Daha gidişine alışamamışken anılarının beni boğduğu adam...
Kapıyı toprak geldi umuduyla açmışken kafama dayanmış silah iyiye işaret degildi.
Kapıyı hemen kapatmaya çalışırken kafama silah dayayan adam ayaklarına araya koyup beni engellemişti.
Biraz zorlasamda yorgun bedenim daha fazla dayanamamış geriye savrulmuştum.
"Kimsin sen çık!"
Bağırınca kapıda duran genç adam içeriye hızla dalıp arkasından gelen adamlarına evi aramalarını söylemişti.
"Toprak nerde?"
Yutkundum.bu dün bahsettikleri adam olmalıydı hani şu toprağı öldürücek olan.
Sadece sustum evde onu bulamıyınca bakışları bana dönen adamlara karşı.
Benden cevap alamayınca düştüğüm yere hızla gelip kollarımdan tutup beni kaldırdı.
Kollarımı öyle sıkıyorduki kan dolaşımım durmuştu sanki.
Ama buna rağmen korkmuyordum şu anda ağlamıyordum sadece ela gözlerine nefretle bakıyordum.
"Şöyle toprak nerde?"
"Bilmiyorum?"
Burnundan soluyan genç adam kolumdan tutup beni kapının dışına sürüklerken ona karşı çıkamıyordum çok küçük ve güçsüzdüm...
"Bırak beni!"
"Toprağın yerini söyleyene kadar misafirimizsin küçük hanım"
Sözü bittikten sonra beni kendine çekti arabanın önünde dururken.
Gözleri gözlerime acır şekilde bakarken arkasındaki izbandut gibi adama seslendi.
"İp ve ağzını kapatmak için bant getirin"
Adam bagajdan dediklerini çıkartırken alayla güldüm sadece.
"Neden bağırıp yardım dilenmiyorsun"
Yüzümü kulagına yaklaştırıp kulağına fısıldadım.
"Senden korkmuyorum."
Yutkunduğunu görmüştüm.şaşırmıştı ama benim kaybedicek bişeyim kalmamıştı büyük ihtimalle beni öldürüp bir ağaç dibine gömüceklerdi.
"Bağlayın!"
Beni sinirle diğer adamlarına fırlatıp arabaya binmişti.
Hayvan gibi bir adam elindeki halatla ellerimi arkada birleştirip halatı sıkıca dolamaya başladı.
Canım acımıştı. ayaklarımı aynı şekilde bağlarkenyerde oturuyordum sabahın bu saatinde beni kurtarıcak kimsede yoktu zaten.
Adam beni bir çırpıda havaya kaldırıp bagaja bıraktı ve bandı ağzıma yapıştırdı.
Bagajın kapısını kapattıktan bir süre sonra araba hareket etmeye başladı.
Üzerimde sadece Toprağın üzerimde kısacık kalan siyah kazağı vardı.
Dar olan bagajda nefes almak bile zorken terlemiştim.
Uzun süre devam eden yolculuktan sonra sonunda araba durmuştu.
Bi süre sonra bagajı ela gözlü bey açmıştı.
Açıkta kalan bacaklarım utanmamı sağlıyordu.
Üzerindeki siyah ceketini çıkartıp üzerime attı ve beni kucakladı.
Depo gibi bir yere geldiğimizi görebiliyordum ama pekte kendimde değildim .
Önümüzden giden adamlar deponun kapısını açıp girmemizi sağladı.
İçerde ortada duran ahşap bir sandaliye ve az ilerisinde toprağın deri koltuğuna benzeyen siyah bir koltuk vardı.
Depo iki katlı büyük bir yerdi az ilerde üst üste yığılmış kolilerden başka birşey yoktu genel olaraj boştu.
İçeriye doğru ilerlerken beni sandaliyeye bırakıp ceketi bacaklarima iyice örttü.
Elimdeki halatları çözüp beni sandaliyeye bağladı bu seferde.
Ağzımdaki bandı çekince canım acımıştı yüzümü ekşittim.
"Bunlara gerek varmıydı?"
Şaşkınlıkla bakıyordu bana evet doğru canıma susamıştım yalan değil"
"Ölmek için fazla diretiyorsun küçük hanım"
Umarsızca omuz silktim sadece bu adam nasıl kötü bir adam olabiliyordu.
