მშობლები ოთახში სიმღერით და ტორთით შემოდიან, ყოველ წელს ასე აკეთებენ და ყოველ წელს ბედნიერი ვარ ამით ჩავიფიქრე რომ ჩემი ცხოვრება ასე კარგად გაგრძელდეს და სანთლები ჩავაქრე
- გილოცავ ჩემო სიყვარულო. მშობლები ჩამეხუტნენ
- დიდი მადლობაა, მიყვარხართ. ორივეს ჩავეხუტე
- აბა დღეს რა გეგმები გაქვს? მკითხა დედამ
- ალბათ მეგობრები სადმე წავალთ.
- მოგილოცეს უკვე?
- ჯერ არა...
- მოგილოცავენ, ჯერ ადრეა
- ჰო მეც ასე ვფიქრობ
გოგონებს დავურეკე:
- ჰეიი აბა როგორ მომილოცავთ?
- რა უნდა მოგილოცოთ ? გაიკვირვა ელიმ
- ისევ მაღალი ნიშანი მიიღე ? მკითხა კეიტა
- ამ, ხუმრობთ?
- რაზე უნდა ვიხუმროთ? იკითხა ელმა
- დღეს შევხდეთ ხო?
- მე არ მცალია, მაიკთან ერთად კინოში მივდივარ
- მე არ ვიცი, შეიძლება ჯოში ვნახო
- კარგი, მერე შეგეხმიანებით.
გავუთიშე და ლეპტოპი დავხურე, როგორ დაავიწყდათ ჩემი დაბადების დღე?! იმედია დილანს მაინც არ დავიწყებია.. ჰო მართლა, მე და დილანმა გადავწყვიტეთ ურთიერთობა ვცადოთ, ჯერ ერთად არ ვართ უბრალოდ ვცდით. გაბრაზებული ქვევით ჩავედი ტორტის საჭმელად.
* * *
ამ დროს დინალის სახლში სრული არეულობა იყო, ბავშვები ნინის დაბადების დღისთვის წვეულებას აწყობდნენ.
- რამეს ხომ ვერ მიხვდა? კითხა დილანმა გოგოებს
- არმგონია, ძალიან ეწყინა უთხრა ელიმ
- არაუშავს როდესაც აქ მოვა დაავიწყდება. თქვა დილანმა
- ძალიან მაგარი იდეაა დილან, ძალიან გაუხარდება ნინის უთხრა კეიტმა
- იმედი მაქვს.
- ასე იქნება უთხრა ელიმ
- ისე ევა ხომ არ იცით სად წავიდა? იკითხა კეიტმა
- ჰმმ, მგონი გარეთ გავიდა თქვა დილანმა
- მასე ნუ მიყურებ! რაღაც მაინტერესებდა წვეულებასთან დაკავშირებით უთხრა კეიტმა დილანს
- ჰო რა თქმა უნდა თქვა ელიმ
- წავედი, საქმეს მივხედავ! გაბრაზდა კეიტი და წავიდა ელს და დილანს გაეცინათ.
- ელ მინდა ბოდიში მოგიხადო, საშინლად ვიქცეოდი და ნამდვილი ნაბიჭვარი ვიყავი, მართლა ვნანობ.
- ვიცი.
- ანუ მაპატიებ?
- კი.
ერთმანეთს გადაეხვივნენ.
კეიტი გარეთ ევასთან გავიდა:
- ჰეი... უთხრა კეიტმა ევას გაუკვირდა და ცოტა დაიბნა
- ამ... ჰეი
- ზაფხულში ერთ გოგონას შევხვდი, ძალიან მხიარულს და საყვარელს, მე მასში იმ მხარეებს ვხედავდი რასაც სხვები ვერ ხედავდნენ და საბოლოოდ შემიყვარდა, როგორ არ ვცადე მისი დავიწყება მაგრამ შეუძლებელი იყო. ევას გაეღიმა
- ალბათ ხვდები რომ ძალიან უიღბლო ხარ რადგან მე შემიყვარდი უთხრა ევამ
- ჩემი აზრით, ყველაზე იღბლიანი ადამიანი ვარ და თუნდაც მასე იყოს, ემომწონს.
კეიტი ევასკენ მიიწია და აკოცა ამ დროს კი ჩახველების ხმა მოესმათ. ხელში კი ნოა და კარა შერჩათ რომლებიც იღიმოდნენ
- ამ.. დასახმარებლად მოხვედით ჰომ? კითხა კეიტმა
- კი, ასეა უთხრა ნოამ
- ცოტა არ იყოს გამიკვირდა, შენი აქ მოსვლა უთხრა ევამ ნოას
- ვფიქრობ წარსული უკან უნდა დავტოვო და მომავალს შევხედო. თქვა ნოამ და კარას გაუღიმა
- კარგია, შიგნით არიან ბავშვები შედი უთხრა კეიტმა. ნოა შიგნით შევიდა
- ყოჩაღ ბიძაშვილო, გემოვნება გქონია. უთხრა კარამ კეიტს
- მეც იგივეს თქმა შემიძლია. მიუთითა კეიტმა ნოაზე
- ჩვენ უბრალოდ მეგობრები ვართ.
