Chapter 4
KATRINA ACE'S POV
Ilang beses ko pinindot ang buzzer sa condo nito at mga ilang minuto bumukas ang pintuan, at lumuwa doon ang bulto ng isang tao na gustong-gusto ko na makita.
"A-Ace?" Gulat na gulat niyang sambit at ganun na lamang ang pag- tataka ni Nica ng makita ang hawak-hawak kong bag laman ng gamit ko. "Anong nangyari sa'yo? Sabihin mo sa akin." nag- aalala niyang sambit at bago pa muli ako mapa- hagolhol ng pag iyak, niyakap ko si Nica ng sobrang higpit.
Napagolhol ako sa pag- iyak ng maramdaman ko ang mainit niyang katawan na dumapo sa akin. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa mga oras na ito, ang alam ko lang gusto kong ilabas lahat ng sakit sa aking dibdib.
"Inumin mo muna ito," inabot niya sa akin ang baso na may laman na malamig na tubig at marahan ko naman na tinanggap iyon.
Tahimik kong pinag- mamasdan ang maliit na apartment ni Nica at masasabi ko naman na kompleto naman iyon sa pasilidad. Kulay puti at pinag- halong brown ang pintura ng kaniyang apartment. Mayron itong sariling kwarto, banyo, maliit na sala, lamesa at kusina. Wala na kasi siyang maisip na pwedeng puntahan mahingian ng tulong kundi ang kaibigan niya lamang.
Nag lakad si Nica sa may gawi ko at umupo siya sa bakanteng sofa na kaharap ko lamang. Ininom ni Ace ang tubig at hindi ako naka- ligtas sa nag aalalang mata ng kaniyang kaibigan, na animo'y marami itong gustong sabihin at itanong sa akin.
"Ano ba talaga ang nangyari Ace? Bakit ganiyan ang itsura mo? Umiyak ka ba?" Sunod-sunod na tanong nito at humingga na lamang ako ng sobrang lalim. Marahan kong nilapag ang baso na hawak-hawak ko sa center table.
Sa tuwing naalala ko ang mga nangyari sakaniya, hindi ko maiwasan na masaktan at umiyak muli. Hindi ko matanggap na tinakwil ako ng sarili kong pamilya.
"Ace.. Look at me.. Ano ba ang nangyari?" Puno ng pag- aalala nitong tinig. Maluha-luha niyang tinignan ang mukha ng kaibigan at napa- sapo siya sa kaniyang mukha dahil gulong-gulo pa din ako sa mga nangyayari.
"P-Pinalayas ako ni Papa," maikli at animo'y tila bang may naka- bara sa kaniyang lalamunan ng sabihin niya iyon.
Napa-kurap ang kaniyang kaibigan sa sinabi ko na tila ba, hindi ito makapaniwala. "Bakit? Anong nangyari? May nangyari ba Ace?" Aniya nito dahil kilala din ng kaibigan ang ugali ni Papa.
"I'm pregnant Nica," hirap kong sambit at kita ko kong pano siya napa- tutop sa kaniyang bibig sa pag kagulat.
"Oh, no!" Sambit niya at tinignan ako. "Seryoso ka ba? I-I mean paano ka naman mabubuntis? Wala ka naman na boyfriend diba?" aniya nito at doon na ako napa- iyak sa harapan ng kaniyang kaibigan. "S-Sino ang ama ng dinadala mo?" napa- hagolhol muli ako.
"Si D-Don... S-Si Don Montemayor." hirap niyang sambit habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata. Pagod na pagod na siyang umiyak dahil sa mga nangyari.
Tinignan niya ang mukha ng kaniyang kaibigan na tila ba, hindi ito maka paniwala sa sinabi ko. Kilala kasi siya nito, na patay na patay kay Adon.
"P-Paano? I-I mean... P-Panong nangyari iyon ha? Gulong-gulo na ako Ace sa mga nangyayari," napasapo na din si Nica sa kaniyang mukha habang naka- tingin sa akin at pinunasan ko ang luha sa kaniyang mga mata.
