KABANATA 15
“Narinig ko po ang lahat,” malungkot na sabi ni Red.
Nagpupunas ng luha si Red dahil hindi siya makapaniwala sa narinig niya. Sobrang nasaktan siya nang malaman ang lihim na matagal ng itinago ng pamilya nila sa kanila.
Nilapitan ito ni Crezelda at niyakap. Masakit para sa kanya na makitang umiiyak ang anak niya.
“Kaya ba ganoon ang trato niyo kay Asul?” matapang na tanong ni Red.
Humiwalay sa pagyakap si Crezelda. “Sorry. Iyon ang pinakamalaking pagkakamali ko sa tanang buhay ko. Iyong sinisisi ko ang inosente mong kapatid.”
“Bakit siya, mom? Bakit siya po ang sinisisi niyo? Biktima rin po siya rito. Muntikan din siyang mamatay gaya nang sinabi mo.” Umiiyak lang si Crezelda habang nakikinig sa anak niya. “Ginawa niyo pong bangungot ang buhay ng kambal ko sa isang insidenteng hindi niya sinadya. Nalunod din siya, mom! Nag-agaw buhay rin! 'Tapos ganoon? Araw-araw niyong pinapatay ang kambal ko? Grabe naman po kayo.”
Nagngingilid ang luha ni Crezelda habang nagsasalita ang kanyang anak. Hinawakan niya ang pisngi nito. “Alam ko, nak. Kaya patawarin niyo kami.”
“You don't need to say sorry to me, mom. Wala kang kasalanan sa akin. Si Asul ang dapat makarinig ng salitang iyan mula sa iyo. He suffered a lot. He cried a lot. He felt unloved.”
“Alam ko, alam ko. Red, hindi ito puwedeng malaman ni Blue. Natatakot ako, kung ano ang mangyari sa kanya sa oras na malaman niya ito. Itago mo sa kanya ito. Kung mahal mo ang kapatid mo, ilibing mo ang nalaman mo.”
“Kaya po ba ganoon din sila Tita sa kambal ko?” Napahagulgol si Red nang maalala kung paano tratuhin ng mga kamag-anak niya ang kanyang kapatid. “Alam niyo, mom? Sobrang unfair niyo kay Asul. Ang unfair, unfair niyo.”
Tuluyan ng tumulo ang luha ni Crezelda. “Alam ko, nak. Nagsisisi naman ako, kami ng Daddy mo. Kaya noong nalaman kong nasa hospital siya, sobrang kinakabahan kami ng daddy mo. Ang daming what ifs sa utak namin. Paano kung may mangyari sa kanyang masama? Hindi namin kaya, nak. Hindi na namin kayang mawalan pa ng isang anak. Kayo ang buhay namin ng daddy niyo. Red? Alam kong mas naging magulang ka pa sa amin ng daddy mo kay Blue kaya ang tanging hiling ko, 'wag na 'wag mong hayaang malaman niya ito.”
“I will. Dahil ayaw ko nang muli makita ang kapatid ko na nasasaktan.”
“Salamat.”
“May hihilingin lang ako, mom.” Tinitigan nang sobrang seryoso ni Red ang ina niya. “Please, magpaka-ina na po kayo sa kambal ko. He loves you. He wants to be your son. And what makes me hurt? He's hunger of parent's love.”
Walang pigil sa pag-iyak si Crezelda. Sa sinabi ni Red, parang isinampal sa kanya ang katotohanan na ang laki ng pagkukulang niya bilang isang magulang.
“Sorry kung naging masama akong ina sa kapatid mo. Pangako ko, babawi ako.”
“Masaya po ako kung mangyari iyon, Mom.”
“Salamat Red, dahil hindi mo pinabayaan ang kapatid mo.”
“That's my role as a brother to him. Blue is my life.”
“Thank you, nak.”
Napangiti si Red habang walang tigil sa pagpatak ang kanyang luha. “I am sure you will be the happiest mother in the world when you see how great he is as a person. Blue is the best, Mom.”
“Hindi na ako makapaghintay na masaksihan iyon.”
“Thank you. Pero, Mom? Saan po inilibing si Pinkerlia? Nang mabisita ko naman ang puntod niya. Malaki rin kasi ang kasalanan ko sa kanya. Baka nagtatampo na iyon sa akin dahil ni minsan hindi ko siya dinalaw. Hindi ko siya matatandaan.”
