–
Nakita ni Kyrie kung paano magdiwang ang iilang bisita sa anunsyo ni Monique. Halos hindi mag-aligaga ang pamilya niya sa pag-ayos ng mga pagkain.
“Dito lang muna kayo. Hihintayin ko lang sila Madame sa labas. ” ani Monique.
Nakita niyang umayos sa pagkakaupo si Satt at narinig itong tumikhim. Siya naman ay halos mamatay sa kaba na nararamdaman.
Bakit ito kasama ni Madame Ric? This is a birthday party and surely, walang koneksyon para pumunta si Altaire. He isn't even have any connection with their manager! She really have no idea why does he have to be in the party when he's particularly have nothing to do with it!
Well... Hindi masamang ma-invite siya but knowing na customer si Altaire at siya lang ang may 'slight' connection rito ay hindi parin kapanipaniwala.
Bago pa makatayo ulit si Monique ilang segundo mula nang sinabihan ang pamilya sa bisita ay hinawakan niya ang kamay nito. Monique looked at her.
“B-Bakit raw kasama? ” aniya. Bakas ang pagtataka.
“Nagkataong naroon si Mr. Salvistre noong inanyayahan ni Madame si Aleng Kerya, iyong tagalinis sa gabi. Nakakahiya naman daw na hindi niya imbitahin. Hindi nga ako makapaniwala na sinabihan si Madame na sasama si Mr. Salvistre, i! ” Monique giggled at her last statement.
Her eyes widened, a bit of shock.
Talaga? Sinabi ba nitong sasama papunta rito bilang respeto? If it was someone who'd invite him to a party like this will he said yes and come over then?
But... She shook her head. She shouldn't judge him. Maybe he's that polite to sudden accept an invitation!
Pinanood niyang maglakad paalis si Monique para maghintay sa harap ng bakuran.
“Someone's nervous, ” she heard Satt said teasingly.
Napatikhim siya. Tumingin siya kay Satt at nakita ang nakangisi nitong mukha. She rolled her eyes. Narinig niyang humalakhak ito sa inasta niya.
“Narinig ko iyong usap-usapan sa club. Ikaw, ha... ” panunukso pa nito na hindi niya naman alam kung alin ang tintukoy.
“Anong pinagsasabi mo? Anong usap-usapan? ”
Pero imbes na sagutin siya ay umiling lamang ito nang nakangisi. She don't get him. All of a sudden he's gone weird. Everyone in her surroundings are weird. Si Monique na nga lang siguro at iilang katrabahong hindi niya gaano nakakahalubilo ang hindi.
She doesn't even want to count with her fingers. Kaya imbes na isipin ang tukso ni Satt ay tumayo siya at umalis. Tinawag pa siya nito but she's already leading her way inside Monique's house.
Nakita niya roon ang dalawang kapatid na gising pa at ang ina nila na may kausap sa cellphone. Binati siya nang makita.
She mouthed that she's taking her seat over their couch near the two siblings. Tumango ang ginang at nagpatuloy sa tawag. Eksahedera itong nagbabalita sa kapamilya na nasa ibang lugar tungkol sa bisita na darating.
Sumagi sa isip niya ang nangyari kanina. She shook her head. She doesn't even want to think about it. Nakakapagod ng mag-isip!
Pagod niya na lamang pinagmasdan ang mga ito. She's comfortably sitting in there while watching them get busy after Monique's mother call.
“Ija, kilala mo rin ba iyong mayaman daw na bisita? ” tanong ng Mama ni Monique na si Tita Hasheil.
Sila na lang ang nasa sala pagkatapos nang ilang sandaling pag-upo niya roon. Ang dalawang magkapatid ay inutusan nang ginang.
“Opo, Tita. Bakit po? ”
“Kaibigan niyo rin ba iyon? Ka-something ba ni Monique? ”
Napasinghap siya at agad napailing. Napalunok siya sa nang ma-imagine ang sinabi nito.
Si Monique at Altaire having something? No! Why would that even bothered her? Of course, walang something sa dalawa. Imposibleng papatol ang mayaman sa isang hamak na katulad nilang mahirap.
But who knows? Love conquers all, sa kasabihan nga di ba? Pero hindi nga yun nagpapalapit sa kung sino. Kaya, hindi.
Naalala niya ang sinabi ng kaibigan nitong si Anthony. Altaire's in love with someone. Walang sinasabi si Monique at lalong walang koneksiyon iyon sa kanya. Kaya hindi niya alam. The only thought she has in mind for the last time was that she's done with it.
She'd stop admiring him. Kung ano man ang epekto nito sa kanya kagabi ay dahil sa guilt. But why would she be guilty? Wala siyang ginawa! But of course, it's not her problem to think of. Bahala na si Altaire.
