CHAPTER TWENTY-TWO💐
"Jeon Jungkook..."
"Rain..."
Hindi ako gumalaw. Nanatili lang akong nakatayo sa kinaroroonan ko. Ayokong humakbang palapit sa kanya kasi baka mawala siya at matuklasan kong nilalaro lang ako ng paningin ko. Kaya kung tunay man siya, hinihiling kong siya na mismo ang lumapit sa akin at magpatunay na hindi lang siya dulot ng imahinasyon ko.
Pero hindi ko na pala kailangan pang humiling kasi unti-unti na siyang naglakad palapit sa akin. Lumakas ang kabog ng dibdib ko na tila may mga hayop na naghahabulan roon. Nanghihina din ang mga tuhod ko at tila ay babagsak na ako.
Pero bago pa man mangyari yun ay isang matigas na braso ang pumalibot sa beywang ko at sinuportahan ang pagtayo ko.
"Jeon Jungkook..." I raised my hand and cupped his face. Nahawakan ko siya. Naramdaman ko siya.
"Totoo ka? Totoo ka!" He suddenly chuckled because of what I've said.
"Of course I'm real. Anong akala mo sa akin poster?" Natatawa pa din niyang sabi.
Nakatitig lang ako sa kanya habang tumatawa. Hindi pa din ako makapaniwala na nasa harapan ko siya ngayon.
"P-paano ka nakarating dito?"
"Ano, sumakay ako ng eroplano papunta sa Pilipinas tas sakay ulit ng eroplano papunta dito. Ang kyut ko nga e. Para akong boy version ni Dora the explorer." He look so happy while talking.
"Paano mo nalamang andito ako?"
Matapos kong sabihin 'yun ay nakita kong nag-iba ang ekspresyon ni Jungkook. Nawala ang saya sa mukha niya kanina habang nagki-kwento at napalitan ito ng seryosong mukha.
"You left again Rain. Do you think hindi gagawin ang lahat para mahanap ka lang lalo pa at iniwan mo si JC?"
"Bakit mo pa ako hinanap? Di ba na sayo na naman si JC." Agad akong tumalikod matapos sabihin 'yon. Ayokong makita niya ang sakit na bumalatay sa mukha ko.
"Siyempre hahanapin kita Rain. Sinabi ko na sayong ayoko ng umalis ka na naman at iwan mo na naman ako. Bakit ba hindi mo magawang manatili sa tabi ko at hayaang ako ang lumaban para sa atin."
"Ano bang pinagsasabi mo."
"Alam ko na ang totoong dahilan ng pag-alis mo. Eunha told me about Cheska threatening you and I discovered that Cheska blackmailed you before. Rain bakit hindi mo sinabi? Bakit hindi ka nanatili at lumaban?" May hinanakit sa boses ni Jungkook habang nagsasalita.
"Alam mo na ang sagot diyan Jungkook. Pwede kang makulong kung hindi ko piniling umalis. Mawawala sayo ang lahat at masisira ka. Ayokong mangyari sayo 'yun."
Natahimik siya sa naging sagot ko. Pero ilang sandali lang ang katahimikan na bumalot sa amin at muli na naman siyang nagsalita.
"Bakit mas pinili mong lumayo? Pwede mo namang sabihin sa akin ang tungkol sa pambabanta ni Cheska sa buhay ni JC. I can put her behind the bars and make you and JC safe. Hindi mo naman kailangang matakot."
"At anong mangyayari? Patuloy mo akong gagamitin at lolokohin? I had enough Jungkook!" I snapped and faced him.
Nakita kong naguluhan si Jungkook sa sinabi ko.
"I don't understand you..." Nakakunot ang noong saad niya.
"I heard you before talking to Eunha..."
Biglang nag-flashback sa isip ko ang sinabi niya;
"...Eunha? Na kaya ko lang siya pinag-stay dahil kay JC? Na hindi ko siya hinayaang umalis dahil maari ding umalis at mawala ang anak ko? Na ginamit ko lang siya para makasama ang anak ko? Na hinayaan ko lang siyang manatili para manatili at maging akin ang anak ko?..."
"Sinabi mong kaya mo lang ako pinag-stay para manatili din sayo si JC. Na kapag hinayaan mo akong umalis ay baka mawala din siya sayo. Na ginamit mo lang ako para makasama mo lang ang anak ko. Then fine, na sayo na siya. You should be happy."
Nakita ko siyang nag-isip ng malalim na tila inaalala ang pangyayaring yun. Hanggang sa lumiwanag ang mukha niya.
