[Zawgyi]
'ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္ခင္ ကိုယ္တို႔ ပုဂံကို သြားလည္ၾကမလား ကိုကို'
'ခန္႔က သြားခ်င္လို႔လား'
မနက္ပိုင္း ေမၿမိဳ႕ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ မနက္စာ အတူလာစားၾကရင္း ေသြးခန္႔က ပုဂံသြားလည္ဖို႔ စကားစလာသည္။
'အင္း ကိုယ္တို႔ ခ်စ္သူျဖစ္ကတည္းက ခရီးမထြက္ဖူးဘူးေလ ဂုတ္ထိပ္ေတာင္ ကိုကို အေျဖေပးတဲ့ေန႔ကမွ ေရာက္တာဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႔ သံုးရက္ေလာက္ ပုဂံကို သြားလည္ရေအာင္'
'အဲ့တာဆို သြားမယ္ေလ ခန္႔ ဒါနဲ႔ ဟိုေလးေယာက္ေရာ ေခၚဦးမလား'
'သူတို႔လိုက္ရင္ေတာ့ ေခၚမွာေပါ့ ကိုကိုရ ... ၿပီးေတာ့ ေခၚတာက ဟုတ္ေပမယ့္ သူသူက မိန္းကေလးဆိုေတာ့ အဆင္မေျပမွာလဲ စိုးရေသး'
'အဲ့တာေတာ့ ဟုတ္တယ္ေနာ္ ကိုကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လဲ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး အေဖာ္ျဖစ္ျဖစ္ ေခၚရင္ ေခၚခိုင္းလိုက္တာေပါ့'
ခန္႔ ေျပာတာလဲ ဟုတ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး ခရီးထြက္တာဟုတ္ေပမယ့္ သူသူက မိန္းကေလး တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလို႔ အဆင္မေျပ ... သူငယ္ခ်င္းေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ သူသူတစ္ေယာက္ထဲ မိန္းကေလးျဖစ္ေနတာမလို႔ က်န္တဲ့ ေယာက္်ားေလး ငါးေယာက္က ညီမေလးတစ္ေယာက္လို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကတာ မွန္ေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ကရွိေသးသည္။ တစ္စိပ္ကို တစ္အိတ္လုပ္ေျပာၾကတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ မိန္းကေလး ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ ညီမေလးငယ္ေလး အေျပာခံရမွာေတာ့ မလိုလားၾက ... ေဖယံနဲ႔ သူသူေတာင္ ခ်စ္သူျဖစ္ေနၾကတာ မွန္ေပမယ့္ အရင္ကတည္းက ခ်စ္ေနသူ ေဖယက သူသူ႔အေပၚေတာင္ မထိရက္မကိုင္ရက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ေပးတာကိုလဲ သူတို႔အကုန္သိသည္။
'ဟုတ္ ကိုကို ေမးၿပီးရင္ ကိုယ့္ကိုလဲ ေျပာေနာ္ အဆင္ေျပရင္ အင္းးး ဒီေန႔ အဂၤါေန႔ဆိုေတာ့ ၾကာသပေတးေလာက္စီစဥ္လိုက္ရမလား ျမန္ေလေကာင္းေလပဲ ၾကာသြားရင္ အစီအစဥ္က ပ်က္မွာ ကိုကိုရ'
'အြန္း အဲ့တာဆို ခဏေန အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေလ ခန္႔ေရာ ဟိုနွစ္ေယာက္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္'
စကားဆံုးေတာ့ နွစ္ေယာက္သား ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ၾကပဲ တစ္ေယာက္ေကာ္ဖီ တစ္ယာက္ေသာက္ရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရင္း စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ မင္းျမတ္ရဲ႕ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ေသြးခန္႔လက္နွစ္ဖက္က အုပ္ကိုင္လာသည္။ စားပြဲခံုေလးက အဝိုင္းေလးျဖစ္တာမလို႔ ကပ္ရပ္ထိုင္ေနတာေၾကာင့္ လက္ကို အရွည္ႀကီး ဆန္႔ထုတ္ေနစရာမလို ... ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္ရဲ႕ လက္အစံုက ေႏြးေထြးမႈ အျပည့္ ... မင္းျမတ္လဲ လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပြဲေပၚ အသာအယာခ်ရင္း ေသြးခန္႔ရဲ႕ လက္ေပၚကေန ျပန္အုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေသြးခန္႔မ်က္နွာဆီ အၾကည့္ပို႔မိေတာ့ သူ႔ကို ျမတ္ျမတ္နိုနိုး ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ... အရည္ၾကည္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည္ေတာက္ေနတာက ေသြးခန္႔ဆီက မင္းျမတ္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ မူပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း မင္းျမတ္ေသခ်ာသိပါသည္။
'ဘာေတြ အဲ့ေလာက္ စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ ခန္႔ရ'
'ကိုကို႔ ကိုေလ ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တာပဲ သိလား'
အၿမဲတမ္း ေသြးခန္႔ဆီက ခ်စ္စကားေတြကို ၾကားရတတ္ေပမယ့္ ၾကားလိုက္ရတိုင္း မင္းျမတ္ရဲ႕ ရင္ထဲ ေႏြးေထြးဆဲ ... ခ်စ္ျခင္းမွန္လို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေႏြးေထြးမႈေလး ... စကားေတြ အမ်ားႀကီး ျပန္ထုတ္ေျပာေနစရာမလိုေအာင္ကို ရင္ဘတ္ခ်င္းက ရင္းနွီးေနၿပီးသား ...
