Ertesi gün, Wei Wuxian onu çekeleyen minik eller tarafından değil, bir kargaşa sesiyle uyandı.
Yükseksek sesler.
Bulut Kavuğu'nda.
Karışık çarşafları itti, ayağa kalkarken neredeyse yere yüz üstü düşüyordu. Dış cüppesini aceleyle giyip, gürültünün peşine düşerek Jingshi'den fırladı. Güneş neredeyse hiç doğmamıştı ve gürültünün kaynağını bulmak çok zor değildi.
Bir grup ihtiyar Lan XiChen'in konutunun önünde toplanmıştı. Lan QiRen onların arasındaydı, yeğenlerine bakarken yüzü fırtınanın eşiğinde görünüyordu. Lan XiChen önlerinde duruyordu. Elleri Lan Wangji'nin omuzlarında olduğu için hafifçe eğikti. Kardeşi altı yaşındaki bedeninin izin verdiği kadarıyla dik duruyordu. Çenesini şaşırtıcı bir meydan okuma pozunda yüksek tutuyordu. Bichen'i göğsünde çapraz olarak kavramıştı. Bedeni, kılıca nazaran küçücük görünüyordu.
Düşünmeden, Wei Wuxian, altı yaşındaki Lan Wangji ile bir köpek sürüsü gibi toplanmış yaşlılar çemberi arasına girmek için acele etti. İçlerinden biri onu suçlayarak işaret etmeden önce neler olup bittiğini sormak için neredeyse hiç zamanı yoktu.
"Sen! Hepsi senin suçun! Seninle tanıştığı günden beri huyu değişti!"
Wei Wuxian afallamış bir şekilde gözlerini kırpıştırdı. Çok yabancı olduğu bir duygu değildi ve dönüp Lan XiChen'in bakışlarına karşılık vermemek için kendini zor tutuyordu. Arkasından hafifçe dürtüldü. Bir süre sonra, Lan Wangji, Wei Wuxian ve yaşlıların arasında durmak için kardeşinin kısıtlayıcı ellerinden kurtularak önüne geçti. Yuvarlak, yumuşak ve bebeksi tombulluktaki yüzündeki kararlılık dokunaklıydı, ancak Wei Wuxian'da gülmekten patlama isteğine yol açıyordu. Wei Wuxian, Bichen'e dikkat ederek Lan Wangji'yi kucağına aldı, böylece ikisi de yaşlıların gözlerine bakabiliyordu. Biri sırıtarak, diğeri soğukkanlılıkla.
"Birisi bana ne olduğunu açıklayabilir mi? Daha yeni kalktığım için haberlerde biraz geride kaldım sanırım."
Lan QiRen derin bir nefes aldı. "Wangji, Disiplin Duvarı'na zarar verdi."
Wei Wuxian bile böyle bir suçlamanın şokuna karşı hazırlıklı değildi. Çenesi düştü ve birkaç saniye boyunca olanlara inanamayarak sersemledi.
"O- Ne?" Bakmak için döndüğünde, Lan QiRen'in söylediği gibi, metin sütunlarının arasında bir boşluk olduğunu gördü. "A-Zhan, neden...? Hangi kuralı yaptın-"
Lan QiRen, Wei Wuxian'ın cümlenin ortasında duraklamasının ne anlama geldiğinin farkında bile olsa soruyu yanıtladı. "Seninle konuşmayı yasaklayan kuralı ortadan kaldırdı."
Bir süre daha, Lan Wangji amcasına baktı. Sonra yüzünü Wei Wuxian'a çevirdi ve tamamen kasıtlı olarak: "Kuralları çiğnememeli." dedi.
Gözlerinde Wei Wuxian'ın nadiren gördüğü bir ışık vardı ve ağzının bir köşesi çok az da olsa kıvrılmıştı. Wei Wuxian'ın hemen çocuğun yüzüne gülmesini sağlamak için neredeyse yeterliydi. Lan Wangji, seni kendini beğenmiş velet!
Wei Wuxian kesinlikle heyecanlandı! Kendini tutamadı. Gerginlik ve şaşkın ihtiyarlar çemberine ve cezalandırma tehdidine rağmen, Lan Wangji'yi sıkarak kahkahalarla neredeyse ikiye katlandı. Onu utanmaz ve inanılmaz bir kötü örnek olarak nitelendiren ve gülmeyi bırakıp ciddiye almasını ve Lan Wangji'yi yere indirmesini isteyen öfkeli sesler korosu vardı. Wei Wuxian, daha fazla gülemeyene kadar sonuna kadar güldü. Sakinleşirken, Lan Wangji, Wei Wuxian'ın yanaklarındaki gözyaşlarını nazikçe silmek için kol yenlerinin ucunu kullandı.
