AUTHOR'S NOTE
SORRY TO EVERYONE WHO WAITED THIS LONG FOR THIS UPDATE.
medyo busy lang po talaga! hehehe.
but i am truly grateful for everyone who is reading this.
BITCHY ME started over a hobby, now it's turning out to be a duty because of you guys.
because of loyal wattpad readers, BITCHY ME has reached 80K+ READS, 1069 VOTES, 735 COMMENTS and 754 FANS since October 14, 2012.
and for that i am again very thankful for everyone who are so eager to wait for each and every update!
Sa lahat ng nagko comment and nagmemessage sa'kin na "ATE UPDATE KA NA PLS!", nakakataba lang talaga ng puso.
i will try my best to publish next chapters every other day, sana po maintindihan nyo.
hinahabaan ko naman ang mga updates para makabawi sa matagal nyong pagkabitin diba? hahaha
Anyway, eto na po ang next chapter. Enjoy! XD
-----------------------------------------------------------------------------
ღ CAMILA ღ
May halong kaba at saya ang nararamdaman ko ngayon..
Sa wakas malalaman na ni Kiro ang totoo, sa wakas hindi ko na kailangan pa'ng isipin kung paano ko ipapaliwanag sa kanya lahat ng nangyari..
I'm not sure if this will turn out well. I dont know what Kiro's reaction will be. But this is a chance i gotta take. Xander is willing to come clean, i guess this is a good thing.
Xander left his car at the hotel parking lot. I know he can sense that I'm a bit nervous. Napapatingin kasi sya sa'kin tapos biglang iiling na may kasamang ngiti.
As soon as we reach Kiro's hotel room, i let out a big sigh before finally pushing on the door bell.
"Everything's gonna be fine.." sambit ni Xander
A minute passed wala pa rin nagbubukas ng pinto. So nag door bell ulit ako. I was about to call from my cellphone ng biglang bumukas ang pinto.
I wasn't expecting to see what was standing infront of me right now.
My body momentarily froze up. My eyes pinned on this person naughtily smiling at me with only bed sheets to cover her body.
"Ate?! Ano'ng ginagawa mo dito?!" pagkabigla ni Xander ng makita ang ate nya.
Oo, si Xyla. Na kumot lang ng kama ang tapis sa hubad nya'ng katawan.
any seconds later, sumunod na bumulaga sa'min si Kiro na nakatapis lang ng twalya at mukhang bagong paligo.
ito ang tinatawag na AWKWARD.
ang mga mata ko, napako sa lalaking pinakamamahal ko.
ang utak ko, hindi pa rin ma process kung anong nakikita ko ngayon.
"Didn't expect to see you here Xander.." paglapit ni Kiro sabay akbay kay Xyla
God.
Nakaramdam ako ng kirot. Hindi pala. Malala pa sa kirot ang nararamdaman ko ngayon.
Para ako'ng sinaksak. Ang masakit pa dun, hindi ako umiwas at pinahintulutan ko lang na masaktan ako.
"Ate, ano ibig sabihin nito?!" sigaw ni Xander kay Xyla na nakangiti lang at mukhang nag eenjoy sa sitwasyon namin
"Totoo ba ito'ng nakikita ko? Akala ko ba ok na tayo?" mangiyak ngiyak ko'ng tanong kay Kiro
kahit pa obvious na kung ano ang nakikita ko, gusto ko pa rin bigyan ng pagkakataon na magpaliwanag si Kiro.
"Didn't I say I'd make you feel what I felt?" Kiro smirked at me. lalong bumigat ang pakiramdam ko at parang anytime ay babagsak na ang mga tuhod ko sa sahig
"You said you still love me, is that a lie?" i stood still, my eyes blurred with tears not yet ready to fall..
"Ofcourse! What do you expect? After what you've done to me you think I'll just forget that and let you back in again?" F*ck. parang binuhusan lang ako ng malamig na tubig sa mukha.
"Gagu ka ah!" susugod sana si Xander ng pigilan ko sya
"Xander, why are you here anyway? " tanung ni Xyla
"Andito ako para--" bago pa matapos ni Xander ang sasabihin nya, itinaas ko ang right hand ko na para ba'ng sumesenyas ng STOP.
"Thank you." I told Kiro as tears finally fell
"For what?" he answered
"For giving me closure. Now, i can finally move on." I said as I walked myself out of that hell place
Ang tanga tanga ko. I should've known that this is gonna happen!
Bakit ba nagpadala ako sa nararamdaman ko?! i am well aware that me and him getting back together is just to good to be true.
I wish I was smarter. I wish I never engaged myself meeting him over and over again.
Damn! Ang sakit sakit lang! Eto ba ang karma ko?!
