Kazee's POV
Gaya ng sinabi ni Jairo, nagmovie marathon kaming dalawa.
Hindi ko alam kung ilang oras ako nakatulog dahil madaling araw na nang natapos kaming manuod.
I sneaked out from Jairo's condo in the morning. For sure wala na si Nathan, may klase yun e.
Kumunot ang noo ko nang hindi ko mabuksan ang condo. What the heck? Did he just changed the passcode?!
"Can't open it?"
Napatingin ako sa madilim na mata ni Nathan sa harap ko. Pinasadahan niya ang suot ko mula ulo pababa. Mas nagdilim ang tingin niya nang iba ang suot kong pang itaas. Bitbit ko din ng hoodie ko at phone.
"Nadead batt ako babe." Palusot ko.
"Saan ka galing?" Matigas niyang tanong. Hindi ko naman maintindihan kung saan nanggagaling ang kaba ko.
"Diyan lang, sa tabi." sagot ko.
"Wala kang klase?" I asked trying to change the topic.
Bahagya ko din siya itinulak papasok sa unit niya. Sinundan niya ako papunta sa kusina.
"I asked where the hell have you been!"
Napatigil ako nang marinig ang galit ni Nathan. This is my first time seeing him this mad.
"Kina Dhelia!"
"You're lying! I called her! Even my sister!"
Kinagat ko ang labi nang mabisto sa kasinungalingan.
"I bumped into an old friend, okay?"
"Really?" He smirked not buying what I said.
"Oo nga. As if naman nag alala ka." sambit ko at kumuha ng tubig sa ref niya.
"What if I did huh?"
"You don't, Nathan. You're engaged." Sambit ko.
Napatigil siya sa pagsasalita at mas sumeryoso ang tingin.
"Stop confusing me, Nathan. Please, kung hindi ka rin naman babagsak sa akin. Huwag mo na akong paasahin." I uttered coldly and pushed him a little bit.
My eyes widen when he held my arm. Agad akong kinabahan nang magtama ang aming mata. His eyes were mad and furious.
"Stop confusing me too, Kazee." He whispered.
He stormed out of the kitchen and left me there. Left me with so much questions spinning in my head.
Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sobrang kaba, pagtataka, at saya.
I bit my lip. I am confusing him? Then that means, at some point... he likes me too?
And if he does, so what?
Mas hindi ako nakatulog dahil sa sinabi ni Nathan. I refused to go out from my room and did not eat all day.
I sighed more and looked at the ceiling when I woke up. I was startled when my phone rang.
Louisa calling.........
Sinagot ko iyon ng walang pag-aalinangan.
"You mom collapsed. She's in the hospital right now. Nakarating na din sa media na naglayas ka! Your father denied but the media won't buy it!"
Nanginig ang labi ko sa sinabi ng kaibigan. "How's mom?"
"She's now okay. But think about your father! Kalia, I'm begging you to come home." Seryoso niyang sambit.
"But Louisa! I can't! Ayoko!"
"Kalia, nakakatakot ang tatay mo. It's already two months!"
Hindi ko na pinakinggan ang kaibigan at pinatay ang tawag. I won't go back! Hindi ako babalik hanggang hindi inuurong ang kasal!
I heard a knock on my door. I raised my eyebrow. Sino pa ba kundi si Nathan? Siya lang naman ang kasama ko dito.
My mouth turned O when he's looking so fresh with his plain white v-neck shirt and ripped jeans.
"Puge naten a." Hindi ko napigilan ang bibig.
"Quit avoiding me. Let's eat breakfast. Then we'll go somewhere."
Parang lumiwanag ang mundo ko sa sinabi niya. We're going somewhere! It sounds like date!!
"Inaaya mo ba akong magdate?" tanong ko na may bahid na tuwa.
"Stop asking. Kumain na tayo."
At nauna pang maglakad ang mokong. He's really something. Parang gusto kong batukan ang sarili nang mapagtanto kung gaano ako karupok.
May nalaman pa akong paiwas iwas tapos bibigay din pala? Aba matinde!
We were so quite the whole time as we ate our breakfast. But my smile never faded while Nathan is so serious. Kulang na lang patayin ang isdang ulam.
"Asan pala ang date naten?"
"It's not a date."
"Date yun!"
"Bobo ka talaga. May ipapakita lang akong site."
Humalukipkip ako ngumuso. Bakit ba niya ako tinatawag na bobo? Mediyo masakit kaya.
"I was thinking--"
"Quit it." Putol niya.
"What?"
"Wag kang mag-isip, hindi mo bagay. At wala kang utak, huwag mong pagurin ang sarili mo." ngumisi siya.
I scoffed. I looked at him with so much disbelief in my face. What? Ngayon lang ako nainsulto ng ganito kabulgar. He really is so harsh!
