İşte en can alıcı kısımlardan biri. Karakterlerinizden herhangi birinin ölümü. Ölümü ya da cinayeti anlattığınız satırlarda, oldukça dikkatli olmanız gerekiyor. Neredeyse tüm konsantrasyonunuzu sömürecek bir bölüm yazacaksınız, okurlara acıyı ve kayıpları inceden ama etkili bir şekilde geçirmeniz gerekiyor.
Yanlış bir örnek;
Kulağımın yanından bir şey vızıldayarak geçti ve yanımda gururla dikilen Caroline'nin vurularak yere yığıldığını gördüm. İnanamıyordum, en yakın arkadaşım şu an kanlar içinde yerde yatıyordu.
Bu paragrafı tek kelimeyle özetlemem gerekirse; çöp derdim. Caroline diye andığımız kişi karakterimizin en yakın arkadaşı ve yıllardır onunla beraber olmuş sevdiği biri. Onu böylece öldüremezsiniz. Karakteriniz için çok değerli. Onu öldürürken, her ayrıntıya dikkat etmelisiniz.
Önce bir cinayet tasarlamakla başlayın, Caroline'yi kim öldürüyor? Neden öldürüyor? Ne zaman ve nasıl öldürecek? Hangi silahla? Uzaktan mı yakından mı? Karakteriniz buna karşı koyabilecek mi?
Karakterinizin arkadaşlarından biri ölüyorsa, bunu keskin tabirlerle açıklamamaya özen gösterin. Bu tıpkı seks sahneleri gibi, metafor kullanmadığınızda etkileyiciliğini kaybediyor ve utanç verici bir hale bürünüyor. Örneğin; vurulduğu zaman bunu okuyucuya söylemek yerine hissettirebilirsiniz.
Kulağımın yanından bir şey vızıldayarak geçti sanki, bir arıya ait olabilecek kadar rahatsız edici ve kırbaç kadar keskindi. Yüzüm süzülüp duran metalin yanağımı okşamasıyla yana seğirdi. Caroline, kaskatı bir yüzle duruyordu, hemen yanımdaydı. Mimikleri dondurulmuş, sanki yatağının altında korkunç bir şeylerin kıpırtısını hissetmiş gibiydi. O an ruhunun hıçkırıklarını duydum sanki, parmaklarının arasından süzülen damla damla çaresizlik, oradan kasıklarına ve baldırlarına iniyordu. Elini bastırdığı yerden çekti. Canı zift gibi süzülüyordu kaçak bir yarıktan. Katran gibi, akıyor, akıyor ama bitmiyordu. Sol gözünün hafifçe seğirdiğini gördüm sanki. Ne zaman canı acısa seğiren gözü. Onunla birlikte benim de dizlerimin bağı çözülürken, hareketleri birbirine bağlı ikizler gibi aynı anda düştük asfalt zemine. Dizlerinin değdiği yer acıyla kaplanıyordu sanki, parmak uçlarıma değiyordu.
Pek zaman ayıramadığım için, beklediğiniz kadar iyi olmadıysa kusura bakmayın. Umarım bu örnekle, metaforların önemini anlamışsınızdır. Kurşunun yarasını delip geçişini anlatmak yerine, kanını ya da yarasını mecazlarla anlatabiliriz. Ölüm sahnelerine zaman ayırmanız çok önemli, kafadan atma bir sahne okuyucuyu yeterince etkilemediği gibi, kitabınızın da amatör görünmesine neden olacaktır. Ancak unutmayın ki; bazen sadece iki cümle bile okuyucunun yerine yapışıp kalmasına neden olabilir. Eğer ölüm sahnesini kitabın sonuna yerleştirmek istiyorsanız, -yerine göre- yalnızca iki cümleyle bile istediğiniz etkiyi elde edebilirsiniz.