Karma para saan?! Hindi pa ba sapat lahat ng dinanas ko?!
Bakit ba napaka unfair naman?! Lagi nalang ba ako'ng ganito?! Iiyak nalang tapos babalik sa pagka tanga anytime na bumalik sya sa buhay ko?!
Palabas na ako ng hotel ng maramdaman ko'ng may mga kamay na humila at yumakap sa'kin. si XAnder.
"Sorry. Hindi ko alam na ganito ang mangyayari." bulong nya habang yakap yakap ako
Pero walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko.. tanging hikbi at hagulgol ko lang ang naririnig ko.
Ayaw tumigil ng mga luha ko sa pagbuhos. Para ba'ng anytime ah babagsak na ang katawan ko sa sobrang panghihina..
Isinakay ako ni Xander sa kotse nya paalis sa lugar na yun. Patuloy pa rin ang tulo ng aking mga luha pero hindi ko na marinig ang sarili ko na humahagulgol.
Alam mo yung feeling na tahimik ka lang, mukhang seryoso, walang expression sa mukha at tanging luha lang ang walang tigil sa paglabas sa'king mga mata.
Kumbaga ayoko ng umiyak, medyo kinakalma ko na sarili ko pero kusa talagang tumutulo ang mga luha sa'king mga mata.
"Iuuwi na kita sa inyo.. Saan ka ba nakatira?" tanong sa'kin ni Xander na ramdam ko'ng nag aalala pa rin
"Ayoko'ng umuwi.." ayokong makita ako ng pamilya ko na ganito ang itsura.. gusto ko muna mapag isa.. ayoko'ng may makausap na kahit sino ngayon..
"Iwanan mo na'ko. Salamat sa paghatid."
"Sigurado ka?" tumango nalang ako
Nagpahatid ako sa puntod ni mama. Lahat ng nangyari kanina, lahat ng sakit na naramdaman ko, lahat ng iyon pinaalala lang sa'kin ang mga nangyari 3 years ago.
Umupo ako sa may tapat ng puntod ni mama.
"Ma, sana andito kayo ngayon. Para may mapagsumbungan ako. Para habang umiiyak ako, may nakikinig lang at nagsusuklay ng buhok ko." di ko na naman mapigilan humagulgol.. sobrang miss ko lang talaga ang mama ko.. ang hirap lumaki ng walang nanay..
Naalala ko noon, everytime na may di kami pagkakaunawaan ni Kiro nagsusumbong ako kay mama.
Hindi naman nya ako sinesermunan. Madalas wala naman syang sinasabi. Hinahayaan nya lang akong magsalita hanggang sa malabas ko lahat ng nararamdaman ko.
Habang nakikinig sya, sinusuklay nya ang buhok ko. Tsaka ko lang sya maririnig na tatawa ng mahinhin.
Miss na miss ko na sya. Sobra. Mama.
Hindi ko napansin, mag aalas dose na pala. I checked my phone, may 9 missed calls na si papa. Nag aalala na siguro sya sa'kin, matawagan nga.
"Camila anak nasaan ka na?! May nakapagsabi sa'kin sa hotel na nakita ka daw umiiyak?! Ano'ng nangyari iha?! Nag aalala na ako sayo umuwi kana please.."
" Pa, hindi muna po ako uuwi. Gusto ko muna mapag isa, pero wag po kayo'ng mag alala ok lang ako. Uuwi din po ako bukas, wag na kayo masyadong mag isip baka makasama sa inyo yan.. Sige na pa, matulog ka na ayos lang talaga ako."
"Iha, hindi ko alam kung ano'ng nangyari. Siguro nga hindi ko maiintindihan ano pinagdadaanan mo ngayon, pero wag mo sana kakalimutan na ako ang papa mo. Handa ako'ng makinig kung kailangan mo ng makakausap.." napangiti ako
" Opo pa. salamat po. pahinga na kayo, magkita nalang po tayo bukas."
" Sige, mag iingat ka. I love you anak."
" I love you din po papa." then I ended the call
Saan ako pupunta ngayon??
Sinubukan ko'ng tawagan si Lally pero di sya sumasagot.
Isang tao na lang ang naisip ko'ng mapupuntahan ko.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ღ LALLY ღ
" Chuck, what are you doing here?!"
" I wanna see you so bad.. And you're not picking up my call.." lumapit ito at napaurong ako
" Look, I don't know what you're thinking but you can't do this. May boyfriend ako and i love him."
" So?"
"So? So this is wrong! Ayoko'ng saktan sya!"
" Is that what you really think? Coz last night when I kissed you, it seems like the opposite of what you're saying right now."
