Καθόμουν στο κρεβάτι μου, όταν χτύπησε το κινητό μου. Το πήρα από το κομοδίνο και κοίταξα τον αριθμό. Δεν τον ήξερα.
"Παρακαλώ;" ρώτησα όταν το σήκωσα.
"Έλα Άρια. H Σαμ είμαι." απάντησε.
"Ωω. Έλα πες μου. " της είπα.
"Θες να πάμε για καφέ;" κοίταξα το ρολόι.
7:35.
"Εμ.. Μπορώ να ρωτήσω και να σε πάρω εγώ;" της είπα.
"Εννοείτε." μου απάντησε πριν μου το κλείσει. Ξεφύσιξα και έβαλα τα πόδια μου μέσα στις παντόφλες μου. Άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα κάτω.
"Μπαμπά;" φώναξα.
"Στην κουζίνα!" άκουσα την φωνή του. Πίεσα τα πόδια μου να προχωρήσουν πιο γρήγορα.
"Μπαμπά; Να σου πω λίγο;" τον ρώτησα. Κάτι προσπαθούσε να φτιάξει στην κουζίνα, αλλά δεν τα πήγαινε και τόσο καλά.
"Ναι. Πες μου." γύρισε να με κοιτάξει. Κόμπιασα λίγο.
"Εεε.. Μπορώ να βγω για καφέ με μία φίλη μου;" τον ρώτησα. Με κοίταξε περίεργα.
"Έκανες φίλους;" φάνηκε σαν να του ξέφυγε. "Εεε εννοώ, να πας.. Πόσα λεφτά θες;" είπε γρήγορα.
Προτίμησα να μην απαντήσω στο σχόλιό του.
"Όσα μπορείς μπαμπά." είπα ξεφυσώντας.
"Λοιπόν, πάρε *80£ και πήγαινε και για ψώνια αν θες. Έμαθα ότι ο Άντριαν θα κάνει πάρτυ το Σάββατο." μου είπε χαμογελώντας. Γούρλωσα τα μάτια μου.
Μέχρι και ο μπαμπάς μου το ξέρει.
"Εεε ευχαριστώ." ήταν το μόνο που είπα πριν ανέβω γρήγορα την σκάλα και μπω στο δωμάτιό μου.
Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και πήρα την Σαμ.
"Έλα." το σήκωσε στο πρώτο χτύπημα.
"Εεε με άφησε." της είπα.
"Ωραία ετοιμάσου και θα έρθουμε από το σπίτι σου, με τον Έντ, σε κανένα δεκάλεπτο." μου είπε.
"Να σου ζητήσω μια χάρη;" την ρώτησα αμέσως.
"Ναι βρε κοπέλα μου, φυσικά." μου είπε.
"Εεε άστο θα τα πούμε από κοντά." της είπα πριν το κλείσω. Έβαλα τα ρούχα που φορούσα το πρωί. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλω τα ρούχα μου στην ντουλάπα. Καθώς έβαζα το τζιν μου, άρχισε να χτυπάει πάλι το κινητό μου.
Μαμά.
"Έλα μαμά." είπα μόλις το σήκωσα.
"Έλα αγάπη μου. Πως τα πέρασες την πρώτη σου μέρα;" με ρώτησε γλυκά.
Όχι και άσχημα.
"Καλά ήταν." απάντησα απλά.
"Έκανες καινούριους φίλους; Οι καθηγητές είναι καλοί; Με τον πατέρα σου πως τα πας;" άρχισε το μικρό λογοδίρριό της.
"Όλα καλά. Να σε πάρω εγώ αργότερα;" της είπα.
"Γιατί;"
"Θα βγω με κάτι παιδιά." της απάντησα. Για λίγο δεν μίλησε.
"Έκανες φίλους! Ήξερα ότι θα σε βοηθούσε πολύ η αλλαγή περιβάλλοντος! Πάρε με εσύ μετά. Σ'αγαπώ Άρια." φάνηκε ενθουσιασμένη.