"Tanda mo ba no'ng nag pakalasing ako sa engagement party nina Adon at Shane?" tumango na lamang si Nica. "Doon iyong panahon na hinatid ako ni Don sa apartment ko at may.... At may n-nangyari saamin Nica..." doon na naman bumalik ang sakit na nararamdaman ko. Hindi niya matanggap na hanggang ngayon ang nangyari sa kanila ni Don. "Hindi ko alam kasi sobrang lasing na lasing ako no'ng gabing iyon.. Akala ko kasi siya si Adon... Akala ko siya iyong lalaking pinaka-mamahal ko, pero mali ako..." tuminggla ako para pigilan ulit ang nag babadyang luha na babagsak sa aking mga mata. Napaka- sakit na kinikimkim ko lahat ng sakit at problema ko. "Umaga ko na nalaman ang l-lahat lahat na binigay ko ang sarili ko sa lalaking hindi ko naman mahal. Masaklap pa sa kapatid ng lalaking pinakamamahal kom" doon na ako napa- buwal ng pag iyak sa harapan ng kaniyang kaibigan.
Hanggang ngayon nasasaktan pa din ako sa tuwing naalala ko ang lahat.
Kong pwede lang ibalik ang naka- raan, matagal ko ng ginawa iyon.
"H-Hindi ko naman alam na mag bubunga pala iyong isang gabing pag- kakamali namin..." she said between sobs. "N-Napaka sakit eh.....Napaka sakit dahil mismo kong mga magulang tinakwil ako sa pag k-kakamali ko.. Hindi ko na alam ang gagawin ko Nica.. Nahihirapan na ako, hindi ko alam kong saan ako pupunta at maka hinggi ng tulong.. G-Gulong gulo na ako, kaya pumunta ako sa'yo." patuloy na lumalandas ang luha sa kaniyang mga mata.
Malungkot siyang tinignan ng kaniyang kaibigan.
"H-Hindi ko masabi-sabi sa kanila kong sino ang Ama ng dinadala ko.. N-Natatakot ako N-Nica...." garalgal niyang sambit. "N-Natatakot ako na baka patayin ni Papa si Don... Ayaw kong mangyari iyon... Alam mo naman siguro kong paano magalit si P-Papa diba?... Lahat ng binabanta at sinasabi niya, gagawin at gagawin niya.." napasapo ako sa mukha habang patuloy na umiiyak. "Binigyan ako ni Papa ng limang araw para iharap sakaniya, ang Ama ng dinadala ko.. D-Di ko naman pwedeng iharap sakaniya si Don" Lumapit sakaniya si Nica at umupo ito sa tabi ko.
Puno ng lungkot ang gumuhit sa kaniyang kaibigan na tila ba nasasaktan at nalulungkot din ito sa sinapit ko.
"What if, mag hanap tayo ng lalaking mag- papanggap at haharap sa iyong Papa, na siya ang Ama ng anak mo, ano sa tingin mo Ace?" Suhesyon nito at kinagat ko na lamang ang ibabang labi.
"Hindi pwede Nica." sanhi lumaki ang mata ng kaniyang kaibigan sa gulat.
"Why not? Pwede naman iyon diba?" Pinilig ko ang ulo.
"Hindi pwede...... Kilala ko si Papa, gagawa at gagawa siya ng paraan para malaman niya ang totoo. Pano kong ipa- DNA, niya iyong anak ko, biglang mag negative yong resulta?" Napa- tampal na lang sa noo ang kaniyang kaibigan.
"Oo nga pala.." nanlulumo nintong sambit. "Wala kang choice Ace, kundi hanapin si Don at sabihin sakaniya ang totoo"
Doon na ako napa- hilamos sa kaniyang palad ng sabihin ni Nica iyon. Hindi ko alam kong ano ang gagawin at sasabihin kong sakaling mag kaharap na nga sila ni Don.
Natatakot at kinakabahan ako sa mga mangyayari, pero wala siyang magagawa, kundi gawin ang bagay na iyon. Ang sabihin at aminin kay Don ang lahat lahat.
****
Maaga akong umalis sa apartment ni Nica para puntahan ang condo ni Don. Hindi na siya sinamahan ng kaniyang kaibigan dahil marami itong aasikasuhin sa trabaho, kaya't wala siyang choice kundi ang mag- isang humarap kay Don.
Isang fitted black na pantalon ang suot-suot ko at tinernuhan ko iyon ng abo na t-shirt, at isang converse na puti. Hindi na siya nag tangka pang mag pulbo at mag ayos ng bongang-bongga dahil ngmamadali narin siya kanina.
Tumingala ako at napa- pikit siya dahil sa init ng sinag ng araw. Tagaktak na ang pawis sa kaniyang noo at leeg dahil sa sobrang init.
Pinag- mamasdan ko ang napaka laking building ng condominium sa kaniyang harapan. Sa unang pag tingin mo talaga, masasabi mo na mga mayayaman at high class ang mga taong naninirahan doon, dahil may naka- bantay na security guard at pansin ko din na napaka- raming CCTV sa paligid.
