึงไว้กับพื้น ก่อนจะค่อยๆขยับ
" อ่ะ!..อึก! อึก! "
เมื่อเห็นร่างน้อยตรงหน้าเริ่มมีอารมณ์ร่วม ฮันนิบาจึงปล่อยมือออก ก่อนจะจับต้นขาวิล ไว้ ขยับให้ได้องศาที่สามารถสอดลึกเข้าไปในร่างน้อยได้มากกว่าเดิม
" อืออ อึก! "
วิลครางในลำคอ เพราะจุกท้อง เล็บเล็กจิกพื้นไม้เย็นๆ เบื้องล่าง แผ่นหลังนิ่มครูดไปกับพื้นไม้เย็นเฉียบจนเป็นรอยแดง
ฮันนิบาลเอื้อมมือไปบีบคอวิล ร่างสูงค่อยๆเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ จนวิลเริ่มสำลัก
" อึก ค..แค่ก ฮัก!! "
วิลตาเหลือก ไออย่างทรมาน น้ำตาไหลพราก น้ำมูกน้ำลายไหลเต็มไปหมด เขาอ้าปากพยายามกอบโกยอากาศเข้าปอด แต่แรงบีบที่คอทำให้เขาทำอะไรไม่ได้
" อ่ะ!! "
วิลใช้แรงอันน้อยนิด พยายามดึงแขนฮันนิบาลออก เขาพยายามดิ้นรน ขาเล็กถีบพื้นเบื้องล่างพยายามดันตัวเองออก แต่เขาสู้แรงฮันนิบาลไม่ไหว
" อ..อึก "
ฮันนิบาล เห็นวิลเริ่มนิ่งไป เขาจึงปล่อยมือออก วิลกลับมาหายใจอีกครั้ง เขารีบโกยอากาศเข้าปอด
" ผมไม่ฆ่าคุณหรอก ที่รัก "
ฮันนิบาลยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาลูบแก้มวิลอย่างปลอบประโลม
" อาาา อา~ "
" แต่ดูเหมือนคุณจะชอบนะ "
ฮันนิบาลเหลือบตาลงไปมองที่ท้องของร่างน้อย เมื่อเขารู้สึกถึงแรงตอดรัดถี่ๆที่ผิดปกติจากช่องทางอุ่นร้อน แก่นกายพอดีตัวของวิลมีน้ำรักไหลออกมาอย่างล้นหลาม วิลหอบหายใจเบาๆ และยิ้มน้อยๆออกมา เหมือนรู้สึกดีมากๆ นั่นทำให้ร่างสูงไม่อยากรบกวน
" เราช่างเหมาะสมกันจริงๆ คุณว่าไหม? "
ฮันนิบาลยิ้มออกมา แต่มันไม่ใช่ยิ้มอ่อนโยนอย่างเคย มันคือยิ้มที่ชั่วร้าย จนน่ากลัวต่างหากล่ะ
"...เรามาต่อกันเถอะ ที่รัก "