CHAPTER FIFTEEN💐
AFTER a few days ay pinayagan na ng doktor na makauwi si JC. Sa mga araw din na nasa ospital pa siya ay hindi pumalya si Jungkook na bumisita. And I'm shock na wala siyang sinasabi sa anak ko at nirerespeto ang paghingi ko sa kanya ng ilang araw pa bago ko tuluyang ipakilala bilang ama kay JC.
"Baby, I have something to tell you."
Nasa kwarto ko kami ng anak ko at kasalukuyan kong pinapatuyo ang buhok niya. Ito ang pangatlo at huling araw ng palugit ni Jungkook upang magsabi sa anak ko tungkol sa kanya.
"What is it Momma? And about what?"
Inilapag ko sa kama ang towel na ginagamit kong pampunas sa buhok niya at kinarga ko siya upang humarap sa akin. Naglakbay ang mga mata ko sa buong bahagi ng mukha niya na halos kamukha ni Jungkook. I cupped his face. Hindi ko mapigilang magtampo at magtanong. I bear him inside me for nine months pero ni isang feature ay wala talaga siyang namana sa akin. Sobrang lakas ata ng dugo ng ama niya.
"About your Uncle Jungkook, baby..."
"Oh, Uncle Jungkook? Is he coming over here today Momma?"
"Ah--m-maybe he is. You wanna see him again?"
"Oumph" he nodded.
"Do you like him, baby?"
"Oumph." He nodded again, "I really like him, Momma. He is so cool. He can sing, dance and rap. And he is so popular too. I want to be like him someday." He looked so excited while talking about him. At sobrang sakit nun para sa akin.
"Really? You want to be like him?"
Tumango-tango ulit siya, "And he is kind and handsome too, Momma. He bought me an iron Man toy, and banana milk, and cheesecake, and marshmallows, and chocolates, and many more foods when I was still on the hospital. He bought me many things Momma. I like it."
Natawa ako sa sinabi ng anak ko. It seems like he only like his father's presents and not him. Batang-bata pa, user na.
"It seems like you only like his presents."
Nawala ang ngiti at excitement sa mukha ng anak ko at sumilay ang hiya at awkward na ngiti niya. Namula din ang pisngi at dulo ng ilong nito na mas lalong nagpatawa sa akin.
"Am I too obvious Momma?"
Napahalakhak na ako ng malakas. Kawawang Jungkook.
"You are baby. Pero bad yun. Don't be a user."
"I was just kidding Momma. Anyway, what are you going to tell me? What about Uncle Jungkook?"
Parang bumalik lahat ng kaba ko. I think it's not a good thing na wala si Jungkook dito. I need him here to help me to explain to our son. Pero hindi ko din mapigilan isipin na baka sumama lang ako sa tingin ng anak ko pag si Jungkook ang nagsalita. I don't want my son to get mad at me. I can't afford that.
"Do you want to meet your Dad, baby?"
Nakita ko ang gulat sa inosente niyang mukha ng tumingin siya sa akin.
"Malaki na po ba ako Momma?"
Bigla akong nasaktan sa tinuran niya. Everytime he asks about his Dad, I'm always saying na kapag malaki na siya, saka niya pa lang makikita ang Daddy niya.
"No. You are still baby. My baby."
"Pero sabi niyo mami-meet ko lang siya pag big na ako."
"Why, ayaw mo bang mameet ang Daddy mo kahit baby ka pa?"
Tumitig lang siya sa akin at hindi umiimik. Bigla akong kinabahan dahil sa reaksyon niya.
"JC--"
"Is he nice Momma?"
Nakatitig lang siya sa akin habang nagtatanong. Jungkook? Nice? Of course he is.
"He is nice baby."
"So hindi siya magagalit sa akin? Hindi niya ako papaluin?"
My forehead creased with his questions. "Bakit ka naman siya magagalit sa iyo?"
"Then why he is not here. Bakit hindi natin siya kasama?"
Walang bakas ng galit ang pagtatanong niya. Only innocence and curiosity.
"Because we had a fight, baby. At hindi siya sa galit sayo. He..." I sighed heavily, "he actually loves you and misses you so much. And he can't wait to meet you too."
"Inaway ka niya po Momma? No, I don't like him na po kasi inaway ka niya."
Napangiti ako sa sinabi niya.
"Ako yung nang-away baby e. So don't be angry at him."
