Still Alex POV
Ανεβήκαμε πάνω με το ανσασέρ και ο κάθε ένας μπήκε στο δωμάτιο του.
Μπήκα κι εγώ στο δικό μου,άφησα το σακάκι μου σε μία καρέκλα εκεί μπροστά και ξεφίσιξα.
Κοίταξα μέσα στο δωμάτιο και είδα μια φιγούρα να έχει αγκαλιά τα γόνατα της και το κεφάλι της σκυμμενο.
Μπορεί να μην φαίνονταν πολύ μέσα στο σκοτάδι όμως μπορούσα να καταλάβω πως ήταν η Αμέλια.
Την πλησίασα και κάθησα δίπλα της.
Σήκωσα το κεφάλι της με το δάκτυλο μου και την κοίταξα στα μάτια.
Έκλαιγε.
Σκούπισα ένα δάκρυ που ήταν έτοιμο να κυλήσει και έπιασα το πρόσωπο της με τις παλάμες μου.
"Δε θα σε πιέσω να μου πεις τίποτα αν δεν θέλεις,όμως να ξέρεις πως είμαι εδώ για σένα. Εσύ ήσουν και είσαι εδώ οπότε θα κάνω το ίδιο.
Και όχι από υποχρέωση.",της είπα και επιτέλους χαμογέλασε.
"Ευχαριστώ. Κάποια στιγμή μάλλον θα σου μιλήσω γι'αυτό.",είπε και έγνεψα ενώ πλησίαζα τα πρόσωπα μας ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί.
Αμέλιας POV
Φοβάμαι.
Φοβάμαι να μιλήσω για ότι έγινε.
Ο μόνος που ξέρει είναι ο αδελφός μου και αυτός δεν ξέρει καλά καλά την εξήγηση.
Δεν ξέρω τι θα κάνω και το βασικότερο είναι πως ούτε τότε ήξερα τι έκανα και τώρα το μετανιώνω όσο τίποτα.
Όταν όμως ένιωσα τα χείλη του Άλεξ πάνω στα δικά μου ένιωσα καλύτερα ξέροντας πως είναι δίπλα μου αν και φυσικά φοβάμαι την αντίδρασή του κι αν θα συνεχίσει να είναι δίπλα μου όταν μάθει για το παρελθόν μου.
Μου είχε λείψει πολύ το σώμα του και γενικά ο ίδιος ως δικός μου μιας και τόσο καιρό ασχολούμαστε με όλα αυτά τα θέματα του πατέρα του και δεν μείναμε καθόλου μόνοι.
Γι'αυτό μετέτρεψα το φιλί μας σε πιο παθιασμένο και τον έσπρωξα λίγο για να ανέβω πάνω του.
Δεν έφερε καμία αντίρρηση και αντιθέτως ένδωσε ακόμα περισσότερο στο φιλί και στο να βγάζει ένα ένα τα ρούχα μου όπως κι εγώ τα δικά του.
Η βραδιά συνεχίστηκε γεμάτη με πάθος και σε όλο το δωμάτιο ακούγονταν οι αναστεναγμοί μας. Είμασταν γεμάτοι αδρεναλίνη και αν και πτώματα δεν σταματούσαμε από το πόσο θέλαμε ο ένας τον άλλο.
Μετά από πολλούς γύρους όμως,τελειώσαμε μαζί και ρίξαμε τα σώματα μας εξαντλημένοι στο στρώμα.
Κοιταχτήκαμε και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση μου τραβώτας με προς το μέρος του. Ένιωθα το στέρνο του κολλημένο πάνω στη πλάτη μου και μυρίζωντας το άρωμα του μαζί με τον ιδρώτα του και την ανάσα του να γαργαλάει το δέρμα του λαιμού μου,με πήρε ο ύπνος.
...
"Καλημέρα γατούλα.",άκουσα τη αγουροξυπνημένη φωνή του να μου ψυθιρίζει και άνοιξα τα μάτια μου, σηκώνοντας το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω στα μάτια.
