CHAPTER TEN💐
7 years ago...
"...Ano Rain, sasama ka ba?" Bumalik ako sa katinuan ng magsalita sa harap ko si Jun Ho. Wala ako sa sariling napatango. Nakita ko ang pagkamangha na bumalatay sa mukha nya.
"Talaga Rain? Sasama ka? Hindi ka tatanggi?" Tanong nya.
"Oo nga. Bat? Ayaw mo?"
"Syempre gusto. Gusto mo ba sunduin kita sa inyo?"
"Hindi na. Ako ng bahala sa sarili ko."
Masaya syang umalis sa harapan ko para ipaalam sa tropa nya ang pagsama ko. Matagal nya na akong iniimbitahan para sa birthday party nya na magaganap mamayang gabi na matagal ko na ring tinanggihan. Hindi ko alam kong ba't ako pumayag pero wala ako sa katinuan ko ngayon. Ikaw ba namang marinig ang jowa mong pumayag na mag-snack kasama ng ibang babae.
"Akala ko ba hindi ka sasama Rain? Sa buong klase, ikaw lang ang tumangging pumunta. Bat ngayon pumayag ka?" Naguguluhang tanong ni EunBi sa'ken.
"Gusto ko lang pumunta. Di ba pede yun?"
Nakita kong nagpout sya na ikinangiti ko. Ang kyeot nya talaga. Medyo nabawasan yung bigat ng loob ko. Pero masakit pa den.
"Pede naman? Nagulat lang ako." Parang bata nyang sabi na ikinangiti ko. Bumaling naman ang tingin ko sa kanya at nakita kong nakatingin din sya sa akin. Nang makita nyang nakatingin ako sa kanya ay ibinaling nya ang tingin nya kay Hana na hanggang ngayon ay kinakausap--nilalandi sya. Umirap ako. Bwisit kang malanding kuneho ka. Wag na wag mo talaga akong kakausapin at baka kitilin ko yang buhay mo.
"Sabay tayong pupunta sa bahay nila Jun Ho ah. Puntahan kita sa inyo."
"Sige EunBi. Intayin kita mamaya. Bumalik ka na sa upuan mo at baka dumating na si sir. Papagalitan ka na naman nun." Nanguso ulit sya sa sinabi ko.
"Ang KJ talaga ng matandang yun. At ang laki--"
"Ang laki ng ano?" Natawa ako ng pandilatan nya ako ng mata. Ang kyut nya. Para syang kunehong inagawan ng pagkain.
"Ang laki ng galit sa'ken. Bat ang dumi ng utak mo."
"Eh malaki naman talaga e."
"Ang alin?"
"Nung ano nya?" Natatawa ako habang nagsasalita.
"Wag mong itutuloy yan Rain. Ihuhulog talaga kita sa bintana."
"Nang katawan nya. Ikaw pala yung madumi utak e." Napaaray ako ng kurutin nya ako. Sadista talaga neto.
"Hmp. Makabalik na nga ng upuan ko." Sinundan ko sya ng tingin hanggang makabalik sya sa upuan nya. Napabaling ulit ang tingin ko sa kanya na nakangiti pa habang nakikipag-usap kay Hana. Tangina mo Jeon Jungkook!
_________________
Mabilis kong inilibot ang mata ko sa buong bahay nina Jun Ho. Namamangha ako sa mga nakikita ko. Parang mansyon sya aa sobrang laki. Sabagay, mayaman naman talaga ang pamilya nila.
"Ang laki ng bahay nila Jun Ho." Narinig kong sambit ni EunBi ng may pagkamangha.
"Oo nga e." Pagsang-ayon ko naman.
"Tara, lumapit na tayo sa kanila. Ang dami naman nyang bisita. Buti nalang at madami din tayong mga kakilala dito." Halos lahat kasi ng kaklase namin ay nandito.
Lumapit kami sa grupo ng mga kaklase namin na kasalukuyang malakas na nag-uusap.
"Oh, andito na pala si Rain at EunBi. Bat ngayon lang kayo?" Salubong na tanong ni Jun Ho sa'min. Agad ko namang inabot ang regalo ko sa kanya at binati ko sya.
"Happy Birthday Jun Ho. Sorry ngayon lang kami. May dinaanan pa kasi kami."
Nakita kong namula sya ng abutin nya ang regalo ko sa kanya.
"You shouldn't bother buying a gifts for me. Ikaw lang naman sapat na." Narinig ko ang kantyawan ng mga kaklase namin ng marinig nila ang sinabi ni Jun Ho. Napailing nalang ako.