"Και γω σ'αγαπώ μαμά." είπα και το έκλεισα. Πέταξα το κινητό στο κρεβάτι και έβαλα την μπλούζα μου. Ξεφύσιξα και κατευθύνθηκα προς τον ολόσωμο καθρέφτη. Κοίταξα τον εαυτό μου και αφού έστρωσα λίγο τις μπούκλες μου, αποφάσισα να βάλω μία στρώση μάσκαρα. Την πήρα από το βαλιτσάκι και πολύ αργά, για να μην βγάλω κανένα μάτι, μεγάλωσα τις βλεφαρίδες μου. Την έβαλα στην θέση της και πήρα το μπουφάν και το κινητό μου. Κατέβηκα κάτω και έβαλα τα converse μου. Έβαλα και το δερμάτινο μπουφάν μου και βγήκα έξω. Τοποθέτησα το κινητό μου και τα λεφτά μέσα στην τσέπη του μπουφάν μου και βγήκα από την αυλόπορτα. Κάθισα στο πεζοδρομίο και περίμενα τα παιδιά. Είχε σκοτάδι και έκανε κρύο. Προσπαθούσα να περάσω τον χρόνο μου παίζοντας με μία κλωστούλα. Κάποιος με έπιασε από τον ωμό. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και εγώ προσπάθησα να πνίξω μία κραυγή. Σηκώθηκα απότομα από το πεζοδρομίο και γύρισα να κοιτάξω τον 'μπαμπούλα' μου.
"Άντριαν;" ρώτησα.
"Γεια σου." μου είπε χαμογελώντας στραβά.
"Γιατί δεν είπες κάτι καθώς ερχόσουν; Με κατατρόμαξες!" του είπα.
"Συγνώμη. Τι δουλειά έχεις μέσα στα σκοτάδια τέτοια ώρα;" μου είπε σιγανά.
Γύρω μας είχε απλωθεί ομίχλη. Ανατρίχιασα. Αλλά τι περιμένεις; Στο Λονδίνο έτσι είναι.
"Εεε περιμένω τα παιδιά." του είπα. "Εσύ τι κάνεις τέτοια ώρα έξω;" συνέχισα. Μου έδειξε την σακούλα με τα σκουπίδια.
"Α." ήταν το μόνο που είπα. Είχα αρχίσει να τουρτουρίζω από το κρύο.
"Κρυώνεις;" με ρώτησε.
Α μπα! Η ιδέα σου είναι!
"Λίγο. Αλλά μην ανησυχείς όπου να 'ναι θα έρθουν τα παιδιά." του είπα. Δεν ξέρω γιατί το είπα το τελευταίο. Ίσως γιατί δεν ήθελα να μου δώσει το μπουφάν του. Αυτός το μόνο που έκανε, ήταν να με πάρει αγκαλιά και μου τρίψει τα χέρια. Άκουσα ρόδες αυτοκίνητου και είδα φώτα. Ο Άντριαν με άφησε και μου χαμογέλασε συνωμοτικά πριν φύγει για να πετάξει τα σκουπίδια. Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά μου και εγώ μπήκα μέσα. Γύρισαν να με κοιτάξουν και οι δύο χαμογελώντας.
"Είστε καλα;" τους κοίταξα παράξενα.
"Μια χαρά." είπε ο Έντουαρντ. H Σαμ γέλασε και ο φίλος μου γύρισε μπροστά για να ξεκινήσει. Ξεφύσιξα.
"Θα τα πούμε μετά." τους είπα.
Σιγά να μην.
Η Σαμ γύρισε και αυτή μπροστά. Μετά από λίγο γύρισε ξανά να με κοιτάξει.
"Τι ήταν η χάρη που ήθελες;" με ρώτησε. Προς στιγμήν τα έχασα.
"Α... να.. είστε καλεσμένοι στο πάρτυ που θα γίνει δίπλα από το σπίτι μου το Σάββατο;" ρώτησα ντροπαλά.
"Ναι." είπαν με μιά φωνή. Ρόλλαρα τα μάτια μου διακριτικά.
"Θες να σε βοηθήσουμε να βρεις ρούχα;" με ρώτησε κατευθύαν η φίλη μου.
"Ναι." απάντησα.
"Τότε είσαι στα καλύτερα χέρια!" είπε ο Έντ χαζογελώντας. "Μπορώ να σε φανταστώ με ένα super sexy κοντό φόρεμα." είπε δαγκώνοντας τα χείλια του. Τον χτύπησα στον ώμο.
"Ανώμαλε!" του είπα με υφάκι γελώντας. Η Σαμ άρχισε να γελάει και αυτή.
"Φτάνει!" είπε. "Δεν μπορώ άλλο!" συνέχισε.
"Θα σου βρούμε κάτι τέλειο, αντάξιο της φήμης σου." είπε ο Έντ προσπαθώντας να σταματήσει το γέλιο.
"Και ποιά είναι αυτή;" ρώτησα. Η Sam έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση στον αέρα.
