Ik gooide mijn rugzak op en sloeg mijn kluisje dicht. Maandagen zijn altijd slecht, maar vandaag was het verschrikkelijk. Ik was nog steeds moe van de dingen die er waren gebeurt in het weekend en ik kreeg een stortvloed aan geschiedenis huiswerk.
Ik huiverde in het felle licht toen ik de school uit stapte en naar de auto liep. Naar huis rijden van school was ook nooit leuk. Normaal gesproken waren het alleen Danny, ik en meneer Ik heb een permanente kont Lee. Cole, Isaac en Alex bleven altijd achter om te sporten of om gewichten op te heffen en Nathan was zo lang mogelijk in de Art Room. Toen ik vandaag in de auto klom, vertrok Danny zonder Lee.
'Hé,' zei ik tegen Danny die met zijn hoofd knikte om me te erkennen, 'waar is Lee?'
'Heeft een gesprek na school,' zei hij terwijl hij de radio aanzette. Danny is altijd stil om me heen geweest. Ik weet niet of hij me niet mag of dat hij gewoon heel verlegen is.
'O, wat heeft hij gedaan?' Vroeg ik hem om een gesprek uit te lokken. Danny haalde alleen zijn schouders op. Ik staarde hem even aan en bestudeerde zijn gezicht. Hij had alle mooie Walter gelaatstrekken, maar op een meer ruige manier met nekvel zijn gezicht. Hij zag er net zo goed uit als Cole, maar het was subtiel iets dat ik moest bestuderen om op te merken. Hij had een stille, zachtere schoonheid.
De truck maakte een bocht naar links en doopte in een kuil en ik schoot omhoog in mijn stoel en stootte mijn hoofd op het dak van de cabine. "Verdomme!" Zei ik terwijl ik over mijn hoofd wreef.
'Waar gaan we heen?' Normaal gesproken gingen we op weg naar huis de parkeerplaats van de school rechtsaf om terug naar het weiland te gaan.
'De stad in,' zei Danny het volume hoger zodat ik het nauwelijks kon horen.
"Voor?" Schreeuwde ik over de muziek. Ik probeerde niet irritant te zijn, maar Danny hielp niet zoveel.
'Dingen,'antwoordde hij. Nu was ik gewoon geïrriteerd, hij hoefde geen slimmerik te zijn. Was het echt zo moeilijk om een simpele vraag te beantwoorden? Ik zette de muziek zachter en keek hem aan. 'Kijk, je hoeft me niet aardig te vinden, maar kun je in ieder geval proberen aardig te zijn?' zei ik tegen hem. Hij keek me snel aan voordat hij weer de weg opging.
'Denk je dat ik je niet mag?' Vroeg hij. Het was de langste zin die hij tot nu toe tegen me heeft gezegd."Nou, het is niet alsof je overdreven vriendelijk bent,"mopperde ik. Danny zuchtte en streek net als Cole met een hand door zijn haar.
'Sorry Jackie. Ik wilde niet zo onvriendelijk overkomen, ik vind het gewoon moeilijk om met mensen te praten die ik niet ken', zei hij.
"Ja ik ook", zei ik tegen hem.
Danny glimlachte en schudde zijn hoofd.'Nee, dat is niet waar, je hebt met iedereen gesproken die je tot nu toe hebt ontmoet.'
'Nou, ik heb eigenlijk geen keus. Ik ken hier niemand', zei ik zacht.
'Ik denk dat je gelijk hebt', zei hij terug. We zaten een tijdje in stilte en ik staarde uit het raam en dacht aan thuis.
'Van nu af aan zal ik zeker proberen om met je te praten,' zei Danny terwijl hij naar me glimlachte.
"Bedankt." Ik glimlachte terug.'Dus waarom gaan we weer naar de stad?'
'Ik moet gewoon wat boodschappen halen in de winkel. Zack dacht dat het leuk zou zijn om in Kool-Aid te baden { is een limonade maar dan poeder vorm}, dus we hebben allemaal geen suiker meer. Mijn moeder heeft vanavond ook spullen nodig voor het avondeten,' zei Danny.
'Zie je, was dat zo moeilijk?' vroeg ik hem plagend.
"Oh hou op," zei hij plagend terug, "onthoud dat één woord goed is"
'Oké!' zei ik dat ik mijn hand verdedigend vasthield: "Opmerking voor mezelf: Danny reageert graag met korte antwoorden en heeft een hekel aan grappen." Ik hield mijn mond dicht en probeerde niet te glimlachen. Hij keek me kwaad aan en ik barstte in lachen uit. Na een seconde begon hij ook te lachen.'Weet je wat Jackie Howard? Je bent best grappig,' zei hij terwijl hij de Pick n 'Save-parkeerplaats opreed.
***
"Granny Smith!"
"Red heerlijk!"
"Geen oma smid!"zei ik toen ik naar de lekkerste appels wees.
'Je hebt Coco Puffs uitgekozen in plaats van Captain Crunch, dus deze keer mag ik kiezen. Ik wil heerlijk rood,'zei Danny.
'Steenpapierschaar', zei ik terwijl ik mijn hand uitstak.
'Nee,'zei Danny. 'Het is mijn beurt om te kiezen.'
'Kip,' zei ik hem uitlachend.
"Ben ik niet!" zei hij stampend met zijn voet. Het deed me denken aan iets wat Cole zou doen.
'Ja, hè! Bang om te verliezen van een meisje?' Zei ik.
'Goed, je gaat zo hard verliezen!' Zei Danny terwijl hij zijn hand uitstak.
"Steen Papier Schaar!" riepen we allebei.