Muli siyang tumitig sa akin ng matagal na parang tinatantiya kung totoo nga ang sinabi ko.
"Sino po ba siya Momma? Can I meet him?"
Bipolar ata ako. Nung una gustong-gusto kong mameet niya na ang ama niya. Pero ngayon parang gusto kong pagsisihan ang pinagsasabi ko kanina. Parang gusto ko siyang siraan para magalit sa kanya ang anak ko. Maybe in that way, hindi niya makukuha si JC. But I'm not immature. I will keep JC in a clean way.
"He is..."
Before I finished my sentence ay may biglang kumatok sa pinto ng kwarto ko at magsalita si Kuya Storm.
"Hey, Rain. Jungkook is here. Papasukin ko ba?"
Tangina. Anong ginagawa ni Jungkook dito? Lord, nagjojoke lang naman po ako kanina nung sinabi kong kailangan ko siya para mag-explain kay JC. Prank lang po yun e. Masyado nyo naman po ata akong lab kasi natupad agad yung pinagsasabi ko kanina. Magwiwish po ako ulit. Paalisin nyo na po siya dito.
"Uncle Jungkook's here?"
I saw my son's eyes glistened into happiness upon hearing that Jungkook is here.
"Momma. Can you let him in here?"
Lumipat ang atensyon niya mula sa pinto papunta sa akin. He showed his puppy dog eyes while pouting. Gahd, he is using my weakness.
"O-okay."
Napahawak ako sa bibig ko. Argh, bakit ko yun sinabi. I mentally slap myself. Gusto ko sanang bawiin ang sinabi ko pero huli na. Nakababa na pala ng kama si JC at nabuksan na ang pinto ng kwarto ko. Naman e, pwede ko namang sabihing sa labas nalang sila mag-usap diba. Bakit dito sa kwarto ko?
"Uncle Jungkook!"
Agad kinarga ni Jungkook si JC habang nasa labas pa ng kwarto ko. Nagpaalam na din si Kuya na bababa na muna sa sala at hayaan daw muna kaming mag-usap. I want to roll my eyes because of irritation kaso baka makita ni Jungkook. Assuming pa naman yung hinayupak na yun.
"Come inside, Uncle. Momma's here."
Wala na akong nagawa ng makapasok na talaga sila at maisara na ang pinto. Nakita ko pa siyang nilibot ng tingin ang buong kwarto ko. Well, wala alam ko namang hindi siya maninibago dahil wala namang binago dito. May mga nadagdag lang na gamit at room decorations pero gaya pa din ito ng dating kwartong madalas naming tambayan noon. Bumaba na din si JC sa pagkakakarga kay Jungkook at hinatak ito sa isang couch na nasa harap ng kama.
"You can sit here, Uncle Jungkook."
Umupo naman ito gaya ng sinabi ng anak ko at tumabi din si JC dito. Wtf, nanlalaki ang mga mata kong tiningnan silang dalawa. Dumating lang siya dito ay hindi na ako pinansin ng anak ko. Aba naman. Halatang may favoritism.
"JC. I'm still talking to you right?"
"Later, Momma."
Mas napanganga ako dahil sa pang-iisnab ng anak ko sa akin. Mas naasar pa ako ng marinig ang mahinang tawa mula kay Jungkook. Bwisit.
"Okay then. Hindi ko na sasabihin kung sino."
Tumayo na ako upang tunguhin sana ang pinto para lumabas ng kwarto ng may maliliit na braso ang yumakap sa mga binti ko at pinigilan akong maglakad.
"I was just kidding, Momma." Bumaling ang tingin niya kay Jungkook, "Let's talk later, Uncle Jungkook. I need to talk to my momma first. She's going to tell me who's my Daddy. You want to meet him too, Uncle?"
I can hear the excitement on his voice. Hindi niya pa nga kilala ang ama niya but he's obviously flexing him already. I also hear Jungkook clearing his throat. It seems like he is nervous too.
"Come here JC."
Mabilis na sumampa sa kama si JC at nag-indian sit sa harap ko. Saglit kong tinapunan ng tingin si Jungkook na naka-poker face lang pero alam kong deep inside ay kinakabahan na siya. Nakita ko din kasi ang pagsilay ng maliliit na butil sa noo niya. Ibinalik ko ang tingin ko sa anak ko at hinaplos ang pisngi niya.
