CHAPTER SIX💐
~~~~~~~~~~~~~~~~
7 years ago...
Nakita ko ang excitement sa mga mata niya ng ihain ko ang niluto ko sa harap nya. Agad nyang kinuha ang kutsara at tinidor at parang bata na ngumiti.
"Tenkyu Jagi..."
"Eat well.."
Agad syang sumandok ng niluto ko. I cooked a sweet and sour chicken. Wala kasi akong maisip na lutuin. Kaya kung ano nalang ang nakita ko sa ref ang syang niluto ko. Tyaka masarap naman ang sweet and sour chicken. Kasing sarap ko😊.
"Hmmn, ang sarap..."
Napangiti ako reaksyon nya. He close his eyes and it seems that he is savoring the flavor of the food. And all i did is to stare him. I can see how handsome he is. So handsome that makes my heart beats so hard.
"Jagi, don't look at me like that. Natutunaw ako." Nakangisi nyang sabi.
Doon ako natauhan at agad na binato ang unang bagay na nadampot ko which is the table napkin.
"Sino bang may sabi na tinitignan kita. May amos ka kaya sa mukha."
Natawa ako ng agad nyang hinaplos ang mukha nya para malaman kung totoo ba yung sinabi ko.
"Wala naman e. Niloloko mo lang ata ako e. Aminin mo na kasi na tinititigan mo ako. Hindi naman ako magagalit."
"Gago." Asar na sikmat ko.
Natawa naman sya sa reaksyon ko saka tumayo at lumapit sa akin at niyakap ako.
"Biro lang Jagi. Alam mo namang ayaw na ayaw ko na nagagalit ka sa'kin. I love you..."
"Hmm, galit pa din ako sayo pero I love you too."
Mas lalo syang natawa at hinalikan ako sa noo. I sigh in contentment. Sana. Sana hindi na matapos 'to. Sana kami na hanggang sa huli.
"Mahal na mahal kita Rain. You are the best thing that happen to me. You are my inspiration. You inspire me to sing, to dance and to perform. Para sayo lahat ng ginagawa ko. To make you proud. Gusto kong ipagmalaki mo ako. Na ako, si Jeon Jungkook, member ng grupong BTS ay pag-aari mo. I love you so much. Very much Jagi..."
"Ang drama mo." Biglang imik ko at mahinang itinulak sya. Natawa ako ng sumimangot na naman sya at nagpout. Tatanggalin nya sana ang pagkakayakap sa akin ng hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.
"I love you too Jagi. And remember this, I'm always proud of you. Always. And you are my inspiration too." I said slowly and sweetly as I hug him tighter.
Naramdaman kong natigilan sya but eventually hugs me back. Nanatili kami sa ganoong posisyon ng ilang sandali ng biglang tumunog ang cellphone nya. Pero nakayakap pa din sya sa akin na ikinatawa ko.
"May tumatawag sayo oh. Bitiw na." at mahina ko syang itinulak.
"Ayoko, gusto ko ganito lang tayo. Forever and ever."
"Ang corny mo. Dali na, sagutin mo na yung phone mo."
"Hmp, sige na nga. Pero yakapin ulit kita mamaya pagkatapos nito ah." at dahan-dahan syang bumitiw at kinuha ang phone nya sa bulsa pero hindi umalis sa harap ko.
"Hello..."
"Oo. Busy ako."
"Kasama ko buhay ko. Hindi ako pupunta."
Napa-roll eyes ako sa sinabi nya. Ambaliw talaga. Malakas ko syang kinurot sa gilid nya.
"Aww..." daing nya dahil sa sakit.
"Gago..."
"Gago sayo..." ngumisi pa sya.
Agad syang bumalik sa pakikipag-usap sa phone ng may magsalita sa kabilang linya. Nakita kong kumunot ang noo nya at nanghahaba na ang nguso nya.
"Sige. Sige. Ill be right there. Hintayin nyo lang ako." at pinatay nya na ang phone at tumingin sya sa'kin.
"Alis na muna ako Rain. Pinatawag kasi kami ng CEO. May pag-uusapan kami about sa debut."
Ngumiti ako at tumango ako. Ngumiti sya pabalik at hinalikan ako sa noo.
"Kita ulit tayo. Alis na ako."
"Ingat ka. Wag ka titingin sa iba ah. Tatanggalin ko yang mata mo."
"Sayo lang ako Rain. Sayo lang."
At saka sya tuluyang lumabas ng bahay. Nakatingin lang ako sa nilabasan nya habang nakatulala. Hindi ko alam pero kinakabahan ako. It is like something will happen na siguradong masasaktan ako. Na masasaktan kami.
__________________
"Rain-noona!"
"Rain-noona, are you okay?" Nagulat ako ng may humawak sa kamay ko. Nakita ko ang pinsan kong 8 years old na si Sungjae na nakatingin sakin.