"In you're face!" Ik schepte op toen mijn steen zijn schaar versloeg. Danny fronste zijn voorhoofd en begon de mooiere appels in te pakken en een moeder keek ons raar aan voordat ze haar winkelwagentje haastte.
***
"We zijn thuis!" Schreeuwde Danny terwijl hij de keuken inliep. Hij gooide de autosleutels op het aanrecht en zette een boodschappentas neer.
'Hé kinderen,' zei mevrouw Walter terwijl ze de keuken binnenliep.'Ik wist niet dat je Jackie meenam,' zei ze tegen Danny terwijl ze wat eten in de koelkast zette.
'Herinner me eraan om dat nooit meer te doen,' mopperde Danny. Ik grijnsde en zette nog twee tassen neer.
"Wat is er?" vroeg ze bezorgd.
'Jackie trapt met een keukenschaar,' zei hij nog pruilend. Mevrouw Walter trok een wenkbrauw op.
"Hij is gewoon boos omdat hij niet krijgen om uit te kiezen uit een willekeurige van zijn voedsel," zei ik het uittrekken van de Coco Puffs en zwaaien ze in Danny's gezicht. Danny kreeg zelfs niet het eten dat hij wilde. Hij was er zo op gebrand me met een keukenschaar te slaan dat ik al het lekkere eten mocht kiezen. Het was niet mijn schuld dat hij slecht was in het spel. Isaac liep de keuken in en pakte de doos van me.
"Yum ik hou van Coco Puffs!" zei hij terwijl hij de doos openmaakte.
"Isaac!" Mevrouw Walter schreeuwde ze naar Isaac.'We gaan binnenkort eten.'
'Sorry tante Katherine', mompelde hij door een mueslireep die hij al uit een van de boodschappentassen had gehaald. Ik lachte terwijl ik de keuken uitliep. Ik liep door de gang naar mijn kamer om me om te kleden. Toen ik langs Cole's kamer liep, stopte ik en klopte op de deur. Ik had hem sinds de wiskundeles niet meer gezien. Ik kon muziek van binnen horen, maar niemand antwoordde.
'Cole?' Vroeg ik met een blik naar binnen. Ik stopte en Cole en een meisje sloten mijn hart op. Verstrikt in een puinhoop tijdens zijn bedsessie. "Oh sorry." Piepte ik terwijl ik probeerde de kamer uit te gaan. Het meisje keek op toen ze me hoorde en keek boos.
"Wie is dat in godsnaam?" vroeg ze. 'Dat is gewoon Jackie,' zei hij terwijl hij zijn shirt aantrok. Alleen Jackie?
'Jackie wie?' zei ze nog steeds starend naar me.
'Weet je, het meisje waarover ik je vertelde? Degene die hier woont?' Zei Cole.
"Nou, wat doet ze hier?"
'Ik wilde niet onderbreken, ik ...' probeerde ik uit te leggen.
"Wat kwam je doen dan?" vroeg ze, terwijl ze me afsneed.'Wat is er tussen jullie twee aan de hand?'
'Kelly, maak je geen zorgen. Er gebeurt niets tussen ons. Jackie is een klein zusje.'
'Ze is het meisje waarmee Dave zei dat je aan het flirten was, nietwaar?' Snauwde Kelly.
'Nee, dat is niet waar ...'
Ik liep de kamer uit en weg van het gevecht voordat ik meer kon horen. Ik wist dat Cole een vriendin had, maar ik kon niet anders dan me afvragen wat voor leuke dingen hij tegen me had gezegd. Ik denk dat ze niets betekenden.
Ik liep door de hal en sleepte mezelf mee met en zei tegen mezelf dat ik niet zou huilen. Ik zou niet huilen om Cole Walter; Ik was beter dan dat. In mijn kamer zat ik op mijn bed en dacht na over wat er net was gebeurd. Ik denk dat het een goede zaak was, Cole uit beeld en zo. Ik bedoel, het was niet zo dat ik ooit bij hem zou kunnen zijn; Ik woonde in hetzelfde huis als hij.
Nog steeds proberend mezelf ervan te overtuigen dat wat Cole zei me niet stoorde, deed ik mijn schoolkleding uit om in zweet te veranderen. Net toen ik een top uitkoos om te dragen, opende Alex de deur.
'Oh shit! Het spijt me Jackie.' zei hij blozend als een gek. Ik trok blozend een roze tanktop over mijn hoofd.
'Het is oké, ik heb je in je boksers gezien,' zei ik hem terwijl hij nonchalant probeerde te klinken.
'Ja, ik denk het. Sorry dat ik later terugkom', zei hij en begon te vertrekken.
'Nee, het is oké. Wat is er?' vroeg ik.
'Ach, ik denk dat ik me gewoon afvroeg of je na het eten met mij aan geschiedenis huiswerk wilde werken.We hebben zo veel gekregen dat ik dacht.' zei hij achterop.
'Natuurlijk', zei ik glimlachend naar hem. 'Dat zou geweldig zijn, want ik heb vandaag niets in de klas begrepen.'
"Dat komt omdat je de hele tijd in je schrift zat te krabbelen", zei hij grijnzend.
"Ja, je moet het me gewoon leren", zei ik. 'Hopelijk kan ik dat,' zei hij.
'Ja, hopelijk', zei ik.
'Tot zo bij het avondeten,' zei Alex.
'Oké later', zei ik terwijl ik de deur sloot.
Ik keek in de spiegel nadat hij was vertrokken. Ik was nog steeds aan het blozen.
***
wat vonden jullie er van xxx