Би "Ёстой чадахгүй"
Сэүн "Ээ гуйж байна шдээ"
Би "Үгүй ээ"
Сэүн "Яагаад?"
Би "Үгүй л гэсэн бол үгүй намайг хаана унт гээв?"
Сэүн "За чи тэгвэл миний өрөөнд унт аа би том өрөөнд унтчихъя"
Би санаа алдаад "Новш гэж" гээд дэр хөнжлөө аваад том өрөөрүү орлоо
Сэүн "Баярлалаа хайртай шүү Жиёныг аль болох хурдан явуулахыг бодъё" гээд ардаас гарч ирлээ
Би "Гахх заваан юм, битгий иймэрхүү юм ярь"
Сэүн "Зза юу ч байсан баярлалаа"
Би "Буян дааж амьдраарай" гээд амралтын өрөөрүү орлоо
Сэүн "Миний өрөөнд орохгүй байсан юм уу?"
Би "Үгүй ээ, чи өрөөндөө унт"
Сэүн "Зза баярлалаа дараа нь гоё юм авч өгнө өө" гээд хүүхэлдэйгээ дуудан өрөөрүүгээ явлаа
Гоё юм авч өгөөд байхдаа яахав дээ би ямар хүүхэд биш. Сэүний амралтын өрөө их гоё массаж хийдэг сандалтай сандал нь ор болчихдог болохоор унтсан болох байх
Хэдэн минут массаж хийлгэж байгаад нүд анилдаад яг унтахын даваан дээр... хараал ид!
Ийм юм хийх байсан юм бол яах гэж намайг өрөөнөөс минь гаргаж байгаа юм бэ? Шал дургүй хүрчихлээ хайран нойр минь
Амралтийн өрөөнөөс гараад гадуур хувцсаа өмсөөд гадаа гарлаа. Гадаа гоё сэвэрзүүр салхитай дулаахан байна. Бараг гадаа хоносон нь хамаагүй дээр байна!!!
Гадаа байдаг цэцэрлэгийн дүүжин сандал дээр янз бүрийн л юм бодож суулаа. Ер нь би яахаараа энэ 2-оос болж хохирох ёстой гэж. Шийдэмгий алхсаар дотогш ороход ямар ч чимээ гарсангүй
Би "Сайн л биз" гээд амралтын өрөөнд орон унтлаа
༄༄༄
Өглөө сэрээд амралтын өрөөнөөс гарахад Сэүн хоол хийчихсэн зогсож байв.
Би "Бялзуухайдаа хоол хийж өгөх нь үү?"
Сэүн "Ммхн чи сайхан амарсан уу?"
Би "Ёстой муухай амарлаа"
Сэүн "Яасан яагаад уурлачихсан юм?"
Би "Уурлаагүй ээ, яахав намайг өөрөөнөөс минь гаргачихаад бялзуухайтайгаа загас наадуулж шөнөжин унтуулаагүйг чинь эс тооцвол"
Сэүн "Сонсчихсон юм уу?"
Би "Орилоод л байсандаг"
Сэүн "За уучлаарай Жиён орж ирээл тэгээд л дуусаа"
Би "Наад нэг бялзуухайгаа хурдан явуулаарай"
Сэүн "Ооё чи одоо намайг хардаад байгаа юм уу?"
Би "Би яaсан гэж чамайг хардах юм ёстой том мөрөөдлөөдөө"
Сэүн "Тэгвэл ч яахав"
Ус уучихаад өрөөндөө орж ажилаа хийлээ. Гэхдээ надад энэ Жиён гэх бүсгүй ерөөсөө таалагдахгүй байна
Сэүн "Сони хоол болчихлоо" гэв
Хийх ажил их байсан болохоор компьютерээ аваад гарлаа.
Сэүн "Юун ком бэ?"
Би "Ажил их байна аа"
Жиён "Онни хараа муутай юм уу?"
Би "Үгүй ээ, компьютерийн хамгаалалттай шил"
Жиён "Аан"
Сэүн хоол аягалаж өгөхөд нөгөөхийг нь аваад том өрөөний буйдан дээр очин идлээ. Идсэн ч гэж дээ ажилаа л хийсэн л дээ ёстой нээрээ хэзээ дуусгана даа дээрээс нь Гичолын яриаг сонсох хэхэгтэй байдаг
Сэүн "Хоолоо идээчээ" гэсээр нөгөө бялзуухайгаа дагуулсаар суун зурагт асаана
Би "Чи зүгээр сууж байхаар Гичолын яриаг сонсож өгч тус болооч"
Жиён "Онни би туслах уу?"
Би "Баярлалаа гэхдээ хэрэггүй дээ өөрөө л сонсохоос" гээд явж чихэвчээ авч ирлээ
Сэүн нэг талыг нь аваад "Хамт сонсъё" гэлээ
Жиён "Юу юм бэ? Би сонсож болохгүй юм уу?"
Сэүн "Жиёнаа чиний оролцох асуудал биш за юу?"
