Sabah,gönüllüler
Sabah acı içinde uyanmıştım. Başım o kadar ağrıyordu ki kafamı hissetmiyordum.
"Aahh. Gizem uyandın mıı?"
"Ne oldu Nisa niye bağırıyorsun?"
"Başım cidden o kadar çok ağrıyor ki, Gizem of ölüyorum sanırım."
Acıdan gözümden yaşlar dökülüyordu.
Gizem hemen kalkarak erkekler barakasına seslenmişti.
"Abi Nisa'nın başı çok ağrıyormuş ağlıyor kız ne yapacağımı şaşırdım." diye hızlı hızlı söyleyip tekrar benim yanıma koşmuştu. Arkasından hızla Barış gelmişti ve sonra cemal ve diğerleri.
Barış gelir gelmez yanıma oturmuş ve bir eliyle elimi tutup diğer eliyle kafamı tutmuştu.
"Abi biri Metin abiyi çağırsın. " dedi cemal.
Barış sanki donmuş gibi konuşmuyordu.
"İyiyim ben, bir şey yok. Metin abi baksın hemen geçer zaten."
"İki gündür bir şeyim yok diyorsun. Ama gece ağrıdan uyuyamadın sabah da ağrıyla uyandın. Bir gün dinlen,hakkın var buna. Kimse seni suçlayamaz eğer bundan korkuyorsan." dedi Yasin.
Barış'ın bir şeyler demesini bekledim ama konuşmadı. Metin abinin geldiğini gördüğümde alnımda bir öpücük hissettim. Bu Barış'tı. Kulağıma;
"Geçecek merak etme,"
Diye fısıldadı ve ben Metin abiyle birlikte hastaneye gittim.
Oyun alanı
Metin abi ile konuşup oynamama karar vermiştik. Birkaç ağrı kesiciyle işi atlatmıştım.
Acun abi seromonide bana söz hakkı vermişti.
"Aslında dün bayrak oyununa çıktığımızda vurmuştum kafamı. Arkadaşlarım gitmek istedi ama ben reddettim. Gece yatarken de ağrıdı ama onu Barış," dedim ve dönüp Barış'a bakarak gülümsedim.
"Yöntemleriyle hallettik. Ama sabah da ağrıyınca Metin abi ile konuştuk ve bugün oynayacağıma karar verdik. Şuan çok iyi hissediyorum ve galibiyeti de istiyorum açıkçası.
"Peki ama Barış bir gün yöntemlerini duymak isterim," deyip güldü acun abi.
"Evet uzatmadan ödüle geçelim bugün iletişim oyununuz var arkadaşlarınız ile watsapp üzerinden konuşabileceksiniz." falan işte ya niye yazıyoz ki bunu dldğaüaüaüsğf
Avantaj oyunu için iki kadın üç erkek çıkacaktık yine. Evrim ve ben bir de Barış Emre ve Yasin oynayacaktı. Survivor kaydırağına doğru yürüdük ve çıktık.
Avantaj oyununu kaybetmiştik ve kurbanlık koyun gibi bizi seçsinler diye beklemiştik ama ben Elif'in ve Ezgi'nin sakatlığından dolayı dışarda kalmıştım. O yüzden benchten bağıracaktım 2.tura kadar.
Durum 8-5 olmuştu ve biz öndeydik. Aşkımla yarışmış ve yenmiştim. Şimdi Aycan'la yarışacaktım. Benchten sadece Yasin bağırıyordu. Sonra tanıdık bir ses duydum.
"Haydiii kızııım sende buu"
Bu Barış'ın sesiydi ve beni cidden çok motive etmişti.
Bütün parkuru önde gelmiştim ama atıştan bir önceki engelde kolumun üstüne düşmüştüm ve yerde kalmıştım. Düdük çalmadan yere düşer düşmez hemen Barış yanıma koşmuştu. Düdük çalınca diğer arkadaşlarım da gelmişti. Metin abi'nin yanına bugün kaçıncı gidişimdi artık bilmiyorum. Buz koydu ve burkuldu dedi. Aşkımla olan oyunumuz bir sonraki tura ertelenmişti. Şimdi Barış yarışacaktı.
"Hadiii Barııııııııııışşş"
Barış Mert ile yarışıyordu ve parkurları neredeyse aynıydı. Ama Barış basket atışı olduğu için hemen sayıyı getirmişti.
Evrim koşarak Barış'a sarılmıştı ama Barış ona bana sarıldığı gibi sarılmamıştı. Herkese çak yapıp benchte benim yanıma geldi ve sakat elimi tutup kendi kucağına çekti.
"Çok acıyor mu?"
Kafamı hayır anlamında salladım.
"Şimdi çıkıp kazanacağım ve arkadaşlarımızla konuşacağız."
Oyuna alkışlar ve Barış'ın bağırışlarıyla çıkmıştım.
Düdük çalar çalmaz kaydıraktan kayıp suya sertçe inmiştim. Biraz yüzüm yanmıştı ama dert etmeden hızlı hızlı yüzdüm ve engelleri geçmeye başladım. Aşkım çok geride kalmıştı. Bende hemen atışlara başladım. Ama ne yaparsam yapayım bir türlü 2. Atışı yapamıyordum.
"Hadi niiss" Cemo bağırınca hemen kendime geldim ve hızla iki tane arka arkaya attım. Oyunu kazanmıştık.