"I remember that. Narinig mo pala yun?" Parang tangang tanong niya. Malamang narinig ko. Sa tingin ba niya magkakaganito ako kung hindi ko siya narinig na magsalita nun.
"Masamang nakikinig sa usapan ng iba. Pero mas masamang mag-conclude ka agad kung hindi mo narinig ang buong usapan..."
Naguluhan ako sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin sa sinabi niyang 'yun? Na may hindi ako narinig at naintindihan sa sinabi niya?
"A-anong ibig mong sabihin?"
Ngumiti muna siya ng matamis sa akin bago sumagot, "that time, I was telling Eunha that it was my plan before you fell into the stairs and I saved you. Kasi nawala na ang planong yun mula nung mag-stay ka sa bahay ko at inalagaan mo ako. And there I fall harder. I forgot about those damn plan and I intend to keep you. Kasi hindi ko na kayang mawala ka na naman ulit sa akin. I've already had enough..."
"Keep me? Hah! At balak mo pa talaga akong gawing kabit!" Nangigil ako bigla sa narinig ko.
"Kabit?" He chuckled, "and where did that came from?"
"Don't make a fool out of me. Alam kong kayo na ni EunBi. At balak mo pa siyang ipakilala sa anak ko para magustuhan siya ni JC. I heard you talking with her happily and sweetly. Kaya please wag mo na akong lokohin. Kasi durog na durog na ako. Sobrang sakit na." And my eyes watered.
"Rain..." Akma siyang lalapit sa akin pero umatras lang ako.
"Please wag ka nang lumapit. Wag mo na akong saktan. Alam kong may kasalanan ako sayo pero na sayo na naman si JC diba? Kaya please hayaan mo na ako." I pleaded. Ayoko ng masaktan ulit.
"Pero wala kaming relasyon ni Eunha, magkaibigan lang kami."
"Then what about the rumors? What about your sweetness on-screen? Please wag ka ng magsinungaling."
"I'm not lying. Look, we became friends after you left. Siya lang kasi ang madalas kong kinakausap noon kasi kaibigan mo siya. Gusto kong maging kaibigan ang lahat ng naging malapit sayo kasi pakiramdam ko mabuti sila kasi komportable ka sa kanila."
"At sa kanya din ako nagtatanong ng mga bagay tungkol sayo. Kung ano ang nangyari nung panahong Wala pa ako sa school niyo. Isa lang naman ang hindi namin mapag-usapan kasi hindi talaga siya sumasagot pag nagtatanong ako. Y-yun yung pag-alis mo." I heard his voice cracked. Huminga siya ng malalim at tumingala sa langit para siguro pigilin na umiyak siya.
"Siya din yung nandon sa panahong halos mabaliw na ako dahil sa pagkawala mo. Kasi wala akong magawa para hanapin ka. Hindi ako kinakausap ng Daddy habang wala ding alam ang mga kuya mo. Ayaw din magsalita ng auntie mo. Halos mawala ako sa sarili ko nun, Rain. But I'm thankful kasi nakaya ko yun sa tulong ng pamilya ko at mga kaibigan ko. At pati na din ikaw. You, my family and BTS are the ones who's keeping me sane. Iniisip ko kasi noon na paano kung bumalik ka at makita mong nasira na ako, alam kong madi-disappoint ka kasi yun ang ayaw na ayaw mo--" he paused and breath deeply.
"Inisip ko din noon na kailangan kong maging successful para kapag dumating ang araw na bumalik ka na, hindi mo na pagdudahan na kaya kitang ipagmalaki sa mundo. Na kaya ko ng ipagsigawan na ikaw ang number one fan ko, na ikaw ang mundo ko. So I choose to keep going. I choose to continue because of you." And his tears started to stream down on his face.
I was so shocked hearing his story. I never thought that he became like that. Hearing him almost lost himself made me regret of my decisions in the past. Hindi nga siya nasira ni Cheska pero ako naman ang gumawa. I ruined him.
"Jungkook..."
"You left me without any explanation pero naghintay pa din ako sayo. Saka ko na-realize na sobrang tanga ko na. I waited and waited until I got tired of it. Ayoko sanang magalit sayo pero hindi ko na napigilan. Iniwan mo'ko e." At tumawa siya ng pilit. "Mas lalo pa akong nagalit sayo nung malaman ko ang tungkol kay JC. Anak ko yun e."
"I-i'm sorry..." I muttered.
