Ben senin beni sevme ihtimalini sevmişken...neden kalbim yokmuş gibi davrandın?
Şarkı:şebnem ferah mayın tarlası.
"T_toprak"
Elindeki silahı Tarık'a uzatmışken ona doğru bir hamle yapınca kolumdan tutmuştu tarık.
Gözlerimiz bir birini bulunca kafasını olumsuz anlamda salladı.
Aynı şekilde oda elindeki silahı toprağa uzatmıştı.
"Demekki geldin"
"Bırak kızı Tarık bu bizim aramızda "
Tarık kahkaha atmaya başladı bu çok rahatsız ediciydi.
"Hesap günü geldi toprak kılıç!"
"Yapma!"
Kısık çıkan sesim dikkatini çekmiş bana dönmüştü.
Ve bir el silah sesi...
Dikkati dağılan tarığı bacağından vurmuştu toprak.
Elindeki silah düşmüşken yerde acıyla kıvranıyordu.
Toprak onun silahını alıp beline yerleştirdi önce ve silahı ona çevirdi.
"Ölmeyi sen istedin Tarık ona dokunmuycaktın!"
Ona dediği benmiydim yani.her neyse.
Silahın emniyetini açıp ateşlemeye hazırken kendimi siper ettim önüne.
"Yapma...nolur"
Yutkunduğunu görmüştüm.
Silahını yavaşça indirdi ve kollarını açtı.
Önunde durdum ama sarılmıycaktım kızgındım ona göğsünü yumruklayıp ağlamaya başladım.
"Neden bıraktın beni neden, neden?"
Bana karşı çıkmıyordu yüzünde en ufak bir tepki yoktu.
Elimdeki sargı bezinin kan olduğunu görünce o kanın bana ait olmadığını anlamam biraz zaman almıştı.
"Bu kan?"
"Küçük bir sıyrık hadi itleri buraya toplanmadan gidelim"
Omzundaki yarayı öylesine boş vermişti.
Elimi tutunca kalp atışlarım hızlanmıştı.
"Gidelim küçük"
Kocaman gülümseyip karşılık verdim.
"Bu burda kalmadı toprak hesabını ödüyceksin dikkat et kendine"
Uzaktan geken araba seslerini duyunca önden toprak arkadan ben koşmaya başladık.
Arabanın ışıkları uzaktan gözükürken biz ormanın içine dalmıştık karanlıkta.
Hâla koşmaya devam ederken arada düşüyor yeniden kalkıyordum .
Peşimize düşüceklerdi büyük ihtimalle ama nasıl kaçıcaktık.
Ormanın derinliklerinde motorunu gördüm.
"Ama ben böyle binememki ona"
"Sende iyice alıştın benim kıyafetlerime"
Umarsızca omuz silktim .
Üzerindeki uzun asker yeşili parkayı çıkartıp bana verdi .üzerime geçirince dizimin biraz üstünde bitmişti.
Üzerindeki mavi kazak yarısı kırmızı şekilde duruyordu.
"Kan kaybediyorsun hastaneye gitmemiz gerek"
"Hastane olmaz küçük vurulduğumu biliyor gidersek kötü olur"
"O zaman hızlı olalım "
Önce toprak bindi motora ben biraz tereddüt edince toprak söylenmeye başladı.
"Yine binmem diye tutturma küçük durum ciddi"
Kafamı onaylar şekilde sallayıp arkasına bindim.
"Hazırmısın?"
"Hemde nasıl"
Bir anda hiç olmadığı kadar hızlı giden motor bu sefer beni korkutmamıştı.
Bi süre sonra alışmıştım asvaltta arabaların arasında ilerlerken tüm cesaretimi toplayıp kollarımı iki yana açtım.
Saçlarım iyice dağılmış insanlıktan çıkmıştım.
Bu cesareti kendimde nasıl buldum bilmiyorum ama korkmuyordum.aşmıştım herşeyi .
Toprak beni hiç uyarmamıştı onunda bu halini seviyordum özgür olmasını.
Bir süre sonra arkadan kocaman sarıldım ona hiç bırakmaz gibi.
Gözlerimi kapattım ve huzurun tadını çıkarttım.
Bir süre sonra motor durunca ilk ben i dim sonrada toprak.
Aman tanrım!
Çok kan kaybetmiş terlemişti takati kalmamıştı .