Herkes koşarak bana sarılmıştı. Ama Barış ayağa kalkmış yanıma gelmiyordu. Kaşımı kaldırmış ona bakarken bir yandan da yanına ilerliyordum.
Bench'e otururken bileğimi tutan biri olduğunu gördüm.
"İyi mi? Yasin nasıl vurdu eline öyle. "
Benim için endişelenmesi mutlu etmişti ama belli etmemeye çalışarak trip atmaya başladım.
"Boşver ya,en azından gelip çak yaptı."
Ben bunu söyleyince gözleri kocaman oldu ve sonra güldü.
"Ben tamamen unuttum, kafam elindeydi. Özür dilerim. Ama zaten kazanacağını biliyordum o yüzden belki şaşırmamışımdır?" diyip tebessüm etmişti. Sonra seromoniye falan kalktık bugün Evrim ve Cemal konuştu.
Sonra arkadaşlarımızla konuşacağımız yere gelmiştik. Herkes bir yerlere oturuyordu. Aslında tek oturacaktım ama herkes oturmuştu ve Barış elini boş bçr alana koymuş bana gelmem için bakıyordu. Bende zıplaya zıplaya hemen yanına oturdum.
"Eveeet ilk kim geçiyor bakalım?"
Kafamı hemen Barış'a doğru kaldırdım ama o kafasını hayır anlamında salladı.
Sonra herkes çıkmıştı geriye sadece ben,Barış ve Cemo kalmıştı. Önce ben çıkmak istediğim için hemen kalktım.
"Kiminle konuşacaksın bakalım nisa?"
"Jakub ile. Çekçe konuşacağım umarım hemen yazabilirim."
Ben Jakub'la konuşup yerime geçince Cemal kalktı ve o konuşmaya başladı. Tekrar Barış'ın yanına oturdum ve o da bu sefer kolunu omzuma attı.
"Neler konuştunuz akşam anlat adada."
"Herşey karşılıklı." deyip sesimi kısarak güldüm.
Cemal kalkınca hemen Barış oturdu.
"Kim yazıyor?"
"Sezai yazıyor. Annemleri soruyorum şimdi."
Akşam,ünlüler.
Sercan
Dünkü konseyde Nisa ve Barış'ın ellerini görmüştüm. Bugün oyunda da Barış sürekli Nisa'nın eline dokunmuştu. Üstelik Nisa'da ona gülmüş cevap vermişti. Nisa'yı bana karşı doldurtup abi dedirtmişti. Adalar bir an önce birleşsin istiyordum artık. Nisayı kaybediyordum. Ve asla izin vermeyecektim buna.
Akşam,gönüllüler.
Ödülden gelmiştik ve herkes çok mutluydu. Yine herkes barakaların kenarına oturmuştu ama Barış arkada yatıyordu. Herkes sohbet ederken yavaşça kalktım ve yanına gidip oturdum.
"E Barış hepimiz sohbet ediyoruz sen niye gelmiyorsun yanımıza?"
"İstemiyorum onlarla konuşmak. Hepsi arkamdan konuşuyor. Sende konuşuyorsun. Anlamadığım neden yüzüme gülüyorsun o zaman?"
Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı ve olanları anlamaya çalışıyordum.
"Arkamdan gel ve şu konuyu doğru düzgün anlat bana."
Diyerek ayağa kalktım ve sahile doğru ilerledim.
Sinirle hep oturduğumuz kayanın oraya oturdum ve beklemeye başladım. Çok geçmeden de Barış geldi ve yanıma oturdu zaten.
"Ne diyorsun sen Barış? Senin arkandan konuştuğumu sanıyorsun?"
"Öyleymiş Nisa. Kimse sevmiyormuş beni bu takımda. Herkes arkamdan konuşuyormuş. Sen bile." bunu söylerken sesi kısılmış ve yüzü düşmüştü.
Hemen elimi ellerine koydum.
"Kim söyledi bunu? Yemin ederim yapmadım Barış. Bu adada en yakın olduğum 3 kişi var. Biri sen biri Cemo biri de Gizem. Neden yapayım ki bunu?"
"Yasin'le konuştum sabah. Bana bu adada fazlalıksın sen, herkes dedikodunu yapıyor. Her fırsatta övdüğün Nisa bile dedikodunu yapıyor. İlk haftadan onlarla arkadaş olacağını sanman çok aptalca. Nisa senin düşündüğün gibi ucuz bir kız değil. Dedi" bunu duyunca bütün sinirlerim zıplamıştı. Hızla ayağa kalktım ve barakaya doğru gittim. Arkamdan Barış'ın ayak seslerini ve dur diyişini duyabiliyordum ama şuan çok sinirliydim.
"Yasiiin. " diyerek barakaya girdim.
"Ne oldu prenses?"
"Sakın bir daha bana prenses falan deme. Hatta mümkünse benle konuşma bile. Seninle olan muhabbetim bu dakika bitmiştir. Şu dakikadan sonra sadece takım arkadaşıyız."
"Nisa anlamıyorum ne oldu?"
Barış arkadan omzunu tutuyordu ve kulağıma "yapma,gel gidelim." diye fısıldıyordu.
Yasin'e tiksinerek bir bakış attım ve arkamı dönüp kendi barakama geçtim. Cemal ve Gizem bana ne oldu der gibi bakıyorlardı oturur oturmaz yanıma geldiler. Zaten Barış'ta yanımdaydı.