'ကိုယ္စဥ္းစားထားတာကေလ ပုဂံသြားရင္ သေဘၤာနဲ႔ သြားၾကမလား'
'ဟင္ သေဘၤာနဲ႔ သြားလို႔ရတယ္လား ကိုကိုတစ္ခါမွ မသြားဖူးဘူး သြားမယ္ေလ'
'ရတာေပါ့ ကိုကိုရ Foreigner ေတြ စီးတဲ့ သေဘၤာ ငွားမယ္ေလ Foreigner ေတြ စီးတာဆိုေတာ့ လူသိပ္မမ်ားဘူး ေအးေအးေဆးေဆး သြားလို႔ရတယ္'
'Okok သြားမယ္ေလ ကိုကိုလဲ ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေတာ့မယ္'
မင္းျမတ္ရဲ႕ တက္ႂကြေနတဲ့ အမူအရာေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေသြးခန္႔ သေဘာက်ေနပံုရပါတယ္ ... သြားညီညီ အတန္းေလးေတြ ေပၚတဲ့ အထိကို ၿပံဳးလို႔ ... အုပ္ကိုင္လို႔ ထားတဲ့ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္တက္ၿပီး ေသြးခန္႔ရဲ႕ နဖူးေပၚ ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေလးေတြကို မင္းျမတ္ သပ္တင္ေပးမိတယ္ ... အခ်စ္က ပဲစိန္ေလး ... အၿမဲတမ္းဆံပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ညႇပ္ထားၿပီး ေဘးပါးေလးနဲ႔ဆံပင္ကို ပံုေသခ်ာသြင္းထားတတ္တယ္ ... ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးထဲမွာ စားသံုးသူေတြရွိေနေပမယ့္ မင္းျမတ္တို႔ နွစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူမွ ဂရုတစိုက္လိုက္မၾကည့္ၾက ... ေမၿမိဳ႕သူ ေမၿမိဳ႕သားတို႔ရဲ႕ ထံုးစံ ကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္ရင္ စပ္စုတတ္တာမ်ိဳးမရွိပဲ ခပ္ေအးေအးေနတတ္ၾကတာခ်ည္း ...
'အဲ့ ကိုကို သေဘၤာနဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ေလ ကိုယ္တို႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေနကတည္းက မႏၲေလးကကိုသြားၿပီး မႏၲေလးက အိမ္မွာပဲ အိပ္ရေအာင္ သေဘၤာက မနက္ ၆ နာရီထြက္တာ ကိုကိုရ'
'အင္းပါ အင္းပါ ဟုတ္ပါၿပီ ခန္႔ အဆင္ေျပသလိုလုပ္ ကိုကိုတို႔ ျပန္ရေအာင္ေလ ၾကာေနၿပီ'
'ဟြန္းးး ျပန္ေတာ့မွာလား ခဏေလးပဲေတြ႕ရေသးတယ္'
'ဆိုးမေနနဲ႔ေတာ့ ထထ သြားမယ္'
ေကာ္ဖီကို Self pick-up သေဘာမ်ိဳးယူၿပီး ပိုက္ဆံတစ္ခါတည္း ရွင္းၿပီးမွ ထိုင္ေသာက္တာေၾကာင့္ ေငြကေတာ့ ထပ္ရွင္းစရာမလို ... ဒါေၾကာင့္ မင္းျမတ္လဲ ျပန္မယ္ ေျပာတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ထထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္။ မင္းျမတ္ အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့လဲ မျပန္ခ်င္ေသးဘူးဆိုကာ ေသြးခန္႔က ဂ်စ္ေနေသးတာေၾကာင့္ မနည္းေခ်ာ့ေမာ့ကာ ျပန္ခိုင္းရေသးသည္။ ခန္႔ ျပန္သြားၿပီဆိုမွ ေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ဖုန္းကို ထုတ္ကို သူသူ႔ဆီ ဖုန္းအရင္ေခၚရသည္။
'ေအး ေျပာ'
မယ္မင္းႀကီးမက ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖုန္းခ်က္ခ်င္းကိုင္သည္။
'ၾကာသပေတးေန႔က်ရင္ ငါနဲ႔ ခန္႔ ပုဂံသြားမလို႔ နင္လိုက္ဦးမလားလို႔ ဟိုေကာင္ေတြလဲပါမွာေလ ... ငါက ေမးသာေမးရသာ ခရီးေဝးဆိုေတာ့ နင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲ'
'လိုက္တာက ဟုတ္ေပမယ့္ နင္ေျပာသလို ငါက တစ္ေယာက္ထဲဟ က်န္တဲ့ မိန္းကေလး အေဖာ္လဲ မေခၚခ်င္ဘူး နင္တို႔နဲ႔ မခင္ေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ မလိုက္ေတာ့ဘူး ... ၿပီးေတာ့ ဘဲနဲ႔ ခရီးသြားမွာ ေအးေဆးသြားစမ္းပါ ဘယ့္နွယ္ ငါတို႔ကို ကန္႔လန္႔ ကန္႔လန္႔ ျဖစ္ေအာင္ ေခၚေနတာတုန္း'
'အစ္မေတာ္ရယ္ မသိရင္ နင္က FA ႀကီးလား ေဖယံလဲ ပါတာကို'
'တိတ္စမ္း ငါတို႔ကို ေခၚမေနနဲ႔ ဟိုေကာင္ေတြလဲ မလိုက္ေလာက္ဘူး ေဇယ်ာနဲ႔ ကိုစိုင္းေတာင္ ေမၿမိဳ႕မွာ မရွိေလာက္ဘူး ေခၚမေနနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာ သြားၾက'
သူသူက မလိုက္ဘူး ေျပာေနေတာ့လဲ ဇြတ္မေခၚခ်င္ေတာ့ ... သြားမယ္လို႔ စီစဥ္ထားၿပီးမွ သူငယ္ခ်င္းမပါလို႔ မလိုက္ဘူးဆို ခန္႔က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာ စိုးရသည္။ သူသူေျပာသလို ခ်စ္သူနွစ္ေယာက္ ခရီးသြားတာလဲ ဘာမွ ျပႆနာမရွိတာမလို႔လဲ ေျပာမေနေတာ့ ...