"Pinagkaitan mo ako ng oras na makasama ko ang anak ko simula nung pinagbubuntis mo palang siya hanggang sa lumabas na siya sa mundo. Andun kasi dapat ako nun sa tabi mo. Chini-cheer sana kita at hinahawakan ang mga kamay mo para palakasin ang loob mo. Pero sinolo mo e." Muli na naman siyang tumawa.
"I'm sorry please...I'm really sorry--"
"Stop saying sorry..." Hindi ko alam kung paanong nasa harapan ko na si Jungkook at nasa pisngi ko na ang kamay niya. "Pinatawad na kita e. Nawala yung galit ko nung inalagaan mo ako. Sobrang rupok ko e. Ang bilis kong bumigay sayo." And now he chuckled genuinely.
Nakakahawa yung mga ngiti niya pero hindi magawang ngumiti pabalik kasi nagagalit ako sa sarili ko. Matapos ng mga narinig ko ay napagtanto ko na kung gaano ako katanga at kaduwag. Akala ko kasi makakabuti yung mga naging desisyon ko but it turns out wrong. Akala ko kapag umalis ako ay mas magiging maayos at ligtas ang buhay nila pero hindi pumasok sa isip ko na mahihirapan din pala sila.
Totoo nga. I was so selfish. I am not taking risk because I'm always playing safe. Imbes na lumaban ako ay tinatakbuhan ko ang problema. I was so coward.
"I-i'm sorry..." Biglang bumigay ang mga tuhod ko at napaluhod ako sa buhangin.
"Rain!" Agad naman akong dinaluhan ni Jungkook at tinulungang makatayo. He encircled his arms on my waist to prevent me from falling again.
"I-i'm sorry for being so selfish. A-akala ko kasi...magiging maayos at ligtas ang buhay niyo ni JC kapag lumayo ako sa inyo. Hindi ko inisip ang mararamdaman ninyo. And I'm sorry for being a coward. That instead of fighting with you, I choose to run away." I was out of breath because of many emotions lingering on my system. Pain, regrets, and anger. Sobrang bigat ng dibdib ko dahil sa mga emosyon na nararamdaman ko kaya hindi ko mapigilang mapahagulhol.
Isang mahigpit na yakap lang ang isinagot ni Jungkook sa akin. And on that moment, I felt that I was already home.
__________________________
Nanlalaki ang mga mata at nakanganga pa ang makikitang reaksiyon kina Jeanry, Wendell at Xierra ng ipakilala ko sa kanila si Jungkook. Hindi sila makapaniwala na kilala ko si Jeon Jungkook, ang Golden Maknae ng BTS.
"J-Jeon Jungkook?" Tanging naibulalas ni Jeanry.
Habang si Xierra naman ay nakatitig lang kay Jungkook at tila naglalaway pa. Kitang-kita ko naman ang pagsama ng mukha ni Wendell sa nakitang reaksyon ni Xierra.
"Uh, hi..." Awkward na ngumiti si Jungkook na tila pa nahihiya. Parang hindi sanay na atensyon kung umarte e.
"Ang pogi..." Wala sa sariling bulong ni Jeanry.
"Mesherep..." Wala din sa sariling gatong ni Xierra.
"Uh Rain, are they okay?" Nagtatakang tanong ni Jungkook dahil mukhang nag-aalala na siya sa reaksyon ng dalawa.
"They are fine. Hindi lang sila makapaniwalang makita ka ng harap-harapan." Balewalang sagot ko.
Hindi na siguro nakatiis si Wendell at binatukan na ng mahina ang dalawa para bumalik na sa katinuan. Mukha atang nagkaroon na sila ng sariling mundo.
Masasamang tingin lamang ang isinukli ng dalawa kay Wendell matapos ng ginawa niya at bumalik na naman sila sa pagtitig kay Jungkook na tila isa itong unknown specie na kailangang pag-aralan.
"I'm shy..." Nahihiyang komento ni Jungkook at talagang humarap pa siya sa akin at ibinaon ang mukha sa leeg ko. Magkatabi kasi kami kanina habang pinapakilala ko siya sa mga kasama ko pagkatapos nilang umahon sa dagat.
"Wag ka ngang gago. Alam ko namang may mas malala pang reaksyon kayong natatanggap keysa dito. Compare to your other fans, mas normal pa 'to."
"I'm shy because they are your friends..." Nakasubsob pa din siya sa leeg ko habang nagsasalita kaya nakakaramdam ako ng kiliti. Tumatama kasi ang hininga niya sa leeg ko. At malakas ang kiliti ko doon.
