EPILOGUE💐
Now Playing...
All of Me
What would I do without your smart mouth?
Drawin' me in and you kickin' me out
You've got my head spinnin', no kiddin'
I can't pin you down
I am smiling but I can't stop my tears from falling. Atlast, andito na kami. Andito na ako sa altar at nakatitig lang sa kanya habang naglalakad siya palapit sa akin. Hawak-hawak siya sa magkabilang braso ng Mommy at Daddy niya habang hawak niya ang bouquet ng bulaklak na siya mismo ang pumili.
What's goin' on in that beautiful mind?
I'm on your magical mystery ride
And I'm so dizzy, don't know what hit me
But I'll be alright
She looks like a goddess. So enchantingly pretty. Her white gown suited her well. Habang ang belo niya ay parang alon na sumasayaw sa likod niya. She looks so perfect. So perfect for me.
My head's under water, but I'm breathing fine
You're crazy and I'm out of my mind
While looking at her, I can't help but to remember the past. How we meet each other for the first time; that was when I was 5 and and she was 4, nahulog kasi siya sa duyan noon at tinulungan ko siya, and since then, we bacame close. I also remember how I courted her at kung paano naging kami. I remember how cute and silly she was. How she smile and frown. She really looked so beautiful.
'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginnin'
Even when I lose, I'm winnin'
'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh-oh
Akala ko noon palagi kaming magiging masaya at magkasama. Noong pinasok ko ang industriya kung nasaan ako ngayon, akala ko magiging madali lang. I was only a kid that time pero nalampasan ko kasi parati siyang nasa likod ko at sinusuportahan ako. Akala ko palaging ganun hanggang sa magkaroon kami ng hindi pagkakaintindihan.
How many times do I have to tell you?
Even when you're crying, you're beautiful too
The world is beating you down, I'm around
Through every mood
Handa akong ipakilala siya sa mundo kahit hindi pa ako gaanong sikat noon kasi ayokong iparamdam sa kanya na mas importante sa akin ang career ko. Siya lang naman kasi ang mahalaga sa akin e. Pero siya mismo ang umayaw.
You're my downfall, you're my muse
My worst distraction, my rhythm and blues
I can't stop singing, it's ringing
In my head for you
Pero bigla nalang siyang nawala at naglaho na parang bula. Halos mabaliw ako nun kakahanap sa kaniya kasi hindi ako kinakausap ng Daddy niya habang wala ding alam ang mga kuya niya. Kahit nga si EunBi na kaibigan niya ay hindi din nagsasalita.
My head's under water, but I'm breathin' fine
You're crazy and I'm out of my mind
In those times, only her memories are making me sane. Palagi kong nakakausap si EunBi hanggang sa naging kaibigan ko rin siya. Kay EunBi kasi ako nagtatanong ng kung ano-ano tungkol kay kanya at nagki-kwento ng lahat ng pinagdaanan at nararamdaman ko para sa kanya. Mabuti nga at hindi nakahalata si EunBi na siya at ang kini-kwento kong babaeng mahal na mahal ko ay iisa kasi alam kong ayaw niyang may ibang nakakaalam.
'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginnin'
Even when I lose, I'm winnin'
'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh-oh
Matagal akong naghintay noon sa akalang baka babalik din siya. Hanggang sa napagod na ako...
At tumubo na ang galit ko para sa kanya...
Galit na galit ako sa sarili ko nung mga panahong 'yun kasi sobrang martir at tanga ko na. Akala ko nga noon at dadalhin ko sa kamatayan ang galit ko sa kanya na mas lalo pang nadagdagan nung malaman ko ang tungkol sa anak ko na itinago niya sa akin.
Give me all of you, oh
Cards on the table, we're both showing hearts
Risking it all, though it's hard
Pero marupok ako e. Konting pag-aalaga niya lang nawala agad lahat ng galit ko. Yung planong paghihiganti ay bigla ko nalang nakalimutan. Ang bilis kong bumigay sa kanya.
Ganon siguro talaga pag sobrang mahal mo yung tao...
Matabunan man ng galit o iba pang emosyon, hindi pa din mawawala ang pagmamahal mo sa kaniya. Sa kaniya pa din talaga ang bagsak ko.
Nahagip ng mata ko si JC na nakatitig din sa Momma niya. Awe is visible on his face. Mukhang gandang-ganda siya kay Rain. Napailing ako, we have the same reaction son.
Then I suddenly remember our first meeting. Bago pa ako pumasok sa hospital room na yun ay sobrang kinakabahan na ako at hindi ko alam kung bakit. Hanggang sa bumukas ang pinto at bumungad silang dalawa ng Momma niya sa akin.