Toprak kadar olmasada yakışıklı ve gençti kötü birine benzemiyordu.
Yüzümü sertçe avcuna aldı bağırmaya başladı.
"Toprak nerde?"
"Bilmiyorum!"
Yüzümü yana savurdu saçlarım yüzümü kapatmıştı.
Karşımda duran adam sinirden burnundan soluyordu.
Etrafımızdaki onlarca adama bakıp komut verdi hepsi onu dinliyordu.
"Dışarı çıkın ve ben çağırana kadar gelmeyin!"
"Tamam Tarık bey"
Hiç bir tepki vermeden sırayla çıktı hepsi.
Bakışları tekrar bana dönünce eğilip sandaliyenin iki ucundan tutup deri koltuğun önüne çekti beni.
"Bak eğer nerde olduğunu söylersen seni bırakırım. Seninle bi sorunum yok,nereye saklandı söyle"
Kafamı geri atıp beni bir türlü anlamayan adama bıkkınlıkla cevap verdim.
"Beni terketti ve nereye gittiğini söylemedi."
Benim rahat tepkime rağmen o hiç sakin değildi.
"Söyle yoksa öldürurüm seni!"
"Söyledimya korkmuyorum senden öldürsende umrumda değil"
Son kısımları bastırarak söylemiştim .
"Casur küçük bir kızsın ne yani şimdi seni çozsem kaçmıycakmısın?"
"Kaçmıycam tabikide etrafta sürüyle adam var boşa çabalamam ben!"
Şaşırarak bakıyordu yüzüme afallamıştı adeta .
"Sevdim cesursun"
Toprağın her seferinde yaptığı gibi dudağımı yana kıvırdım.
"Ellerimi çözde doğru düzgün konuşalım bayım"
Dediğimi yapıp ellerrimi çozmeye başlaması beni şaşırtmıştı.
Ellerimle bileklerimi ovdum önce canım çok yanmıştı.
Deri koltuğun arkasından çıkarttığı rakı şişesini açıp bir yudum aldı.
"Toprak nerde ?"
Elindeki rakı şişesini alıp kafama diktim.
"Bilmiyorum beni bırakıp gitti"
Derin bir nefes alıp elimdeki rakıyı alıp bir yudum daha aldı.
"Sana neden inanıyım"
Çünkü eğer yerini bilseydim önce ben gider hesap sorardım neden beni terkettin diye"
"Sana inanmalımıyım küçük hanım?"
Küçük hanım ne ya?
"Her neyse inanıp inanmaman umrumda değil ne zaman öldürüyorsun beni?"
"Seni öldürüceğimden o kadar eminsin demekki"
Elindeki rakı şişesini alıp bir yudum aldım.
"Peki senin olayın ne ?"
"Nasıl?"
Anlamazdan geliyordu onun için daha açık sordum.
"Neden toprağın peşindesin?"
Dişlerini sıktığını çene kaslarının hareketlerinden anlamıştım.
"Bu seni ilgilendirmez!"
Sinirlendirmiştim onu ileri gittiğimi düşünürken ayaklandı.
"Fahişesini almak için gelir o zamana kadar ölmüyceksin"
Bu sever sinirlenen taraf ben olmuştum ayaklanıp elimdeki rakı şişesini kafasında patlattım.
"Doğru konuş benimle"
Ben bayılıcağını düşünürken o sadece daha fazla öfkelenmişti.
Kafasından aşağıya doğru sızan kan çenesinden beyaz gömleğine dökülmüştü.
Elimde kalan şişenin bir kısmını yere bıraktım elim baya derin kesilmişti ve kanıyordu.
Beklenmedik bir hamle yapıp beni deri koltuğa uzatıp üzerime çıktı.
"Ne yaptığını sanıyorsun"
Bu hamlesi beni biraz korkutmuştu.
"Çekil üzerimden"
SELAM GENÇ NESİL🦋
BU BÖLÜMÜ BİR ÖNCEKİ BÖLÜMDEN HEMEN SONRA ATTIM DİĞER BÖLÜMDE ERKEN GEKİCEK.
TARIK'I SEVDİNİZMİ?
SİZCE TOPRAK GERİ DÖNERMİ?
BÖLÜM NASILDI?
OY VE YORUMLARINIZLA BANA DESTEK ALMAYI UNUTMAYIN🖤🦋