After 10 years....
maraming nangyre...
maraming nagbago..
lalo na sa akin...
hindi ko alam kung bakit ako napadpad dito sa lugar na toh..
sa bansa ng Europa... pero ang alam ko lang...
umalis ako ng bansang sinilingan ko upang ang lahat maging ligtas.. ang lahat maging
maayos ang kalagayan...walang masasaktan... walang mahihirapan...
ngaun nandito ako sa Europa upang maglibot at mamili ng aking pasalubong pra sa aking magulang..
matagal na din kaming hndi nagkikita kita... although.. may komunikasyon pa rin kami sa
isa't isa...
si Yzaak?? bbilhan ko ba sya ng pasalubong??
ang tanung handa ko na ba siyang harapin sa kbila ng lahat ng ginwa ko??
ginwa ko namang umalis at iwan siya para sa kaligtasan nia...
hindi para layuan sia dahil ayaw ko saknya..
kapakanan ko lang niya ang iniisip ko...
na ayaw ko ng maulit pang mangyre ang nakaraan...
flashback 10 years ago............
nandito pa din ako sa hospital.. nagpapagaling pero di ko lubos maisip
kung paano na comatose si Yzaak...
di ko matanggap pero.... sinisisi ko ang sarili ko sa nangyre...
nangmakapagpahinga at kaya ko ngmaglakad...
pinilit ko ang aking mommy na pumunta kami sa kwarto na kung saan nandun si Yzaak.
"Mommy pls. d ako matatahimik kung hindi nio ko papabisitahin kay Yzaak.."naiiyak kong sabi...
"Pero kira... please... stay here... magpagaling ka pa lalo..."si daddy
"Pero dad... di ako gagaling hanggat di ko nakikta si Yzaak...":
at sa haba ng diskusyon namin....ako pa din ang nasunod...
napunthan nabisita ko si Yzaak...
naiyak ako sa kalagayan ni Yzaak...
Naiyak ako dhil nakita ko ang katawan at mukha nito puro pasa...
at may aparatus na nakadikit sa kanyang katawan...
di ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa nakita ko...
pero di ko namalayang tumulo na luha ko at humaguhol na..
"mommy... ano nangyre??" sabi ko...
lumabas muna kami sa kwarto ni Yzaak at inexplain sakin ni mama ang lahat lahat na ngyre...
nang hindi pa dumdating ang mga pulis...
nawalan ako ng malay... at si Yzaak ang nakipag laban sa sampung tauhan ni Manuel...
at dahil sa dmi ng tauhan ni Manuel at isa lang si Yzaak ang nakikipaglaban ay posibleng napuruhan si Yzaak sa gulong ito...
at binaril si Yzaak ni Manuel at tinamaan sa dibdib at un ang nagsanhi kung bakit nacomatose si Yzaak..
"Mommy.... kasalanan ko ang lahat... kasalanan ko kung bakit nangyre ito kay Yzaak"
Umiyak at humahagulhol na kong sabi,,,
habang na comatose pa din si Yzaak.. ito ako inaalagaan siya...
at ako'y patuloi na sa paggling...
at isang araw.. bglang nagkaroon na ng malay si Yzaak!!
tinawag ko agad ang mga doctor at sina mommy na kasalukuyang nsa labas..
"mommy!! si Yzaak may malay na!!" naeexcite at naluluha kong sabi...
"akira??" ang unang salitang binanggit nia ng tuluyan na siyang nagkamalay..
"yes... yzaak im here..." naiiyak kong sabi..
nandito din ang kanyang tatay na tuwang tuwa dahil nagising na siya...
pagkahawak ko ng kamay nia... hinalikan ko siya sa pisngi..
ngaun... kuntento na ko... alam ko ng ligtas na si yzaak...
alam kong wala ng masamang mangyyre saknya...
bnitawan ko ang kanyang mga kamay...
umatras ako at lumabas ng kwarto..
now i made my decision..
i have to leave...
for Yzaak sake..
flashback ends.
di ko makakalimutan ang nangyreng yun..
ang nangyreng kailanman at habangbuhay kong pagsisisihan..
dahil.. isang beses... naging kritikal ang buhay ni Yzaak dahil sa akin..
lumabas ako ng bansa... pumunta ako dito sa europa na kung saan talga ako galing..
na kung saan hndi ko pa nkikilala si Yzaak..
na kung saan dito tlga ako pinanganak..
dito ko pinagpatuloi ang pag aaral ko..
nagtapos ako ng Psychology... and now... i am one of the board of directors of our company..
nag aral din ako ng Bus. Ad for our company...
ako din ang humahawak sa mga empleyadong gustong mag apply sa company namin..
medyo malayo na nga ang narating ko...
pero wala yun sa position ni Yzaak..
siya ang may hawak sa lahat ng kompanya namin...
kahit dito sa europa..
ngunit aking pinagtataka,,,
sa 4 years kong pagttrabaho dito sa kompanya namin ay kailanman hndi ko nkitang dumalaw
o pumunta man lang si Yzaak dito... lagi ang kanyang secretary ang pumupunta at kumukuha ng mga statements about the changes and progress of our company..
hays.. how i miss him..
and how i miss candy , yvonne and julius...
si Yvonne and Julius ay magpapakasal na..
kaya ako uuwi ng bansa para saknilang dalawa..
- - - - - -
nandito na ako sa NAIA..
kakalapag lang ng eroplanong sinsakyan ko..
halo halo na ung nararamdaman ko...
pero ang pinaka nangingibabaw ay ang pangambang muling makita si Yzaak..
Yzaak...ano na nga ba ang utsura nya ngaun??
mas naging gwapo ba ito?? naging mas makisig ba ito??
ano nga ba??
umiling ako.. di ko na dapat isipin si Yzaak..
ayoko na munang isipin ang lahat tungkol sa knya..
pagkalabas ko ng NAIA.. hinanap ko kaagad ang mgsusundo sakin
sabi ni daddy ang kanyang driver daw...
ngunit.. sa aking pagkagulat bglang may humtak ng bag ko,,
"ako ang sundo mo... taRa na.. naghihintay na ung daddy mo dun.."
nagulat..natulala at nawindang ako...
si Yzaak... si Yzaak ang nagsundo sa akin..
"YZaak??"
"come on..."seryoso siya...
hanggang sa sasakyan napaka seryoso nia..
di ko alam pero kinabahan ako bigla...
__________________________________________________________
YIEEEEH!! NAKAPAG UPDATE NA DIN!!
UIIII!! VOTE COMMENT AND RECOMMEND NA DIN!!
ISANG CHAPTER NA LANG... TAPOS NA PO ANG GETTING OVER YOU :)
LEANNE_CUTE <3