Chapter 19
Samantha’s POV
May mga bandang kumakanta galing silang chamber, we really enjoy and having fun medyo nawala na yung hiya at kaba ko and I’m ready na rin for our final song sana lang wag pumalpak.
“Hon, anong song ang kakantahin nyo ni Slate?” Karga nya ngayon si Phoenix ang cute nila tingnan na dalawa bagay na bagay syang maging tatay, stop Sam! Don’t think about it now wag mong sirain ang magandang mood.
“The Prayer, I wish I could hit the high notes right gosh wish me luck!” Binalik nya si Phoenix sa stroller nya.
“You can do it.” he winked.
I pray you'll be our eyes
And watch us where we go
And help us to be wise
In times when we don't know
Let this be our prayer when we lose our way
Lead us to a place
Guide us with your grace
To a place where we'll be safe
La luce che tu dai
I pray we'll find your light
Nel cuore restera
And hold it in our hearts
A ricordarci che
When stars go out each night
L'eterna stella sei
Nella mia preghiera
Let this be our prayer
Quanta fede c'è
When shadows fill our day
Lead us to a place
Guide us with your grace
Give us faith so we'll be safe
Sognamo un mondo senza piu violenza
Un mondo di giustizia e di speranza
Ognuno dia la mano al suo vicino
Simbolo di pace e di fraternita
La forza che ci da
We ask that life be kind
e il desiderio che
And watch us from above
Ognuno trovi amore
We hope each soul will find
Intorno e dentro a se
Another soul to love
Let this be our prayer
Let this be our prayer
Just like every child
Just like every child
Needs to find a place
Guide us with your grace
Give us faith so we'll be safe
E la fede che
Hai acceso in noi
Sento che ci salvera
It’s a beautiful song. ^_^
Please God guide us every day, guide us in every decision we are making please lead us to what is right and show us the right path.
“Thank you for coming, lahat po ng donation na makukuha namin rito we will give it all sa mga charity na napili po, and please don’t forget to take our souvenir it is all made by children of hope. Thank you so much.” Slate.
Nag-bow na kami ni Slate at saka bumaba, pumalit naman sa amin ay yung isang sikat na sikat na banda ngayon.
“Let’s go?” Di na ako nakatanggi ng hatakin ako ni Thunder palabas, pasaway to birthday party nya rin to pero iniwanan naku mamaya lagot na sya kay Tita Paris.
“Hindi ba tayo hahanapin nila Tita Paris at Tito Rain? Nakakahiya umalis tayo baka magalit yun, may dala pala akong sasakyan.” Malapit ko nang ibenta to eh kabago bago hindi ko man lang nagagamit -_-
“It’s perfectly fine with them, give me your key I’ll drive.” I hand him the key and I have no idea kung saan kami pupunta na dalawa.
“Saan ba tayo pupunta?” nasa loob na kami ng sasakyan at ang ngiti nya abot hanggang tenga parang nakakatakot haha.
“You have a nice car.” Tss hindi naman ako sinagot -_-
“Thanks, It’s a gift from Kuya Rake and his family noong graduation ko.” At hindi ko na nga sya nagagamit kasi palagi mo akong sinusundo pero syempre di ko sinabi sayang ang free na sakay.
“Ano meron ka dito?” Kinakalkal nya ang laman ng dash board ko.
*screechhhhhh*
“Thunder!” buti na lang naka seat belt kami kung hindi baka sa labas na kami pulutin na dalawa.
“What the hell is this Samantha?! Bat meron ka neto?!” ouch! Buti na lang natakpan ko agad ang tenga ko ang lakas ng sigaw ni Thunder mahihiya ang nakalunok ng mega phone.
“Ano ka ba?! Di ba nakwento na yan dyos ko paputukin ko yan sayo eh. -_-” Inirapan ko sya, kung hindi ko lang sya mahal sa kanya ko na pinutok yang baril na yan.
Oo may baril ako sa sasakyan at kahit saan dala ko sya may permit to carry naman yan at saka licensed naman kaya walang problema, akala mo naman ngayon lang nakakita ng baril si Thunder bat ang babae ba hindi na pwede humawak nuon?
“Akala ko joke lang yun, I didn’t take it seriously, sorry nagulat lang ako and it’s my first time to ride your car kaya hindi ko alam, sorry na.” he said habang hinahawakan ang kamay ko.
“Tito bought it when I turned 18 for my safety rin raw kasi most of the time ay magisa ako, gusto mo sample natin sayo?” pero syempre joke lang yun hindi ko kayang gawin yun sa kanya.
