Sorry for the misspelled words and for the grammar.
Angelica's POV
Bumaba ako sa kwarto para mag breakfast. Mamaya pang hapon ako pupunta sa school kasi rehearsal day namin ngayon actually every friday iyon.
Naka baba ako sa kwarto ay naita ko ang mga maleta.
Mom! Dad! Sigaw ko
Honey may out of town kami ng dad mo and next week pa balik namin, sigaw ni mom sa warto niya
Iiwan niyo na naman ako, saad ko
Babalik din naman kami ehh, ani ni mom
Kahit na palagi nalang kayo wala, saad ko
Basta sa graduation ko dapat nandun kayo ahh, saad ko
Ofcourse naman kailan ba kami nawala sa mga events mo, sagot ni dad
And hindi namin pwede ma miss yun dahil gagraduate na ang aming unika-iha, saad ni mom
Bolahin mo pa, saad ko
Mom, saad ko at nilapitan si mom sabay yakap
Oo na dadalhan kita kahit isang bag pa, saad ni Mom
Kilalang-kilala ako ni mom ahaha.
Yehey thank you mom I love you, saad ko sabay halik sa pisngi.
(A/N: actually nag dadalawang isip ako kung talagang gagawin ko ang scene na to pero sana basahin niyo parin...)
Pagkatapos naming kumain ay sumama nalang ako sa pag hatid sa kanila.
Ngayon lang ako ganito kasi noon pag umaalis sila di naman ako nag tatampo.
Mom sure na ba kayo na aalis? Tanong ko
Yes honey, bakit naman? Tanong ni Mom
Wala mamimiss ko lang kayo, saad ko
Sus nag lambing, saad ni Dad
Babalik din naman kami, saad ni Mom
Mom sama nalang ako, saad ko
Hindi pwede kasi busy ka sa school diba? Saad ni Mom
Wag nalang kayo umalis mamimiss ko kayo mag-isa ulit ako sa bahay, malungkot kong saad
Di ko maintindihan sarili ko bat ako ganto? Noon pag umaalis sila mom ok naman ako.
Kulang lang siguro sa pahinga.
Nag lambing, saad ni mom
Babalik din naman kami, dagdag ni dad
Basta balik kayo agad ahh, saad ko
Nakarating na kami sa airport kaya umalis na sila dad.
Balik agad ahh, sigaw ko
Kumaway naman sila kaya sumakay na ulit ako sa sasakyan para maka uwi.
Nang makarating kami sa bahay ay diretso ako sa kwarto para mag bihis.
Ilang mga minuto lang din ay natapos ako sa pag ligo at lumabas na ng cr para kunin na ang aking susuotin.
Medyo malungkot ako ngayon ewan ko kung bakit.
Natapos na ako pero bumalik ako sa kama para humiga at tinignan ko ang oras.
Maaga pa naman 8 palang and mamaya pang 4 ang practice.
Nakatulog nalang ako para di ako mabagot sa kakahintay ng oras.
________
Rina's POV
Rina ano ba nangyari??? Tanong ni Yeng na kakarating lang kasama mga kaibigan nila
Kasi ang parents ni Angelica...
Umiiyak ako ngayon dahil sa nabilataan ko.
At exactly 9:30am the Plane crash happend and sa plane na yun sumakay ang parents ni Angelica nagwoworried ako para kay Angel.
Na aksidente ang mga magulang ni Angelica, humihikbi kong sabi
Holy shhhh... Ano pano nangyari yun? Nag aabalang saad ni Yeng
Bumagsak ang eroplanong sinasakyan ng parents ni Angelica and they are both dead, humihikbi ko paring saad
Wait kailangan nating puntahan si Angelica ngayon, saad ni Klarisse
Wag niyo biglain si Angelica plss alam ko na di niya kakayanin to, saad ko
Tara na, saad ni Yeng
Papunta kami ngayon sa bahay ni Angelica para ibalita sa kaniya.
Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa kanila.
Diretso ako sa kwarto ni Angelica kung saan nakita ko siya nakahiga sa kama niya.
Angelica, sigaw ko at agad na niyakap siya
Nagising siya kaya tinignan ko siya sa mata.
Niyakap ko siya ulit at doon naman lumapit sila Yeng, Kz and Klarisse.
Umiiyak din sila alam ko na nasasaktan sila pag nasasaktan si Angelica.
Ohh anong ka dramahan tohh bakit kayo umiiyak? Tanong niya
Hinila ko siya papunta sa sasakyan. Dadalhin ko nalang siya agad sa morgue kung nasaan ang katawan ng kaniyang mga magulang.
Di ko kayo maintindihan, saan ba tayo pupunta? Ano ba tong ginagawa niyo? Sunod-sunod niyang tanong
Nanahimik lang kami sa sasakyan.
Ng makarating lami ay bigla naman siyang bumitaw.
Morgue??? Ano to anong ginagawa natin dito? Tanong niya
Gulong-gulo siya pero tsaka ko na ipapaliwanag pag nakita na niya.
Hindi ako papasok diyan ano bang meron diyan sa loob bakit niyo ba ako dinala dito? Naguguluhang tanong niya
Please Angelica nag-aalala ako sayo pero kahit na sabihin namin sayo ngayon di ka maniniwala, saad ni Yeng
Ano ba kasi muna ang gagawin natin dito? Tanong niya ulit
May ipapakita lang kami sayo sa loob, saad ni Klang
Di toh magandang biro kinakabahan ako sa inyo, saad niya
Pleasseee Angelica, saad ko at nagmamakaawang tumingin sa kaniya.