"You really wants to meet your Dad, huh?"
"Opo Momma. So come on, tell me who is he?" He said with excitement on his voice.
"You two do really look alike..." I whispered, starting my sentence while searching his face.
"He also wants to meet you, baby."
"Really Momma? Then let's meet him. Gusto ko na po siya makita at makilala."
"You already saw and met him, my baby..." Confusion plastered on his face while looking at me.
"Nakasama mo na din siya ng ilang beses. He already gave you a lot of presents."
"Then who he is Momma?"
"You've already watched him performing on TV, honey..."
"On TV, Momma? Artista po siya?"
"He alreading sang--"
"Come on, Rain. You're talking so much words. Just tell him already."
Saka ko lang napansin na yamot na yamot na pala si Jungkook habang nakikinig sa akin. I rolled my eyes on him.
"Bakit ka ba nakikialam? E kitang dinadahan-dahan ko pa e."
"Sobrang dahan-dahan na nun, Rain. You're taking too much time. Sabihin mo na kasi."
Nangigigil ako. Bakit niya ba ako pinapakealaman? Eh diskarte ko to e.
"Kung naiinip ka na. E di ikaw ang magsabi."
"No. You promised na ikaw ang magsasabi. Just tell him already!"
Tumaas na ang boses niya habang nagsasalita. Well, hindi pa naman siya galit sa lagay na iyan. Umingos ako sa kanya.
"Nah, I'm breaking that promise. You should tell him."
"Ikaw nga magsabi." Bulyaw niya.
"E ayoko na nga e." Bulyaw ko din. Akala niya siya lang marunong magtaas ng boses ah
"Tell him!
"Tell me what?--"
"That he is your father!/That I am your Father!"
"Uncle Jungkook?...
...D-daddy?"
Sabay kaming napalingon kay JC. Oh my God, we actually accidentally said it. Namumula na ang buong mukha ng anak ko habang nakatingin sa amin. Shock was evident on his face. And I can see his tears slowly coming out from his eyes. Nanatili lang akong nakatayo habang lumapit sa kanya si Jungkook ng dahan-dahan hanggang sa magkaharap na sila.
"Y-you are my D-daddy po?" His voice is trembling.
Tumango si Jungkook, "I am..."
JC looked at me and confusion was all over his face. Muli niyang ibinalik ang tingin sa kanyang ama at akmang magsasalita pero walang lumabas sa bibig niya.
"I-i'm sorry. I wasn't there since you were born--"
"B-bakit po...
...ngayon ka lang?" JC whispered while his tears streaming on his face.
I was hurt hearing his words but I know my pain can't compare the pain that Jungkook is feeling now. I saw how his body trembled upon hearing his son's words.
"I-i'm sorry..."
Pain can be heard on his trembling voice. Napaiwas ako ng tingin sa kanila. Sobrang sakit na makitang nasasaktan sila and it's all my damn fault. Right now I realized how bad and selfish my decisions are. I keep on blaming and pointing everything to Jungkook that in fact, he didn't do something wrong. It's all my damn fault, only thinking of myself not to get hurt. At ngayon sobrang pinagsisihan ko na yun. But I can't do anything to take it back. All I can do is to make everything right.
"L-listen baby. I've already told you before that it's Momma's fault right. I didn't tell him about you--"
"Bakit kailangan pa pong sabihin yun? Di ba dapat alam mo na po yun kasi Daddy kita?"
A moment of silence hurled upon us. Hindi namin alam kung paano namin sasagutin ang mga tanong niya.
"O-of course it should be. Hindi naman manghuhula ang Daddy mo para malaman niya ang lahat agad-agad."
"Pero bakit po sa movie--"
"Baby, hindi naman lahat ng nasa movie ay real eh." I quickly explained to him.
"Love mo po ba ako?" After another moment of silence, JC spoke out.
"O-of course. Of course I do."
"Then you shouldn't be mad at Momma huh."
Nagulat ako sa tinuran niya. Nakita ko ding sumaglit ang tingin ni Jungkook sa akin.
"Bakit naman ako magagalit sa Momma mo?"
"Kasi tinago niya po ako mula sa inyo..."
I was speechless hearing him saying this things. I thought he'll be mad at me. I cleared my throat kasi feeling ko may nakabara dito.
"I know na mali po si Momma dun, but please don't be angry at Momma. I don't want her to cry again."
"S-she cried?"