'ေအးပါ မလိုက္ဘူးဆို ၿပီးတာပဲ ငါက သေဘၤာနဲ႔ သြားမွာဆိုေတာ့ လိုက္ခ်င္မလားလို႔'
'သေဘၤာမကလို႔ ဒံုးပ်ံနဲ႔ သြားသြား မလိုက္ဘူးေဟ့ ဒါပဲ'
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး သူသူက ဖုန္းခ်သြားသည္မွာ ခ်က္ခ်င္း ... သူသူတို႔က မလိုက္ဘူးဆိုေတာ့လဲ ခန္႔ကို ဖုန္းျပန္ဆက္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ျပန္ေျပာရေသးသည္။ ကိုယ္ေတာ္ေလးက နွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ့လဲ လြတ္လပ္သည္ဆိုကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနေသးသည္။ ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးကို ခြင့္ေတာင္းေတာ့လဲ ခရီးသြားတာ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး အပ်က္မျဖစ္ေစဖို႔သာ ေသခ်ာဆံုးမၿပီး သြားခြင့္ေပးသည္။ ေဖႀကီးကေတာ့ မုန္႔ဖိုး ခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးရွာေပမယ့္ ေမႀကီးကေတာ့ သြားမယ့္ေနမွ ယူလို႔ေျပာေသးသည္။ အိမ္ကလဲ ခြင့္ျပဳေပးတာမလို႔ ဘာမွေတာင္လိုမေနေတာ့ ... ေအးေအးေဆးေဆး သြားမယ့္ေနက်မွ အထုတ္သယ္ၿပီး သြားရံုသာ ...
>>>>>>>>>>
ပုဂံကို သြားဖို႔ ၾကာသပေတးေန႔မွ သေဘၤာစီးရမယ္ဆိုေပမယ့္ ေသြးခန္႔ေျပာထားသလို မႏၲေလးကို ဗုဒၶဟူးေန႔ ညေနကတည္းက နွစ္ေယာက္တူတူဆင္းခဲ့လိုက္သည္။ ညပိုင္းေတာ့ ခန္႔ရဲ႕ အိမ္မွာပဲ နားၿပီး မနက္အေစာပိုင္း ငါးနာရီခြဲေလာက္ မီနီအိုးေဝေလး ငွားကာ ဆိပ္ကမ္းကို ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေယာက္်ားေလးေတြမလု႔ိ အသံုးအေဆာင္အိတ္က မ်ားမ်ားစားစား မပါ ... ေက်ာပိုးအိတ္ တစ္ေယာက္တစ္လံုးကိုယ္စီနဲ႔ပင္ ... ဆိပ္ကမ္းကိုေရာက္ေတာ့ သေဘၤာလက္မွတ္ ခ်က္ခ်င္းဝယ္ၿပီးတာနဲ႔ သေဘၤာေပၚတက္ရသည္။ ေျခာက္နာရီထိုးတာနဲ႔ သေဘၤာထြက္ေတာ့သည္။ သေဘၤာက နွစ္ထပ္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ကာ ေအာက္ထပ္မွာ Passanger seat ေတြနဲ႔ အေပၚထပ္မွာေတာ့ အမိုးပြင့္ပံုစံ သေဘၤာကုန္းပတ္ေလး ... ခံုေလးေတြ အစီအရီခ်ထားတာေၾကာင့္ မင္းျမတ္နဲ႔ ေသြးခန္႔လဲ သေဘၤာ ကုန္းပတ္ေပၚမွာပဲ တက္ေနၾကသည္။ မနက္အေစာပိုင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ ေရျပင္ကို ျဖတ္ၿပီးတိုက္တဲ့ ေလေၾကာင့္ပါ အေႏြးထည္ဝတ္ထားေပမယ့္ ခပ္ေအးေအး ရွိသည္။ မင္းျမတ္က သေဘၤာရဲ႕ ေနာက္ဖ်ားပိုင္းေလးမွာရပ္ရင္း ေလေအးေၾကာင့္ ေအးေနတာမလို႔ လက္ေလးပိုက္ကာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးေနေနတုန္း ေနာက္ေက်ာျပင္က ေႏြးေထြးသြားရသည္။ တရားခံကေတာ့ခန္႔ ... ေနာက္ေက်ာကေန သိုင္းၿပီး မင္းျမတ္ကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားတာမလို႔ ေႏြးေနသည္။ အၿမဲလိုလို ခ်စ္သူရဲ႕ ရင္ခြင္က ေႏြးေနေရာ ... မင္ျမတ္သတ္မွတ္ထားသလို ခ်စ္ရတဲ့ ခန္႔က တကယ့္ကို ေႏြးေထြးမႈေလး ...