(Ç/N:I CAAAANT UWUUUU)
"Ah, A-Zhan... A-Zhan... Küçük Lan Zhan'ım... Seninle ne yapacağım?" Alnını Lan Wangji'nin alnına yasladı. Bu şefkat patlamalı jestine izin verdiğinde daha çok mutlu oldu. Lan Wangji'yi yere bıraksa da toplanan büyüklere döndüğünde Wangji'nin elinden tutuyordu. "Hepiniz ona teşekkür etmelisiniz. Birçoğunuzun ikiyüzlü olmasını önlüyor. Bu aileden biriyle evlendim. Sektin benimle konuşması nasıl yasaklanabilir?"
Hiç de hemfikirmiş gibi görünmüyorlardı. Her kafadan ayrı ses çıkan, protesto eden öfkeli bir ses senfonisi patlak verdi. Lan XiChen onları susturmak için ileri adım attı.
"Wangji. Genç Üstat Wei. Jinghi'ye dönün lütfen. Olayı yaşlılarla tartışacağım ve uygun bir cezaya karar vereceğiz."
Wei Wuxian selamladı ve Lan Wangji, dönmeden önce kardeşine saygıyla eğildi ve baş ağrısıyla başa çıkmaya bıraktı. Görünmez olduklarından emin olduktan sonra Wei Wuxian rotasını değiştirdi. Cüppelerinin arkasında hafif bir çekiştirme hissetti.
"Jingshi."
"Sadece tavşan çayırına gidiyorum. Kardeşinin söylediklerini yaparsak, bittikten sonra bizi hemen bulacaklar. En azından bu şekilde, fazladan birkaç dakikamız daha olacak. Ayrıca," diye ekledi, esneyerek, "Hala çok erken ve yorgunum. Güneş altında şekerleme fikri kulağa hoş geliyor. "
Güneş sadece ufkun üzerinde değildi. Wei Wuxian, zayıf, sulu ışıklarından herhangi birini yakalamak için çayırın ortasına uzanmak zorunda kaldı. Çimen, dış cüppesine hızla sızan çiğ ile ıpıslaktı ve sabah serindi. Yere uzandığında bedeni ürpertiyle titredi. Hiç tereddüt etmeden gözlerini yumdu. Tavşanlar onları selamlamak için dışarı çıkarken, bir şeyler ikram etmelerini umuyor gibiydi.
"Soğuk?"
Lan Wangji'nin sesi doğrudan onun üstünden gelmişti. Sırıttı ama gözlerini açmadı.
"Yakında ısınacak."
Cevabına sessiz kaldı. Sonra bir hışırtı sesi duydu. Bir dakika sonra göğsüne sıcak bir ağırlık yerleşti. Bir tavşan. İkincisini hissettiğinde gözlerini açtı. Lan Wangji, tavşanları tek tek meşgul bir şekilde topluyordu ve onları kabarık, canlı bir battaniye gibi Wei Wuxian'ın üstüne yerleştirmek için geri getiriyordu. Tavşanları rahatsız etmemek için kahkahalarını tutması zordu.
Tavşanlar hareketsiz kalmadı. Üzerinde yürüdüler, kolları ve vücudu arasındaki oyuklara, boyun girintisine yuvarlandılar. Göğsünün açıkta kalan derisine çekildiler ve bazıları zıplaya zıplaya kaçtı. Yeterince sıcak hissetmeye başladı ve her zamanki uyku alışkanlıkları geri döndükçe uyumaya başladı.
Midesinde bir el ve paylaşılan ruhsal enerjinin sıcak akışını hissettiğini düşündü, ancak o noktada, buna kafa yormak için fazla uykuluydu.
---
Wei Wuxian uyandığında neredeyse çok sıcaktı. Kaslarının gerildiğini hissediyordu ve güneş neredeyse doğrudan yüzünün üzerinde parlıyordu. Göğsünde onu yere sabitleyen sıcak bir ağırlık vardı. Ayak seslerinin sesi onu uyandırdı ve Lan XiChen'in ona baktığını görmek için gözlerini açtı.
"Burası Jingshi gibi görünmüyor Genç Üstat Wei."
Sulu gözlerle, açıklığın etrafına baktı, sonra gülümsedi. "Uyurgezer falan oldum herhalde."
"Hmm. Ya Wangji?"
Wei Wuxian, Lan Wangji'ye daha iyi bakmak için başını kaldırdı. Wei Wuxian'ın üstüne uzanmış bir şekilde uykuya dalmıştı. Gün içinde uyukladığını görmek garipti, ama o kadar rahat görünüyordu ki Wei Wuxian'ın kalbi sevgiyle sıkıldı. Ellerini uzatıp, Lan Wangji'nin yüzündeki saçları dikkatlice geriye doğru taradı.
"Beni beladan uzak tutuyor. Karar neydi?"