"Mahal mo naman."
Napatingin ako sa kanya nang hindi siya umimik. He smirked and shook his head.
"Baka nga." Bulong niya.
Napakagat ako ng labi nang maramdaman ang sobrang pagkabog ng dibdib ko.
He stood up first and left me dumbfounded. Ngiting tagumpay naman ako na sumunod sa kanya.
"Mahal!" Sigaw ko. Naupo siya sa sofa sa sala at ako naman ay naligo at nagbihis.
I was smiling in front of the car when he turned his engine on. He looks so hot while driving with his eyebrows furrowed.
"Saang site tayo pupunta?"
Hindi siya umimik at nanatili ang tingin sa daan. "After nating pumunta doon, saan ang susunod babe?" pangungulit ko pa din.
"Huwag ka ngang maingay." saway niya
"Kiss mo 'ko para shut up ako." asar ko.
Mas nagsalubong ang kilay dahil sa sinabi ko. Humigpit din ang hawak niya sa manibela.
"Are you hovering around asking guys to kiss you?" his voice was full of too much insult.
"Sayo lang." Sambit ko
"Then that kiddo kissed you in the bar? I don't think so." He clenched his teeth as if controling his temper.
Sino ba naman kasi ang hindi maiinis kung may nakalingkis na higad sa braso niya?
"Sabihin mo na lang kasi kung nagseselos ka. Hindi mo ako kailangang pagalitan."
"You're making me mad, Kazee." His voice was hard.
"Do you still see me as your sister?" Tanong ko naman. Dahil nalilito ako sa pinaggagalingan niya sa galit niya.
Hindi siya umimik kaya hindi ko na kinulit. Baka palayasin ako dito sa sasakyan niya, eh di ako na ang kawawa. Malakas pa naman ng topak ng lalaking yan.
"You're not my sister." Matigas niyang sambit bago iliko ang sasakyan sa ibang direksyon.
"Then ano ako?"
He chuckled. "Tao, Kazee." pabalang niyang sambit kaya nahampas ko ang braso niya. We're in the middle of a serious talk!
Nang itinigil niya ang sasakyan ay mas nauna pa siyang bumaba. Dulot ng pagkakairita ay padabog kong isinara ang saksakyan.
Agad na sumalubong ang init ng araw. Sayang ang lotion ko! Hoping that Nathan and I will have a date, I wore yellow dress and heels! I even put make up!
Hindi inalintana ni Nathan ang sikat ng araw. He stood up looking so tall and handsome. Likod palang yan ha.
The past two months I spent with him, there are so many lingering emotions I felt. Nights were spent wondering what are those feelings.
Dahil sa totoo lang, hindi ko alam kung saan nanggagaling ang mga iyon. Palagi ko siyang inaasar, palagi ko siyang binabara. Ako itong unang nanlandi pero bakit ako itong nahuhulog?
I held my chest when I felt my heart beated like crazy. It even doubled when Nathan tilted his head and looked at me.
His hair looked so messy but it suited him so well. He looked devilishly handsome when his eyebrows shot up.
Idagdag mo pa ang panga niya at ang manipis niyang labi.
"Akala ko ba site? Bakit bakanteng lote naman?" Sinungitan ko ang boses.
"I'm saving up to buy this lot. After I graduate, I'll build my house here." sambit niya.
Napaawang ang labi ko. I have never seen him spoke like this. Ramdam ko at kita ko kung paano lumiwanag ang mata niya.
And the way he spoke those words, his dreams and goals were so evident. He's a man with dreams.
May kirot na namuo sa dibdib ko at parang may bumara sa lalamunan ko. His fiance must be so lucky. Sa kanya ang lalaking pangarap ko. Ang lalaking nagpapasaya sa akin.
"Bakit mo ako dinala dito? Bakit hindi ang babae mo?" masungit kong sambit.
Trying so hard to prevent my tears from falling. I feel so bad. So so bad. Pakiramdam ko ipinamukha niya sa akin na hinding hindi magiging kami.
"Tinanong mo kung ano ka diba?"
Napatigil ako nang lumapit siya sa akin. He lift my chin with his thumb and stared at me.
He licked his lips and swallowed hard.
"Piliin mo ako at ipaglalaban kita sa abot ng makakaya ko." Bulong niya.
My lips trembled. Nag-unahang malaglag ng luha ko sa sinabi siya. Agad niyang pinunasan gamit ang hintuturo niya.
Now, I have no doubt. Tama nga ako. Mahal ko siya. Mahal na kita, Nathan.
And to hear him wanting to fight for me....for us, I couldn't ask for more. We will, Nathan.
"Let's build our home here, someday." He whispered huskily.
Hindi ko na kinaya at yinakap siya. He hugged be back, even tighter.
"Someday." I whispered back.