CHAPTER 37 - Truth
"May bisita po kayo ma'am." Sabi nito. Saka ko nakita ang nakasunod dito.
"Kiara."
"Sheena?" Bulong ko.
Bakit siya nandito?
"Kiara." Maiyak iyak na sabi nito.
"Anong ginagawa mo dito?" Feeling ko maawa sa sarili ko. The girl loved by the man I love is in front of me. Bakit siya nandito? Para ipamukha na siya ang mahal ni Ian at hindi ako? Sana nagdala na rin siya ng baril tapos putok niya na rin sa puso ko para hindi ko na mafeel tong lesh$ng sakit na to.
"Kiara I'm sorry. I know hindi dapat ako nagpunta dito. Hindi ko na kasi kaya. Di ko na kaya ang ginagawa ni Ian sa sarili niya."
Nagtaka ako.
"At bakit ka nandito? Bat ako ang pinuntahan mo. Ikaw ang girlfriend diba?" Matigas na sabi ko. Muntik na akong maiyak ng sabihin kong siya ang girlfriend ni Ian. Hindi ako.
"Nagsinungaling kami." Matatag na sabi niya. Nakatitig sakin.
O.o
"What are you saying?"
"May tumawag kay Ian. One of his ex. Pinagbantaan niyang gagawan niya ng masama ang babaeng mamahalin ni Ian." Nagsimula na itong umiyak. "Kaya ako umuwi ng Pilipinas ay para tulongan si Ian. Para makabawi sa kanya pumayag akong magpangap. Ayaw niyang masaktan ka. Ayaw niyang mapahamak ka ng dahil sa kanya."
"Teka? Bat naman ako mapapahamak?" Naka pagtataka lang kasi. Bat ako nasali sa usapan?
Sheena took a deep breath and looked at me in the eyes.
"Ian loves you."
Parang may kung anong pumutok sa puso ko. Mixed feelings. Shocked. Confused. Over happiness. Anger. I don't know what to say. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Namalayan ko nalang na umiiyak na pala ako. Hindi ko nga rin alam kung bakit ako umiiyak.
"He was protecting you. He was trying to find kung sino yung tumawag. Nagbayad na rin siya ng detective pero hindi pa rin matrace. Oh God! He would difinitely kill me for telling you. " Paliwanag nito.
"How is he?" I managed to ask.
"His-" humahagolhol na ito. "-- his ruining his life. Inaabuso niya ang katawan niya. Sinubsob niya lahat ng oras niya sa trabaho. He barely eat. Araw araw pang mainit ang ulo niya. Wala nang nagtatagal na secretarya niya. Wala na siyang pakialam sa buhay niya. Ang alam lang niya ay trabaho trabaho trabaho. Ang dating Ian na mapagbiro ay wala na. Wala na ang Ian na nakilala ko. Please Kiara." Tuloy parin ang pagtulo ng luha nito. "Tita asked me to find you. We need your help. Please Kiara. Come back to Ian." Sabi nito. "Kiara please. Sumama ka sakin sa Manila."
"No."
Parang tumigil ang lahat. Hindi na ata gumagana ang utak ko. Pagod na ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.
"Please leave." I managed to say it while not dropping a tear. Gustong gusto ko ng maiyak.
"Kiara please nagmamakaawa ako." Lumapit ito sakin. She was begging for Ian. Mas lalo akong natakot.
"Ano ba kasing pinagagagawa ng gag*ng yun?" Sabi ko na umiiyak na nagagalit. Parang nawalan ng lakas ang mga tuhod ko at napaupo nalang ako sa Bermuda grass. Yung bermuda grass ang pinagdiskitahan ko.
Natatakot ako. Natatakot ako na maging katulad ako ni Sheena pag nakita ko si Ian. Baka hindi ko kayanin.
"Kiara." Naramdaman ko ang kamay ni Dominic sa balikat ko. "You should go. You don't have to be hurt anymore." Sabi nito.
"You helped us. It's time for us to help you." Sabi ng nakangiting si Iya.
"Ehh pano?" Nakaupo lang ako sa grass saka nag-iiyak na parang bata pinagbubunot ang grass. "Ayaw na niya sakin. Pinapaalis na niya ako sa buhay niya."
"Di ka ba nakikinig? Sabi niya para daw yun maprotektahan ka." Hinanap ko ang boses na iyon. Nakalapit na pala samin si Kuya.
