Geo Terrence POV
"Congrats Terrence" bati ng mga kaibigan ko.
"Engineer Geo Terrence Lim" saad ni Nathan na kunwaring may binabasa.
"Mga gago! Ano nalang kayong mga businessman" sabay iling ko at nag tawanan naman kami.
"Don't worry ikaw ang kukunin kong Engineer para sa future house namin ni Aira" ani Nathan.
Hapon na nang makarating ako sa lugar na lagi kong pinupuntahan. Inilapag ko ang dala kong bulaklak at nagsindi ng kandila. Naupo ako at marahang pinunasan ang malamig na lapida.
Ilang taon na ang lumipas pero parang kahapon pang magkasama pa kami na lagi kong kinikulit pag pinupuntahan ko siya sa opisina niya.
Pinahid ko ang mga luhang marahang lumalandas sa pingi ko.
"Baby, I miss you" mahinang bulong ko at hindi na napigilan ang pag bagsak ng mga hula ko." Tss.. don't be mad at me baby.. h-hindi ko l-lang k-kayang pigilan"
Hindi ko alam kong paano ko nakakayang bumango sa bawat araw na hindi ko nasisilayan ang mukha niya. Nung mga panahon na sinabi ni Dexter na nakita niya si Crystal sa france ay parang tumigil ang mundo ko. Hindi ako maka pagsalita at hindi hintay ang mga reaksyon nila. May parte sa akin na baka si Crystal nga yun pero sa tuwing napapadpad ako dito, gumuguho ang pag asa ko.
"Baby, may kasalanan ba si Dexter para multohin mo? Sana ako nalang ang minumulto mo hindi yung mga kaibigan ko..para ka tuloy tanga sa ginagawa mo.. ako kaya itong gustong makita ka tapos hindi ka sa akin mag papakita!" Biro para maibsan ang pangungulila sa kaniya."yung totoo may gusto ka ba sa mga kaibigan ko?" Mahinang tawa ko.
Hinawakan ko ang bawat letra ng pangalang nakaukit sa lapida. Pinasid ko ang mga luha sa aking pisngi at huminga ng malalim.
"Baby,I love you" bulong ko at dahandahang tumayo.
Pinagmasdan kong ang puntod niya habang pinapakiramdaman ang bawat haplos ng hangin sa aking balat. Pumikit ako ng mariin bago dumilat. Muli akong yumoko para makita ang pangalan niya saka ngumiti at tumalikod.
Habang naglalakad ako papunta sa kotse ko ay may nakita akong nakayung babae sa silong ng puno sa di kalayuan. Naka suot ng plain black t-shirt with jacket at dark jeans. Ang kaniyang mukha ay hindi masyadong nakikita dahil sa cap niya at sa nakalukay niyang brown hair. Nakapamulsa ang kaniyang kamay sa jacket niya habang nakatiningin sa gawi ko. Kumunot ang noo ko dahil kilos niya. Naglakad ako papalapit sa kaniya. Malayo pa man ako ay napatigil na ako sa paglalakad ng biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito saka sinagot.
"Hello" sagot ko at bumaling sa babae. Kumunot ang noo ko ng wala na siya sa kaninang tinatayuan niya.
Nag palingalinga ako para hanapin siya pero wala na akong nakitang nag lalakad bukod sa akin.
Tumindig ang balahibo ko nang maalala ang kaninang biro ko sa puntod ni Crystal. Bumaking ako sa gawi ng puntod niya at pumikit. Baby wag naman dito sa sementeryo.
"Hoy! terrence nakikinig ka ba?" Sigaw ni kurt.
"Ano ba kasi yun unggoy?" Tanong ko at nag simula ng bumalik sa kotse ko.
"Mamayang gabi na ang opening ng bar ni Dexter.. dapat nandon tayong lahat"
"Gago alam ko yun!" Singhal ki saka pumasok sa kotse.
"Nasaan ka ba?"
"Nasa condo" pag sisinungaling ko.
"Gago walang tao sa condo mo"
"Mag usap na lang tayo mamaya! Busy ako ngayon" sabay patay ko sa tawag niya.
nilagay ko sa dashboard ang cellphone ko at sinulan ng buhayin ang ingine.
Habang pabalik ako sa condo ko ay hindi ko makalimutan ang babaeng nakita ko kanina. Hindi ko alam kung namalikmata ba ako o ewan. Huling beses ko siyang nakita na ganun ang suot niya seven years ago nung nasa lumang warehouse kami. Ganun na ganun ang tindig niya sa babaeng yun.
Nang makarating ako sa tapat ng unit ko ay bumaling ako sa isang pintuan at lumapit doon. Dalawang beses palang akong nag doorbell ay bumakas na ito. Tumambad sa akin si kurt na walang suot pang itaas at tanging jersey short lang ang suot.
"Bakit ka napadpad dito?" Nakangising tanong niya.
"Tumabi ka nga" sabay hawi sa kamay niyang nakahawak sa pintuan.
Tumawa siya at sinundan ako sa sofa. Kibuha ako ang nakalapag na can beer at binuksan ito saka nilagok.
"Anong nangyari sa kaibigan kong Engineer?" Natatawang tanong niya at naupo sa kaharap kong sofa.