“Kyrie! ”
Bago pa man makapagsalita si Kyrie ng hindi ay napatingin siya kay Monique na nasa pinto. Ngiting-ngiti itong lumapit sa kanila.
“Hinahanap ka ni Mr. Salvistre. ”
Nanlaki ang mga mata niya sa diretsahan nitong sinabi. Kaya nga siya pumasok, e. Para hindi niya makita sa labas.
“Pahinga muna ako. ” palusot niya.
Nakita niyang palipat-lipat na ang tingin ni Tita Hasheil sa kanila.
“Dito ka ba ulit matutulog, Ky? ” tanong nito.
Noong kaarawan kasi ni Monique ay dito siya natulog sa bahay nila. Pagod na pagod na kasi siya at gabing-gabi na kaya hindi na siya pinayagang umuwing mag-isa.
“Hindi, Ma. Hinahanap karin pala Ma ni Mr. Salvistre at baka babatiin ka. ”
Excited naman na napatayo ang ginang. Nakita niya kung paano pumungay ang mga mata nito at ang ngiti nitong kababakasan nang kagalakang mabati nga ni Altaire sa kaarawan. Nakalimutan na ata bigla na sasagutin niya pa ito sa naging tanong na iginawad sa kanya.
Humagikhik si Monique. Like she noticed it.
“Naroon sa labas, Ma. Puntahan mo na lang. Tulog na ba si Papa? ”
Tumawa narin ito. “Oo. Siya, lalabas muna ako at titingnan ko kung inaasikaso ba ng mga kapatid mo. ”
Tumango si Monique at tumabi sa kanya pagkalabas ng ina.
“Magpakita ka sa labas, uy! Bigating customer daw natin iyon ani Madame Ric. Ikaw! Bahala ka. Kapag nagalit si Mr. Salvistre, damay-damay na naman tayo lahat. ”
“Paanong damay-damay? Hindi naman siguro. ”
“Pero kilala natin si Madame! Kapag hindi satisfied si Mr. Salvistre, tiyak kong tayo ang ngangalngalan non! Pakita ka na. E sus... ” malisyosa itong nakangisi na sa kanya.
“Bakit ako hinahanap? Ano daw ba kailangan? ”
“E di ba ikaw iyong pinayagan niyang makalapit sa kanya. Yong iilan kasi sa labas ayaw siyang lapitan. Nakakaintimidate kasi. Lihim narin akong sinabihan ni Madame na ikaw daw ang mag-entertain! ”
“Bakit ako? Ikaw na. Responsibility mo naman yun. ”
Monique groaned dramatically.
“E ikaw nga lang yung pinapalapit nun! ”
“Naroon naman si Tita, ” diin niya.
Bakit ba kailangan pa siya? Ano naman din kung hinahanap siya? She won't deny in herself that she's trying to avoid him. This is a step to make herself stop admiring that man! Well... It's not like she can't do that even if he's there. Mas... Nakakailag siya kapag wala ito.
And thinking her system get crazy and wild everytime he's near ay papatay sa kanyang isipan.
“Ano ka ba! Entertain nga, Kyrie! Hindi iyon mae-entertain sa iba. Para kay Mama. Teka... Bakit ba? May something sa inyo? ”
Monique's eyes narrowed, that looked like she's accusing Kyrie of something. Naalala niya ang sinabi ng Mama nito kanina. Mag-ina nga ang dalawa.
“What something? Monique, sinamahan ko lang siya that night. ”
“Oo. Oo. Hindi naman kita pinagbibintangan. Alam ko namang masyado kang denial. Saka, wala naman akong sinabing gabi ah? ” Monique mumbled lowly.
What? She almost asked that word out loud when she saw Madame!
“Kyrie! ”
Napaayos siya nang upo. Tumikhim si Monique sa tabi at tumayo.
“Pinatawag kita! Nasa labas silang lahat! Even the celebrant is outside! Mr. Salvistre asked me where was you! Lumabas ka na roon. ”
Halos mapasampal siya ng mukha. She's not even in her work but she feel like she's still doing some tasks inside their club! Why need her to accompany that man? Bakit pa kasi siya sumama? Bakit pa kasi siya naroon nang inimbita ni Madame si Ate Kerya?
“Sige na, Kyrie! ” pagpupumilit ni Monique. She heaved a sigh.
Wala siyang nagawa. Tumayo siya.
Kung hindi lang talaga siya nakita ni Madame, for sure, nagtago na siya kung saan. Lalo na ngayong ganitong hindi man lang siya pinapayagang umayaw.