When I looked at him, pakiramdam ko ay tinitingnan ko ang batang bersyon ko kasi sobrang magkamukhang-magkamukha kami. Hindi na ako nagduda na sa akin siya. Nung lumapit nga ako sa kanya para ipaalam na kakausapin ko ang Momma niya ay gustong-gusto ko na siyang yakapit pero pinigilan ko ang sarili ko kasi alam kong matatakot siya.
Akala ko magagalit siya sa akin dahil wala ako sa tabi niya habang lumalaki siya pero niyakap niya lang ako. Galit man ako kay Rain noon pero hindi ko mapigilang magpasalamat kasi hindi niya hinayaang magalit sa akin ang anak ko.
Mabilis kaming naging malapit sa isa't-isa kasi sobrang pareho din ang mga gusto namin. Marami kaming bagay na napagkakasunduan. At sobrang saya ko ng mga panahong iyon. Pero hindi ko mapigilang matakot kasi alam kong darating ang panahon na baka mawala na naman siya sa akin kaya umisip ako ng plano.
Pero agad ko din namang nakalimutan ang planong yun nung alagaan ako ni Rain. Sobrang rupok ko kasi e. Pero hindi ko kasi mapigilang mas mahulog pa sa kaniya habang pinagluluto niya ako ng pagkain, inaalalayan niya akong maglakad, at kapag nakikita ko ang pag-aalala sa mga mukha niya. Ang bilis kong bumigay.
Sobrang saya ko nung mga panahong iyon na nagagawa ko pang ikwento kay Eunha ang tungkol doon. At yun ang narinig ni Rain at inakalang niloloko at ginagamit ko lang siya. Bigla ko tuloy naalala ang pinag-uusapan namin ni Eunha noon;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Flashback...
"I'm so happy..." Agad kong bungad nang sinagot ni Eunha ang tawag ko.
"Obvious nga e. Bakit ka ba sobrang saya ha?"
"Kasi nga kasama ko na ang pamilya ko."
Bigla siyang tumahimik sa kabilang linya.
"Jungkook, alam ko kung gaano ka kagalit sa ina ng anak mo. Gusto mong makasama ang anak mo? Sige. Pero please kung ginagamit mo lang ang nanay para manatili siya sayo, itigil mo na. Hindi naman niya kasalanan lahat kaya wag mo na siya paghigantihan."
"Ano bang gusto mong iparating Eunha? Na kaya ko lang siya pinag-stay dahil kay JC? Na hindi ko siya hinayaang umalis dahil maari ding umalis at mawala ang anak ko? Na ginamit ko lang siya para makasama ang anak ko? Na hinayaan ko lang siyang manatili para manatili at maging akin ang anak ko? Oo yun nga ang plano ko...noon. Kasi bigla ko nalang nakalimutan yung planong yun e. Masyado na ba akong marupok?"
"Hindi lang masyado JK. You are really marupok. King of Marupoks pa nga e." At tinawanan pa ako ni Eunha.
End of Flashback...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hindi ko alam na nakikinig pala siya nun sa amin. At ang masama pa ay hindi niya narinig ang lahat ng sinabi. Ayun nagalit tuloy.
At talagang inakala pa niyang may relasyon ni Eunha? Liek wtf? Siya lang kaya ang kaya kong mahalin. Hindi ko na nga siya magawang kalimutan tas sasabihin niya may iba na ako. Parang tanga lang.
Pero hindi inakala na si Cheska ang dahilan ng pag-alis niya noong una at ang pagkaka-aksidente ni JC. Sobrang bait niya kasi sa akin e. But it turns out na obsessed na pala siya sa akin. Napakaguwapo ko naman.
Nagulat nalang kasi akong si Eunha nalang ang naabutan ko sa room ni JC. Pero mas nagulat ako ng sabihin niya ang tungkol kay Cheska;
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Flashback...
"Jungkook, bakit ngayon ka lang?" Salubong sa akin ni Eunha ng buksan ko ang pinto ng kuwarto ni JC.
Nilibot ko ang paningin ko sa buong kuwarto at nagtaka ng hindi ko makita si Rain.
"Nasaan si Rain?"
"Yun na nga Jungkook, kailangan mong habulin si Rain." Parang masi-CR ang itsura ni Eunha kasi namumutla siya at pinagpapawisan at hindi din mapakali.
"Bakit?"
Naguguluhan ako sa inaakto ni Eunha. May nangyari ba habang wala ako?
