Lexine's POV
"Tita Lexine, that's the story of tita Jia? Where is she now?" Tanong ni Calex, anak ni Cassy at Alexander. I smiled at him before answering. "She's in better place now, Calex."
It's been five years simula nangyari yon. Hindi namin ineexpect na may dinadala siyang ganon. Hindi namin alam, para kaming nabuhusan ng madaming realisasyon dahil sa nangyaring yon. I smiled when I remember her last moments with us. She's too strong and secretive. Hindi man lang namin siya naalagaan.
"Lexineeeee!" Rinig kong sigaw ni Cassy. Napalingon ako sakanya, kahit kailan talaga nakapa-megaphone ng babaeng 'to. "Hi, baby" bati niya sa anak nitong si Calex bago bumeso saakin. We're planning to visit her, I mean Jia.
"Where's Jandex?" Tanong nito saakin. Jandex is my three year old son, anak namin ni Anthony. "Kasama ni Anton." Ngiting sagot ko. Napansin ko naman si Calex na inaabot si Cassy, agad namang tumalima si Cassy sa anak niya. "Yes, anak?" Sabi ni Cas, bago buhatin si Calex. "Mommy, tita Lexine told me the story of tita Jia and tito Jayce. But where's tita Jia?" Bakas ang pagtataka sa mata ng bata. Tumingin sakin si Cassy at ngumiti. "Baby, your tita Jia is in better place na. We only have a memories with her, but it's the best." Cassy, smiled.
Flashback...
"JIAAAA!" Rinig namin ang sigaw ni Jayce mula sa kwarto ni Jia. Agad kaming tumakbo papunta doon. Naabutan namin si Jayce, tila ginigising si Jia. I saw Jia, nakahiga sa sahig. She looks like lifeless.
"Jiannah, wake up." Pagsusumamo ni Jayce. But Jia didn't even move. "Call an ambulance please." Baling ni Jayce saamin. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. For once, I didn't saw Jia like this. "Please! Alex, call an ambulance!" Sigaw ni Jayce. Agad namang tumalima si Alex sa sinabi ni Jayce.
"Jia" mahinang bulong ni Cassy sa tabi ko. After a few minutes, dumating na ang ambulance at kinuha nila si Jia. Sumunod kami, tinatahan ako ni Anton. "Everything will be alright." Bulong niya saakin. Iyak lang ako ng iyak. Nang makarating kami sa hospital agad pinasok si Jia sa E.R.
"Are you Lexine?" Tanong saakin ng isang doctor na titingin kay Jia. Tumango ako bilang sagot, she smiled at me. "Call Jia's mom." She said bago siya umalis at pumasok sa E.R. I need to tell tita. "Kaya mo Lex? Gusto mo ako na lang tumawag kay Tita?" Hikbing sabi ni Cassy. Ngumiti ako sakanya at nilabas ang phone ko. Inalalayan ako ni Anton, paupo habang tinatawagan ko si tita.
"Tita." Mahinang sabi ko. Bumuga ako ng hangin, isang malalim na paghinga bago ako sumagot ulit kay tita. "May problema ba? Lex?" Tanong niya. "Tita, it's Jia. Andito po kami sa hospital." Sabi ko. Narinig kong may bumagsak pero agad ding nakabawi si tita. "Which hospital? Does the doctor asked to call me?" Sunod-sunod na tanong niya. I only said, yes and she ended the call.
"Ano sabi ni tita, Lex?" Tanong ni Cassy. "Papunta na siya dito." Mahinang sagot ko. Tinignan ko si Jayce, he looks shock at bakit nandito pa rin siya? Bago ko pa man siya maatake ng mga salita, naunahan na ako ni Alex magtanong.
"Bro, what happen?" Nag-aalalang sabi niya. Tinignan lang siya ni Jayce, umiiyak siya. Bakit siya umiiyak! Wala siyang karapatang umiyak! After he lied to Jia, iiyak-iyak siya?!
"She told me things. I'm sorry, I lied to her. I told her that I can't be with her because Katarina's pregnant with our child. She broke down, and then she collapsed." Umiiyak na sabi niya sa gitna ng katahimikan namin. Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. I know Jia doesn't want to trust any man after she learned that Tito Axcel cheated on her mom. But she put her trust on Jayce, but Jayce lied to her. I know she's crying her heart at night. I can hear it, and Cassy can hear it too. But we didn't tell her, we waited for her to tell us.