Хха ингээд Ким Сони 100 оноо!! Сэүний үгийг бодож эдр! Шал тэнэг юм -_-
Гичолын яриаг сонсонгоо ажилаа давхар хийнэ
Сэүн "Хоо ийм юм бас хийдэг юм уу?"
Би "Ммхн технологийн дэвшилтээ гэж"
Сэүн "Өө ззаз ингээд л шууд уу?"
Би "Ммхн"
Сэүн "Өөр юу байдаг юм харъя л даа"
Би "За одоохон" гээд Сэүнд хамаг программаа танилцууллаа бүр ам нь салж уналаа
Жиён нь бүр Сэүний анхаарлыг татах гээд янз бүрийн юм хийж байна аа тэгсэн нөгөөх нь тоох нь битгий харах ч гүй байгаа юм чинь ххахахах. Гоё Ким Сони дахиад 100 одоо!!!
Жиён сүүлдээ залхсан бололтой босоод явчихлаа. Удалчгүй кофе барьчихсан орж ирлээ. Энэ ер нь ажил төрөл хийдэггүй юм байх даа?
Сэүн "Чи над дээр эднүүсийгээ татаад өгчих"
Би "Болохгүй ээ, энэ чинь тусгай төлөөлөгчид л ашигладаг юм"
Сэүн "Би бараг тусшай төлөөлөгчөөс чинь дутахгүй л байх шүү"
Би "Хха одоо чи юу?" Гэсээр инээнэ
Жиён "Убба кофе уух уу?"
Сэүн "Уухгүй ээ"
Би "ЯАЯ!!"
Хөл аймшигтай хорсон халуун мэдрэмж төрхөд Жиёныг ууж байсан кофегоо миний хөлөн дээр асгасанд мэдэв
Сэүн "Яасан бэ?"
Жиён "Яана аа онни үнэхээр уучлаарай ширээн дээр тавих гэж байгааг гар хальтарчихлаа үнэхээр уучлаарай"
Сэүн "Хан Жиён! Болгоомжтой бай л даа"
Би "Муу новшийн хүүхэн хариугаа авж байгаа юм биздээ!" Гэсээр амандаа үглэнэ
Хөл хорсоод байна! Новшийн халуун кофе вэ! Хөл шалзаллаа
Сэүн "Зүгээр үү? Эмнэлэг явах уу? Хэр их өвдөж байна?"
Би "Аймар хорсоод байна аа"
Жиён "Онни яана аа, үнэхээр уучлаарай" гээд уйлаад эхлэв. Ёстой нэг!
______________
Сэүнтэй хамт эмнэлэгт ирчихсэн хөлөө боолгож байна. Ядаж байхад ийм хөлтэй гадуур явчихаж ч болохгүй болох нь арай ч дээ
Дуусчихаад эмнэлэгээс гаран гэрлүү явна. Би Жиёныг дахиж хармааргүй байна! Ядаж жилийн дараа Сэүн дээр ирж болоогүй л юм байх даа? Шөнө бараг л унтуулаагүй тэгсэн одоо хөл хүртэл түлчихдэг бид 2 л лав урьд насандаа өстөн байсан байх
Сэүн "Наад хөмсөг чинь бүр нийллээ"
Би "Дуугүй бай!"
Сэүн "Жиён ямар албаар тэгсэн биш дээ"
.
.
Сэүнээр тэврүүлэн гэрт орж ирхэд Жиён над руу муухай харна. Ким Сони энэ удаад 1000 оноо!!
Жиён "Онни зүгээр үү?"
Би "Ммхн"
Сэүн "Жиён чи Сонид өрөөг нь буцаагаад өгөөрэй, ийм хөлтэй яаж том өрөөнд байлгах юм"
Би "Үгүй ээ, үгүй би зүгээр энд харин ч илүү дээр"
Сэүн "Чи итгэлтэй байна уу?"
Би "Ммхн"
Жиёноор өдөржингөө өөрийнхөө хэрэгтэй юманд гүйлгэлээ. Хөөрхий яах гэж хүний хөлөн дээр кофегаа асгасан юм бэ дээ
Сэүн хөөрхөн намайг ирж инээлгэчихээд эмийн сан авч ирэн боолтыг минь цэвэрлэнэ. Уг нь цэвэрлэх ёстой хүн нь Жиён!
Би "Дараагийн удаад би өөрөө цэвэрлэчихэж байя уучлаарай"
Сэүн "Зүгээр ээ, тэгээд ч эмч гэрт ирээд 6 цагийн дараа цэвэрлэ гэсэн юм чинь"
Би "Баярлалаа Сэүн"
Сэүн над руу харж инээмсэглэн толгойгоо дохилоо... ( ͠° ͟ʖ ͡°)миний зүрх яагаад байна аа?!
Сэүн "За болчихлоо, би түр гарах ажилтай явчихаад ирье"
Би "За"
Сэүн удалгүй гаран энэ гэрт Жиён бид 2 үлдлээ.
Жиён "Сэүн уббагаар асруулаад сайхан байна уу?"
Би "Одоо л төрхөө харуулж байх шив? Чи албаар ингэсэн биздээ?"