"Το μυστήριο κορίτσι που ήρθε με τον Μπλακ." είπε χαζά. Ο Έντουαρντ άρχισε να γελάει περισσότερο ενώ εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου προσπαθώντας να σταματήσω να γελάω.
"Εντάξει φτάνει! Θα τρακάρουμε πουθενά!" είπε η κοπέλα. Σκούπισα τα δάκρυά μου.
"Που θα πάμε πρώτα;" τους ρώτησα.
"Για ψώνια!" μου απάντησαν με μία φωνή.
***
Όταν φτάσαμε στο κέντρο του Λονδίνου και ο Εντουαρντ βρήκε θέση να παρκάρει η Σαμ βγήκε από το αμάξι και τεντώθηκε. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα και εγώ. Κοίταξα τριγύρω μου. Η πόλη ήταν στολισμένη όμορφα, ενώ πολλοί άνθρωποι προχωρούσαν στον δρόμο φορτωμένοι με τσάντες.
Τόσο όμορφα!
Χαμογέλασα στον εαυτό μου. Η Σαμ με έπιασε αγκαζέ, ενώ ο Έντ έβαλε τα χέρια στις τσέπες του και προχώρησε μπροστά. Μετά από λίγη ώρα ο Έντ έστριψε σε ένα στενό και εμείς τον ακολουθήσαμε. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με Vintage ρούχα και τα παιδιά πήγαν να μου βρουν ρούχα. Έκανα βόλτα στο μαγαζί και πήγα προς το μέρος των κοσμημάτων. Είχε διάφορα είδη σκουλαρικιών και βραχιολιών, αλλά εγώ έμεινα να κοιτάω ένα πανέμορφο κολιέ. Η αλυσίδα ήταν μπρούτζινη και στην μέση ακριβώς υπήρχε μία μπίλια, στο χρώμα της αλυσίδας, και γύρω της υπήρχαν δύο χάλκινα φτερά αγγέλου.
"Σου αρέσει;" μου είπε η πωλήτρια που τόση ώρα με κοιτούσε εξεταστικά. Για έναν άγνωστο λόγο κοκκίνησα και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
"Πραγματικά είναι πανέμορφο." μου είπε χαμογελαστά. Θα το έπαιρνα. Στα σίγουρα.
"Πόσο έχει;" την ρώτησα.
Έτριψε το σαγόνι της.
"Έχει 13£. Αλλά επειδή είναι τελευταίο κομμάτι και επειδή βλέπω τους φίλους σου να έρχονται με πολλά ρούχα στα χέρια τους, θα στο κάνω δώρο." μου είπε χαμογελαστά.
"Εεε ευχαριστώ." ήταν το μόνο που είπα, ενώ κοκκίνησα περισσότερο.
Η Σαμ ήρθε προς το μέρος μου κρατώντας μία μπορντό πλισέ φούστα. Έδωσα το κολιέ στην πωλήτρια και της είπα να μου το κρατήσει. Η Σαμ με πήρε από το χέρι και με πήγε ως τα δοκιμαστήρια. Έπειτα χωρίς να μου πει τίποτα, μου έδωσε την φούστα και με σπρώξε μέσα σε ένα από αυτά. Έκλεισα την κουρτίνα πίσω μου και κρέμασα το μπουφάν μου στο κρεμαστράκι. Άφησα την φούστα πάνω στο σκαμπό και έβγαλα το παντελόνι μου.
Η Sam άνοιξε την κουρτίνα απότομα.
"Πάρε και αυτές." μου είπε.
Μου έδωσε μαύρες κάλτσες μέχρι το γόνατο. Έβαλα την φούστα και τις κάλτσες και κοίταξα το είδωλό μου στον ολόσωμο καθρέφτη. Παρόλο που τα μάγουλά μου θύμιζαν παντζάρια, δεν ήμουν και άσχημη. Το χρώμα της φούστας μου πήγαινε και δεν ήταν και πολύ κοντή. Οι ψηλές κάλτσες έδιναν άλλο τόνο στην όλη κατάσταση. Βγήκα από το δοκιμαστήριο και έψαξα με το βλέμμα μου για τα παιδιά. Δεν τα βρήκα.
Μάλιστα.
Είδα την πωλήτρια να έρχεται προς το μέρος μου κρατώντας κάτι στα χέρια της. Όταν έφτασε με κοίταξε και μου χαμογέλασε.