"Toprak "
"İ_çeri geçelim"
Cebinden çıkarttığı anahtarı bana uzattı.
Kapıyı açıp ilk onun girmesini bekledim daha sonra bende girdim içeriye.
Ormanda küçük bir ahşap kulubeydi içeride şömine ve bir kaç eski minder vardı.
Ben içeriyi incelerken toprak yere çökmüştü bu beni korkutmuştu.
Bilinci hala yerindeydi.
"Ne yapmam lazım?"
Ağlarken hıçkırıklarımın arasından konuşmaya çalışıyor yapamıyordum.
Şömünenin önündeki minderde uzanmış can çekişiyordu resmen.
İlerde duran katlanmış çarşafı görüp oraya doğru gittim.
Koparttığım büyük bir parçayı alıp yanına döndüm.
"Şimdi kazağını çıkartıcam acıycak dayanabilsin değilmi?"
"E_evet..."
Oturur pozisyona getirip kazağı alttan tuttum ve yuları doğru sıyırmaya çalışırken canını çok yaktığımı farkettim.
Köşede duran makası alıp kazağı yırtmaya başladım.
Onun canı yandıkça ben daha çok ağlıyor korkuyordum.
Kazağı tamamen üzerinden çıkartıp bir kenara fırlattım.
Elimdeki çarşafı omzuna bastırdım .
"Kurşun içerde kalmış çıkartmamız gerek sen tut ve bastır bunu ben şömineyi yakıcam"
"Çakmak cebimde"
Pantılonunun cebinden çakmağı çıkartıp içinde odun olan şömineyi bir parça kağıtla tutuşturdum.
Yanmaya başlayınca ağlayarak mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere gidip demir bir kabın içine su doldurup kaynatmaya başladım.
Elime bir bıçak alıp içeri girdim toprak hâlâ acıyla kıvranıyordu.
Çok kotkuyordum ya ona bir şey olsaydı ne yapardım ben!
Katlı olan yer yatağını serip iki kişilik yastığı koydum.
Yatağı şöminenin önünde kurduğum için yerleştirmem kolay olmuştu.
Yavaşça kafasını yastığı yerleştirip yarasının üzerindeki elini tutup gözlerine baktım.
"Sende bırakmıycaksın beni gitmene izin vermiyorum"
Parçalara ayırdığım parçalardan birini sıcak suda yıkayıp yarayı temizlemeye başladım kurşun içerdeydi ve çıkartmam gerekiyordu.
Yarayı temizleyip bıçağı şömine ateşinde ısıtmaya başladım.
Bir yandan hıçkırarak ağlıyor bir yandan uyumaması için elimden gelen her şeyi yapıyordum.
İyice kızaran bıçağı alıp toprağa baktım.
"Acıycak ama dayanman gerek"
Elime bir parça daha çarşaf alıp yuvarladım ve dişlerinin arasına yerleştirmiştim.
Bıçağı yavaşça yarasına yakınlaştırırken hıçkıra hıçkıra ağlıyor yanlış bir şey yapmaktan korkuyordum.
"Aaaaaa!!!!"
Yarasının içinde dolaşan bıçak onun çığlıklar atmasını benim ağlamamı sağlıyordu.
Sonunda çıkan kurşunla ikimizde rahatlamıştık derin derin nefesler alıyor güçlü olmaya çalışıyordu.
"Geçti...iyi olucaksın"
Yuzünü avcuma alıp sakinleşmesini sağladım ve ağzındaki çarşafı çıkarttım.
Ne kadar acı çekiyor tahmin edebiliyordum.
Yarasını temizleyip kanamayı durdurmuştum .
İyice sarıp iyi olduğundan emin olunca derin bir nefes almıştım.
Omzunun yara olmayan tarafına uzanıp gözyaşlarımı sildim.
Onunda kolu sarmıştı beni şuan çok huzurluydum.
Onun yanında geçmeyen her an eziyet gibi geliyordu.
Bundan sonra ne yaşayacağız bilmiyorum ama yemin ederimki bu adam için canımı veririm.
YİNE VE YİNE VE YİNE BEN jdjdhdhdh
SIK SIK BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞIYORUM BUGÜN 1 TANE DAHA GELİCEK.
OY VE YORUMLARINIZ BENİMLE OLSUN♡
BURASI BENİM DÜNYAM BURDA HERŞEY YALNIŞ🖤🧚♀️