ALAS NUEBE y medya na ng umaga matapos silang kumaing dalawa. Alas diez ng balikan sila ni Jeff sa kwarto para kompirmahing pwede ng lumabas kinabukasan ang binata. Pagkalabas ni Jeff ay siya namang tayo niya sa visitor's chair.
Lumapit siya sa binata at inayos ng kaunti ang higaan nito. "Aalis muna ako." paalam niya rito.
"What?" kunot ang noong tanong ng binata sa kanya.
"May pasok ako ng alas-onse."
Salubong pa rin ang kilay ni Marcos. "Who will look after me?"
Siya naman ang napasalubong ng kilay. "Anong gusto mong gawin ko? Hatiin 'yung katawan ko?" sarcastiko niyang tanong. "Marcos, baka nakakalimutan mo, estudyante ako. Kahit pa sabihing 'di ako katalinuhan pero kailangan ko pa ring um-attend sa klase ko 'no." dugtong niya ng mapansing nawala ata sa mood ang binata.
"That's not what I meant. What I mean is,.." tigil nito na parang hinahanap pa ang mga salitang dapat sabihin nito. "Can't you at least consider my situation, right now?" he look at her with plea in his eyes. "May pilay at sugat ako. Paano kung gusto kong magbanyo? God, Tash! I haven't even take a shower!"
Tumaas ang isang kilay niya. May pilay at sugat pero nagawa mo ngang makipagbakbakan kagabi!
"Marcos, please! It's wasn't the time for you to act like a child! You have to consider me too!" her voice raise a bit.
"You think, I'm childish?" he scoffed. Couldn't believe to what she said.
"No! I'm sorry." napabuga siya ng kaunti. "You can call your parents or your friends, you know?"
Matalim naman ang tinging iginawad sa kanya ni Marcos. "I don't want them. I don't want anybody. It's you who I only want here!"
"Marcos naman... hindi naman pwedeng gano'n. May buhay rin naman ako."
"Fine. Go! Leave me here. Parang hindi ka naman na talaga mapipigilan, e." palatak pa ng binata saka ito humiga patalikod sa kanya. "Go!"
Here we go again. Tuwing nagtatalo sila ay daig pa nila ang mag-asawa.
She frustratingly brush her hair. "Hindi naman kita pwedeng iwan na ganyan ka... na galit ka!"
"Who said I'm mad?" sarcasm written in his voice.
"The last time na nag-usap tayo nang hindi maganda,.. ayan! Na-aksidente ka!"
She could still remember the nervousness she felt ng malamang na-aksidente ito. She doesn't want to feel the feeling of fear and worry, thinking what might have happened to him!
He didn't make a sound. Nanatili lamang itong nakahiga at ayaw pa rin siyang harapin. Hinila niya ang upuan at umupo ru'n. "Babalik naman ako mamaya e." suyo pa niya rito kahit pa nakatalikod ito.
"What time will you come back?" sa wakas ay sagot nito.
"Pagkatapos ng gig ko." she answered.
"Anong oras 'yun?"
"Nine in the eveni–"
"Make it seven." he cut her off.
"Marcos, six-thirty nagsta-start 'yung gig ko." mariin niyang ipinikit ang mata sa ka-artehan nito.
"Edi 'wag ka na lang pumunta. Wasn't my situation enough a valid reason para um-absent ka?"
"Hindi naman 'yun e." rason pa niya.
Mabilis itong humarap sa kanya. "Then what?"
Nahilot naman niya ang sentido. "Walang papalit sa'kin. Nakakahiyang ngayon pa ako magpa-paalam kay miss Zither."
"I will call her. I will explain to her."
Kinabahan naman siya. "Baliw ka ba?! Gusto mo ba talagang may makaalam sa relationship nating dalawa?!"
"Relax, love. Zither is a friend." ngayon tatawa-tawa na ang loko!
She unbelievably look at him. Is he crazy?! What if they get caught? Hindi naman sa pinagduduhan niya ang pagkatao ni miss Zither, mabait naman talaga ito sa totoo lang. But again, to think na may iba pang may makaalam sa relationship nila ni Marcos except his friends and Khai. That was beyond the limit!
"Give me your phone." sabi pa nito. His eyebrows lift.
She rolled her eyes. "No. Ako na. Personal na lang akong magpa-paalam sa kanya."
"Okay. Be back at seven." he smirked.
Sumuko na siya. Gano'n naman palagi ang ginagawa ng isang estudyante sa professor niya, 'di ba?