"Φαντάζομαι ότι αυτό θα σου ταιριάζει." μου είπε δίνοντάς μου μία μαύρη ημιδιαφανή μπλούζα με δαντελένια μανίκια. Ήταν απλή αλλά όμορφη. Την ευχαρίστησα και κλείστηκα στο δοκιμαστήριο. Έβγαλα το μπλουζάκι μου και το άφησα πάνω στο σκαμπό. Έπειτα έβαλα την μαύρη μπλούζα μέσα από την φούστα μου. Ήμουν αρκετά λεπτή, για να δείχνω όμορφη αλλά όχι χωρίς τις απαραίτητες καμπύλες. Χαμογέλασα στον εαυτό μου και γέμισα τα πνευμόνια μου με αέρα. Ξαναβγήκα από το δοκιμαστήριο και είδα τον Έντ έξω από αυτό. Είχε γουρλώσει τα μάτια του και το στόμα του είχε ανοίξει ελαφρά.
"Σαμ!" φώναξε. Εν το μεταξύ εγώ είχα κοκκινήσει κι άλλο. Όταν ήρθε και η Σαμ χειροκρότησε χαρούμενη.
"Είσαι όμορφη." είπε ο Έντ και εγώ του χαμογέλασα.
"Δεν είναι σωστό να λες ψέματα." είπε η Σαμ σοβαρά. Την κοιτάξαμε.
"Είσαι πανέμορφη." είπε χαμογελώντας μου.
"Ωω ναι! Έχει απόλυτο δίκαιο!" είπε περήφανα ο Έντουαρντ.
"Αώω." τους είπα χτυπώντας τους απαλά στην πλάτη. Τελικά τα πήρα μαζί με το κολιέ. Βγήκαμε από το κατάστημα και πήγαμε στα Starbucks. Πήγαν και κάθισαν σε ένα τραπέζι ενώ εγώ πήγα προς το ταμείο για να πάρω έναν λάτε και δύο σοκολάτες. Πλήρωσα και πήγα στο τραπέζι. Άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις για την κατάσταση με τον Άντριαν. Δεν ξέρω τι βλέπουν όλοι οι άλλοι αλλά μόλις σήμερα έφτασα στο Λονδίνο και η κοινωνική μου ζωή έχει φτάσει στα ύψη.
***
Έξω έβρεχε, ενώ εγώ καθόμουν αναπαυτικά στο κρεβάτι μου κοιτόντας το ταβάνι.
"Τι θα κάνω μαζί σου;" είπα στο ταβάνι, ενώ σκεφτόμουν το αγόρι απέναντι. Αναστέναξα.
Νιώθω τόσο όμορφα όταν είμαι κοντά του. Ναι είναι όμορφος εξωτερικά, πολύ όμορφος, αλλά και εσωτερικά δεν πάει πίσω. Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Δεν άντεξα και πήγα προς το laptop μου για να μπω στο facebook. Έβαλα τον κωδικό μου και βρέθηκα στην αρχική σελίδα. Η μία έκανε κατάσταση, ο άλλος ανέβασε φωτογραφία και εγώ χέστηκα. Πάτησα το όνομά του και μετά το έσβησα.
Όχι! Δεν θα γίνεις σαν τα άλλα κοριτσάκια Άρια! είπα στον εαυτό μου.
Αναστέναξα ξανά. Τελικά βγήκα από το facebook και μπήκα στο youtube. Έβαλα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια να παίζει. Το radioactive των imagine dragons. Πήρα μια λευκή κόλλα χαρτί και άρχιζα να σχεδίαζω ξανά, για πρώτη φορά αφότου μετακόμισα. Συνήθως έκανα προσωπογραφίες. Άτομα που μου είχαν κάνει εντύπωση και το πρόσωπό τους μου είχε αποτυπωθεί.
Δεν είχα δείξει ποτέ, σε κανέναν αυτά που σχεδίαζα. Είναι ένα μυστικό που το φιλάω για τον εαυτό μου. Σήμερα θα έκανα τον Άντριαν. Άρχισα να σχημάτιζω το περίγραμμα του προσώπου του και έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στις γωνίες του. Θα αποτύπωνα στο χαρτί το πρόσωπό του θυμωμένο, άγριο. Συγκεκριμένα σήμερα το πρωί. Την ώρα που ο Έλιοτ χτύπησε το τζάμι και αυτός γύρισε να τον κοιτάξει. Σφιγμένο σαγόνι, μαλλιά ατημέλητα και τα χείλη του μία ευθεία γραμμή.
***
*£=λίρες Αγγλίας.
1£=1.41€