'မနက္စာစားလို႔ရၿပီ ကိုကိုရ လာေတာ့'
'အင္း ကိုကိုလဲ ဗိုက္ဆာေနၿပီ စားမယ္ေလ'
ေျပာလဲျပာ ေသြးခန္႔က မင္းျမတ္လက္ကို ဆြဲၿပီး သေဘၤာကုန္းပတ္အေရွ႕ပိုင္းဆီ ဆြဲေခၚလာသည္။ Foreigner စီးတဲ့ သေဘၤာျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ မနက္စာေတြကေတာ့ ေပါင္မုန္႔ ၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ ၊ Black coffee ၊ ငွက္ေပ်ာသီး စတဲ့ ဗိုလ္ဆန္ဆန္ အစားအစာမ်ားသာ ... ဘူေဖးစနစ္နဲ႔ မလို႔ စိတ္ႀကိဳက္ယူစားခြင့္ရွိသည္။ သေဘၤာေပၚမွာ ပါလာတဲ့ Foreigner ေတြကလဲ သူ႔တို႔ဘာသာ ေအးေဆးစားေသာက္ေနၾကသည္။ အေနာက္နိုင္ငံသားတို႔ ထံုးစံ ဘယ္သူ႔ကိုမွလဲ ဂရုမစိုက္တတ္ ... မနက္စာစားၿပီးၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလာက္မွာ ေနကလဲ ပူလာသည္။ ဧရာဝတီျမစ္ထဲမွာ ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ သေဘၤာမလို႔ အရိပ္မရွိေတာ့ ေနအလြန္ပူလွသည္။ သေဘၤာကုန္းပတ္တစ္ျခမ္းကို အမိုးကာထားေပမယ့္ အရိပ္မရပဲ အရိပ္က ေဘးတေစာင္းက်ေနတာမလို႔ ေတာ္ေတာ္ပူသည္။ သို႔ေပမယ့္ ေလေအးေအးတိုက္ေနတာေၾကာင့္ ေနလို႔သက္သာသည္ေျပာရမည္။ သေဘၤာက တစ္ေနကုန္နီးပါး စီးရမည္ ျဖစ္သည္။ မနက္ေျခာက္နာရီကတည္းက ထြက္လာၿပီး ညေနေလးနာရီေလာက္ဆို ပုဂံဆိပ္ကမ္းကို ဆိုက္မည္။
'ကိုကို ေပ်ာ္လားဟင္'
'ေပ်ာ္တာေပါ့ ခန္႔ရ ခရီးသြားရတာေလးလဲ ေအးေအးလူလူေလး ၿပီးေတာ့ မင္းေရာရွိတယ္ေလ ခန္႔'
သေဘၤာကုန္းပတ္ထိပ္မွာ အစီအရီ ခ်ေပးထားတဲ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးေပၚ နွစ္ေယာက္အတူယွဥ္ထိုင္ကာ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေျပာမိၾကတဲ့စကား ... လက္နွစ္ဖက္ကလဲ ယွက္သြယ္ၿပီး ခ်ိတ္လို႔ ...
'ဓာတ္ပံုရိုက္ရေအာင္ ကိုကို'
'အြန္း ရိုက္မယ္ေလ ခန္႔'
ျမတ္နိုးမႈ ေႏြဦးငယ္ေလးကလဲသေဘာတူလာတာမလို႔ ေသြးခန္႔က အတြင္းဘက္ ဂ်ာကင္ရဲ႕ အိတ္ေလးထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ထုတ္ကာ မင္းျမတ္ရဲ႕ ပုခံုးကို လက္တစ္ဖက္က သိုင္းဖက္လာသည္။ မင္းျမတ္ကလဲ ေသြးခန္႔ရဲ႕ ပုခံုးေလးတစ္ဖက္ေပၚ ေခါင္းေလးတင္လို႔ သြားေလးေတြေပၚေအာင္ ၿပံဳးသည္။ ဓာတ္ပံုေလးေတြ စိတ္ႀကိဳက္ရိုက္ၿပီးၾကေတာ့ ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးကို ၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ ျမတ္နိုးမႈမ်က္ဝန္းအစံုနဲ႔ တူတူၾကည့္မိၾကေလရဲ႕ ...
Foreigner တစ္ေယာက္ camera ေလးထဲမွာ ေနရာယူသြားတဲ့ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ သြားေလးေတြေပၚေနေအာင္ ၿပံဳးရယ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူေကာင္ေလး နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုကလဲ ျမတ္နိုးစရာေလး ...
__________
ေျပာခဲ့တယ္မလား ... အခ်စ္စစ္တိုင္းက အရမ္းလွပါတယ္ဆို ...
To be continue ...