"Y-yes?"
"Kanina ka pa po nakatulala. Are you okay po?"
Hindi ko namalayan na matagal na pala akong nakatulala habang iniisip si Jungkook.
"I'm okay Jae, bakit ka pala andito? May kailangan ka?" Biglang tanong ko.
Tumango naman ito at inakay ako papunta sa refrigerator.
"Inom po ako ng water Rain-noona. Kuha nyo po ako ng tubig ah."
"Okay."
Binuksan ko ang ref at kinuha ang pitcher na may lamang malamig na tubig. Kumuha din ako ng baso sa gilid at nilagyan ito ng tubig at ibinigay ko na kay Sungjae.
"Thank you po Rain-noona." At mabilis syang bumalik sa sala kung saan sa tingin ko ay nandun na din si Tita. Sumunod ako kay Sungjae at nakita kong hindi lang si tita ang naroon. May bisita syang babae. She looks gorgeous.
"Oh Rain, andito ka pala. Si Cheska nga pala, anak ng kaibigan ko. Cheska, si Rain. Pamangkin ko." Nakangiting pakilala ni tita.
Kimi naman akong ngumiti na sinuklian naman ng matamis na ngiti ni Cheska. She looks older than I am. Maybe 2 years. At mukha syang mabait.
"Hello Rain. I heard from tita na kababata mo daw si Jeon Jungkook?"
Bigla akong kinabahan sa tanong nya. Pero pinanatili ko ang kimi kong ngiti at mahinang tumango.
"Well, nagtatrabaho kasi ako sa company na humahawak sa kanila. We are kinda close too. But I never heard him talking about you. Well tita, aalis na muna ako. Pinapauwi na ako ni mom e."
"Oh sige Cheska. Take care okay. Say 'hi' to your mom for me."
"I will tita, sige po I'll go ahead. Bye po. Bye din Rain."
Hindi ako nakaimik hanggang sa lumabas sya sa bahay. Naninigas ako sa kinatatayuan ko. Her words keeps on repeating on my head. Her words are harmless, but I don't know why my heart is beating too fast. Kinakabahan ako.
Agad akong dumiretso sa room ko matapos kong sagutin si tita ng tanungin nya ako kung 'okay' lang daw ako. Pabagsak akong humiga sa kama at napahawak sa tapat ng puso ko na malakas pa din ang tibok. Masyado na ba akong paranoid?
Nasa malalim akong pag-iisip ng tumunog ang cellphone ko na nasa bedside table ko. Mabilis ko itong kinuha ng makilala ko ang ringtone. It's Gguk.
"H-hello."
"Jagi! May date na ang debut namin. Excited na ako."
Napangiti ako sa saya na nasa boses nya ng sabihin nya yon. Pero unti-unti ring napalis ng naalala ko ang nangyari kanina.
"Hello! Rain. Jagi, andyan ka pa ba?"
Bigla akong nagising sa sinabi nya.
"Ahh. Oo Jagi, andito pa ako. Masaya ako para sa inyo. So kelan daw?"
"June 13, 2013, Jagi. Ilang buwan nalang. Mas lalo na ata kaming mabi-busy nito. Pero wag kang mag-alala. Sayo pa rin ako pag weekend."
Parang nakikita ko ang ngisi nya habang sinasabi iyon. Gago talaga.
"Gago. Sinabi ko bang kailangan kita."
"Rain-Jagi. Alam ko namang baliw na baliw ka sa'kin. Wag ka ng maging in-dial."
"Anong in-dial na pinagsasabi mo? Baka in-denial. Baliw talaga."
"In-denial ba yun? Ah basta, parehas na din yun. Magkatunog e."
"Ewan ko sayo. Bat ka ba tumawag? At nasan ka?" Pang-iiba ko ng usapan.
"Namimiss na kita e. Tsaka andito pa kami sa company. Bakit? Miss mo na din ba ako?"
"Tsk, bat ba kita kinakausap na bwisit ka. Papatayin ko na 'tong tawag." Pagbabanta ko sa kanya.
"Wag! Wag! Nagjo-joke lang naman ako sweetheart."
"Anong sweetheart?" Mataas na boses na sabi ko. Narinig kong natigilan sya sa kabilang linya. Alam nya kasing ayaw ko na tinatawag ako sa ibang endearment. Feeling ko hindi ako ang tinatawag nya. Ganun.
"J-jagi. Ikaw yun. I-ikaw lang naman yung mahal ko diba. Yung nag-iisang Jagi ko. Wag ka na magalit. Promise di na kita tatawaging 'sweetheart'."
"At wala kang ibang tatawaging 'sweetheart', kundi puputulan talaga kita ng kaligayahang malandi ka."
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
END OF CHAPTER SIX🧚