Professor mo mukha mo, Natasha Gail!
LUNCH TIME. Imbes na sa cafeteria siya ng University kakain, umuwi na lang ng boarding house niya si Tasha. Kinukulit kasi siya ni Khai. Sakto namang pinatawag lahat ng Mayors sa buong department nila. Kaya pansamantala siyang nakaiwas rito.
Hindi pa siya nakakaligo simula nang manggaling siya sa ospital. Nanghiram na nga lang siya ng t-shirt kay Marcos para kahit papaano ay hindi mahalata ng mga kaklase niya na ang suot niya kahapon ay suot pa rin niya hanggang ngayon. Medyo malaki nga lang sa kanya ang size ng damit kaya nga panay ang kulit ni Khai sa kanya kanina kasi hindi naman nito nakita ni minsan na suot niya 'yun.
Lagkit na lagkit na ang pakiramdam niya kaya umuwi muna siya. Maliligo lang siya at magla-lunch then babalik na siya ng school. Alas dos y medya pa naman ng hapon ang klase niya kaya mahaba-haba pa ang time niya para sa sarili.
Bubuksan niya na sana ang pintuan ng kanilang kwarto ng malamang naka-lock ito. She frowned. Sa pagkakatanda niya, tuwing Martes ay whole day lang na nasa boarding house si MJ.
Marahan siyang kumatok. Walang sumagot.
Baka tulog pa., aniya sa isipan.
Mabilis niyang hinanap sa bag ang kanyang susi, ihing-ihi na kasi siya. Nang mahanap ay kaagad na niyang binuksan ang pinto.
Namilog ang kanyang mga mata ng bahagya na siyang makapasok ng kwarto.
Naabutan niya kasing baluktot na nakahiga sa kama ni Mj ang isang lalaki! Nakakalat naman sa sahig ang mga damit siguro nito. Ngunit ang ikinagulat niya ang isang panty na alam niyang kay MJ!
Oo at bago pa lamang silang magkakilala ni Mj pero ni minsan hindi niya ito pinag-isipan ng kung anu-ano!
Nakatalikod sa kanya ang lalaki at hubad ang pang-itaas nito at naka boxers lamang sa pang-ibaba, bahagya kasing nakababa ang kumot kaya kitang-kita niya ang ayos nito. Pero infairness, likod pa lang alam na niyang may ibubuga ang lalaki.
Gulat naman ang ekspresiyon na bumalot sa mukha ni MJ pagkalabas nito ng banyo. "T-tasha! K-kanina ka pa ba?"
Marahan siyang lumapit rito. "Sino 'yan 'te?" mahina niyang tanong rito, papalit-palit pa ang tingin niya sa lalaki at kay MJ.
"A-ano..." anito na di maapuhap ang sasabihin.
"Boyfriend mo?" sulsol niya.
Namumula naman ang pisnging umiling-iling ito. May nang-uuyam na ngiti sa kanyang labi. "Ikaw ha!" she laugh a little. "May Mr. Complicated ka rin pala. Hindi mo naman sinabi."
Malakas siya nitong hinampas sa balikat. "Hindi ko naman Mr. Complicated 'yan, e. Tatay 'yan ng anak ko! Baliw!"
Sinundot pa niya ang tagiliran nito. "Eh, bakit andito? Na-miss ka?" malakas siyang natawa.
Dahil siguro sa tawa niya ay naalimpungatan ang lalaking natutulog sa kama nito, only to find out who the man is! Na-pause naman ang tawa niya. Marahan itong humarap sa gawi nila. Shocked was written all over the face of Tasha.
"J-jake?" she whispered.
"Kilala mo siya?!" gulat na tanong ni MJ na narinig yata ang sinabi niya.
Marahan siyang tumango rito.
Oh my God! It's really him!
What is he doing here?!
Pupungas-pungas namang bumangon ang lalaki. Hinilot-hilot pa nito ang brasong nangalay siguro sa pagkakahiga. "Damn it!" anang lalaki.
Half-close, half-open ang mga matang tiningnan nito ang relong pambisig. "Tang-na, MJ! Bakit 'di mo 'ko ginising?!"
Saka lamang ito bumaling sa puwesto nila ni MJ. Shocked. Ito rin ang mababanaag sa mukha ng binata.
Sino ba namang hindi magugulat sa sitwasiyon nila ngayon?
Ang sabi ng ate MJ niya ay tatay raw ito ng baby niya! So, that means...