Hindi naman ako nahirapan sa pag tawid ng kalsada dahil hindi naman gaano marami ang nag daaraan. Inipon ko ang natitirang lakas sa kaniyang dibdib habang naka- tingin sa napakalaking building sa harapan ko.
Doon ko na naman, naramdaman ang kaba, takot sa kaniyang dibdib na hindi ko maipaliwanag. Gusto niyang umatras at umuwi na lamang pero, kailangan niyang gawin ito..
Kailangan niyang maka- usap si Don sa lalong madaling panahon.
Inihakbang ko na ang kaniyang paa papasok sa building. At sa bawat segundong lumilipas mas lalong namumuhay ang kaba sa kanyang dibdib, na hindi ko maipaliwanag. Napaka- tahimik ng buong hallway, at puno ng sari-saring mga painting ang naka- sabit sa dingding. Napapalibutan din ang buong sulok ng ilaw kaya, kita niya kong gaano karangya ang lugar na iyon. Sa totoo lang talaga, ito ang unang pag kakataon na maka- apak siya sa isang highclass na condominium, dahil iyong dating condo ko noon ay hindi gaano karangya, kagaya kong saan tumutuloy ang binata.
"Good morning Ma'm welcome to Cassa Celine Condominium.. Ano po ang ma-ipag lilingkod ko sainyo?" Aniya nito. At doon niya napansin ang isang babae sa front office.
Kinagat ko ang kanyang ibabang labi para iwasan ang hiya na naramdaman niya. Dahan-dahan siyang nag lakad papunta sa front office at doon ko nasaksihan ang isang babaeng mid 20's na nandoon at naka- suot ito ng light violet na uniform at napaka ganda at ganda ng kutis nito. Kong tutuosin mas maganda pa ito sakaniya.
Hindi ko akalain na mag- kakaroon ng front office sa isang condominium, dahil kadalasan lamang siya makakakita noon sa isang sikat na mga hotels.
"A-Ah.. Hinahanap ko si Don...". Nahihiya niyang sambit. "S-Si Don Montemayor." Tumango lamang sakaniya ang front office.
"Do you have any appointment to him Mam?" doon na siya nag kibit-balikat. Kailangan pa ba iyon para makita ko lang ang binata?
"Wala naman.. Gusto ko lang siyang maka- usap.." tugon ko. "Nandiyan ba siya ngayon? Ahm.. P-Pupuntahan ko na lang siya sa kwarto niya" tuloy-tuloy kong sambit.
"I'm so sorry Mam. Pero wala po dito si Sir, kakaalis lang niya" at doon na syia pinag- hinaan ng loob sa sinabi nito. Umalis ito?
"H-Ho? Saan siya pumunta?... P-Pwede ko ba Miss mahinggi ang number niya? Kailangan at kailangan ko na talaga siyang maka- usap ngayon.. Importante lang." Napa-hawak na ako sa desk nito.
Nag- aalangan ang front office na tuminggin sakaniya.
"Pasensya na po Mam dahil hindi kami nag bibigay ng mga personal info at number nila.... Kong gusto niyo tawagan ko si Mr Montemayor, at sasabihin kong hihingiin niyo po ang number niya.. Ano po ang pangalan niyo Ma'am?" napa- napa buntong-hiningga at tangka sana nitong hahawakan ang telepono sa tabi ng dalaga, at mabilis ko itong pinigilan sa tangka nitong gawin.
Hindi dapat malaman ni Don na hinahanap ko siya. Nahihiya kasi ako.. Gusto kong, ako mismo ang kuma-usap at pumunta sa binata.
"Huwag na, hindi na kailangan Miss." nilapit ko pa ang katawan sa front desk. "Pwede ko ba malaman kong san siya pumunta ngayon? A-Ako na lang ang pupunta sakaniya" deteminado kong tinig.
Kailangan na maka- usap ko ito sa lalong-madaling panahon. Nauubusan na ako ng oras at araw..
"H-Hindi talaga pwede Mam." alangan nitong sambit.
"Please Miss, kailangan na kailangan ko talaga." Umaasa siyang papayag ito sa gusto kong mangyari.
"Sige na po Mam." napa- kamot itong sambit at doon ako nabuhayan ng loob sa sinabi nito. May kinuhang ballpen at sticky note ito at may sinulat sa kapirasong papel. At pagkatapos inabot sakaniya ang kapirasong papel at malugod ko naman na kinuha iyon sakaniya.