Binaba ko ang hawak kong beer at tinitigan siya."Usapang matino ito Kurt" saad ko at tumango naman siya ng makuha ang punto ko.
"Sige lang" anya
"Parang nakita ko si Crystal kanina sa sementeryo" saad ko. Natahimik siya bigla at tinitigan lang ako. Nayuko ako dahil sa iniisip ko. Maya maya pa ay humagalpak siya ng tawa.
"Gago! sabi mo matinong usapan. Bakit ikaw ata ang timang ngayon" anya habang pinipigilan ang tawa niya.
"Gago hindi ako nag sisinungaling" giit ko. Tumahik siya at sumeyoso ang mukha.
"Paano ka nakakasigurado na si Anne yun kung alam natin lahat na wala na siya? Terrence alam namin kung gaano kasakit ang nayari sa kaniya, pero sana patahimikin mo na ang kaluluwa niya. Ilang taon na ang lumipas" anya sa seryosong tono.
Tumahimik ako at hindi naka pag salita. Kung alam lang nila kung gaano kahirap ang pinagdaanan ko sa nag daang taon.
"Nasasabi niyo lang yan dahil hindi kayo ang nasa pwesto ko" saad ko habang nakayuko.
"Dre! Pati sina Risha kinalimutan na rin ang bagay na yan.. hindi na nila inuungkat yan" saad niya saka huminga ng malalim."tanggapin mo na lang na wala na talaga, wag kang marupok"
Nag angat ako ng tingin dahil sa sinabi niya."Hindi masamang maging marupok, ang masama ay ang hayaan na mawala sayo ang isang bagay na kaya pa namang ayusin"
"Paano mo aayusin kung nasa iba na siya?"
Imbis na sumagot ay nalabuntong hininga nalang ako. Tama ka sila. Kung noon pa man ay nakinig na ako at tinanggap ko na wala na talaga ay hindi na ako mahihirapan ng ganito.
"Wag mong ikulong ang sarili mo sa nakaraan" saad niya.
Nanatili akong tahimik habang pinapakinggan lang ang mga sinasabi niya.
Nang maka balik ako sa unit ko ay dumeretso ako sa kwarto ko at nahiga sa kama.
Hindi ko kayang kalimutan ang pinagsahan namin.alam ko sa sarili ko siya pa rin. Kahit na taon na ang lumipas siya pa rin ang mahal ko. Parang isang kasalanan ang pag limot sa kaniya. Kailanman ay hindi ko naisip na humanap ng iba.
__________________
Aira POV
Halos kapusin ako ng hininga ng malaman ko kung ano ang ginawa ni Anne. Nasa kwarto niya kami ni Risha habang pinag sasabihan siya. Hindi ko maiisip na bigla nalang siyang susulpot dito sa mansion na parang walang nangyari ilang taon na ang nakaraan.
"Did tito knew that you went here?" Tanong ni Risha habang nakahalukipkip at nakasandal sa backrest ng sofa.
"Yeah! And besides he thought that you only said to Geo is I went to abroad to study" ani Anne.
"What! Malinaw pa ang sinabi niya nung gabing yun" anya ko. Hindi ako makapaniwala sa nangyayaring to.
"And what I am? I almost die there for what I've plan and then when they went to mandrid to attend my graduation and he told me that I should go back here to focus in company" anya.
"Malinaw ang sinabi niya na sabihin kay Terrence na wala ka na" giit ko.
"He also told me that, but he mean by that is just for my study in abroad" sabay ilang niya" and you know what? I almost killed my Father after saying that"
"And what is your plan for now?" Tanong ni Risha.
"Take it slow" anya
"Are you nuts? Ano nalang ang sasabihin nila pag nakita kanila? Baka magsitakbuhan ang mga yun" saad ko. It's true right? Ikaw ba naman na makakita ng taong patay, hibdi ka ba matatakot?
"I don't think so... I saw him in cementary a while ago" saad ni Anne.
Kumunot ang noo ko sa kaniyang sinabi. Ano naman ang ginagawa niya doon?
"He saw you?" Tanong ni Risha
"Yeah.. but i don't think he noticed me, my hair and my cap covered my face that time" ani Anne.
"Baka akala niya multo ka... nasa sementeryo pa naman kayo" kibit balikat ko." By the way he already have a girlfriend" saad ko.
Ang kaninang maaliwalas niyang mukha ay biglang nandilim. Tumingin si Risha sa akin at tumango lang siya na para bang nakuha ang sinasabi ko.
Tingnan natin kung hanggang saan ang kaya mo. Ngayong nagbalik ka ikaw naman ang mag hirap.
"And you didn't told me?" Baling ni kay Risha at nag kibit balikat lang ito."Bullshit!" Sigaw niya at tumayo.
"We should go" saad ko at sinenyasan si Risha.
Sabay kaming lumabas ng silid ni Anne. Nang maka baba kami ng sala ay humagalpak ako ng tawa dahil sa naging reaksyon niya.
"Ano kaya ang gagawin niya?" Tanong ko kay Risha na nag pipigil na tawa.
"Well, let see" anya at umiling.
________________________________
____________________________