"Jungkook. Come here." Napalingon ako kung saan nagmula ang tumawag sa kanya. And there I saw Hana smiling widely at him at ngumiti din sya pabalik dito. Na ikinahigpit ng hawak ko sa strap ng shoulder bag na dala ko.
"Oh, pumunta pala si Jungkook. Akala ko ba hindi sya pumayag?" Dinig kong tanong ng isa kong kaklase.
"Well, sino bang hindi papayag kung si Hana mismo ang pumilit sa kanya." Nagtawan naman sila matapos sabihin yun na mas lalong ikinainis ko. Suddenly, parang gusto kong umiyak nalang at umalis dito at hindi na magpakita.
"Ahm EunBi, comfort room lang ako a." Bago pa bumagsak ang luha ko ay nagpaalam na ako.
"Ha? Gusto mo ba samahan kita?"
"Hindi na. Mabilis lang naman ako e. Ikaw na bahala pag may naghanap sa'ken."
"Sige, sige, bumalik ka agad ha." Tumango nalang ako at mabilis na tumalikod at tinungo ang direksyon na sa tingin ko ay papuntang rest room. Wala akong pakealam kong maligaw ako sa mansyon na 'to basta gusto ko lang magtago at ilabas ang sakit na nararamdaman ko. Ganun nalang na yun kadali? Nagalit lang sya may bago na ulit. Parang ang bilis naman ata. Hindi ko alam kung saan na ako nakarating pero natagpuan ko ang sarili kong unti-unting napaupo sa isang wooden bench dahil nanghihina na ang tuhod ko. Unti-unti ding bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigil. Muli kong naalala ang eksena kanina. Kung paano sya ngumiti pabalik kay Hana. Kung paanong never nya akong tinignan. Napahikbi ako. Ganun na ba sya kagalit sa'kin?
"...Rain." I suddenly freeze the moment he utters my name.
Mabilis kong pinalis ang mga luhang naglandas sa mga pisngi at inihanda ang isang pilit na ngumiti saka humarap sa kanya.
"Oh Jun Ho, bat ka andito?"
"Diba dapat ako ang magtanong nyan? Bat andito ka sa labas? May ayaw ka ba sa loob?" Kita ko ang pag-aalala sa mukha.
"No, nagpahangin lang ako sandali. I'm not really fond of parties e." Mabilis kong paliwanag.
"Ganun ba? Gusto mo bang dito muna tayo? Sasamahan kita."
"Ano ka ba, it's your birthday today, you should go inside and entertain your guests. Tsaka babalik din naman ako sa loob." Agad kong tanggi.
"Sigurado ka?" He looks at me intently as if like reading my thought. I showed my wide smile to let him know that I am really okay.
"Oo. Tara na sa loob." Nauna na akong maglakad pabalik sa lugar na ayaw ko ng makita pa pero wala akong magagawa. Napilitan na din syang sumunod sa akin papasok. Dumiretso ako sa bar not minding the stares and callings from my classmates especially EunBi.
"Something hard please." I immediately said as I sit on one of the stool in front of the bar. The bartender looks at me weirdly but eventually obeys me. Maya-maya pa ay nasa harap ko na ang isang glass na may lamang pulang alak. In a second, I drinked it until the last drop. Ramdam ko ang pait nito sa dila ko at ang init na gumapang mula sa lalamunan ko hanggang sa tiyan.
"Drink slowly miss. The drinks won't run." Sabad ng bartender na kasalukuyang nakatingin sa hinahalong alak.
"Another one please." Umangat ang tingin nito sa akin.
"I will give you another shot but drink moderately. I know you are still a minor. Pasalamat ka at allowed na uminom kahit sino ang andito." Parang kuya nitong pangaral.
"I will. So please, give me my drink." Napabuntong-hininga ang bartender pero sumunod pa din.
"Can you give me 15 shots."
"Are you trying to get drunk young lady?" Mariing sabat ng bartender.
"Please. I just want to get drunk and forget. Kesa naman sa ibang lugar ako maglasing. Atleast dito, may mga kakilala akong pedeng tumulong sa'ken once na nalasing ako."
"But--"
"Kung hindi mo ako bibigyan, sa labas ako maglalasing. Tapos pag may masamang nangyari sa'ken mumultuhin kita." Muli syang bumuntong-hininga at walang magawa kundi ibigay gusto ko. Fifteen shots was infront of me. Isa-isa ko itong tinunga. Wala na ang mapait na lasa nito pero naroon pa din ang init na mas lalong nag-aalab sa buong katawan ko. Sunod-sunod kong tinungga ang mga alak na nasa harapan ko. Umiikot na ang paningin ko kaya napahagikhik ako. Blurry na ang paningin ko ng tignan ang huling shot glass na nasa harapan. Dinampot ko ito at akmang iinumin ng may mga kamay na pumigil sa'kin.