Doon pa napa- ngiti si Ace ng makita niyang naka- sulat doon ang address at pangalan ng company doon at kong anong floor ang opisina nito.
"MBS CORPORATION" iyan ang nasambit ko.
"Kong gusto mo pong maka- usap si Mr. Montemayor, diyan po kayo pumunta, tiyak na mag- kakausap po kayo."abot ngiti ang sumilay sa kaniyang labi.
"Maraming salamat talaga Miss. Thank you so much!" Masaya niyang sambit at nag mamadali na akong lumabas sa condominium.
Wala akong pinalampas na segundo at minuto at pinuntahan ko na ang nasabing kompanya. Hindi naman akk nahirapan pang hanapin iyon dahil medyo malapit at kilala din naman ang kompanyang iyon sa Pilipinas. Madalas ko na kasing naririnig na parating na fe-featured ang kompaniya na iyon sa TV, radyo at pati na rin sa mga dyaryo. Pinara ko na ang sinasakyan ng taxi ng matapat na sila sa kompaniya.
Halos malula ako sa napaka- laki at napaka- rangyang kompanya sa kaniyang harapan. Sa labas palang makikita mo na ang napaka- gandang logo ng MBS Corp at labas-loob din ang mga empleyado na nag tratrabaho doon. Hanggang sa nakapasok na ako sa kompanya, hindi ko pa din maiwasan na mamangha sa napaka- ganda ng pasilidad nito.
Purong puti at combination na itim ang tema ng kulay ng pintura at bawat gamit sa loob. Pwedeng-pwede kana rin manalamin sa tiles at nag lalakihang glass na binata sa bawat sulok. Sa hallway makikita mo ang nag lalakad na mga empleyado at sa bawat sulok makikita mo ang itim na sofa at kong-ano pa. Meron din silang napaka- laking information desk at mayron doon na apat na babae ang naka- tayo doon.
Hindi ko tuluyan na maisip na ganito pala kayaman ang mga Montemayor. At nasagap niya din sa mga empleyadong nag- lalakad kanina, bago ako papasok, na si DON Montemayor pala ang namamahala sa kompaniyang ito.
Sumakay na ako sa elevator at iilan sa mga naka- sakay ang mga impleyado at pinindot ko na ang 38th floor kong saan ako pupunta. Nang maka- rating na ako sa 38th floor, doon na naman nabuhay ang kaba at nerbyos sa kaniyang dibdib.
Hindi ko alam kong ano ang sasabihin ko kay Don at kong may mukha pa ba akong ihaharap sa binata. Hindi ko ata kayang harapin ito matapos na pinag- tabuyan ko siya noon.
Nag- lakad na ako at isa isang dulo nakita ko ang babae sa information desk at sinalubong kaagad ako ng isang matamis na ngiti.
Tiyak niyang ito yong sekretarya ng binata.
"Good morning po Mam. Welcome to MBS Corporation" bati ng babae.
"Pwede ko bang malaman kong nandiyan si Don?" nag kasalubong ang kilay nito sa sinabi ko.
"H-Ho?" Gulat na sambit nito.
"I mean. Yong boss niyo na si Don, nandyan ba siya?" Kulang na lang dumugo na ang labi ko dahil sa diin ng pag- kakagat ko doon. May tinignan na mga papeles ang babae sa harapan nito at pagkatapos hinarap siya nito.
"Wala pa dito si Sir. May appointment ba kayo sakaniya Ma——" hindi na ito natapos pag- salita dahil napako ang tingin ng secretary ni Don sa aking likuran na animo'y may tini-tignan. "Nandito na po si Sir Montemayor," tinig ng secretary, at feeling ko humiwalay ang kaluluwa sa katawan ko ng maramdaman ang presensiya ng binata sa aking likuran.
Napaka- bilis ng pintig ng kaniyang puso at nanginig ang kaniyang tuhod na animo'y hihimatayin na ako anumang oras. Inipon ko lahat ng kaba at takot sa kaniyang dibdib at dahan-dahan akong humarap sa binata.
Nakita ki si Don na naka- tayo sa kaniyang harapan at naka- poker face lamang ito. Naka- titig sakaniya ng sobrang lamlam at wala man lang na emosyon.
"D-Don?" Yan na lang ang lumabas sa kanyang bibig, na kulang na lang lumupasay ako sa sobrang hiya at kaba na kaniyang naramdaman.