Stephanie's POV
"'Nak, kumain ka muna." Sabi ni mommy sakin habang hinihimas-himas ang likod ko.
"Maya-maya nalang po. Hindi pa ko nagugutom." Pilit ko siyang nginitian.
Hindi ko na alam kung anong dapat kong gawin... Nakaalis na papuntang Amerika si Oppa, kaya kung ano-anong bagay nalang na pwede kong gawin ang pingtutuunan ko ng pansin...
Ang hirap, ang hirap kasi naranasan ko ng maiwan... kung maaari ayoko na ulit maranasan yun... Pero sadya atang mailap ang tadhana. Bakit kaya ano? Ayaw ba niya kong maging masaya?
"Steph. Remember, everthing... Everything happens for a reason... At sa nakikita kong sitwasyon mo? May dahilan lahat. Ang kailangan mo lang gawin, intayin siya." Sabi ni mommy at pumunta nang kusina...
Intayin siya? Intayin siya bumalik? What if... what if he never come back?
***
Binisita ko yung love birds namin...
"Totoo ba kayo? Pampaswerte ba talaga kayo?" Tinatanong ko sila na parang kaya nilang sumagot. *sigh*
*birds chirping*
Flashback ▶▶
"Baka hindi na ko makakita..."
Nung marinig ko yun parang tumigil yung mundo ko.
"B-Bakit?" Ngayon parang ayokong magtanong, ayoko maniwala. Gusto ko gumising sa bangungot na to.
"May sakit ako sa mata... malala... baka pag di naagapan baka hindi na ko makakita ulit..."
Niyakap ko siya...
Umiyak ako. Umiyak ako sa piling niya. Hindi kaya simula nung hindi siya magsalamin kaya nagkasakit siya? Ako ba ang may gawa?
"Tandaan mo. Babalik si oppa. Babalik ako para sayo. Babalik ako ng malinaw ang mga mata, sisiguraduhin kong makikita kita. Kasi ikaw ang pinakamagandang nilalang para sakin. Hmm? I love you baby ko."
Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.
"I love you. Oppa."
Ayoko siyang umalis... pero ayoko namang isipin yung sarili ko... I don't want to be selfish... at kung hindi ko naman siya paalisin baka magsisi ako... baka mas lalong hindi ko siya makasama... at hinding-hindi ko hahayaang mangyayari yun...
*end*
Kendrick's POV
"Hindi mo ba pinuntahan si Steph unnie?" Tanong ni Lian sakin.
Umiling ako... nag-uusap na kami ni Lian ngayon pero we're not totally in good terms pa. It takes time talaga lahat ng bagay. At hindi lahat ng bagay na gugustuhin ko, makukuha ko agad. Tss. Drama.
"Bakit naman? Kelangan niya ng karamay."
Sabi niya.
"Because I'm not the right person to comfort her."
Sabi ko sa kanya.
"Arasseo."
Sabi niya. At hindi na muling umimik mula nun.
"May pag-asa pa ba ko, Lian?"
Tumingin siya sakin.
"Saan naman?" Tanong niya sakin.
"Pag-asa. Pag-asa maging tayo."
Sabi ko sa kanya. Please Lian please.
"Diba napag-usapan na---"
Hindi niya naituloy yung sasabihin niya nang ilagay ko sa lamesa yung isang pair ng couple keychain na bigay niya sakin.
Inabot ko sa kanya yung isang kapartner.
"Diba sabi mo, ibigay ko to sa taong mahal ko? Kaya ayan."
***
Chanyeol's POV
"BRO!! BRO!!"
Tsk. Ano bang meron sa lalaking yun at hindi lumilingon?
"KENDRICK JOHN!!"
Lumingon na siya. Sa wakas.
"Oh?" Tanong niya.
BTW nadito ako sa bahay nina Jazz.
"Ate mo?" Tanong ko sa kanya.
Ayan na naman siya. Kung saan-saan nakatingin.
"Huy! Makinig ka naman. Tinatanong ka nung tao eh."
"Ah? Tao ka pala." Hmph! Batukan ko nga.
"Joke. Peace. Peace." Sabi niya habang nagpepeace sign.
"Tss. Oh ano na? Nasan ate mo kako?" Tanong ko ulit sa kanya.
"Nasa puso mo~" Yan. Nadyan na siya.