- როგორ არა, დავიჯერე.
* * *
მთელი დღე არავის მოულოცია. საღამოს დილანმა დამირეკა, გამიხარდა მეგონა მას მაინც ახსოვდა და მომილოცავდა დაბადების დღეს.
- რას აკეთებ? მკითხა დილანმა
- არაფერს, მოვიწყინე
- ჰოდა კარგია ჩემთან მოდი- ფეხზე ავდექი - დავალების გაკეთებაში მომეხმარები. - ისევ დავჯექი
- რა?
- ჰო შენი დახმარება მჭირდება
- კარგი მალე მანდ ვიქნები.
სახლში უაზროდ ყოფნას მასთან წასვლა ვარჩიე. ტანსაცმელი გამოვიცვალე:
მალე უკვე მის სახლთან ვიყავი კარები დილანმა გამიღო, შიგნით შევედი,
- ასეთ სიბნელეში რატომ ხარ? შუქი ავანთე და უცებ ბავშვები გამოხტნენ ყვირილით
- დაბადების დღეს გილოცავთ ნინი!!!
სიხარულისგან და შოკისგან სახეზე ხელები ავიფარე, შემდეგ კი ყვირილი და ხტუნაობა დავიწყე, ბავშვებისკენ გავიქეცი და ჩავეხუტე.
- დიდი მადლობა ბავშვებო!!
- სხვათაშორის, ნახევარი გეგმა დილანის ინიციატივა იყო მითხრა ელმა
- მართლა? დილანისკენ შევბრუნდი და ჩავეხუტე.
- არაფერია. მითხრა ღიმილით
- ხუმრობ? შესანიშნავია!
სანთლები ისევ ჩავაქრე და ამჯერად ამ ადამიანებთან ერთად სამუდამოდ ყოფნა ჩავიფიქრე.
- დაბადების დღეს გილოცავ.
ნოა მოვიდა ჩემთან საჩუქრით, საჩუქარი გამოვართვი და გადავეხვიე
- მადლობა ნოა, მიხარია რომ აქ ხარ.
- მეც.
წვეულება ძალიან კარგად წავიდა, ვხედავდი ბედნიერ სახეებს და მეც ბედნიერი ვიყავი ამით.
* * *
- ცეკვაზე რა აზრის ხარ? კითხა კარამ ნოას
- ჰმმ, ჯერ არ მინდა
- ნუ ხარ მოსაწყენი.
- თუ ასეთი ვარ ჩემთან რატომ ხარ ?
- იმიტომ რომ მომწონს შენთან ყოფნა.
- კარა, ხო იცი ჩვენს შორის ამ ეტაპზე ვერაფერი მოხდებოდა.
- ვიცი და მიზიდავს დიდხნიანი თამაშები. გაუღიმა კარამ
- ჯერ ახლა დავივიწყე ნინი.
- მოიცადე ,ნინი?
- კი, რატომ გაგიკვირდა?
- მეგონა ის და დილანი...
- მეც ასე ვფიქრობ,მაგრამ ეს ფაქტი ისე აღარ მაბრაზებს როგორც ადრე.
- რაღაცნაირად მესაყვარლებიან
ნინის და დილანს შეხედეს რომლებიც ერთმანეთს თბილად უყურებდნენ და იცინოდნენ
* * *
დავინახე რომ კეიტი და ევა ერთმანეთს ეხუტებოდნენ და ძალიან გამიხარდა:
- რაც მგონია ის ხდება? გაიცინეს
- კი. მითხრა კეიტმა
- ეი რა მაგარია! - ორივეს ჩავეხუტე.
- შეიძლება ნინი მოგტაცოთ? ჩვენთან დილანი მოვიდა
- კი წაიყვანე თქვა ევამ
- წამოდი. ხელი ჩამკიდა და გარეთ გავედით
- შენთვის საჩუქარი მაქვს, აიღე
საჩუქარი გავხსენი, ძალიან ლამაზი ყელსაბამი იყო:
- რა ლამაზია.
- ეს ყელსაბამი დედაჩემისაა, არ ვიცი დატოვა თუ დარჩა. ახლა მინდა ეს შენ გქონდეს.
- ამას ვერ გამოგართმევ, ძალიან ძვირფასია.
- სწორედ ამიტომაც მინდა შენ გქონდეს.
- დილან...
- გთხოვ, მინდა რომ შენი იყოს .
აღარ შევწინააღმდეგებივარ, ყელსაბამი გამიკეთა , ამ დროს ცაზე ფეივერკები გამოჩნდა ფეივერკები ბავშვობიდან მიყვარდა დილანს ხელები მხრებზე შემოვაწყვე:
- ყველაფრისთვის დიდი მადლობა.
- მადლობ რომ არსებობ.
გამეღიმა და ვაკოცე. ამ დღეს კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ცვლილებები ხშირად ძალიან კარგია.
• ბავშვებო 2 თავი დარჩა მოთხრობის დასრულებამდე.❤️