Ikinuwento ni Crezelda kung saan nakalibing ito. Pagkatapos, niyakap niya ito nang sobrang higpit dahil sa pag-unawa nito sa sitwasyon nila. May inabot din siyang susi sa kanyang anak.
“Tomorrow is her death anniversary. Kung gusto mo makita ang mga larawan niya na magkasama kayong tatlo, nandoon sa 5th floor. Gamitin mo 'yang susi.”
“Salamat, Mom.”
“Mas malaki ang pasasalamat ko sa iyo Red, dahil inintindi mo si Mommy. Paano 'yan? Tara na? Puntahan na natin ang kambal mo. Baka hinahanap na tayo.”
Pagdating nina Red at Crezelda roon sa kuwarto kung saan naka confine si Blue. Nadatnan nilang nakipagtawanan na ito kasama ang mga kaibigan niya. Tumahimik si Grey nang bumungad ang pigura ni Crezelda. Hindi pa kasi nila alam na okay na ang mag-ina. Wala kasi sila kanina nang mag-usap ang mag-ina.
Lumapit si Crezelda kay Blue at hinaplos ang mukha nito. Nginitian niya rin ito.
“Hala!” sigaw ni Green.
“Isang himala!” sigaw ni Grey. Agad naman niyang tinakpan ang kanyang bibig.
Napalingon si Crezelda sa mga binata kaya napaayos sila ng tayo. Lumapit si Crezelda sa dalawa. Dahan-dahan naman napaatras ang dalawa hanggang sa dumikit sila sa dingding.
“Ano'ng sabi niyo?” pagmamaldita ni Crezelda. Nang makita niya ang takot sa mga mata ng binata ay napatawa siya. “Thank you sa inyong dalawa sa pagmamahal niyo sa mga anak ko.”
“Mabait ka na, Tita?” tanong ni Grey. Siniko naman ito ni Green.
“Hi, Tita! Hindi ka na ba maldita?” tanong ni Green. Gumanti naman ng pagsiko si Grey.
“Pasensyahan mo na sila, Mom. Takot kasi silang dalawa sa iyo,” anang Blue.
Napalingon ang dalawa sa kaibigan nila.
“Okay na kayo?” sabay nilang tanong.
Nang tumango si Blue ay nakurot pa ni Grey ang mukha ni Crezelda dahil sa sobrang saya. Masaya sila sa nalamang balita. Iyon din naman ang gusto nila noon pa.
“Salamat po, Tita,” si Grey.
Hinawakan naman ni Green ang kamay ni Crezelda. “Thank you, Tita. Magiging masaya na ang best friend namin.”
“Salamat sa inyo,” naluluhang sabi ni Crezelda.
“Ang corny niyong dalawa. Malilibog din naman kayo!” pang-aasar ni Blue.
Tumalon ang dalawa sa hinigaan ni Blue at dinaganan. Tiningnan ni Green si Red.
“Red! Hali ka,” sigaw nito.
Tumalon din si Red kaya napasigaw na si Blue sa sobrang bigat ng tatlo.
“Tama na! Mamamatay na ako!” tawang-tawang sabi nito. “Mom, help!”
Mabuti na lang, kinuha na ng nurse ang dextrose nito. Dahil kung hindi, tusok ang aabutin ni Blue dahil sa ginagawa ng mga kaibigan niya.
Napangiti sina Crezelda at Rosa habang tinitingnan ang mga anak nila na nagkatuwaan, para silang mga bata kung maglaro. Sa mga oras na ito, nasaksihan niya ang pagmamahalan ng magkaibigan sa isa't isa.
Dumating na si Zander na dala ang mga pinamili nitong pagkain sa labas. Humugis puso naman ang mata ng pinakamatakaw sa kanila, si Red. Pero napahinto ito sa pangngiti nang mapansin niyang siya lang ang tinitingnan ng lahat.
“Grabe kayo sa akin,” pagrereklamo nito.
Tumawa ang lahat.
“Kumain na muna kayo,” wika ni Zander. Lumapit ito sa kanyang ina. “Salamat sa pag-alaga kay Blue, Mom.”
“At salamat dahil natauhan na kayo. Mahalin niyo ang baby ko. Kailangan niya kayo.”
“Kung hindi mo kami sinumbatan kanina sa telepono, baka hindi kami magising sa katotohanan, Mom. Kaya, thank you.”
“Mahal ko lang ang baby ko. Zander, alagaan niyo si Blue. ’Wag niyong hayaang masaktan siyang muli.”