"Si Cheska ang may gawa nito kay JC." Parang siguradong-siguradong sabi ni Eunha.
"Ano bang pinagsasasabi mo."
"Nang dumating ako dito, narinig kong nag-uusap sina Rain at Cheska. And I heard Cheska saying na siya ang bumangga kay JC. At bli-nackmail niya pa si Rain na kapag daw hindi siya lumayo sayo, papatayin niya si JC!"
Bigla akong kinabahan sa sinabi ni Eunha. At nakaramdam ako ng matinding galit kay Cheska. Paano niya nagawang saktan ang anak ko. At bakit niya naman pinalalayo si Rain?
"Nasaan si Rain?"
Kailangan kong hanapin si Rain. Hindi niya ako pwedeng iwan ulit.
"Kanina pa siya umalis. Please Jungkook, hanapin mo siya. Ibalik mo dito ang kaibigan ko."
Hindi na nagsayang ng oras. Agad akong tumakbo palabas ng hospital. Kailangan ko siyang pigilang umalis. Hindi ako papayag na iwan niya ulit ako. Hindi na ako papayag.
Mabilis akong pumasok sa bahay ko ng tumigil ang kotse ko sa harap ng gate. Patakbo kong tinungo ang kwartong ginagamit ni Rain simula nung inaway niya ako. Nang makapasok ay agad kong binuksan ang closet. Halos manghina ang katawan ko ng makitang wala na itong lamang gamit niya. Umalis na siya.
"Hindi. Hindi ako papayag na iwan niya ulit ako. Baka nandon siya sa Busan."
I pulled myself up and run towards my car and drove it off to Busan. Hindi ko alam kung ilang oras akong nagda-drive hanggang sa makarating na ako sa bahay ng mga magulang niya. Mabilis kong pinidot ang doorbell.
"Jungkook! Anong ginagawa mo dito?" Gulat na tanong ni Storm na siyang nagbukas ng gate.
"Si Rain? Nandito ba si Rain?" Agad kong tanong.
Pero imbes na sumagot ay pinapasok na lamang niya ako sa kabahayan. Pagpasok ko ay natagpuan ko ang Mommy at Daddy ni Rain na nakaupo sa couch habang si Thunder ay nakatayo at may hawak-hawak na papel. Nang makita niya ako ay dahan-dahan niyang inabot sa akin ang sulat.
"Galing kay Rain..."
Kinuha ko ito at binasa,
Mom, Dad and Kuya,
I'm sorry kung hindi ako nagpaalam sa inyo personally. Wala naman kasi kayo dito sa bahay kaya naisip kong mag-iwan nalang ng letter sa inyo. Gusto ko po sanang magpaalam na aalis po muna ako. Hindi ko po alam kung kailan ako babalik kaya wag na po kayong maghintay. Huwag niyo din po akong hahanapin kasi baka mapahamak lang kayo.
Gusto ko lang din pong mag-sorry kasi nagpapakaduwag na naman po ako. Mas pinili ko na naman pong tumakas kaysa ang lumaban. Pero kasi ayokong may mangyaring masama sa anak ko kaya ko po ito ginagawa.
Aalagaan niyo po si JC kapag wala na ako. At pakisabi po kay JC na mahal na mahal na mahal ko po siya. At pakisabi din po na pwede siyang magalit sa akin, pero sana dumating yung araw na mapatawad niya pa din ako. Alagaan niyo din po ang sarili niyo. Wag na wag niyo pong kakalimutan na mahal na mahal ko kayo.
Rain,
Umiling-iling ako na parang hindi naniniwala sa nakasulat dito. Hindi siya pwedeng umalis na naman.
"Sa Pilipinas hijo, baka uuwi siya ng Pilipinas."
Oo nga. Bakit hindi ko naisip yun. Agad akong nagpasalamat at nagpaalam ng aalis. Mabilis kong pinatakbo ang kotse at wala na akong pakialam kung may ma-violate man akong rules at makulong ako. Kailangan ko siyang maabutan kung sakaling umuwi talaga siya sa Pilipinas.
Tangina Rain! Sa oras na mahanap kita, itatali na talaga kita sa tabi ko para hindi ka na makaalis ulit. Hinding-hindi na ako papayag na magkalayo na naman tayo.
I immediately went off my car and run towards the airport. Agad akong nagtanong kung kailan o kung umalis na ba ang biyahe papuntang Pilipinas at halos manghina ako ng malamang kanina pa pala ito nakaalis.
