Weary
"As you may already know, some of your classmates have been suspended due to their unacceptable behaviors and misdemeanors." the Counselor strictly started. "Now that the period of their suspension has ended, let this be a reminder for all of you to never follow their footsteps or do anything against the school's code of conduct,"
Her eyes narrowed as she gazed around the class. "The admin do not condone any kind of bullying at all. So never hesitate to let us now when something like that ever happens again." may diing sabi niya.
Pagkatapos ay bumaling naman siya kina Frida. Nakita ko ang paninigas nila Omar sa matalim na tingin ng Counselor. "We'd still be keeping our eyes on you," she stated in an edgy tone before she turned back her eyes on the class.
Bahagya pa kong nabigla nang tumigil sakin ang tingin niya. Her hard expression gradually turned soft. "Ms. Savellano, as agreed, these kids have to ask for your forgiveness. Feel free to bring it to our attention if anyone of them do not apologize to you soon."
She then sighed lightly. "I hope you find it in you to see the campus as a safe place too." she gave off a small smile. "Don't worry.. we are with you in this matter."
Somehow, the assuring words of the Counselor comforted me. Unlike the panic-stricken reaction that I was expecting to feel once Frida and company come back, I am rather composed.
Lalo na nang pag-alis ng School Official ay agad na nagsilapitan sakin sila Omar pati na ang mga kaibigan niya. Paulit-ulit silang humingi ng tawad kahit pa unang banggit pa lang naman nila ay sinabi kong ayos na iyon. Saglit pang tumagal ang titig nila sa mukha ko bago nagpasalamat at tumalikod na.
Sa likod naman nila ay nakasunod sila Joan at Hannah na medyo maasim ang mga ekspresyon ng mukha. Frida was also with them but she's able to sport a blank expression though.
"Sorry, Yara.." pangunguna niya pa.
Hindi ko matukoy ang tono niya. Sila Joan at Hannah naman ay gumaya na rin at nahuli ko pa ang bahagyang pag-irap ng dalawa bago tumalikod.
"What was that, Isabelle?"
Mabilis na kinuha ni River ang atensyon ko pagkatapos ng komusyon. Pagbaling ko sa kanya ay bakas ang pagkagulo at kalituhan sa nakalukot niyang mukha.
"Ano 'yun? Anyare ba?" he asked.
I faintly scratched my nape before telling him briefly that I got bullied. His mouth hung wide open after what I just unleashed. His obvious shock was evident in his reaction. Ayaw niya pa sana 'kong tigilan tungkol dun kung hindi lang dumating ang guro para sa unang subject.
The day fortunately passed by civilly. Bukod sa paminsan-minsan pang pangungulit ni River ay natapos naman nang matiwasay ang klase. Dumiretso kami sa club dugout at naging maayos din naman ang lahat doon. Nagawa namin nang walang problema ang mga nakatakdang gawain.
Nang matapos ang duty namin sa org ay nagpaalam na rin kami sa isa't isa. Imbes na pumunta sa parking lot kung saan kami karaniwang nagkikita ni Sky ay natagpuan ko ang sarili ko na ibang daan ang tinatahak.
I found myself making my way towards the practice room of Wanderlust. Ang alam ko ay nandun sila Sky sa mga oras na 'to. Hindi ako sigurado kung bakit doon ako dinadala ng mga paa ko pero ipinagpatuloy ko lang ang pagtahak ng daan patungo roon.
Napalunok ako nang nasa tapat na 'ko noon. Sa mismong harap pa talaga ako ng pinto huminto at nag-abang. Sa postura ko ay halatang may hinihintay ako mula sa loob.
Inangat ko saglit ang palapulsuhan para tignan ang oras at napagtantong mga ganitong oras na rin naman kami nagkikita ni Sky.
Saktong pagbalik ko ng tingin sa pinto ay ang siya ring pagbukas nito. Iniluwa noon si Sky at Thea na magkasabay lumabas.
Mabilis na tumibok ang puso ko.
Agad na dumapo sakin ang mga mata ni Sky. Bakas sa kanya ang gulat habang isinasara ang pinto. Bago pa niya iyon tuluyang maisara ay saglit pang dumapo sa loob ang tingin ko. Saka ko lang napagtantong wala na palang ibang tao roon.