"Ang Kiarang kilala ko. Hindi marunong sumuko." He added.
"Sabi mo nga. Bakit pa titiisin kung pareho naman kayo ng nararamdaman?" Iya.
"And you deserve to be happy. Hindi dapat pinapaiyak ang isang anghel na katulad mo." Biro pa ni Dominic.
"Alam kong hindi ka marunong magsenungaling Dom." I've made up my mind.
"Yaya?"
"Po?"
"Pakibook ako ng ticket."
"Kami po." Nakangiti na Cheska na ewan ko san nanggaling.
"Ikaw nalang bahala sa makulit na yan. Di ko nalang kayo sasamahan. Ayokong makitang lumalandi ang paborito kong kapatid." Natatawang sabi ni Kuya.
"Kuya naman eh. Di naman po. Sadyang natamaan lang po. Saka wala ka ng ibang kapatid kaya malamang ako paborito mo." I said with a gloomy face.
"Tama na nga to. Mag empake na kayo..." Sabi ni Kuya saka pumasok ng bahay.
"Kiara." Sheena.
"Hum?" Ako
"Salamat."
"I'm not doing this for you. I'm doing this for Ian. For myself."
Ngumiti lang ito.
Then I smiled and said.
"I should be the one to thank you. Salamat at pinuntahan mo ako." . I was pleased na pinuntahan niya ako. Na pinaalam niya sakin ang nangyayare kay Ian. And I appreciated the fact na ipinagtapat niya sakin ang katotohanan samantalang alam niyang magagalit si Ian sa kanya.
"Your very welcome. We both love Ian." Nakangiting sabi nito. Umalarma yung tenga ko nun but my eyes were satisfied. Maybe it's because you can read it in her eyes.
She's over with Ian.
I told Sheena to stay. Sabay na kaming babalik ng Maynila. Pinagtabuyan ko naman si Dom saka si Iya. I want them to spend their time together.
After naming mag empake ay pumunta na ako sa labas. Nakita ko si Kuya na chinicheck ang sasakyan. Nasa loob narin ng sasakyan si Cheska at Sheena. Lumapit ako sa kanila.
"Lika nga." Kuya
Hinug ako ni kuya. Yung kamay niya nilapit ang noo ko sa kanya saka ako kiniss sa noo.
"Whatever happens. Do what you think is right. We will always be at your side." Makahulugang sabi nito. Ngumiti lang ako saka pumasok sa sasakyan.
"Salamat Kuya." Sabi ko.
"Ingat kayo. Walang kasal, walang bed scene ah?" Mapanuksong sabi ni Kuya.
"Hala! Nagsalita!" Nagkatawanan kami saka niya sinarado ang sasakyan.
-------@------
Kinakabahan ako. Mula pa nung umalis kami ng bahay ay grabe na yung heart beat ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Excited ako na natatakot. Ano ang sasabihin ko kay Ian pag nakita ko siya? Paano ko siya paaamining mahal niya ako? Ano ang dapat kong gawin para ako na. Ako nalang ang maging buhay niya?
----------------------------------
Anyong. ^_^
Katulad po ni Kiara hindi ko din po alam kung ano ang sasabihin ko. Sasabihin ko sa mga overwhelming ninyong comments. The votes keep coming din po. Kaya "Maraming maraming salamat po sa inyong lahat. Sa mga nag read (pati mga silent readers, hahaha) , vote at lalong lalo na po dun sa mga nagcomment."
Humihingi po ako ng paumanhin dahil matagal akong di naka update. Isa na po dun ay naging busy po ako. Isa pa po ay (hindi na po ako mahihiya) nawalan po ako ng ganang magsulat. Yung ilang araw ko pinag isipan kung ano magandang title. Sinearch-nakitang wala- tapos after many days makikita ko po na may nangaya? :((
But anyway. My appetite to write is back because of those votes, follows and comments I got. I realized that it doesn't matter. Kahit ilang libo pa ang mangaya ng title ko. As long as I can make some people happy with my work then that's too much enough for me. Maraming salamat po. Sana po ay di kayo magsawang suportahan ako. This is myheart.
Representing! Philippines!!!
Haha joke lang.
Mahal ko po kayong lahat. Mmwwaahh!!!
#ThanksFromMyhearts
P.S. 1/2 po yan ng nasulat ko. Pinutol ko nalang po para makapag UD ako. Hope you enjoy it guys. Salamat ulit. :* xoxo