"You left again Rain. Pero wag kang mag-aalala. Hindi ko na gagawin ang pagkakamaling ginawa ko noon. This time I will find you. I will do anything to find you. At kapag nahanap na kita, paparusahan kita." I mumbled to the air at tumalilis ng alis sa airport. I need to see Cheska. Kailangan kong malaman ang lahat.
Nagdrive ako papuntang condo ni Cheska. Huwag kayong mag-iisip ng masama. Alam ko ang condo niya dahil ilang beses niya na akong iniimbitahang pumunta soon pero ilang beses ko na din siyang tinanggihan. Gaya ng sinabi ko, si Rain lang ang babae sa buhay ko. At sa kanya lang ako kakalampag.
Nang makarating ako sa building ng condo niya ay ipi-nark ko ang kotse ko at agad na pumasok doon. Pumasok ako sa elevator at pinindot ang floor kung saan ang unit niya. Ilang minuto ang lumipas bago ako nakarating doon. Ramdam na ramdam ko na ang matinding galit ko pero pinipigilan ko ito. Hindi ko siya pwedeng saktan kasi kahit ano pa man ang ginawa niya at babae pa din siya. Pinindot ko na ang doorbell ng makarating ako sa tapat ng unit niya.
"Jungkook! You are here--"
I held her arm tightly and pulled her inside. I'm gripping her arm tight that made her winced because of pain.
"Jungkook aray! Nasasaktan na ako ano ba!" Reklamo niya at pilit niyang tinatanggal ang pagkakahawak ko sa kanya.
Malakas ko siyang binitawan dahilan ng halos pagkaka-subsob niya sa couch. I'm forcing myself not to hurt her but my anger is not cooperating.
"Bakit mo sinaktan ang anak ko!" I snapped that made her jumped because of shock.
"A-ano bang sinasabi mo Jungkook. W-wala akong alam diyan." Halatang kinakabahan siya habang nagsasalita.
"Don't make a fool out of me Cheska, sinabi na sa akin ni Eunha ang totoo."
Nakita ko ang iritasyon sa mukha ni Cheska.
"Damn that girl. I'll make her pay next." She whispered but enough for me to hear. "Ano ba Jungkook. Bakit ko naman gagawin yun sa anak mo--"
"I told you not to fool me Cheska. Alam ko na ang lahat. Alam kong umalis si Rain dahil sa pamba-blackmail mo!"
Parang hindi na siya nagulat sa sinabi ko at maya-maya pa ay bigla siyang tumawa na parang demonyo.
"Yan lang ang alam mo Jungkook? Paano naman ang nangyari noon?" She playfully said. Wala na ang pa-inosente niyang mukha na kanina lang ay kausap ko.
Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin nun? Na may kinalaman din siya sa pag-alis ni Rain noon?
"Anong ibig mong sabihin?" Tumalim ang tingin ko sa kanya.
"Oopps, hindi mo pa pala alam? So ibig sabihin ay hindi sinabi sayo ni Rain ang totoong dahilan ng pag-alis niya noon?" Umakto siyang parang gulat na gulat ngunit hindi nakaligtas sa paningin ko ang pag-ngisi niya.
Dahil sa pag-ngisi niya ay mas lalong nag-init ang ulo ko. I held her arm again and more tightly this time.
"Anong rason?"
Nakita kong napangiwi siya pero agad niyang ibinalik ang pag-ngisi na tila nang-aasar. Hindi ko naisip na may ganitong katauhan pala siya.
"I blackmailed her too...I-i have your sex video and I threatened her that I'll spread the video kapag hindi siya umalis. At kapag nangyari 'yun, pwede kang makulong. And she chose a wise decision. Umalis siya."
Mas hinigpitan ko pa ang hawak ko sa braso niya na halos bumaon na ang mga kuko ko sa balat niya. Siya ang pala ang dahilan kung bakit hindi ko nakasama ang anak ko. Siya ang dahilan kung bakit umalis si Rain. Siya ang dahilan kung bakit naging miserable ang buhay ko!
"Pero ang tanga niya lang at bumalik pa siya. Nadamay pa tuloy ang anak niya."
"Eto ang tatandaan mo Cheska, hinding-hindi mo na magagalaw ni dulo ng anino ni Rain maging ng anak ko. Dahil ako mismo ang papatay sayo."
Saka pumasok ang ilang pulis na tinawagan ko kanina para ipahuli si Cheska. Kanina pa sila naghihintay sa labas habang umaamin siya kaya mas napadali ang paghuli sa kanya dahil malakas ang ebidensiyang hawak namin.
Agad siyang pinusasan ng mga pulis at kinaladkad na palabas ng unit niya. Pero patuloy pa din siya sa pagpupumiglas.