Kapag talaga nakausap niya si Sir Altaire sasabihan niya talaga ito sa ginagawang pamimilit sa kanya just because he's looking for her! For sure he'd feel guilty about it.
Hindi pa man tuluyang nakakalapit sa iilang kakilala ay namataan na ni Kyrie si Altaire. Nasa kabilang dulo ng lamesa nakaupo. Mag-isa.
Napalinga-linga siya. Why was he alone there? Where's Tita Hasheil? Kaya ba siya pinatawag dahil wala itong kasama? E bakit kasi pumayag pa!
“Ikaw lang ata gustong makausap. ” ani Satt pagdaan niya sa table nito at humalakhak.
Sinamaan niya lamang ng tingin. Tiningnan niya ngayon si Altaire. Sinalubong ang mga mata niya nang nakakunot noo.
Shit! She saw him licked his lower lip while shifting his weight. Nakita niya ang baso sa mesa nito at malaman roon ay wala nang ibang nakapatong.
She sighed as she tried to stop her heart beating so fast. Pero anong magagawa ng pagpipigil niya when it's too fast as flash and loud as the rock of drums?
“Sir... ” bati niya.
Mas lalong lamang kumunot ang noo nito. Nakita niya ang lalong pagkulubot ng balat nito sa pagitan ng dalawang kilay at sa linya ng kanyang matangos na ilong na nasa pagitan ng mga mata.
And damn it how he still looked so handsome even now he looked so out of his normal poke face. Nakita niyang bahagyang ipinilig nito ang ulo at tiningnan ang likod niya bago muling ibinalik sa kanya. Hindi nakatakas sa kanya ang bahagyang paghigpit ng panga nito.
“Your friend's mom told me you're tired. ”
Halos mapaatras siya. Sinubukan niyang kampantehin ang sarili bago umupo. Pinanood lamang siya nito.
Si Tita talaga! Why would she tell him that? It was obviously an alibi to reject Monique! Of course, why would she blame it to Tita when it's her fault?
“Ah... Kanina pa po kasi ako dito. ”
Nakita niya itong tumango. Namumungay ang mga mata nito nang tingnan niya habang unti-unting nababawasan ang pagkulubot sa pagitan ng kilay. Altaire sighed.
“Why are you so nervous? Am I making you feel uncomfortable? ”
Nahihiya siyang tumawa. Bakit nga ba? Hindi niya rin alam!
“Bakit po kayo nandito? ” pag-iiba niya.
“I'm invited. ”
She almost snap. All of the questions she had earlier almost fade just because of his every sudden answer. Is she even allowed to ask him more than that?
“Pwede niyo naman pong sabihing thanks for the invitation but you can't come. ” aniya.
Nakita niyang ngumisi si Altaire.
“Why would I say that? ”
Napakibit balikat siya.
Why would he say that? Simple! Because he's wealthy and he is busy! Why would he bother himself attending in simple party like this when he won't gain any advantage for himself?
“Baka po busy kayo... And see? Wala ka ngang pinalapit kung hindi ako. And why would it even me when it supposed to be the celebrant who entertain you here. ”
Altaire brow arched. She gulped as she saw him smirked and playfully licked his lips.
Kanina pa to ah? Inaakit ba siya? At bakit naman siya aakitin? Ghad!
“I came here not to party. ”
Siya na naman ang napataas ang kilay. So he's here because?
“Eh di sana hindi niyo po pinaunlakan ang imbitasyon kung hindi ka pala pumunta rito para roon! ”
Hindi ito umimik. Napakunot na lang siya ng noo. Kung kagabi ito ang parang masama ang timpla ngayon naman siya na ang naiirita. Well... Irita lang naman siya nang kaonte but she won't deny that she's actually irritated by herself! But then...
Bakit? Tama ba ang rason ni Altaire? Hindi naman e ’di ba? And he didn't answer her why it should be her? And she doesn't like how he diverts their supposed to be main topic!
Halos matawa si Altaire nang nakita niya. Inirapan niya ito. Wala nang pakealam kung anong estados nilang dalawa sa buhay. Ano naman di ba? Since he's being like this why can't she do the things she want him to see?
Like rolling her eyes of him?
“Uuwi na po ako. ” ilang segundo ay aniya.
Nakita niyang nag-ayos si Altaire sa bahagyang pagkalukot ng suot na itim na tee shirt. Napatingin siya dito nang nagtataka.
“I'll drive you home. ”
Napasinghap siya. Halos manlaki ang mga mata sa sinabi niya. So he's here because he'll drive her home? Iyon lang ang rason sa pagpunta nito rito?!
“Kaya ka sumama dito? ” pangkokompirma niya.
“Because I want to see you. ”