"Teka nga...nakikiliti ako, get off..." At pilit ko siyang itinulak palayo, napaka-clingy talaga. "Parang tanga, naman konek kung kaibigan ko sila?" Tanong ko matapos siyang mailayo sa leeg ko.
"Nahihiya ako kasi baka hindi nila ako magustuhan--"
"Hindi magustuhan? Sa reaksyon nilang 'yan hindi ka pa nila nagugustuhan? Sure ka?" Pagpuputol ko sa sinasabi niya.
"Patapusin mo kaya muna ako." He looks annoyed that makes me chuckle.
"Sorry naman. Sege na magsalita ka na."
"Nahihiya nga ako kasi baka hindi nila ako magustuhan para sayo..." At ngumiti siya ng matamis.
Smooth. Biglang namula ang buong mukha ko sa sinabi niya. Teka, bakit ba ako kinikilig. Wala lang naman yun e.
"Awit, ang sweet." Jeanry dreamily said.
"Oo nga..." Dagdag naman ni Xierra at tila nagi-sparkle pa ang mga mata. "Pero teka, anong meron sa inyo? Bakit ang sweet sayo ni Jungkook? Ginayuma mo Rain?" She exaggeratedly exclaimed.
"Ginayuma? Napakasama mo Rain! How could you do this to my Jungkook!" At dinuro-duro pa ako ni Jeanry habang pinupunasan yung fake tears niya.
"Wag ka nga kayong bobo. Obvious naman na may relasyon sila e. Sinundan nga dito si Rain." Hindi na nakatiis na sabat ni Wendell. Mukhang hindi niya na ma-take ang inaakto ni Xierra.
"How could you do this to me Jungkook. Akala mo ako lang? Bakit mo ko pinagpalit sa malapit?" Pagdadrama pa ni Jeanry na may kasama pang paghagulhol. Hindi ko talaga malaman kung anong klaseng hangin ang nasinghot niya at mukhang lumala na yung pagka-baliw niya. Dyusko, nahihiya na ako sa pinag-gagagawa nila.
"Ano Jungkook, iwan na muna natin sila at mukhang nawala na talaga sila sa sarili. Doon na muna tayo sa kwarto ko."
Hindi na ako naghintay na sumagot siya dahil mabilis ko na siyang hinila palayo sa mga kasama ko.
"Sa kuwarto mo? Teka anong gagawin mo sa akin?" Bigla siyang tumigil sa paglalakad kaya napatigil din ako at niyakap niya ang sarili niya na parang may gagawin akong masama sa kaniya.
"Anong arte 'yan?"
"Ri-rape mo'ko e. Alam ko namang masarap ako Rain pero please, wag mo naman akong pagsamantalahan." He said those words seriously.
"Tangina, bakit ba kinakausap pa kita? Bahala ka nga!" Tiningnan ko siya ng masama bago ako tumalikod at iniwan siya.
"Rain, sandali! Nagjo-joke lang naman ako e. Pwede mo naman akong dalhin sa kwarto mo e. Kahit ikulong mo pa." Bigla akong nahiya sa pinagsasabi niya ng makitang may ilan-ilang tao na tumitingin sa direksyon namin.
Agad ko siyang sinapok ng makalapit na siya sa akin at tiningnan siya ng masama, "Gago!"
"Gago sayo." And he playfully winked at me.
"Teka nga Jungkook. Aminin mo nga, anong tinira mo at bigla kang nagkakaganito?" Namaywang pa akong humarap sa kanya.
"Ikaw sana balak kong tirahin e."
Natulala ako sa sinabi niya. Ano daw? Ilang segundo pa bago nagregister sa utak ko ang ibig niyang sabihin at nakita ko siyang naglalakad na palayo sa akin.
"JEON JUNGKOOK!"
__________________________
MATAPOS akong maligo ay nagbihis na ako ng panibagong beach dress na kulay maputlang lila ay agad akong lumabas ng banyo. I found Jungkook sitting on my bed and patiently waiting for me to come out. I smiled at him and walked towards him. I saw awe on his eyes while he's looking at me intently. Sinadya kong mag-ayos para sa gabing ito dahil niyaya niya akong mag-dinner sa buhanginan. I want to impress him.
"How do I look?"
"Enchantingly gorgeous." He answered honestly making me flushed. He's really a flatterer.
"Come on." I held his hand and pulled him towards the door. "Gusto ko ng kumain."