27th April,2020(Mon)
WhiteAster089
[Unicode]
'ကျောင်းပြန်မဖွင့်ခင် ကိုယ်တို့ ပုဂံကို သွားလည်ကြမလား ကိုကို'
'ခန့်က သွားချင်လို့လား'
မနက်ပိုင်း မေမြို့ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ မနက်စာ အတူလာစားကြရင်း သွေးခန့်က ပုဂံသွားလည်ဖို့ စကားစလာသည်။
'အင်း ကိုယ်တို့ ချစ်သူဖြစ်ကတည်းက ခရီးမထွက်ဖူးဘူးလေ ဂုတ်ထိပ်တောင် ကိုကို အဖြေပေးတဲ့နေ့ကမှ ရောက်တာဆိုတော့ ကိုယ်တို့ သုံးရက်လောက် ပုဂံကို သွားလည်ရအောင်'
'အဲ့တာဆို သွားမယ်လေ ခန့် ဒါနဲ့ ဟိုလေးယောက်ရော ခေါ်ဦးမလား'
'သူတို့လိုက်ရင်တော့ ခေါ်မှာပေါ့ ကိုကိုရ ... ပြီးတော့ ခေါ်တာက ဟုတ်ပေမယ့် သူသူက မိန်းကလေးဆိုတော့ အဆင်မပြေမှာလဲ စိုးရသေး'
'အဲ့တာတော့ ဟုတ်တယ်နော် ကိုကို မေးကြည့်လိုက်ပါ့မယ် လိုက်ချင်တယ်ဆိုရင်လဲ သူ့ သူငယ်ချင်း မိန်းကလေး အဖော်ဖြစ်ဖြစ် ခေါ်ရင် ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာပေါ့'
ခန့် ပြောတာလဲ ဟုတ်သည်။ သူငယ်ချင်းတွေ စုပြီး ခရီးထွက်တာဟုတ်ပေမယ့် သူသူက မိန်းကလေး တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေလို့ အဆင်မပြေ ... သူငယ်ချင်းခြောက်ယောက်ထဲမှာ သူသူတစ်ယောက်ထဲ မိန်းကလေးဖြစ်နေတာမလို့ ကျန်တဲ့ ယောက်ျားလေး ငါးယောက်က ညီမလေးတစ်ယောက်လို စောင့်ရှောက်ပေးကြတာ မှန်ပေမယ့် ပတ်ဝန်းကျင်ကရှိသေးသည်။ တစ်စိပ်ကို တစ်အိတ်လုပ်ပြောကြတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် မိန်းကလေး ဖြစ်တဲ့ သူတို့ ညီမလေးငယ်လေး အပြောခံရမှာတော့ မလိုလားကြ ... ဖေယံနဲ့ သူသူတောင် ချစ်သူဖြစ်နေကြတာ မှန်ပေမယ့် အရင်ကတည်းက ချစ်နေသူ ဖေယက သူသူ့အပေါ်တောင် မထိရက်မကိုင်ရက်နဲ့ တော်တော်ချစ်ပေးတာကိုလဲ သူတို့အကုန်သိသည်။
'ဟုတ် ကိုကို မေးပြီးရင် ကိုယ့်ကိုလဲ ပြောနော် အဆင်ပြေရင် အင်းးး ဒီနေ့ အင်္ဂါနေ့ဆိုတော့ ကြာသပတေးလောက်စီစဉ်လိုက်ရမလား မြန်လေကောင်းလေပဲ ကြာသွားရင် အစီအစဉ်က ပျက်မှာ ကိုကိုရ'
'အွန်း အဲ့တာဆို ခဏနေ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်လေ ခန့်ရော ဟိုနှစ်ယောက်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်'
စကားဆုံးတော့ နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ တစ်ယောက်ကော်ဖီ တစ်ယာက်သောက်ရင်း ငြိမ်နေမိသည်။ ကော်ဖီသောက်နေရင်း စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ မင်းမြတ်ရဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်ကို သွေးခန့်လက်နှစ်ဖက်က အုပ်ကိုင်လာသည်။ စားပွဲခုံလေးက အဝိုင်းလေးဖြစ်တာမလို့ ကပ်ရပ်ထိုင်နေတာကြောင့် လက်ကို အရှည်ကြီး ဆန့်ထုတ်နေစရာမလို ... ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အချစ်ရဲ့ လက်အစုံက နွေးထွေးမှု အပြည့် ... မင်းမြတ်လဲ လက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ ကော်ဖီခွက်ကို စားပွဲပေါ် အသာအယာချရင်း သွေးခန့်ရဲ့ လက်ပေါ်ကနေ ပြန်အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သွေးခန့်မျက်နှာဆီ အကြည့်ပို့မိတော့ သူ့ကို မြတ်မြတ်နိုနိုး ကြည့်နေတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေ ... အရည်ကြည်လေးတွေနဲ့ ကြည်တောက်နေတာက သွေးခန့်ဆီက မင်းမြတ်တစ်ယောက်ထဲအတွက် မူပိုင်ဖြစ်ကြောင်း မင်းမြတ်သေချာသိပါသည်။
'ဘာတွေ အဲ့လောက် စိုက်ကြည့်နေတာလဲ ခန့်ရ'
'ကိုကို့ ကိုလေ ကိုယ်အရမ်းချစ်တာပဲ သိလား'
အမြဲတမ်း သွေးခန့်ဆီက ချစ်စကားတွေကို ကြားရတတ်ပေမယ့် ကြားလိုက်ရတိုင်း မင်းမြတ်ရဲ့ ရင်ထဲ နွေးထွေးဆဲ ... ချစ်ခြင်းမှန်လို့ ဖြစ်လာတဲ့ နွေးထွေးမှုလေး ... စကားတွေ အများကြီး ပြန်ထုတ်ပြောနေစရာမလိုအောင်ကို ရင်ဘတ်ချင်းက ရင်းနှီးနေပြီးသား ...