"Καλημέρα ",είπα όσο μπορούσα αφού το πρωί συνήθως δεν έχω φωνή.
"Πόση ώρα είσαι έτσι;",τον ρώτησα όταν συνειδηοποίησα πως είναι ώρα ξύπνιος
"Αρκετή ώστε να θαυμάζω το σώμα που ξεπροβάλει από το πάπλωμα σου.",είπε και δάγκωσε το κάτω χείλος του κοιτώντας ακριβώς αυτό που περιέγραφε.
"Βλάκα...",είπα και καλά θυμωμένη τρίβωντας τα μάτια μου.
"Πόσο βλάκας μπορεί να είναι κάποιος που ψες δεν μπορούσες να αφήσεις και ζητούσες συνέχεια επαναλήψεις;",είπε πονηρά ενώ ερχόταν προς εμένα.
"Μμμ...",έκανα πως το σκεφτόμουν αλλά δεν πρόλαβα να πω τίποτα μιας και είχε αιχμαλωτίσει τα χείλη μου με τα δικά του και τη γλώσσα του.
Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του φαίρνοντας τον πιο κοντά μου και έπειτα τα νύχια μου πήγαν στη πλάτη του.
"Ακόμα πονάει η πλάτη μου από χθες τίγρη...",είπε πάνω στο φιλί και ύστερα συνέχισαμε καθώς εγώ χαμογελούσα.
"Γελάς;γελάς;;",έλεγε καθώς με έριξε πίσω στο κρεβάτι και με γαργαλούσε σε όλο μου το σώμα .
"Ά-Άλεξ χαχαχ Ά-Άλεξ στα-χαχαχστα-ματα χαχαχ",τον παρακαλούσα συνεχώς να σταματήσει ενώ έκλεγα από τα γέλια.
Κάποια στιγμή,στο μακρυνό μέλλον,σταμάτησε και έπεσε γελώντας δίπλα μου.
"Έτσι θέλω το κορίτσι μου,να γελά.",είπε καθώς κρατούσε το πιγούνι μου με το δάκτυλο του και με κοιτούσε χαμογελόντας.
Χαμογέλασα πιο πλατιά από πριν και έγνεψα,δίχνωντας πως κι εγώ αυτό θελω για μένα και για όλους.Αφότου πρώτα ξεμπερδέψουμε από όλες αυτές τις ιστορίες.
Χτύπησε η πόρτα και συκώθηκε ο Άλεξ με ΜΟΝΟ το μποξεράκι του να ανοίξει.
Κι αν είναι καμιά λιγούρα;
Δεν είναι με τα καλά του.
Πήγα να του πετάξω τα ρούχα του αλλά δεν πρόλαβα αφού είχε ήδη ανοίξει τη πόρτα.
Ευτυχώς ήταν μόνο ο Νίκος,ο οποίος τον κοιτούσε με το φρίδι στα ουράνια και ένα πονηρό βλέμμα.
"Τιιι κάνατε εσείς εδώ;;",τον ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια του κάτω από το στέρνο του.
"Ότι θέλαμε κάναμε Νικολάκη...",είπε ο Άλεξ με τον ίδιο τρόπο κοροϊδευτικά και γέλασαν.
"Ντάξει,ντάξει ετοιμαστείτε να πάμε την τελευταία μας βόλτα γιατί απόψε φεύγουμε.",είπε,έκανε στροφή και έφυγε.
"Να πηγαίνω κι εγώ για να αλλάξω ρούχα μιας και δεν έχω τίποτα εδώ.",είπα αλλά πριν προλάβω να φύγω με άρπαξε από τη μέση.
"Δε θες να κάνείς ένα μπάνιο πρώτα;",είπε στο αυτί μου.
"Θα κάνω στο δωμάτιο μου...Αλλά αφού επιμένεις..",είπα και μπήκα στο μπάνιο αφήνοντας επίτηδες τη πόρτα λίγο ανοιχτή για να πάρει το μήνυμα.