Ok sige tara, saad niya
Nang makalapit kami sa katawan ng mga magulang niya ay agad kong tinanggal ang nakatakip na kumot.
Angelica, umiiyak ko na saad
Kumawala ang mga luha sa kaniya mga mata at doon naman siya napasalita.
Ano ba yan wag kayong mag-biro ng ganiyan di nakakatawa, umiiyak niyang sabi
Mom, Dad! Sigaw niya at niyuyugyug ang kaniyang magulang
Hinawakan siya sa likod ni Yeng.
Mommy! Daddy! Wag niyo ko iwan plsss Mommy di ko kayang wala kayo hik-hik mo-mommy ahhhhh Mommy! Daddy! Gising na kayo plssss. Yun ang mga salitang kaniyang nasabi ng makita ang kaniyang mga magulang
Bumagsak ang eroplanong sinasakyan nila kanina at maraming hindi nakaligtas, saad ko
Bakit? Bakit? Sigaw niya
Ano baa tumawag kayo ng doctor buhay sila mom di pwedeng mawala sila pleasee guys plss, humihik saad niya
Ge sinubukan na ng mga doctor kanina pero wala ehhh di na talaga kaya ng mom and dad mo, saad ni Kz na umiiyak din
Bukas na namin aayusin ang maka dapat na gagawin para sa libing, saad ni Yeng
Sa ngayon uuwi na muna tayo para makapag pahinga ka and bukas e aarrange na namin ang bahay niyo para doon nalang muna mag stay ang kanilang mga kabaong, saad ni Yeng
(A/N: guyz di ko alam ang mga terms kaya comment niyo nalang kung anong tama)
Hindi, di ko iiwan sila mommy dito isasama natin sila sa bahay, saad niya
Pero bawal Gel, saad ni Klang
Bukas nalang, dagdag pa ni klang
Ayaw niyang umalis pero nag tulongan kami para maipasok siya sa loob ng sasakyan.
Gel please, saad ni Yeng
Yenggay di ko kakayaning mawala sila, naiiyak niyang sabi
Alam ko mahirap din para sa amin at alam naming di mo kakayanin pero maniwala ka andito lang kami para sayo hinding-hindi ka namin iiwan, saad naman ni Yeng
Salamat Yeng, saad niya at niyakap pa ang tatlo
Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa bahay nila.
Dito ka lang sa kwarto mo ahh hindi ka lalabas, saad ko
Kukunanan lang kita ng pag-kain, saad ko
Bantayan niyo muna yan, tugon ko kina Yeng
Ok sige, saad ni Yeng
_______
Angelica's POV
Umiiyak parin ako dito sa loob ng kwarto ko.
Di ko kaya, di ko kakayanin, ang hirap ng palaging ganito ayaw ko na suko na ako.
Ahhh ayaw ko naaa, ayawwww ko naaa. Sigaw lang ako ng sigaw sa aking kwarto habang tinatapon ang mga gamit ko.
Bumaba ako para kumuha ng maiinom.
Dinala ko iyon sa kwarto ko at doon nag inom.
Walang nagmamahal sa akin, sigaw ko at uminom
Mga ilang oras din akong uminom.
Marami akong nabasag na vase and may nakita pa akong kapiraso ng basag na vase.
Kinuha ko iyon at pinag laruan pa.
Hinimas-himas ko pa iyo sa may pulso-pulsohan ko.
Bigla ko naalala ang mga nangyari, ang mga pinag-dadaanan ko kaya na diininan ko ng himas.
Napa sigaw ako dahil sa sakit ng sugat at sabay naman nun ang paglabas ng dugo.
Bumagsaka ang katawan ko sa sahig dahil sa sakit at pagod ng naramdaman ko.
_______
Yeng's POV
Nadatnan ko si Angel dito sa kwarto niya na naka hilata sa sahig at may sugat pa sa pulso-pulsohan niya.
Inayos ko ang kala sa kwarto niya nabihisan ko na siya at ginamot ang kaniyang sugat.
Nabwesit ako at the same time ay naawa sa kaniya, first time niyang gawin to sa sarili niya and I really can't believe that she can do this but yet di ko siya pababayaan.
Kaya mo to Gel I know na mahirap pero wag na wag kang susuko ahh, saad ko habang sinusuklay ang kaniyang buhok gamit ang aking mga daliri.
Naiyak ako sa kalagayan ni Angel di ko kinakayang nasasaktan siya pero we all come through these challenges and sabi nga nila walang problemang di nalalampasan basta mag tiwala ka.
Problem is just a heart beat away.
Dumadaan lang pero nalalampasan din naman.
Dahil sa pag-iisip ko kay Angelica ay di ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
-----
Nagising lang ako ng makarinig ako ng hikbi.
Angelica, bumangon ako
Umiiyak siya hinahanap ang mommy at daddy niya.
Angelica tahan na wag ka na umiyak, saad ko at pinapatahan siya.
Yeng asan na si Dad? Tanong niya
Bigla nalang kumawala sa akin mata ang mga luha ko at niyakap nalang siya.
Gel, umiiyak ko na saad
Tahan na wala na sila, saad ko
Yanggay sabi ni mom babalik siya ehh sabi pa nga niya pay pasalubong siyang chocolage sa akin ehh, saad niya
Mas naiyak pa ako sa sinabi niya. I can feel the pain she feels right now and its killing soflty.
(Charotttt)
Yakap lang ang maibibigay ko sa kaniya. Di na ako umimik para di na siya maiyak pa.
...
(A/N: sakit noh? Well ganyan talaga may mga taong nawawala pero may rason naman ang lahat ehh.)
Everything happens for a reason. 💔
Comment and Vote 😘💚❤️💙