"Tara na."
Siya na mismo ang nagbukas ng pinto ng kwarto ko at umakay sa akin palabas. Hinayaan ko na din siya kasi hindi ko naman alam kung saan kami pupunta. Ilang minuto kaming naglalakad hanggang sa matanawan ko ang isang picnic mat na naiilawan ng nakakorteng puso na maliliit na scented candles. Nakapatong sa mat ang ilang pagkain at isang bote ng wine. Mayroon ding isang bouquet ng bulaklak na nakapatong roon. May mga rose petals din nakasaboy sa paligid ng picnic mat. It looks so enchanting and romantic.
"Ang ganda..." Hindi ko mapigilang bulalas.
"But you are far more beautiful than that Rain..." Narinig kong bulong ni Jungkook.
"Come on." Inalalayan niya akong pumasok sa nakakorteng puso na mga kandila at pinaupo sa picnic mat.
Nagsimula na kaming kumain habang mahinang nag-uusap at nagkukulitan.
"JC misses you already..."
Biglang nawala ang ngiti ko ng biglang binanggit ni Jungkook ang anak namin.
"G-galit ba siya sa'kin?"
"Hindi siya galit sayo pero umiyak siya dahil miss na miss ka na niya. Gustong-gusto niya ng bumalik ka." Mahina ang boses na saad ni Jungkook.
"Pwede pa ba akong bumalik Jungkook?" Hindi ko mapigilang itanong.
"Why are you asking that Rain. Of course you can, hinihintay ka naming bumalik."
"Kaya mo pa ba akong tanggapin? Sobrang dami ng ginawa kong mali sayo. Iniwan na kita ng ilang beses. B-bakit mahal mo pa din ako?" My voice cracked when I asked those questions.
"Hindi ko din alam Rain e." Huminga siya ng malalim at binitawan ang tinidor na hawak niya at ang kamay ko ang inabot niya. "All I know is that I love you and I intend to keep you. Kahit ilang beses mo man akong saktan at iwan, papatawarin at hihintayin pa din kita. I don't want to lose you kasi baka ikamatay ko."
Umangat ang palad niyang nakahawak sa kamay ko papunta sa pisngi ko at masuyong humaplos doon.
"Ikaw ang mundo at mananatiling ikaw lang ang naroon. You broke me but only you can complete me. Hindi ko maisip na magmahal ng iba kasi na sayo na lahat ng pagmamahal ko. Kaya please wag mo na akong iwan ulit. Let me fight with you. Let me introduce you to the world. Please let me take you to the sky..."
Nag-unahang tumulo ang mga luha sa mga mata habang masuyo akong tumatango. I am not crazy to decline and escape again. And I am not fool to hurt him again. Ayoko ng ulitin ang mga pagkakamali ko nun. I need to be brave and fight kasi alam kong nasa tabi ko lang siya at hindi ako iiwan. I need to trust him more. Pero karapat-dapat ba ako?
"Am I worthy of your love Jungkook? Kasi kulang na kulang ako. Marami ako flaws. Masyado akong maliit kumpara sayo..."
"Your are all worth it. Kung kulang ka, edi pupunuan kita. Kung marami kang flaws, edi iintindihin kita. At hindi mo kailangang pumantay sa akin kasi handa akong yumuko para maabot ka lang. So please stop doubting yourself and stop doubting my love for you."
Napahikbi ako sa tinuran niya. He is really precious. Paano ko siya nagawang saktan? I almost lost a rare gem.
"I-i'm sorry..."
Lumapit siya sa akin at hinapit ako ng yakap. Sumubsob ako sa dibdib niya at doon umiyak ng umiyak. From now on, I'm leaving my past self here. Iiwan ko na ang dating Rain na walang ibang ginawa kundi isipin ang sarili at manakit. I need to be a better person para kay Jungkook. Para sa kanila ni JC.
Inaya ako ni Jungkook na tumayo pero nanatili kaming magkayakap. Then I heard a music coming from a piano.
"Let's dance..." Bulong ni Jungkook sa tenga ko.
Tumango ako at humigpit ang yakap ko sa leeg niya habang nakapalibot ang mga braso niya sa baywang ko. Then we started to sway together with the sound the waves and the piano combined. Then I heard him singing...
~~~~~~~~~~~~
Now Playing...
Butterfly
by : BTS
amugeotdo saenggakhaji ma
neon amu maldo kkeonaejido ma
geunyang naege useojwo
nan ajikdo mitgijiga anha
i modeun ge da kkumin geot gata
sarajiryeo hajima
Is it true? Is it true?
