- Αχιλλέα, σε παρακαλώ, σταμάτα! Είμαι η κοπέλα του αδερφού σου.
Του έλεγα και με κοίταξε στα μάτια.
- Τώρα θα κοροϊδεύουμε και ο ένας τον άλλον;
Με ρώτησε με ένα χαμόγελο στα χείλη.
- Τι; Τι εννοείς;
Τον ρώτησα περίεργα.
- Λέω ότι είναι φανερό πως η σχέση σας δεν προχωράει, οπότε;
- Μου κάνεις πλάκα; Είμαι έγκυος!
Του είπα και το χαμόγελο του έγινε πονηρό.
- Α και μη μου πεις, το παιδί είναι του Άστον έτσι;
- Άσε με ήσυχη!
- Πες μου! Το παιδί είναι δικό του;
- Δεν σε ενδιαφέρει!
Του τόνισα και μου έπιασε τα χέρια.
- Δεν με ενδιαφέρει ε; Είσαι σίγουρη;
- Ναι, απόλυτα σίγουρη!
Του είπα και με άφησε.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και το ίδιο έκανε και αυτός.
- Μικρή, χρειάζεται να ξέρω!
- Γιατί επιμένεις τόσο πολύ;
- Θέλω να ξέρω, πες μου!
- Δεν είναι δικό σου, οπότε δεν σε νοιάζει!
- Άρια, είμαι 100 τις 100 σίγουρος ότι εσύ με τον Άστον δεν έχεις κάνει τίποτα! Οπότε μη μου λες ότι το παιδί είναι δικό του.
- Δεν ξέρεις τι κάνω εγώ με τον Άστον!
- Ωραία, θα παω να του τα πω ολα!
- Ποια όλα; Για ποιό πράγμα μιλάς; Τι ξέρεις; Πες!
Τον ρώτησα σοκαρισμένη.
Ξέρει, ξέρει και παίζει μαζί μου.
- Δεν θυμάμαι τίποτα πούστη μου! Ό,τι σου λέω είναι αυτά που υποθέτω. Γι'αυτό πες μου!
- Δεν θα σου κάνει καλό να μάθεις!
- Πες μου...
- Όχι Αχιλλέα, δεν πρόκειται!
- Καλά! Ό,τι πεις. Τώρα θέλω να μείνω μόνος, όποτε φύγε!
Μου είπε και βγήκα έξω.
Κλείδωσε τη πόρτα και κατέβηκα στο σαλόνι.
Είδα την ώρα και ήταν δέκα το βράδυ.
Που είσαι ρε Άστον;
Αχιλλέας Ποβ:
Δε ξέρεις πως είναι να χάσεις τη μνήμη σου Άρια. Γι'αυτό δε μου λες, γιατί μετά θα μιλούσαμε αλλιώς!
Σκέφτηκα και είδα το κινητό μου πάνω στο κρεβάτι.
Ώστε δεν μου λες ε;
Δε πειράζει εγώ θα μάθω μικρή, θα μάθω μόνος μου!
Πήρα το κινητό μου στα χέρια και είδα ότι ήταν με δακτυλικό αποτύπωμα και με κωδικό.
Έβαλα τον αντίχειρα μου και άνοιξε.
Χμμ, ο κωδικός άραγε ποιος να είναι;
Έκλεισα ξανά το κινητό και πήγα για να γράψω το κωδικό.
Λοιπόν έβαλα Achilleas incorrect password entered.
Αλήθεια τώρα; Eva.
Πάλι το ίδιο.
Γτφ, η κοπέλα μου δεν είναι;
Ή μήπως δεν είναι;
«You got a last chance, then you have to try again after 15 seconds.»
Άρα, η τελευταία μου ευκαιρία.
Έγραψα Aria και άνοιξε.
Ωπαααα!
Τι διάολο ρε Άρια.
Τι ήμασταν;
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μπω στη συλλογή.
Είδα να έχω γύρω στις 200 κάτι φωτογραφίες με την Άρια;
Τότε μου ήρθε μια ειδοποίηση.
You have 6 voice messages from «my future wife💞, Aston 😡,
Marios 🐒, Stelios, Mel 🦔,
Mum💓 and Ugly Duckie 🤢🦆».
Τότε είδα κάτι που έγραφε με μικρά γράμματα «why you receive these kind of notifications?»