"Hi, princess." Sabi ko at hinug si Jazz.
"Hello, prince." Sabi niya hinug rin ako ng mahigpit.
Sweet namin 'no? Inggit ka na?
***
Bernard's POV
Naglalakad ako ngayon. Imbis na nakakotse. Naglalakad ako.
Worth it naman kasi kasama ko yung mahal ko. Nakakalungkot lang kasi parang one-sided love lang. Hindi naman kasi siya nagpapakita ng motibo na may gusto siya kahit katiting!
[Awww. Wawa ka naman!]
Oo na author. Wag mo nang ipamukha. Masakit!
Di naman nagtagal yung paglalakad namin ng makarating narin kami sa kanila.
"Pasok ka muna." Sabi niya. Natuwa naman si ako.
"Kuya Bernard!!!" Nakita ko ang kumakaway na Bea.
Kinawayan ko naman siya pabalik.
"Hindi na ko papasok. Kasi mukhang uulan eh. K-kita nalang tayo bukas? Sa gate?" Tanong ko sa kanya.
"Sige. M-may sasabihin pati ako sayo bukas." Sabi niya.
"Ha? Ano yun? Ba't di nalang ngayon?" Sabi ko.
"Ih. Bukas nalang." Sabi niya. Ganda ng ngiti niya tapos may braces pa haha!
***
Lexi's POV
Hayy. Ang sama ng pakiramdam ko sobra.
May lagnat, may sipon, may trankaso pa.
[Flu na yan! Tsk tsk tsk!]
Ang sama talaga ng pakiramdam ko author. Hindi ako makatayo sa pinagkakahigaan ko. -O-
*tok tok tok*
Hindi na ko sumagot alam ko namang papasok din yang si mommy.
*tok tok tok*
"Papasok na ko ah?"
Narinig ko nalang na nagbukas na yung pinto.
"Lexi. Kamusta pakiramdam mo?" Woah. X-xander?
"Ayos lang..." wala ako sa sarili ngayon makipag chikahan. Pagkamalas malas nga naman ehhh! Si crush na yun ehhh!!
"Nagdala nga pala kong mga pagkain. Kainin mo ha. Saka dadalaw ako lagi." Sabi niya st umupo sa tabi ng kama ko.
"Salamat..." pinilit ko pang bumangon.
"What are friends for, diba?" Tapos ginulo niya pa yung buhok ko.
"Hindi na nga pala ako magtatagal. May kelangan pa kasi akong bilhin sa book store. Baka masaraduhan ako. Ha? Dadalaw na lang ulit ako." Sabi niya. I nodded.
Status: What are FRIENDS for.
***
Stephanie's POV
CRAMMING.
That's the biggest problem naming mga estudyante tuwing mag eexam. Geez. Late pa ko nakatulog kagabi dahil hindi ako makatulog kasi hindi ako dinadalaw ng antok.
"Place your test papers in my table when your done."
Madami nang tumayo para ilagay ang mga test papers sa table ni ma'am ibig sabihn tapos na sila.
Lalo pa kong hindi nakapag concentrate ng mabasa ko yung pangalan ni Oppa dun sa isang question. Nag-aalala ako sa kanya, ano na kayang nangyari sa kanya? I hope he's fine...
Ng matapos ako nilagay ko na rin yung test paper ko dun sa desk.
"Besty. Tara na."
Sabi sakin ni Krystal at Luna.
"Tara!" Sabi ko.
"Malling tayo?" Tanong ni Krystal.
"Ha? May exam pa tayo bukas. Hindi ba kayo magrereview?" Tanong ko sa kanila.
"Woww! Ikaw ba yan Steph? Kung sino ka mang nasa katawan ni Stephanie please lumayas ka!!!" Daming alam eh. Batukan ko nga.
"Aray. Para san yun?" Tanong nilang dalawa. Lagi silang sabay umimik eh.
"Para sa kashungahan niyo. Ayoko ngang bumagsak."
"Pshh. Kelan ka pa naging KJ?"
Sinong KJ? Baka kayo ang KJ. TSS. Mas masaya kaya pag pumasa.
Yan yung tinuro sakin ni oppa. I miss him so badly.
***
To be continued...
Please Vote and Comment. Sade's POV for the next chapter.
@Exo_KimDo13♥