You You
neomu areumdawo duryeowo
Untrue Untrue
You You You
gyeote meomulleojullae
naege yaksokhaejullae
son daemyeon naragalkka buseojilkka
geobna geobna geobna
siganeul meomchullae
i sungani jinamyeon
eobseotdeon iri doelkka neol irheulkka
geobna geobna geobna
Butterfly, like a Butterfly
machi Butterfly, bu butterfly cheoreom
Butterfly, like a butterfly
machi Butterfly, bu butterfly cheoreom
~~~~~~~~~~~~~
Mas lalo akong naiyak habang pinapakinggan siyang kumanta. Of course I'll stay with you, I promise. Hindi ako gagaya sa paro-paro na mawawala sayo kapag hinawakan mo. I will continue to shine in your pitch darkness. I promise you that.
Unti-unting humiwalay sa akin si Jungkook upang humarap sa akin. He bent closer to me and kissed me lightly. Then he showed something to me, a banana milk. Kinuha ko ito.
Nagulat ako ng mag-palit ang tugtog sa isang napakapamilyar na kanta...
~~~~~~~~~~~~~~
Now Playing...
Marry Me
by : Jason Derulo
Covered by : BTS Jungkook
105 Is The Number That comes to my head
When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed
That's precisely what I plan to do
And you know one of these days when I get my money right
Buy you everything and show you all the finer things in life
Will forever be enough, so there ain't no need to rush
But one day, I won't be able to ask you loud enough
I'll say will you marry me
I swear that I will mean it
I'll say will you marry me
I'll say will you marry me
I swear that I will mean it
I'll say will you marry me
~~~~~~~~~~~~~~
Matapos siyang kumanta ay lumuhod siya sa harap ko. Napatakip ako sa bibig ko dahil sa gulat. I'm not expecting this but I'm really happy. Masayang-masaya ako na mas lalong nagpaiyak sa akin.
"Will you be my Mrs. Jeon? Will you make me the happiest man alive? Will you stay with me until death? Will you marry me?"
Patuloy lang ang tugtog sa background habang nakaluhod pa din si Jungkook sa harap ko at naghihintay ng isasagot ko.
"O-of course I'll marry you!" I stuttered because of too much emotion. But nonetheless, I'm so happy. I'm very happy na halos pumutok na ang dibdib ko sa sobrang saya. I so love you Jungkook.
Pero nagulat ako ng bigla siyang tumayo. Wait, nasaan ang singsing? Bakit siya nagpropose ng walang singsing? I got speechless for a moment, wag niyong sabihing nakalimutan niya ang singsing?
"Teka, teka, nasaan ang singsing?" Pigil ko sa kanyang tumayo.
"You have it already."
Nangunot ang noo ko at in-examine ang sarili. I look at my both hands pero wala naman akong nakitang singsing.
"Niloloko mo ba ako? Wala naman sa'kin e." Parang batang reklamo ko. E bakit ba, gusto ko ng singsing e.
"Give it to me." Tukoy niya sa banana milk na hawak-hawak ko. Don't tell me nilagay niya sa loob ang singsing?
Hinawakan niya ito at hinarap sa akin. Maya-maya pa ay dahan-dahan niya itong binuksan in a half. At doon ko nakita ang kumikinang na singsing. Hindi pala yun totoong banana milk. Kinuha niya ang singsing mula roon at masuyong isinuot sa akin bago ako muling dinampian ng halik sa labi ko at niyakap ako ng mahigpit. Then I remembered something.
"Jungkook, I have something to tell you..." I whispered to him.
"Ano yun?"
"Harap ka muna sa akin." Umalis siya sa yakap namin at humarap sa akin. He looked at me with question mark on his face. Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.
"I'm pregnant." Mabilis kong sabi.
I'm expecting him to shout in glee or jump joyously but he remain motionless at nakatitig lang sa akin. Akala ko hindi niya nagustuhan kasi tahimik lang siya kaya bigla akong kinabahan. Ayaw niya ba?
Hanggang sa bigla nalang siyang tumumba sa kinatatayuan niya. I was left shock when I saw him lying on the ground unconscious.
'Uh, did I surprise him too much?'
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
END OF CHAPTER TWENTY-TWO🧚
📌ETO NGA PALA YUNG BINIGAY NA BANANA MILK NI JK KAY RAIN KUNG SAAN NAKALAGAY ANG SINGSING. KYUT² NO?😊