Τον άκουσα να γελάει λίγο και ύστερα τη πόρτα να κλείνει τελειωτικά.
Μπήκε κι αυτός μέσα και άρχισε να αφήνει υγρά φιλιά στο υγρό μου σώμα.
Ένας αναστεναγμός μου ξέφυγε και τον ένιωσα που χαμογέλασε.Αυτός συνέχιζε να μου αφήνει φιλιά σε όλο μου το σώμα και ύστερα με γύρισε ώστε να τον κοιτάω. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και άρχισα να του δίνω εγώ φιλιά στο λαιμό και το στέρνο του.
Πήγε να προχωρήσει αλλά τον σταμάτησα,όχι επειδή δεν ήθελα αλλά επειδή αν γινόταν δεν θα τελειώναμε ποτέ.
"Δηλαδή θα με αφήσεις έτσι; θα μου πέσει.",είπε και γέλασα.
"Κάτι θα βρεις να κάνεις...πάντως όχι κάποια, κακομοίρη μου.",είπα και βγήκα έξω με την πετσετα τυλιγμένη στο σώμα μου.
"Πάω.",είπα και βγήκα τρεχτή από το δωμάτιο καθώς έστειλα στα κορίτσια να μου ανοίξουν τη πόρτα και μπούκαρα μέσα.
"Μέρααα-οου τι έγινε καλέ;",είπε η Μελίνα μόλις με είδε και το ίδιο έκανε και η Κατερίνα μόλις το βλέμμα της έφυγε από την ντουλάπα.
Χαμογέλασα ένοχα και έπειτα τους είπα γρήγορα τι έγινε για να μην με πρήζουν.
"Ανυσηχήσαμε πως δεν θα έκανες κάτι γιατί ξέρεις, για ότι έγινε χθες. Γιατί μη νομίζεις και εμείς τώρα ήρθαμε εδώ, βασικά εγώ γιατί η Μελ ήταν εδώ με τον Νίκο.",είπε η Κατερίνα και μου έκλεισε το ματι, σημάδι πως δεν είμασταν οι μόνοι χθες.
Γελάσαμε και πήγα να βρω τι θα βάλω.
Κατέληξα σε ένα λευκό ριχτό παντελόνι, με ένα λευκό στενό μπλουζάκι και το καμελό μου παλτό και τα σνίκερς μου τα λευκά. Άφησα τα φυσικά μου, σγουρά, μαλλιά κάτω, βάφτηκα ελαφρά,σχεδόν καθόλου και έβαλα άρωμα. Πήρα τα γυαλιά ηλίου μου και τη τσάντα μου και βγήκα έξω μαζί με τα κορίτσια.
"Άντε ρε κορίτσια πόση ώρα.",είπε ο αδελφός μου μόλις μας είδε και κοιταχτήκαμε.
Προχωρήσαμε πιο μπροστά τους με βηματισμό ντίβας και γυρίσαμε να τους κοιτάξουμε όταν είμασταν πιο μπροστά τους.
"Πολύ αργείτε.",είπαμε μαζί και γελάσαμε.
Μπήκαμε στο ανσασέρ και κατεβήκαμε κάτω. Αρχίσαμε να περπατάμε στη πλατεία και μιλούσαμε για διάφορα θέματα.
"Αμέλια;",άκουσα το όνομα μου από μία γνωστή φωνή.
Μάρκος ,σκέφτηκα και όταν γύρισα πίσω μου επιβεβαίωσα τη σκέψη μου.
Τι σκατά κάνει αυτός εδώ;
Καιιι κατ
Γειάαα...
Τι μου κάνετε;;
Αυτά και για σήμερα συγγνώμη αν καθυστερώ λίγο.
Ποιός λέτε να είναι ο ρόλος του Μάρκου;
Θέλω να ακούσω απόψεις!!
Άντε τα λέμε!
Φιλούμπες!😘