"Lexine." Malakas na tawag saakin ni tita. She's here and she's with tito. "Tita." Tumayo ako at yumakap sakanya. "Tita, si Jia." Humihikbing sabi ko sakanya. Tinapik niya lang ang likod ko. "Everything will be okay, si Jia yon e. Malakas yon." Sabi ni tita.
Yakap lang ako ni tita hanggang sa tumahan ako. Lumabas ang doctor sa ER at ng makita niya si tita agad itong lumapit.
"Let's talk privately, Mrs. Ford" tumango lang si tita. "We will transfer her in a private room." Sabi ng doctor saamin. Inantay namin na ilipat si Jia sa private room niya. Pero nagulat ako ng pagpasok namin doon, ang daming pictures na nakadikit sa walls. Tinignan ko lahat ng nakidikit na pictures. It's our pictures wyback highschool up until now. Merong kasama si Jayce, si Alex at Anton.
"Looks like Jia is keeping a secrey from us, Lex." Malungkot na sabi saakin ni Cassy. Napatango ako sa sinabi niya. Nakakapagtaka naman kasi talaga, papasok ka ng hospital room at madadatnan mong ganito ang ayos. Umupo kami sa sofa kasama sila Jayce. Tahimik lang kami habang nakatingin sa nakahigang katawan ni Jia. Pumasok si tita kasama si tito pero ang nakakagulat kasama nila si Katarina.
"WHAT THE HELL ARE YOU DOING HERE?!" I shouted at her! Binalingan ko ng tingin si Jayce! "PINAPUNTA MO SIYA DITO?!" I shouted at Jayce. Umiling sakin si Jayce at tumingin kay Katarina. Mabilis na lumapit sakin si tita. "Stop that, Lexine." Bulong ni tita saakin. Tumayo na din si Cassy at lumapit saakin, hinila niya ako paupo. Binigyan naman ako ng tubig ni Alex, habang si Anton tinatapik-tapik ako. "Calm down, babe." bulong niya saakin. I'm so mad at them!
"Since nandito kayo lahat, I bet you need to know the truth." Sabi ni tita habang lumapit siya sa kama ni Jia, umupo siya sa may chair at hinawakan ang kamay ni Jia. "Three years ago, Jia was diagnosed from heart failure. She's suffering that illness for three years. She doesn't want you guys to know about it because she doesn't want to be a burden lalo na sainyong dalawa, Cassy at Lexine." Tumayo si tita at nagpatuloy. "She treasure every memories she had with you all that's why, all your moments together are here." Tinuro ni tita ang wall kong nasaan ang mga pictures namin. "She's too strong. Nilalabanan niya yong sakit niya. For the past three years, ngayon lang siya nagkaganyan ng husto. Dati sinusugod ko lang siya dito sa hospital. Pero hindi ko alam na aabot sa puntong makikita ko siyang ang daming tubong nakakabit sa katawan niya." Napaiyak na si tita. At ganon din kami ni Cassy.
Fuck! She's enduring her pain for three years! At hindi man lang namin yon napansin at nalaman! Tangina! How did she fight it alone? How did she do that? Kaya ba lagi niya kaming pinapahalalahan na maging masaya? Kaya ba gusto niyang lagi kaming nakikitang masaya? Para handa siya kong sakaling aabot kami sa ganito? Ang daya mo, Jia. Inaalo ni tito Axcel si tita Lyn.
"Jia is not that strong inside. I know she's deeply hurt by someone. But she doesn't want to release her pain. Mas nakakaapekto yon sa sakit niya, mas nattrigger yong sakit niya kapag tinatago niya yong pain niya. She's hurting already by her illness, bakit kailangan pa siyang masaktan by doing some acts towards her?" Mahinang sambit ni tita. Puro hikbi na lang ang maririnig sa kwarto ni Jia. I'm so hurt. Jia didn't tell me about it. Ang daya niya, sobrang daya niya. Namayani ang katahimikan sa apat na sulok ng kwartong 'to.
"Katarina is Jia's step-sister." Basag ni tito sa katahimikan namin. Napaangat ang tingin ko sakanya, gulat kong nilingon si Katarina at pati siya gulat sa narinig. "Jia, knew about it. But Katarina doesn't know anything." Dagdag ni tito. Nakita kong napalingon si Katarina kay tito Axcel and next to Jayce who's looking at Jia. He looks devastated. "Hindi naman na dapat babalik si Katarina after she left, pero she's pregnant by Jayce's child." This time si tita na ang nagsalita.