'ကိုယ်စဉ်းစားထားတာကလေ ပုဂံသွားရင် သင်္ဘောနဲ့ သွားကြမလား'
'ဟင် သင်္ဘောနဲ့ သွားလို့ရတယ်လား ကိုကိုတစ်ခါမှ မသွားဖူးဘူး သွားမယ်လေ'
'ရတာပေါ့ ကိုကိုရ Foreigner တွေ စီးတဲ့ သင်္ဘော ငှားမယ်လေ Foreigner တွေ စီးတာဆိုတော့ လူသိပ်မများဘူး အေးအေးဆေးဆေး သွားလို့ရတယ်'
'Okok သွားမယ်လေ ကိုကိုလဲ ပြင်ဆင်ထားလိုက်တော့မယ်'
မင်းမြတ်ရဲ့ တက်ကြွနေတဲ့ အမူအရာလေးတွေကို ကြည့်ပြီး သွေးခန့် သဘောကျနေပုံရပါတယ် ... သွားညီညီ အတန်းလေးတွေ ပေါ်တဲ့ အထိကို ပြုံးလို့ ... အုပ်ကိုင်လို့ ထားတဲ့ လက်လေးတစ်ဖက်ကို မြှောက်တက်ပြီး သွေးခန့်ရဲ့ နဖူးပေါ် ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို မင်းမြတ် သပ်တင်ပေးမိတယ် ... အချစ်က ပဲစိန်လေး ... အမြဲတမ်းဆံပင် သပ်သပ်ရပ်ရပ်ညှပ်ထားပြီး ဘေးပါးလေးနဲ့ဆံပင်ကို ပုံသေချာသွင်းထားတတ်တယ် ... ကော်ဖီဆိုင်လေးထဲမှာ စားသုံးသူတွေရှိနေပေမယ့် မင်းမြတ်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်သူမှ ဂရုတစိုက်လိုက်မကြည့်ကြ ... မေမြို့သူ မေမြို့သားတို့ရဲ့ ထုံးစံ ကိုယ့်အလုပ်မဟုတ်ရင် စပ်စုတတ်တာမျိုးမရှိပဲ ခပ်အေးအေးနေတတ်ကြတာချည်း ...
'အဲ့ ကိုကို သင်္ဘောနဲ့ သွားမယ်ဆိုရင်လေ ကိုယ်တို့ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ညနေကတည်းက မန္တလေးကကိုသွားပြီး မန္တလေးက အိမ်မှာပဲ အိပ်ရအောင် သင်္ဘောက မနက် ၆ နာရီထွက်တာ ကိုကိုရ'
'အင်းပါ အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ ခန့် အဆင်ပြေသလိုလုပ် ကိုကိုတို့ ပြန်ရအောင်လေ ကြာနေပြီ'
'ဟွန်းးး ပြန်တော့မှာလား ခဏလေးပဲတွေ့ရသေးတယ်'
'ဆိုးမနေနဲ့တော့ ထထ သွားမယ်'
ကော်ဖီကို Self pick-up သဘောမျိုးယူပြီး ပိုက်ဆံတစ်ခါတည်း ရှင်းပြီးမှ ထိုင်သောက်တာကြောင့် ငွေကတော့ ထပ်ရှင်းစရာမလို ... ဒါကြောင့် မင်းမြတ်လဲ ပြန်မယ် ပြောတာနဲ့ ချက်ချင်း ထထွက်လာလိုက်တော့သည်။ မင်းမြတ် အိမ်ကို ရောက်တော့လဲ မပြန်ချင်သေးဘူးဆိုကာ သွေးခန့်က ဂျစ်နေသေးတာကြောင့် မနည်းချော့မော့ကာ ပြန်ခိုင်းရသေးသည်။ ခန့် ပြန်သွားပြီဆိုမှ ဘောင်းဘီ အိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ဖုန်းကို ထုတ်ကို သူသူ့ဆီ ဖုန်းအရင်ခေါ်ရသည်။
'အေး ပြော'
မယ်မင်းကြီးမက ဒီတစ်ခါတော့ ဖုန်းချက်ချင်းကိုင်သည်။
'ကြာသပတေးနေ့ကျရင် ငါနဲ့ ခန့် ပုဂံသွားမလို့ နင်လိုက်ဦးမလားလို့ ဟိုကောင်တွေလဲပါမှာလေ ... ငါက မေးသာမေးရသာ ခရီးဝေးဆိုတော့ နင်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲ'
'လိုက်တာက ဟုတ်ပေမယ့် နင်ပြောသလို ငါက တစ်ယောက်ထဲဟ ကျန်တဲ့ မိန်းကလေး အဖော်လဲ မခေါ်ချင်ဘူး နင်တို့နဲ့ မခင်တော့ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေလိမ့်မယ် မလိုက်တော့ဘူး ... ပြီးတော့ ဘဲနဲ့ ခရီးသွားမှာ အေးဆေးသွားစမ်းပါ ဘယ့်နှယ် ငါတို့ကို ကန့်လန့် ကန့်လန့် ဖြစ်အောင် ခေါ်နေတာတုန်း'
'အစ်မတော်ရယ် မသိရင် နင်က FA ကြီးလား ဖေယံလဲ ပါတာကို'
'တိတ်စမ်း ငါတို့ကို ခေါ်မနေနဲ့ ဟိုကောင်တွေလဲ မလိုက်လောက်ဘူး ဇေယျာနဲ့ ကိုစိုင်းတောင် မေမြို့မှာ မရှိလောက်ဘူး ခေါ်မနေနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ သွားကြ'
သူသူက မလိုက်ဘူး ပြောနေတော့လဲ ဇွတ်မခေါ်ချင်တော့ ... သွားမယ်လို့ စီစဉ်ထားပြီးမှ သူငယ်ချင်းမပါလို့ မလိုက်ဘူးဆို ခန့်က စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာ စိုးရသည်။ သူသူပြောသလို ချစ်သူနှစ်ယောက် ခရီးသွားတာလဲ ဘာမှ ပြဿနာမရှိတာမလို့လဲ ပြောမနေတော့ ...