"Wtf! S-h-ino ka ba?!"
"Wtf? Anong ginagawa mo Rain!"
Napahagikhik ako. Kaboses nya si Jungkook. Ang ganda naman ng imagination ko.
"N-nag-iinom ak-h-o, o-obvious naman s-h-iguro. At s-h-ino ka ba? B-bat kaboses mo yung hinayupak kong jowa?"
Hinigit nya ako patayo sa pagkakaupo sa bar stool.
"Don't make me do something that will make you remember who am I in your life."
_______________
Slight SPG⚠️
"H-ano ba! S-h-an mo bha ako dinala!" Nagulat nalang ako ng higitin ako nung mukhang si Jungkook palabas ng bahay nina Jun Ho at sumakay ng bus. Tas tumigil kami ng inn at marahas nya pa din akong hinihigit papasok.
"H-ano ba! Di-hik-mo ba ako nariri-hik-nig?!" Nakapasok na kami ng kwarto at marahas ako nitong tiningnan. Nakita ko ang galit sa mukha ni Jungkook--na sa tingin ko ay siya talaga.
"What have you done Rain? Nagpapakalasing ka! What will happen if something bad happened to you?" Pinipigil nya ang pagsigaw habang mariing nakatitig sa akin.
"G-h-alet ka?!"
"What do you think? Pinag-alala mo ako dun!"
"P-ero wala kha na namang pake e. H-indi mo-hik-na ako pinapansin. Tas m-h-ay pinalit ka na agad sa'ken." Mahina kong sabi. Ramdam ko ang epekto ng alak sa buong katawan ko pero andun pa din yung sakit habang inaalala ko ang mga nangyari kanina.
"What are you saying?"
"Y-you accepted Hana's-hik-offer to have lunch with you. Then, h-hindi mo na ako pinansin. Tapos-hik-nakita kitang nginitian sya. Nagseselos ako! Ang sakit-sakit nun. H-ang bilis mo namang makahanap ng pamalit sa h-aken." He chuckled upon hearing me na ikinakunot ng noo ko. Is he making fun of me?
"Yun lang naman ang gusto kong mangyari Rain. Na magselos ka. Na angkinin mo ako. Na dapat sayo lang ako. Wala ka namang kaagaw sa akin e. Not those girls who flirts on me. Not my company. Not my fans. And not even my career. I'm yours Rain. I'm all yours." Nakatingin lang ako sa kanya habang sinasabi nya yun. All I can see is sincerity in his dark brown eyes.
"So please, don't push me away. Don't make me choose between you and those things coz it will always be you."
I don't know what comes into my mind but I just found myself kissing my man. Yes, he is my man. Only mine. Naramdaman ko ang pagtugon nya sa halik ko. His one arm encircled around my waist while the one cups my cheek to deepen our kiss.
"Rain..."
He whispered between our kisses. Naramdaman ko nalang na hiniga nya ako sa kama na nasa paanan namin. And his kisses went down on my neck. I can't help but to moan because of heat I felt travelling through all my body. I felt his hand slowly roaming beyond my dress. Another moan escaped from my mouth. Inilagay ko ang kamay ko sa buhok nya at mariin itong sinabunutan habang bumababa ang maiinit nyang labi sa collarbone ko.
"Rain. Make me stop. Please..."
Alam kong wala na din sya sa sarili pero pinipilit nya pa din na tumigil. At siguro dahil na din sa alak na nainom ko, gusto kong ituloy 'to. I don't care what will happen tommorow. And I don't want to think about it. All I want is to fell how he loves me.
"No. Jagi. I want you."
Tuluyan ng humulagpos ang pagpipigil nya. Naramdaman ko nalang na tanging underwear nalang ang suot ko habang sya ay wala na ding pantaas. Bumaba ang mga labi nya sa taas ng dibdib at pinatakan ng halik. I suddenly felt embarrassed. Hindi kasi yun kalakihan. Bigla ay parang gusto ko itong takpan para hindi nya makita.
"Jagi, no. Don't look at it. It's not perfect." I whispered between my moans.
"No. You are my Rain. You are perfect."
I moaned as he removed that little thing that covering my breast. Then all my inhibitions is gone. This night, I want to give him all of me. This is how I love him.
~•~•~•~•~•~•~•~•~
END OF CHAPTER TEN🧚
@iam_snowwy: humaygad!!! Hanggang dyan lang yung spg, hindi ko na kaya magsulat. Nadrain literally yung utak ko. Sorry kung hindi kayo satisfied. Yan lang talaga ang kaya ko. Please leave your comment and reaction abt this chapter. Kamsa💜