"I don't know what's your relationship with my daughter Jia. But I know you make her special." Nakangiting sabi ni tita kay Jayce. "And Jia, did the same thing. My Jia doesn't deserve the pain she's going through. She was devastated when she learned that her father cheated on me. But she was more in pain when she learned that there's Katarina who was born. And now, I know her pain is unbearable because of Katarina, her step-sister. Tanggap naman ni Jia si Kat eh. Tanggap niya yong pagkakamali ng daddy niya. Tanggap niya yong sakit niya. Pero hindi niya matatanggap in all of people si Katarina ulit ang dahilan kong bakit siya masasaktan." Mahinang dagdag ni tita.
Umiiyak si Jayce, and Katarina is looking at Jayce. Tumayo si Jayce at umalis. Narinig ko ang mahinang hikbi ni Katarina. I understand everything now. Jia, kept her pain for so long.
"Babe, sundan lang namin si Jayce." Mahinang bulong ni Anton saakin. Tanging tango na lang ang naibigay ko sakanya.
"I hope, you spend your time with Jia." Nakangiting sabi ni tita. Nilapitan ni tito si Katarina. "You can go home Katarina, you need rest." Sabi ni tito. Tumango si Katarina pero bago siya umalis lumapit muna siya kay Jia. "I'm sorry." She whispered.
We spend our days with Jia that time. Kahit hindi siya nakakasabay sa mga kwentuhan namin. Jayce and Katarina is also with us. As I look at Jayce, pansin ko ang pangungulila sa mga mata niya. I know Katarina feel it pero hinahayaan niya lang si Jayce. Months had passed, and with the months that passed. She also gave up.
Flasback end.
-----
"Ready na ba kayo umalis?" Tanong ni Alex saamin. Tumango kami sakanya at kinuha na ang mga gamit namin. Pupunta kami kay Jia, bibisitahin namin siya.
"Mommy, malayo ba si tita Jia?" Tanong ng baby ko, si Jandex. Uliming ako sakanya at sumagot. "Malapit lang baby." Sabi ko rito. Humilig siya sa akin at nilaro-laro ang buhok ko. Si Alex ang mag ddrive papunta doon, at si Anton naman nasa shotgun seat so kami nila Cassy nasa backseat.
Habang papunta kami doon tahimik lang kami. Inaalala ang mga nangyari. It's a bittersweet memory. After almost an hour of driving nakarating rin kami sa pupuntahan namin.
"Mukhang nandito siya." Bulong ni Cassy sakin. Kaya naman agad akong nilapitan ni Anton. "Babe, chill ka lang mamaya ha?" Sabi nito saakin. Tumawa naman si Alex sa sinabi ng asawa ko. "Huwag mainit ang dugo, Madam Lexine ha?" Tatawa-tawang sabi niya sakin. Inirapan ko siya at naglakad na kami papasok. At tama nga sila, andito siya.
"Jayce, pare." Bati nila Anton at Alex sakanya. Buhay pa pala 'to, akala ko patay na eh. Ngumiti lang siya saamin at binalingan ulit si Jia.
"Andito na pala kayo." Magiliw na sabi ni tita Lyn. We hugged her and says our hello's to each other. Nasa isang villa kami, malapit sa dagat. Dito ang gusto ni Jia, yong malapit sa dagat at kalmado lang ang paligid.
"May nakahandang video para saatin, gawa ni Jia." Nakangiting sabi ni tita. Tito Axcel played the video. Sa umpisa puro videos naming tatlo nila Cassy. Sa mga sumunod sila tito at tita naman, moments na kasama sila Alex at Anton pati na rin kami. At sa huling part ng video, it's her and Jayce. Isang malungkot na ngiti ang pinakawalan ko. Akala ko tapos na ang video but no, may kasunod pang clips. It's her messages for us.
"Hi Lexine an Cassy, I know if you're watching this video I alredy gave up. But I want you to know both that I loved you. Please be happy as always okay? Alex and Anthony, please take care of my two girls. Sakit sa ulo mga 'yan but they are worth to fight for. Take care you four, iloveyou."
Meron din para kay tito at tita. Including Katarina. "Hi mommy and daddy. I know you fought with me and this time I know you don't want me to give up. But i'm sorry if I gave up. Always remember that I love yoy both okay? And for Katarina, please take care of my mom and to our dad. Love them as much I loved them. Take care."
She's too kind. Ibang klase talaga si Jia. And the last video is for Jayce. I smiled when I saw him smiling and tearing up. Hinagip ko ng tingin si Katarina, I saw her looking at Jayce smiling. Katarina and Jayce didn't end up together. The child that Katarina's bearing was not Jayce's. But it's too late now. Isang malungkot na ngiti ang pinakawalan ko bago ako tumingala sa langit.
"Fly high, Jia."