'အေးပါ မလိုက်ဘူးဆို ပြီးတာပဲ ငါက သင်္ဘောနဲ့ သွားမှာဆိုတော့ လိုက်ချင်မလားလို့'
'သင်္ဘောမကလို့ ဒုံးပျံနဲ့ သွားသွား မလိုက်ဘူးဟေ့ ဒါပဲ'
ပြောချင်ရာပြောပြီး သူသူက ဖုန်းချသွားသည်မှာ ချက်ချင်း ... သူသူတို့က မလိုက်ဘူးဆိုတော့လဲ ခန့်ကို ဖုန်းပြန်ဆက်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြန်ပြောရသေးသည်။ ကိုယ်တော်လေးက နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့လဲ လွတ်လပ်သည်ဆိုကာ ပျော်မြူးနေသေးသည်။ ဖေကြီးနဲ့ မေကြီးကို ခွင့်တောင်းတော့လဲ ခရီးသွားတာ အပျော်လွန်ပြီး အပျက်မဖြစ်စေဖို့သာ သေချာဆုံးမပြီး သွားခွင့်ပေးသည်။ ဖေကြီးကတော့ မုန့်ဖိုး ချက်ချင်းထုတ်ပေးရှာပေမယ့် မေကြီးကတော့ သွားမယ့်နေမှ ယူလို့ပြောသေးသည်။ အိမ်ကလဲ ခွင့်ပြုပေးတာမလို့ ဘာမှတောင်လိုမနေတော့ ... အေးအေးဆေးဆေး သွားမယ့်နေကျမှ အထုတ်သယ်ပြီး သွားရုံသာ ...
>>>>>>>>>>
ပုဂံကို သွားဖို့ ကြာသပတေးနေ့မှ သင်္ဘောစီးရမယ်ဆိုပေမယ့် သွေးခန့်ပြောထားသလို မန္တလေးကို ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ညနေကတည်းက နှစ်ယောက်တူတူဆင်းခဲ့လိုက်သည်။ ညပိုင်းတော့ ခန့်ရဲ့ အိမ်မှာပဲ နားပြီး မနက်အစောပိုင်း ငါးနာရီခွဲလောက် မီနီအိုးဝေလေး ငှားကာ ဆိပ်ကမ်းကို ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ယောက်ျားလေးတွေမလုိ့ အသုံးအဆောင်အိတ်က များများစားစား မပါ ... ကျောပိုးအိတ် တစ်ယောက်တစ်လုံးကိုယ်စီနဲ့ပင် ... ဆိပ်ကမ်းကိုရောက်တော့ သင်္ဘောလက်မှတ် ချက်ချင်းဝယ်ပြီးတာနဲ့ သင်္ဘောပေါ်တက်ရသည်။ ခြောက်နာရီထိုးတာနဲ့ သင်္ဘောထွက်တော့သည်။ သင်္ဘောက နှစ်ထပ်ပုံစံမျိုးဖြစ်ကာ အောက်ထပ်မှာ Passanger seat တွေနဲ့ အပေါ်ထပ်မှာတော့ အမိုးပွင့်ပုံစံ သင်္ဘောကုန်းပတ်လေး ... ခုံလေးတွေ အစီအရီချထားတာကြောင့် မင်းမြတ်နဲ့ သွေးခန့်လဲ သင်္ဘော ကုန်းပတ်ပေါ်မှာပဲ တက်နေကြသည်။ မနက်အစောပိုင်းဖြစ်တာကြောင့်ရော ရေပြင်ကို ဖြတ်ပြီးတိုက်တဲ့ လေကြောင့်ပါ အနွေးထည်ဝတ်ထားပေမယ့် ခပ်အေးအေး ရှိသည်။ မင်းမြတ်က သင်္ဘောရဲ့ နောက်ဖျားပိုင်းလေးမှာရပ်ရင်း လေအေးကြောင့် အေးနေတာမလို့ လက်လေးပိုက်ကာ ကျုံ့ကျုံ့လေးနေနေတုန်း နောက်ကျောပြင်က နွေးထွေးသွားရသည်။ တရားခံကတော့ခန့် ... နောက်ကျောကနေ သိုင်းပြီး မင်းမြတ်ကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားတာမလို့ နွေးနေသည်။ အမြဲလိုလို ချစ်သူရဲ့ ရင်ခွင်က နွေးနေရော ... မင်မြတ်သတ်မှတ်ထားသလို ချစ်ရတဲ့ ခန့်က တကယ့်ကို နွေးထွေးမှုလေး ...