“I think tama rin to may protection ka in case of emergency but please don’t use it to me *chuckles* your Tito’s family really loves you gusto nila palagi kang safe.” At saka nagpatuloy na ulit sya sa pagmamaneho.
Isang matamis na ngiti lang ang sagot ko sa kanya.
“Bat tayo nandito sa Condo tower nyo?” Di ko alam kung bakit sa tower nila kami pupunta or should I say sa pent house nya, magkaholding hands lang kami habang naglalakad papasok sa elelvator tinitingnan ko naman sya mukhang hindi naman sya gagawa ng kalokohan.
“Surprise!” He just grinned.
Nagulat ako sa pagpasok namin sa unit nya, may table with candle sa gitna at halata mong pinag handaan dahil ang ganda ganda tas may mga petals na nagkalat sa lapag sobrang romantic ng lugar may mga balloons pa na kalutang.
“Ikaw ang may birthday bat ako ang may surprise? Ang ganda! I’m sorry wala akong gift.” Ako pa talaga ang may surprise kaya pala kanina pa nya gustong umalis sa party para dito.
“It’s okay Makita lang kita at mayakap sobra sobra na, na miss kita sobra.” He lock the door and started kissing me.
Ang init ng mga yakap nya at bawat madaanan ng bawat haplos nya pakiramdam ko napapaso ako, nakakapaso at nawawala sa tamang wisyo I know this is not right I should have stop this yan ang sinasabi ng isip ko pero traidor ang katawan at puso ko.
Binuhat nya ako habang hindi humihiwalay sa paghalik I wrapped my legs around his waist, hindi pa rin sya humihiwalay sa paghalik hanggang sa makarating kami sa kwarto he slowly lay me down on his bed.
“hmmmm…” a moaned scape from me.
“Sam, Honey tell me to stop… please…” sabi nya habang hinahalikan ang leeg ko.
“Don’t… stop…Thunder…” I don’t know hindi na ako nakakapagisip ng tama nalalasing na ako sa mga bawat halik nya.
Unti unti nyang binaba ang zipper ng suot kong damit hanggang sa panty at bra na lang ang natira.
“You’re so beautiful… I love you so much…” I helped him to unbutton his suit.
“Hmmm… I love you, too…”
(As much as I wanted to continue the bed scene but I still really can’t I’m really really sorry… di ko talaga po kaya pa ang bed scene may be pretty soon… sorry I know bitin.)
After our intense ‘battle’ nakahiga lang kami ni Thunder, nakaunan ako sa dibdib nya at nakatingin sa kisame, talagang binigay ko na sa kanya I know this is not right pero wala akong pinagsisisihan I love him so much in fact masaya pa nga ako.
“Nag-sisisi ka ba Sam?” he said habang pinaglalaruan ang mga daliri ko.
Iningat ko ang mukha ko at saka sinalubong ang tingin nya at saka umiling. “Wala akong pinagsisisihan sa mga nangyari, I know this is wrong we shouldn’t have done this kasi mali but I love you so much tulad mo I can right what is wrong.”
“I promise that I will always be here for you Sam, let’s get married?” Out of nowhere he said.
Bigla akong umupo at hintak ko lang basta yung kumot na tumatabing sa hubad na katawan namin.
“Thunder, marriage is a lifelong commitment, and not because something happened between us doesn’t mean you have to marry me okay, be contented to what we have hindi sa ayaw kong magpakasal in fact I am flattered with the fact that you want to marry me but not now Thunder please understand.”
I really love to marry him pero gusto ko naman yung may maipagmamalaki na ako sa kanya. Nakasimangot na sya na sya dahil sa sinabi ko.
“Marry me and I promise I will let you do whatever you want to do hindi ako magiging sagabal sa lahat ng plano mo I swear.” Tinaas nya pa ang kanang kamay nya.
“Thunder please understand, nagaaral pa ako ganto na lang I will marry you basta pag ka graduate ko lang ng med school okay bay un? Kung gusto mo pagkatapos na pagkatapos pa lang kahit pagkakuha ko pa lang ng diploma ko pwede na.” Gusto kong matawa sa reaction nya kasi ba naman halos lumaki yung butas ng ilong nya at saka mata sa sinabi ko.
“What?! That would be 7 years from now! Sam naman matanda na ako nyan eh!” nagmamatol na sabi nya… tss parang bata.
“End of conversation. Let’s talk about it when the right time comes.” I told him, desidido ako na dapat makatapos muna ako ng med school bago kami mag pakasal whether he likes it or not.
Or maybe someday mababago rin ang desisyon ko di pa ako sigurado.