I felt a slight twist in my stomach. Silang dalawa lang. Silang dalawa lang ang naiwan doon. Sa loob ng silid na iyon. For God knows how long.
"Ang sweet daw nila tuwing rehearsals eh,"
A lump started to form in my throat as I remembered what the girls from yesterday were chattering about Thea and Sky. Scenarios suddenly flooded my imagination.
"Hi," I stiffened when I heard a soft greeting from Thea. She was even smiling warmly at me.
My heart constricted in pain even more. She seems.. nice. I guess she's perfect. I suddenly visualized an image of Sky falling for her innate charms.
Ang.. sakit.
Thea turned to me in a friendly manner. "May hinihintay ka ba?" her eyes naturally glowed. "Wala na kasing naiwan na tao sa loob eh," honest concern can be heard from her voice.
Napayuko ako. I abruptly felt... shy. Bigla kong kinwestiyon ang mga desisyon ko sa buhay. Bakit pa ba ko pumunta rito? Nakakahiya.
"Or.. hmm fan ka ba ni Sky?" she smiled widely as she innocently gazed at me.
Hindi ako sumagot. Nanatili akong nakatitig sa sahig at hindi na makatingin sa kanila.
I felt Thea stood straight with a pleasant grin on her face. Bumaling siya kay Sky.
"She must be shy. Go give her an autograph.." she sweetly said. Pagkatapos ay tinapik niya si Sky. "I'll go now. Text you!"
Nanigas ako sa kinatatayuan. Ramdam ko ang tuluyan nang paglayo ni Thea ngunit hindi ko pa rin magawang iangat ang ulo ko. Parang gusto ko na lang lumubog sa lupa. Hindi ko alam kung paano haharapin si Sky.
I froze even more when I saw him taking a single step towards me.
"Hey.." he gently said.
Humigpit ang kapit ko sa strap ng bag.
"Why.. did you.. wait for me here today?" he slowly asked in slight confusion.
An awful feeling gradually crept into me. Tumabang ang panlasa ko. Of course he doesn't want me going anywhere near him. I'm used to that. But the idea that the reason behind it is not because we have to hide our situation but rather because he doesn't want me to see something he's hiding made my heart sting.
My lip lifted sarcastically. "Sorry, bawal nga pala."
Tumalikod na ako at naglakad. Binaybay ko na ang daan papunta sa paradahan sa kabila ng mabigat na pakiramdam. Ramdam ko ang pagsunod niya sa likod ko pero hindi siya tuluyang sumasabay sakin. Sa napansin ay mas sumikip lang lalo ang dibdib ko.
Hindi ko na siya muli pang kinibo buong byahe. Maging nang makarating sa bahay ay hindi ko na siya pinansin pa. He made several attempts of getting my attention but I didn't give him any. Tuwing sinusubukan niyang magsalita ay lantaran ang pagiwas ko.
Hanggang kinabukasan ay nanatili akong ganoon. Habang nagmamaneho siya papunta sa eskwelahan ay ang mga munting tikhim at buntong-hininga niya lang ang naririnig sa sasakyan.
Hinintay ko ang paghinto ng sasakyan para makalas na ang seatbelt.
"Yara.."
Napahinto sa paggalaw ang kamay ko dahil sa marahang pagtawag niya. Nanatili sa seatbelt ang tingin ko ngunit hindi naipagpatuloy ang ginagawa. Nakapako lang iyon doon.
"May.. problema ba tayo?" kapansin-pansin ang bahid ng pag-iingat sa boses niya.
Suminghap ako. "Wala, Sky. Aalis na 'ko kasi baka may makakita pa. Nakakahiya naman at baka mahuli ka pang kasama ako,"
Napansin kong natigilan siya. Marahil dahil sa kakaibang tono ko.
I even saw his lips slightly parting from my peripheral vision.
Nang makabawi ay humugot siya ng hininga.
"Yara.. I'm doing this protect you." he steadfastly said.
"Plus.." his adam's apple moved. "I have.. other reasons too," dugtong niya gamit ang tila nahihirapang boses naman ngayon.
My eyes mentally rolled. Yeah, right. I bet those reasons include Thea.
Hindi na 'ko muli pang nagsalita nang lumabas para iwan siya.
I turned away while not minding his weary eyes when I closed the car door.