Το πάτησα και άρχισα να διαβάζω.
«These notifications can help the police to find out if you are okay or in danger only by listening to these voice messages from your contacts. Also, they can understand with whom you've been in touch and be able to save your life if you are in danger. Was that helpful?»
Πήρα ένα τετράδιο και ενα στυλό και πάτησα το πρώτο ηχογραφημένο μήνυμα το οποίο ήταν από την "my future wife💞". Ήρθε η ώρα της αποκάλυψης!
- ΠΟΙΟΣ;
Άκουσα τον εαυτό μου να φωνάζει.
- ΠΟΙΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΜΟΥ;
-Α-Αχιλλέα...
Άκουσα την φωνή της Άριας;
Σταμάτησα την ηχογράφηση και έγραψα στο τετράδιο "my future wife💞" is Aria.
Άρα, εγώ και η Άρια είχαμε κάτι;
Και μάλιστα ήταν πολύ έντονο διότι την έχω αποθηκεύσει ως μέλλουσα γυναίκα μου.
Αλλά, ήταν μόνο από την μεριά μου ή ήταν αμοιβαία τα αισθήματα;
Αναρωτήθηκα και ξανά πάτησα την ηχογράφηση.
- Qu'est-ce qui se passe? Achille ?
- Rien.
Ήταν το τελευταίο που άκουσα διότι η ηχογράφηση τελείωνε εκεί.
Ένα λεπτό;
Η Γαλλίδα που κολλάει;
Μήπως έκανα κάτι μαζί της;
Γι'αυτό η Άρια είναι έτσι απέναντι μου;
Αχχχ, δεν καταλαβαίνω πούστη μου.
Α ρε Άρια, ας μου τα έλεγες εσύ. Να μου το έκανες και εμένα πιο εύκολο.
Ωραία. Η Άρια φαίνεται να είναι η κοπέλα μου με την οποία φαίνεται να είχαμε μια διάσταση διότι εγώ βρισκόμουν Γαλλία και εκείνη Ελλάδα. Μάλλον. Επίσης ακούγεται λίγο στεναχωρημένη ενώ διστάζει να μου μιλήσει.
Ωραίο ακούγεται. Βγάζει λίγο νόημα, μάλλον.
Τότε πάτησα την δεύτερη ηχογράφηση.
- Αχιλλέα, συγγνώμη αν σε ενοχλώ, αλλά θέλω να σου πω κάτι...
- Εμμ, κοίτα ενοχλείς. Αλλά πες τι θες να πεις.
- Εμμ, κοίτα αυτά δεν λέγονται από το τηλέφωνο.
- Πες και κλειστο μετά!
Της είπα με θυμό.
- Εμμ, ωραία. Θες να κάτσεις καλύτερα;
- Δεν χρειάζεται, πες!
- Κοίτα, πριν από κάποια λεπτά έκανα ένα τεστ εγκυμοσύνης και βγήκε θετικό-
- Μπράβο, συγχαρητήρια και του χρόνου τι άλλο να σου ευχηθώ. Πραγματικά εμένα τι μου το λες; Λες και με νοιάζει ξέρω εγώ!
Γιατί της συμπεριφέρομουν έτσι;
- Κοίτα, στο λέω επειδή το παιδί είναι δικό σου. Εγώ μόνο μαζί σου είχα επαφή, με κανέναν άλλον, μόνο μαζί σου. Ξέρεις εκείνη την νύχτα, που δεν χρησιμοποίησες προφυλακτικό...
Τότε ξανά σταμάτησα την ηχογράφηση.
Όπα, το παιδί είναι δικό μου, έτσι;
Αναρωτήθηκα και πάτησα την ηχογράφηση.
- ΝΑΙ ΘΥΜΆΜΑΙ! Ε ΚΑΙ; ΦΙΛΕ, ΔΕΝ ΜΈΝΕΙΣ ΈΓΚΥΟΣ ΜΕ ΜΌΝΟ ΜΙΑ ΕΠΑΦΉ ΜΗ ΜΕ ΤΡΕΛΑΊΝΕΙΣ ΤΏΡΑ!
- Τι; Τι εννοείς;
Ρώτησε και ήταν έτοιμη να κλάψει, πούστη μουυυ.