"Opo. Noon pong unang magkita tayo sa ospital. My momma cried after you talked kasi galit ka daw po sa kanya. Please don't be angry at my Momma."
My son. I don't know what I did to deserve him. Siya ang naging lakas ko nung panahong nanghihina ako. Siya yung pag-asa ko nung panahong nawawalan na ako ng ganang magpatuloy sa buhay. Siya yung ngiti ko sa bawat araw na dumadaan. I'm so lucky to have him.
"I'm not angry, little guy. I will never be..."
Gusto kong magtaas ng kilay. Talaga lang ba? Parang hindi mo ako binantaan na kukunin yung anak ko sa akin ha. May pa-'i will never be' ka pang nalalaman diyan. Pasalamat ka at gusto kong magkaayos kayo ng anak mo kaya pinipigilan ko ang sarili kong sumabat.
"Thank you...
...Daddy..."
That was only a whisper but it gives Jungkook huge shock. Gusto kong matawa sa itsura niya. Nanlalaki ang mga mata niya habang nakanganga. Halatang hindi siya makapaniwalang nakuha niya na ang anak niya. My baby. He is now yours Jeon Jungkook.
"Say that again, little guy."
Naguluhan naman si JC sa sinabi ni Jungkook.
"Uhh, thank you?"
"No. Not that one."
"...D-daddy..."
Muntik pa akong mapatalon dahil sa gulat ng bigla siyang tumalon habang nakataas ang parehong kamay at sumigaw ng 'YES!'. Cute. I am seeing my Jeon Jungkook again. My Jeon Jungkook before. I never thought that JC can bring him back again.
Kinarga niya si JC na agad din namang yumakap sa kanya. So yun na yun? Wala ng iyakan? Amp, boring...
"Wanna stroll around?"
"Teka, anong stroll around--"
"Okay Daddy. I know papayag si Momma. Di ba Momma?"
I was caught off guard when JC shows his puppy dog eyes again. Gahd, not my weakness again. Wala sa sariling napatango ako.
"Yiiiii, thanks Momma." He went down from his father's arms and went on me to kiss me on my cheeks. Argh, why am I so marupok.
"I promise I won't take him away. We'll just stroll. I want a time with my son. We'll be back before sunset." Napatango na lang ako sa mga sinabi ni Jungkook ng wala sa sarili. Natauhan na lang akong nakalabas na pala sila ng kwarto ko.
"Babye Momma. We'll buy you a gift!"
_______________________
I woke up with the feeling of someone was staring at me. I opened my eyes and Jungkook up-closed face surprised me. Napatili ako dahil sa gulat. Mabilis kong tinakpan ang sarili na noo'y naka-spaghetti strap lang na top. Namula ang buong mukha ko sa pagkapahiya. Tangina. Anong ginagawa niya dito sa kwarto ko? At bakit siya nakatitig sa akin?
I eyed him with accusations. "Anong ginagawa mo sa kwarto ko? Paano ka nakapasok?" Sunod-sunod kong tanong.
"I came in because probably, the door is open. And I am here to talk with you." Parang wala lang na tugon nito.
"Bakit malapit ang mukha mo sa'kin nung magising ako? Anong balak mong gawin?"
Niyakap ko pa ang buong katawan ko habang masama pa din ang tingin sa kanya. Plano niya ba akong halikan? O reypin? Gahd! I never thought he would become like this. A pervert! A rapist!
He looked at me as if he knew already what's running on my mind. Napangiwi siya habang umiiling.
"Kung ano man iyang iniisip mo, I guarantee you that it's wrong." Then he whispered something but poor him, I have a great ear. I heard him. "Akala mo naman kanasa-nasa ka."
Sa sobrang inis ko sa narinig ko ay dinampot ko agad ang unan na nasa gilid ko at buong lakas itong ibinato sa kanya, dahilan ng muntik niya ng pagkabuwal.
"What the fvck--"
"Anong hindi kanasa-nasa?! Are you telling me that I'm not pretty and sexy, you faggot!" Gigil kong sigaw sa kanya. Tumayo na ako sa kama at lumapit sa kanya habang dala-dala ang isa ko pang unan para ihampas sa kanya. Wala na akong pake kung naka-spaghetti strap na top at maikling cotton shorts lang ako. Gusto ko na siyang patayin. Hayop talaga!
"What the fvck--ouch--Rain--ouch--stop!"