Lan XiChen iç çekerek yanına diz çöktü. Birkaç meraklı tavşan onu koklamaya geldi, ancak onlara verecek yiyecek bir şeyleri olmadığından ilgilerini kaybetti.
"Bu kuralın yarattığı sorun hakkında iyi bir noktaya değindin. Yine de, onları sakinleştirmek için epeyce çaba harcandı. Wangji'nin yaptığı şey... Açıkçası, daha öncesinde hiç yapılmayan bir şey. Bulut Kavuğu'nun tüm tarihinde, hiç kimse kurallardan birini kazımayı kendi başına üstlenmedi. Açıkçası, başarabilmesine çok şaşırdım. "
"Ruhani gücü azalmadı," diye hatırlattı Wei Wuxian ona.
"Evet. Ve kardeşim her zaman inatçıydı." Düşkün bir ifadeyle Lan Wangji'nin omzuna uzandı ve dokundu. "Wangji. Uyan, Wangji. Yaşlılar ve ben cezan konusunda anlaştık."
Lan Wangji kıpırdandı. Wei Wuxian'ın bedeninden kaydı ve biraz uzaklaşarak abisine bakacak şekilde diz çöktü. Güneş ışığında uykuyla gözlerini kırpıştırdı ve sanki gözlerini ovma dürtüsüyle savaşıyormuş gibi yumruklarını dizlerinin üzerinde topladı.
"Wangji, Disiplin Duvarı'ndaki her kuralı kopyalayacaksın."
Lan Wangji'nin yavaş, metodik kaligrafisini hatırlayan Wei Wuxian inledi ve kendini oturma pozisyonuna itti. "Bu bütün gün sürer! ZeWu-Jun, efsunlanmadan önce o kuralları o kadar çok yazdı ki aşındırdı resmen! Zaten bildiği kuralları kopyalamak için o kadar zaman harcaması mı gerekiyor gerçekten?"
"Cezalar eğlenceli ya da pratik değildir. Wangji, böyle bir şey yapmaya karar verdiğinde sonuçlarının olacağını biliyordu."
Lan Wangji başıyla onayladı. "Teşekkürler kardeşim."
"Neden ona teşekkür ediyorsun?"
"Çünkü duvara yaptığı şey göz önüne alındığında inanılmaz derecede hafif bir ceza." Ayağa kalktı, lekesiz cüppesini silkeledi. Ayrılmadan önce durakladı. "Bunu sana söylüyorum, Genç Üstat Wei. Kopyalanan kurallar doğrudan bana teslim edilmeli. Şu anda genç Wangji'nin yaşı ve Bichen'e uçup kayayı oymak için sarf etmesi gereken çabalar göz önüne alındığında, yorulması durumunda yazısı bana çok garip gelmeyecek ve kuralların ikinci yarısında el yazısı değişirse çok garip görünmeyecektir. Çok daha karışık bir halde olsa bile." Gülümsedi, başını salladı ve Wei Wuxian'ın suskunluğu yüzünden onları tavşan çayırına bıraktı.
Wei Wuxian sesini bulmadan Lan XiChen gözden kaybolmuştu. Hala yerde oturan Lan Wangji'ye baktı ve ona kalkması için yardım etmek için ellerini uzattı. Parmak uçlarını düşünmeden bu küçük avuç içlerine yerleştirdi ve Lan Wangji ona doğru çekilerek ayağa kalktı.
"O... A-Zhan, abin tahmin ettiğim şeyi mi önerdi?"
Lan Wangji hiçbir şey söylemedi, sadece ona duygusuz gözlerle baktı. Yavaşça, Wei Wuxian'ın kuşkusu bir gülümsemeye dönüştü ve sonra tam bir sırıtma yaptı. Başını geriye attı ve kahkaha attı.
"Zhan-er, sanırım hala uykuda olmalıyım! Bu bir rüya mı? Bu saçma bir şey rüya olmalı, değil mi?" Lan Wangji'nin ellerini sıktı. "Hadi, A-Zhan. Hadi bu kopyalama işini yapalım. Daha sonra kovalamaca oynamak için hala bir veya iki saat gün ışığına sahip olmayı başarabiliriz!"
***
ÇN/Size kötü bir haberim var. Bu son parttan bir önceki parttı. Yani sadece bir (1) partımız kaldı :(
Başta çevirmek angarya gibi geliyordu ama alıştıktan sonra hiç ayrılmak istememeye başladım... Bir sonraki bölümü yarın yayımlarsam tam bir hafta içinde çeviriyi tamamlamış olacağım. Bugün iftardan sonra ağırlık çökmezse gece yarısına doğru diğer bölümü de çevirip yayımlayabilirim... Ben bir part daha olur diye düşünüyordum ama üçüncü bölüm hatırladığımdan daha kısaymış :(