Жиён "Харамсчихлаа Сэүн убба чамайг ингэж асрахыг мэдсэн бол кофе асгадаггүй л байж"
Би "Харин надад л ашигтай юм болж байх шиг байна"
Жиён "Хөөе авгай минь! Сэүн убба бид 2-ын дундуур орно гэж бодож байвал санасны чинь гарз байх шүү"
Би шууд босоод алхаж эхэллээ
Жиён "Чи!?"
Би "Чи намайг арай л дутуу үнэлэж Хан Жиён нэг муу кофе намайг хэвтэрт оруулж чадах юм шиг байна уу?"
Жиён "Чи жүжиглэж байж ээ? Муу шулам"
Би "Чи ч гэсэн шулам! Адилхан байж битгий худлаа аашлаад бай"
Жиён "Сэүн убба үнэнийг мэдвэл яах бол?"
Би "Чамд л гэж хэлэхэд Сэүнээс хол бай за юу Сэүн аль хэдийн надад дуралчихсан"
Жиён "Битгий мөрөөд!"
Би "Сэүн одоо болтол чамд сайн гэж бодсон юм биш биздээ? Онни?"
Жиён "Онни? Чи сая намайг хэлсэн үү?"
Би "Энд чи бид 2-оос өөр хүн байна уу? Хөгшин харагддагаа мэдэхгүй юм байж өөрөөсөө дүү намайг онни ч гэх шиг насандаа бай ажумма" гээд Жиёны үсийг иллээ
Жиён "Ажумма??"
Би "Чи аль болох хурдан Сэүн бид 2-ыг орхичихвол сайн байна"
Жиён "Чи юу гээд байгаа юм бэ!"
Сонсголын бэрхшээлтэй юм уу хаашаа юм! Хэлсэн үг давтаад байх юм! Хурдан зайлаасай
Жиёнд мөчөөгөө өгөхгүй гээд босоод алхчихсан чинь яг аллаа.
Жиён "Чи харж байгаарай Сэүн убба минийх"
Би "Хичээгээд үзнэ биз" гэхэд уурласаар Сэүний өрөөрүү орлоо
Ашгүй нэг юм суух гэж. Жиён мэтийн амьдрал ойлгоогүй хүмүүс яагаад ч намайг дийлж чадахгүй. Сэүн миний хэлсэн юмнуудыг сонссон бол балрахгүй юу. Яаж бодохоороо Сэүнийг өөртөө сайн гээд хэлчихэв ээ!!
Зурагт үзэж нэлээн удлаа. Сүүлдээ үзэх ч юм олдохгүй ажилаа хийж эхлэв. Хаалга дуугаран Сэүн хоол барьсаар орж ирлээ
Сэүн "Ажлаа хийж байгаа юм уу?"
Би "Ммхн"
Сэүн "Би та 2-ыг өлсөж байгаа байх гээд хоол аваад ирлээ Жиён яасан юм?"
Би "Цаадхаа дуудаад хэрэгггүй ээ, унтаж байгаа" угаасаа унтаагүй байсан ч хамт хоол идэх хүсэл алга
Сэүн "Зза хөл нь яаж байна?" Гэсээр авч ирсэн хоолнуудаа ширээн дээр өрлөө
Би "Гайгүй л байна" гээд компьютерээ хажуу талдаа тавьлаа
Сэүн "Ашгүй дээ, чи юу идэх юм?"
Би "Пицца"
Сэүн "За" гээд пицца авч өглөө
Бид 2 хамт юм идэнгээ ярилцаж цаг ч өнгөрнө. Хамгийн сонин нь ингээд хамт байхаар урьд нь мэдэрч байгаагүй догддох мэдрэмж төрдөг. Үнэхээр Сэүн надад нөлөөлж чадаж байна. Одоо би бүрэн утгаараа урьдийн хэвэндээ орсон бололтой
Сэүн "Чи Жиёноос жоохон харагддагаа мэдэх үү?"
Би "Тийм биздээ? Онни ч гэх шиг"
Сэүн "Чи Жиёноос дүү юм байна тийм үү?" Гээд инээнэ
Би "Тийм ээ, тийн надаас хөгшин хүн дүү юм шиг аашлахаар үнэн тэнэг санагдаад байна"
Сэүн "Хөөе тэгэхээр чи надаас дүү гэсэн үг үү? Еэсс!!"
Бид 2 баахан юм ярьж ярьж нойрч хүрж эхэллээ.
Би "Сэүн одоо явж унт, чиний өрөөнд Жиён байгаа миний өрөөрүү ороод унтаарай"
Сэүн "Үгүй ээ, чамтай хамт энд унтана"
Би "Яагаад?"
Сэүн "Зүгээр л орой чамд тусламж хэрэг болох ч юм бил үү"
Хэлэх үг олдохгүй зүрх энд тэнд цээжин дотроос балбана. Би зүрхний өвчтэй болж байх шиг байна
A/n:Та хэд ингээд хөөрхөн идэвхтэй байгаад байвал шуурхай ороод л явчихна шдэ