Gece 03.40
Yine o ses...Nasıl anlatsam adeta bir hayvan kükremesi, hırıltısı...Bu sesi duymamla komidinin üstündeki lambayı açmam bir oldu ve yine etrafımda kimsecikler yok...Hem korktum hem sövdüm içimden. Bu olaydan nefret etmeye başladım.
Etrafıma boş boş bakınırken alt kattan gelen bir patırtı duydum.Yorganın altına girmeyi düşündüm bir an küçük kız çocuğu gibi.Ama hayır, "Sen 18 yaşında reşitsin.Korkaklık senden geçti Victoria." Diyerek kendimi motive ettim ve yatağımdan çıktım. Aşağıya indim. Gördüğüm manzara karşısında ağlasam mı gülsem mi bilemedim.Ağlasam mı? Çünkü bunun için o sıcacık yatağımdan çıktım. Gülsem mi? Çünkü Joise şu anda yuvarlak yemek masamın üstüne tırmanmaya çalışıyor ve görüntü gerçekten çok komik.Joise daha iki aylık küçük bir kedi.Onu arkadaşım Kelly'den aldım.Kelly'nin kedisi Flossie iki ay önce 8 tane yavru vermişti ve bende Kelly'nin ısrarı üzerine Joise'i evlat edinmiştim ve iyi ki de edindim. Çünkü bu evde yalnız başıma yaşamak hiçte hoş degil.Joise ise bana yandaşlık ediyor. Şimdi ki olayı saymazsak tabi...
"Joise, bebeğim! " Joise bana doğru koşmaya başladı. Çömelip onu kucağıma aldım.
"Annecim'sen neden yatağından çıktın bakalım." Derken odama çıkmak için merdivenlere doğru ilerledim.Jouse korkuyormuş gibi inliyordu.Onu sakinleştirmek için sıkıca sarıldım.
Benim uyanmama sebep olan her neyse Joise'i de rahatsız etmiş olmalı ki hayvancağız odamdaki yatağından çıkıp, mutfağa inmiş ve karanlıkta ne yaptığından habersiz hareket ediyordu.Bu olay beni çılgına çevirdiği gibi onu da çılgına çevirmişti. Artık bu soruna bir çözüm bulma zamanı gelip çatmıstı.Ama önce güzel bir uykuya ihtiyacım vardı. Joise'i yatağına koyduktan sonra yatağıma girdim ve saatin 4 olduğunu gördüm. Okul için uyanmama 2 saat kalmıştı. 2 Saatcik...Uykumu bölen o şeye ve okula tekrar dövdükten sonra uykuya daldım.