"Look, that kiss was a mistake." i sighed
"Really? So you didn't like it?" wait, i-- uhm?? i actually liked it pero ... mali eh! mali pa rin!!
"Uhm..--" he smirked and pulled me closer to him
"Don't fight it Lally. What he doesn't know wont hurt him.." bulong ni Chuck sa tenga ko..
The last thing I know, Chuck is already inside my room.
Kinakabahan ako sobra!
Fudge! Ano'ng nangyari sa lahat ng pinagsasabi mo kanina Lally?! Nalunok na!
I feel so uneasy right now.. I know this is wrong pero ewan ko ba!
"You nervous?" niyakap ako ni Chuck from behind! syete lumambot mga tuhod ko!! "Don't be. He's not gonna know if you wont tell.." he added
"This is the last time I'm gonna meet you Chuck." i said. I'm trying my best para labanan ang tukso! although alam ko, i already gave up highway too late to turn around right now!
"Hindi maganda ang nagsasalita ng patapos Lally.." bulong hya sa tenga ko! Urghh!!! kinikilabutan ako!!!
"Please don't make this hard for me. My boyfriend loves me, I don't wanna hurt him." i pleaded. hindi ko kayang lumayo sa tukso kaya sya na mismo ang hinihingan ko ng tulong na layuan ako!
"Tell me you don't feel anything for me. Then I'll stop." he said after nya akong iharap sa kanya
Eto na naman.. nagtatalo ang isip at konsensya ko! Ang puso ko gustong maghati sa dalawa!
GO FOR IT! LAST NA RIN NAMAN NGAYON EH!
IT WONT HURT IF YOU TRY!
IT'S NOT CHEATING, IT'S JUST FOR THRILL
YOU WOULDN'T KNOW WHAT IT FEELS LIKE IF YOU WONT TRY
FOR AS LONG AS HINDI MO PAGPAPALIT SI BERNARD SA KANYA THEN IT'S OK!
Tangna lang! Walang kwentang konsensya yan! B.I. !!!!!
"Again Lally. Just tell me you don't feel anything for me. Then i promise you'll never see me again." nagseryoso ang itsura ni Chuck
OMG. Am I really going to cheat on my boyfriend just for the sake of this cheap thrill?!
Come'on Lally! Say it! Tell him you don't feel anything for him at all !
" I... uh--" parang tanga lang na walang gustong lumabas sa bibig ko
Narinig ko magring ang phone ko. For a minute natigilan kami ni Chuck.
I took my phone at medyo kinakabahan pa para tignan sino ang tumatawag.
Pakshet! Si Camila lang pala! Muntik na ako atakihin sa puso! Sasagutin ko ba?!
"It's ok." Chuck pulled me closer to him.
"You can always get rid of me, all you have to say is I DON'T FEEL ANYTHING FOR YOU CHUCK. But until then, just enjoy this moment.." he said as he finally laid his lips on mine
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ღ GHINO ღ
Tulog na ako ng magising ako sa pagriring ng phone ko.. Medyo antok pa ako'ng sagutin eto, pero ng makita ko sino'ng tumatawag dali dali ako'ng bumangon para sagutin yun!
Pagbukas ko ng pinto ng bahay namin.
Si Camila.
Maga ang mga mata.
I didn't care what happened, all I care about is this girl standing infront of me right now.
I hugged her and not long after that she began sobbing.
"Stay here, i'll get you something to drink.." i said as i left her inside my room
The look in her eyes, I can tell na hindi sya ok.
This is the first time I saw her like that. Kahit nung last time na umiyak sya sa'kin, it's not the same as this.
I can feel na sobrang nasasaktan sya. Hurt is painted all over her face.
Pagbalik ko sa kwarto, nakatulog na si Camila sa kama ko.
I took off her shoes at kinumutan. I sat at my computer chair just staring at her sleeping in my bed.
Part of me is hurting coz of what I am seeing right now. Another part of me is happy na andito sya ngayon kasama ko.
So i guess, may halaga pa rin ako sa kanya. That's enough to keep her.
Unconsciously I found myself just staring at her for hours.. Hindi ako makatulog. I'm still on the same chair I was sitted hours ago.
I dont know kung may lalaki pa ba'ng tulad ko. Na kahit alam nilang may mahal ng iba ang babaeng mahal nila ay handa pa rin silang maghintay.
Hindi ko rin alam kung fair pa ba sa akin ang ginagawa ko. More or less I am pretty much aware na magiging panakip butas lang ako.
Unfortunately, I am just a rebound. But what the heck diba?!
Mahal ko sya eh!
Naniniwala ako na pag pinaghirapan mo ang isang bagay, mapapasaiyo din yun.