- Θες να στο κάνω για να μωρό μου; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ, ΤΡΕΙΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΤΈΣΣΕΡΕΙΣ ΦΟΡΈΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ! Αλλά με μια που κάναμε εμείς, λυπάμαι πολύ δεν ξέρω με ποιον το έκανες τέσσερεις φορές και σε γκαστρωσε.
Ήταν η τελευταία φράση που είχα πει και μάλλον είχα κλείσει το κινητό.
Θεέ μου πώς της μιλούσα έτσι;
Damnnnn!
Ωραία, πρέπει να βγάλω συμπέρασμα. Η Άρια ήταν και είναι έγκυος στο παιδί μου. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μου το αποδείξει αλλά εγώ την αμφισβητούσα, διότι πίστευα ότι με απάτησε με άλλον.
Ωραία.
Και τώρα θα ακούσω την τελευταία ηχογράφηση μπας και βγάλω νόημα.
- Α-αλήθεια το πιστεύεις αυτό για εμένα;
Άκουσα την φωνή της Αριας, η οποία ήταν έτοιμη να λυγίσει.
- Μικρή, μπορείς να περιμένεις τρεις ώρες;
Εε;
- Τ-Τι;
- Α και τι θέλει το κορίτσι μου από την Γαλλία να της φέρει ο μπαμπάς του παιδιού της; Το μωράκι τι ζητάει μωρό μου, ε;"
Ααα.
- Μ-μου κάνεις π-πλακα ε-έτσι;
Είπε και την άκουσα να γελάει στο τέλος.
- Κάνω εγώ ποτέ πλάκα;
- Ν-Ναι.
Είπε και γέλασε.
- Όμορφη, έρχομαι, έρχομαι ψυχή μου.
- Μη κλείσεις σε παρακαλώ...
Την άκουσα και σταμάτησα την ηχογράφηση.
Ένα λεπτό. Τι έγινε και άλλαξα γνώμη; Δε καταλαβαίνω φίλεεε.
Ξανά πάτησα την συνέχεια της ηχογράφησης για να βγάλω νόημα.
- Αχιλλέα.
Είπε το όνομα μου.
- Τι είναι;
- Δεν μπορώ να το πιστέψω!
Είπε η Άρια και εγώ γέλασα.
- Πίστεψε το μωρό μου! Έρχομαι. Τώρα πάω στο αεροδρόμιο και μάντεψε κάτι όμορφη...
- Τι;
- Μάντεψε...
- Ελααα πεςςς.
Μου είπε και γέλασα.
- Σου έχω και το δώρο που ποτέ δεν σου έδωσα.
Όπα, τι είδους δώρου;
Και αν ήταν να της δώσω ένα δώρο, το δώρο που πήγε;
Τότε ακούστηκε η Άρια να χοροπηδάει και να γελάει από την χαρά της.
- Χαχαχα, μωρό μου μην χοροπηδας πολύ. Θα πάθει κάτι το μωρό μας, αλλά και εσύ.
Της είπα με μια ανησυχία στην φωνή μου.
- Μη φοβάσαι χαζούλι.
Και εκεί τελειώνει η ηχογράφηση εκείνης της ημέρας.
Λοιπόν, η Άρια νιώθει πληγωμένη και θιγμένη από την σκληρή συμπεριφορά μου απέναντι της. Όμως τα πράγματα αλλάζουν και εγώ το μετανιώνω λέγοντας της πως τελικά θα έρθω στην Ελλάδα και θα φέρω δώρα κτλ. στο παιδί μεταξύ αυτού και ενα δωρο που δεν μπόρεσα να δώσω στην Άρια. Αυτό το δώρο δεν παίζει να ήταν πολύ μεγάλο γιατί ταξίδι Γαλλία - Ελλάδα δεν είναι και Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
Και αν αυτό το δώρο δεν είναι μεγάλο, σημαίνει πως είναι μικρό και πολύ σημαντικό... Τι να είναι αυτό άραγε;
Αναρωτήθηκα και στο τέλος έβαλα ένα μεγάλο ερωτηματικό στη τρίτη παράγραφο (?).
🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒🍒
Έλα ντεεε τι να είναιιι.. Ούτε που μου περνάει κάτι από το μυαλό..😌
Εσείς τι λέτε;
Ερώτηση(είχα χρόνια): Τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;