'မနက်စာစားလို့ရပြီ ကိုကိုရ လာတော့'
'အင်း ကိုကိုလဲ ဗိုက်ဆာနေပြီ စားမယ်လေ'
ပြောလဲပြာ သွေးခန့်က မင်းမြတ်လက်ကို ဆွဲပြီး သင်္ဘောကုန်းပတ်အရှေ့ပိုင်းဆီ ဆွဲခေါ်လာသည်။ Foreigner စီးတဲ့ သင်္ဘောဖြစ်သည့်အလျောက် မနက်စာတွေကတော့ ပေါင်မုန့် ၊ ကြက်ဥပြုတ် ၊ Black coffee ၊ ငှက်ပျောသီး စတဲ့ ဗိုလ်ဆန်ဆန် အစားအစာများသာ ... ဘူဖေးစနစ်နဲ့ မလို့ စိတ်ကြိုက်ယူစားခွင့်ရှိသည်။ သင်္ဘောပေါ်မှာ ပါလာတဲ့ Foreigner တွေကလဲ သူ့တို့ဘာသာ အေးဆေးစားသောက်နေကြသည်။ အနောက်နိုင်ငံသားတို့ ထုံးစံ ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ ဂရုမစိုက်တတ် ... မနက်စာစားပြီးကြတဲ့ အချိန်လောက်မှာ နေကလဲ ပူလာသည်။ ဧရာဝတီမြစ်ထဲမှာ ခုတ်မောင်းနေတဲ့ သင်္ဘောမလို့ အရိပ်မရှိတော့ နေအလွန်ပူလှသည်။ သင်္ဘောကုန်းပတ်တစ်ခြမ်းကို အမိုးကာထားပေမယ့် အရိပ်မရပဲ အရိပ်က ဘေးတစောင်းကျနေတာမလို့ တော်တော်ပူသည်။ သို့ပေမယ့် လေအေးအေးတိုက်နေတာကြောင့် နေလို့သက်သာသည်ပြောရမည်။ သင်္ဘောက တစ်နေကုန်နီးပါး စီးရမည် ဖြစ်သည်။ မနက်ခြောက်နာရီကတည်းက ထွက်လာပြီး ညနေလေးနာရီလောက်ဆို ပုဂံဆိပ်ကမ်းကို ဆိုက်မည်။
'ကိုကို ပျော်လားဟင်'
'ပျော်တာပေါ့ ခန့်ရ ခရီးသွားရတာလေးလဲ အေးအေးလူလူလေး ပြီးတော့ မင်းရောရှိတယ်လေ ခန့်'
သင်္ဘောကုန်းပတ်ထိပ်မှာ အစီအရီ ချပေးထားတဲ့ ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးပေါ် နှစ်ယောက်အတူယှဉ်ထိုင်ကာ ကြည်လင်နေတဲ့ ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ရင်း ပြောမိကြတဲ့စကား ... လက်နှစ်ဖက်ကလဲ ယှက်သွယ်ပြီး ချိတ်လို့ ...
'ဓာတ်ပုံရိုက်ရအောင် ကိုကို'
'အွန်း ရိုက်မယ်လေ ခန့်'
မြတ်နိုးမှု နွေဦးငယ်လေးကလဲသဘောတူလာတာမလို့ သွေးခန့်က အတွင်းဘက် ဂျာကင်ရဲ့ အိတ်လေးထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ ဖုန်းကို ထုတ်ကာ မင်းမြတ်ရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်က သိုင်းဖက်လာသည်။ မင်းမြတ်ကလဲ သွေးခန့်ရဲ့ ပုခုံးလေးတစ်ဖက်ပေါ် ခေါင်းလေးတင်လို့ သွားလေးတွေပေါ်အောင် ပြုံးသည်။ ဓာတ်ပုံလေးတွေ စိတ်ကြိုက်ရိုက်ပြီးကြတော့ ရိုက်ထားတဲ့ ပုံလေးကို ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် မြတ်နိုးမှုမျက်ဝန်းအစုံနဲ့ တူတူကြည့်မိကြလေရဲ့ ...
Foreigner တစ်ယောက် camera လေးထဲမှာ နေရာယူသွားတဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် သွားလေးတွေပေါ်နေအောင် ပြုံးရယ်နေတဲ့ ချစ်သူကောင်လေး နှစ်ယောက်ရဲ့ ပုံကလဲ မြတ်နိုးစရာလေး ...
__________
ပြောခဲ့တယ်မလား ... အချစ်စစ်တိုင်းက အရမ်းလှပါတယ်ဆို ...
To be continue ...
27th April,2020(Mon)
WhiteAster089