Eventually, matututunan din nya ako'ng mahalin at makakalimutan nya ang kung sino man ang mahal nya ngayon.
I took the liberty of cooking myself for the girl I love. It's already 8 in the morning and yes hindi pa rin ako natutulog.
As I was cooking, i turned the television in the kitchen on..
"Kiro, you are leaving today. How about your girlfriend? The Montemayor's only daughter?" one out of a hundred reporter asked
" She's not my girlfriend." kiro said as he finally entered the airport
Gago. I murmured.
Just as I was about to turn off the tv, I noticed Camila was right behind me. But iturned it off anyway.
"Gising ka na pala.. I cooked you breakfast.." i smiled at her still staring at the tv
I pulled one chair for her at talagang pinagsilbihan ko sya all by myself. This morning I asked our maid to take a day off. Nagtataka pa nga ito eh pero masaya naman sya'ng pumayag! sabi ko kasi bayad pa rin ang araw nya kahit mag day off sya. hehehe
I cooked bacon, hotdog and eggs with toasted bread. Marunong naman ako magluto kahit prito prito lang. Tinuruan ako ng ate ko na nag asawa na.
Bago pa ako makaupo, nag ring ang phone ko..
"Oh pare? Pakisabi kay coach hindi ako makakapapunta ng training ngayon. Emergency lang kamo sa bahay. Sige pare salamat!" napatingin sa'kin si Camila.. "Don't worry it's ok, ngayon lang naman.." i smiled and sat down
Pansin ko'ng walang ganang kumaen si Camila.. At paminsan minsan tulala pa..
I felt sad for her.. Gustong gusto ko'ng sugurin ang koreanong yun okaya pasabugin ang eroplanong sasakyan nya!
Hindi nya alam kung ano ang pinakawalan nya..
Pagkatapos namin mag breakfast, niyaya ko si Camila sa may garden sa likod ng bahay namin..
[see this picture? ayan po ang garden namin-------------->>>]
Hindi ko kayang nakikitang malungkot at tila walang buhay ang babaeng pinakamamahal ko..
I have to do something.
"Wait here.." i told Camila
I came back with my guitar and sat infront of her, looking all confused.
[please play this youtube song to hear Ghino's harana-------------------->>]
Umiiyak ka na naman
Langya talaga , wala ka bang ibang alam
Namumugtong mga mata
Kailan pa ba kaya ikaw magsasawa
Sa problema na iyong pinapasan
Hatid sayo ng boyfriend mong hindi mo maintindihan
May kwento kang pandrama na naman
Parang pang TV na walang katapusan
Hanggang kailan ka bang ganyan
Hindi mo ba alam na walang pupuntahan
Ang pagtiyaga mo dyan sa boyfriend mong tanga
Na wala nang ginagawa kundi ang paluhain ka
Sa libu-libong pagkakataon na tayoy nag-kasama
Iilang ulit palang kitang makitang masaya
Naiinis akong isipin na ginaganyan ka nya
Siguro ay hindi niya lang alam ang iyong
Tunay na halaga
Hindi na dapat pag-usapan pa
Nagpapagod na rin ako sa aking kakasalita
Hindi ka rin naman nakikinig
Kahit sobrang pagod na ang aking bibig
Sa mga payo kong di mo pinapansin
Akala mo’y nakikinig di rin naman tatanggapin
Ayoko nang isipin pa
Di ko alam ba’t di mo makayanan na iwanan sya
Ang dami-dami naman diyang iba
Wag kang mangangambang baka wala ka nang ibang makita
Na lalake na magmahal sayo
At hinding hindi nya sasayangin ang pag-ibig mo
Minsan hindi ko maintindihan
Parang ang buhay natin ay napagti-tripan
Medyo Malabo yata ang mundo
Binabasura ng iba ang siya’y pinapangarap ko
Sa libu-libong pagkakataon na tayoy nag-kasama
Iilang ulit palang kitang makitang masaya
Naiinis akong isipin na ginaganyan ka nya
Siguro ay hindi niya lang alam ang iyong
Tunay na halaga
Then again, tears fell down from her round brown eyes..
but this time, with a smile on her face..
Hindi ko mapigilan ang mapangiti na rin.
At least alam ko kahit papaano eh napangiti ko sya..
I moved closer and hugged her tight.
True.
All the lyrics in the song I sang, it describes exactly how I feel.
Nakakainis lang na binabasura ng iba ang pinapangarap ko.
Kahit sino pa'ng poncio pilato walang karapatan tratuhin ng ganito si Camila.
Ang tanga lang talaga ng lalaking yun para saktan ang tulad ng babaeng pinakamamahal ko.
"Mahal kita Camila. and I'm willing to wait until you finally forget him." i said with her head still hugged on my chest..