Sinasalag niya lang ang bawat hampas ko ng unan sa kanya. Umatras siya ng umatras hanggang pader na ang nasa likuran niya at na-corner ko na siya. Wala pa din akong tigil sa paghampas sa kanya. Tangina! Nangigigil ako!
"Stop it--ouch--Rain stop--aray--stop it! I SAID STOP IT!" Hiyaw niya.
Napatigil ako hindi dahil sa pagtaas ng boses niya kundi dahil sa paghawak niya ng mahigpit sa mga braso ako. At nagulat ako ng mapwersa niya akong higitin at isandal sa pader. Ako na ngayon ang na-corner niya. Hawak ang magkabilang braso ko gamit ng magkabilang kamay niya at inipit sa ulunan ko.
"A-anong g-ginagawa mo?!" I quivered upon our contact. This position makes me feel nostalgic.
"I told you to stop hitting me." Swabe niyang saad na mas nagpakaba sa akin. His voice sounds so sexy that it almost caught my breath.
"L-let me go..." Mahinang utos ko.
"No. Mas mabuti nang ganito tayo. I never thought na mapapakalma kita gamit lang ito." Gusto kong mapapikit dahil sa boses niya. Gahd, is he seducing me? His voice are taking my breath away.
"Let me go, Jeon Jungkook!"
"No!" He firmly said at mas tinitigan pa ako lalo. Tangina naman. Wag kang ganyan, cyst. Marupok ako.
I inhaled calming myself. I'm not angry, I'm sure of that. I'm calming myself kasi nanginginig at nanghihina na ang buong katawan ko dahil sa boses at titig niya. I can afford to let him see me like this.
"Kalmado na ako. Makikinig na din ako sayo. Now, let me go..."
Tumingin siya sa akin na parang hindi kumbinsido at maya-maya nga ay umiling siya. I inhaled again. Come on. Kalmado na nga ako.
"Let me go, Jeon Jungkook. Or else I'll make a way for you...
...to let me go." I whispered my last sentence.
"And what will you do to make me let you go?"
Hindi na ako nagsalita bagkus ay unti-unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya. Kitang-kita ko ang munting kaba na sumilay sa mga mata niya pero agad din itong nawala. I smirked. I never thought that I still have an effect on him. Habang nilalapit ko ang mukha ko sa kanya ay nakatitig lang ako sa mga mata niya. His eyes is really beautiful. I can see myself on his eyes and I felt so beautiful. Inilapit ko pa ang mukha ko kay Jungkook hanggang sa dumampi ang mga labi ko sa kanya. I kissed him softly and tenderly. I saw how he closed his eyes and answered my kisses. I also closed my eyes feeling his lips moving on mine. It's a sweet and long kiss.
Ngunit dumilat ako at tiningnan ang reaksyon niya. Muntik na akong madala sa mga halik niya pero naalala kong may masama pala akong balak para makawala sa kanya. Suddenly, I bit his lips, hard. Nawala ang mga labi niya sa labi ko at napahiyaw siya sa sakit. It's my chance. I stomped on his feet and pushed him hard. Sa wakas, nakawala na ako. Mabilis akong lumayo sa kanya
"You--witch!"
"I told you, I'll make a way for you to let me go." I said while catching my breath.
The kiss is so long that made me out-of-breath. I gulped the moment I saw how he looked at me. Pinapatay niya na ata ako paulit-ulit sa utak niya. Napangiwi ako bigla. Did I bit him hard. Napatingin ako sa mga labi niya. Oh my gad. It's bleeding.
"Y-your lips." I trembled. Gahd, I hate seeing blood.
Pinunasan niya ito pero nanatili ang masama niyang tingin sa akin. Mabilis kong dinampot ang bag ko at may kinuhang ointment. Lumapit ako kay Jungkook at dahan-dahan kong nilagyan ng gamot ang labi niya. Alam kong nagulat siya sa ginawa pero mas lalo naman ako. Mabilis akong humiwalay sa kanya ng marealize ko ang ginawa ko. Gahd, ano bang nangyayari sa akin. Biglang namula ang mga pisngi ko kaya napayuko ako. I heard him sighed.
"Can I bring JC out tommorow?"
"Huh?"
"I will introduce him to my brothers..."
Brothers? Does he meant BTS?
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
END OF CHAPTER FIFTEEN🧚