"Anong ibig sabihin nito? Jungkook, please tulungan mo ako. Ginawa ko lang naman 'yun kasi gusto ko sa akin ka lang! TULUNGAN MO AKO! HINDI AKO PWEDENG MAKULONG--!"
Nagulat kaming lahat lalong-lalo na si Cheska ng sampalin siya ng isang policewoman. Magwawala pa sana siya ng makitang sobrang sama ng tingin nito sa kanya kaya tahimik nalang siyang naglakad palabas. I saw the policewoman's I.D, her name is Beajoy Ramirez
"Aalis na po kami Mr. Jeon. Rest assured na pagbabayaran ng gagang 'yon ang kasalanan niya. Sige po." Paalam ni Beajoy sa akin at tinanguan ko lang siya.
Nakasunod ang tingin ko sa kanila na palabas na ng unit. Sisiguraduhin kong mabubulok ka sa kulungan Cheska.
End of Flashback...
~~~~~~~~~~~~~
Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay nagkontak ako ng tao upang ipahanap si Rain. Nalaman kong hindi pala siya umuwi ng Pilipinas at tumuloy lang sa isang tiyahin sa Gwacheon. Agad naman akong nagtungo doon pero hindi ko na siya naabutan. Nakaalis na pala siya and that time ay talagang nasa Pilipinas na siya.
I immediately booked a flight from South Korea to Philippines at iniwan ko muna si JC sa pamilya ni Rain. Pero hindi ko kaagad siya nahanap ng makarating ako dun. Naghintay pa ako ng ilang linggo bago naipaalam sa akin ng tauhan ko kung nasaan siya.
Hindi na ako nagsayang ng oras at agad akong bumiyahe papunta sa Masbate kung nasaan siya.
Pero biglang nag-init ang dugo ko ng pagdating ko doon ay naka two-piece swimsuit lang siya at pinaglalawayan na ng mga lalaki na nakakakita sa kanya. I fought with the urged to smack those guys and to approach her and kiss her senselessly para iparating sa mga lalaking na akin lang siya at ako lang ang may karapatang makita siya ng naka-ganun.
Balak ko sana siyang kausapin kinabukasan pa kasi nag-iipon pa ako ng lakas ng loob pero hindi ko na napigilang lumapit sa kanya ng umahon na siya sa dagat looking so dangerously sexy. Alam kong marami ang gustong lumapit at kumausap sa kanya kaya inunahan ko na sila.
And then I talked to her. Inilabas ko na ang lahat ng galit, tampo at pagmamahal ko sa kanya. At ganun din siya. At ng gabi din 'yon ay hiningi ko na ang kamay niya. Ayoko ng patagalin kasi baka bigla na naman siyang mawala. Sabi ko nga, I intend to keep her at sisimulan ko na yun ngayon...
'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginnin'
Even when I lose, I'm winnin'
'Cause I give you all of me
And you give me all of you
Nasa harap ko na siya ngayon at nakangiting nakatingin sa akin. Even with viel on her face, she still looks so stunning. Iniabot sa akin ng Daddy niya ang kamay niya at agad ko din itong tinanggap.
"Take care of my princess Jungkook."
"I will. Thank you Uncle." I bow my head on him
"That is already Dad for you, Jungkook." Nakangiting saad niya.
"Thank you...Dad..."
"Ingatan at alagaan mo ang mag-ina mo Jungkook. At wag mo'kong tatawaging Auntie, you're already my son so call me Mommy."
"Gagawin ko po ang lahat para sa kanila. Salamat po...Mommy." and I bow on her too.
Iniwan na kami ng mga magulang niya kaya hinigpitan ko na ang hawak ko sa kamay niya at inakay ko siya sa harap ng altar.
I give you all of me
And you give me all of you, oh-oh
"This is it Rain. Akin ka na talaga." At nginisihan ko siya. I want to be playful for a moment para na din mabawasan ang kabang nararamdaman ko.
"Gago ka talaga." Natatawang sambit niya na ikinatawa ko na din.
"Okay ng gago. Sayo lang naman ako ganito." I saw how she rolled her eyes. Nako-kornihan na siguro. I chuckled with that thought.
"I love you Jagiya..." Mahinang bulong ko pero alam kong narinig niya base na din sa pagpula ng pisngi niya. She's really cute when blushing.
Agad akong napaayos ng tayo ng nagsalita na ang pari sa unahan. It's already starting. She's gonna be mine completely...
"And I love you too my Jagiya..." And I heard her whispering back.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
END OF EPILOGUE🧚