“Okay po, Mom. Thank you.”
•••
“I'm home!” sigaw ni Blue pagpasok niya sa kanilang mansion.
Tumakbo ito papunta sa kuwarto nila. Pagbukas niya ng pinto, dumiretso agad ito sa kama nila at nagpagulong-gulong na parang isang bata.
Pumasok si Crezelda.
“Blue,” sambit nito.
Bumangon ito sa hinihigaan niya. “Po?”
“Alis tayo.”
“Sige po. Ngayon na po ba?”
Tumango si Crezelda kaya agad tumayo ang binata para maghanap ng damit na susuotin.
“Sa baba na ako maghintay, Nak,” si Crezelda.
“Sige po, Mom.”
Paglabas ni Crezelda ay agad isinara ni Blue ang pinto. Kumuha ito ng lubricant sa drawer niya at nagsarili muna habang nanunood ng p*rn. Nang nilabasan na ito, dumiretso na siya sa banyo para maligo. Pakanta-kanta pa ito dahil sa sobrang saya. Masaya lang siya na mabuti na ang pakikitungo ng pamilya niya sa kanya. Ito iyong pinangarap niya.
•••
“Okay na sila Mom at Blue,” pagkuwento ni Red kay Katleya habang nagmamaneho. Papunta kasi sila sa bahay nioa Katleya. Ipapaalam na nila ang kanilang relasyon.
“Talaga?” sagot ni Katleya sabay hawak sa hita ni Red. Nanlaki naman ang mga mata ng binata sabay hinto sa kanyang sasakyan. May pagtataka naman sa mukha ni Katleya habang tinitingnan ang kasintaha. “Bakit?”
“Huwag mong hawakan ang hita ko kasi...” Nahihiya si Red na sabihin. Nanginginig lang ang tuhod nito ngayon. Nawalan siya ng kontrol sa sarili.
Napanga-nga naman si Katleya nang makitang gumalaw nang kusa ang gitnang bahagi ng pantalon ni Red. Parang may ahas dito na gustong kumawala.
“Sorry,” sambit ni Katleya sabay tanggal sa kamay niya. Mukhang alam niya na kung bakit naging ganoon ang reaksyon ni Red.
“Ang weak ko,” nahihiyang pag-amin ni Red. Nakatitig lang ang binata sa malayo.
“I understand.” Kinurot ni Katleya ang pisngi nito. “You're now a man.”
“Can I kiss you?” tanong ni Red nang hindi man lang nilingon ang kasintahan. Pagkatapos, yumuko ito at bumuntonghininga. “Can I?” pag-ulit niya. Sobrang nabitin siya kahapon. Gusto niyang gawin iyon muli.
Hinawakan ni Katleya ang mukha ni Red para iharap sa kanya. Napangiti ito habang tinititigan ang nakatulalang kasintahan. Nginitian niya ito para mawala ang pagkabalisa nito. Ibinaba naman ni Katleya ang tingin niya sa gitnang bahagi ni Red. Napailing-iling na lang siyang makitang gumagalaw pa rin ito. Bakat na bakat ito at makikita mo na may malusog itong nilalaman. Pero hindi iyon hinuhusgahan ni Katleya dahil naiintindihan niya ang kasintahan.
Kinurot ni Katleya muli ang pisngi ni Red. “Hoy!”
Nagulat pa ito. “Sorry, Kat.”
“Naiintindihan kita, Red.”
“Salamat, Kat. Bago pa kasi ito sa akin, pero pangako ko, ihahatid pa muna kita sa altar bago ko magagawa iyon sa iyo. I love you. Puwede na ba kitang halikan?”
Nang tumango si Katleya, dahan-dahan na lumapit ang mukha ni Red sa kasintahan para bigyan ito ng isang halik. Nang lumapat na ang kanyang labi sa malambot na kulay rosas na labi ni Katleya, napangiti na ito. Inaral na niya ito kaninang madaling araw. Nanood pa siya sa YouTube para sa tamang paghalik. Sa sandaling ito, sigurado siyang mapagtagumpayan na niya ito. Hinawakan na niya ang mukha nito gamit ang kanyang dalawang kamay. Ipinasok niya ang kanyang dila sa loob ng bibig nito at inikot-ikot. Sa sandaling ito, para silang kumakanta na tama ang tono at sinusundan ang tamang ritmo na nagpapalabas ng isang magandang himig at iyon ay ang tunay na pag-ibig.
~~~