WARNING:
Long chapters ahead (oh anong inisip niyo?lol)
Ps:This chapter contains some errors especially in grammar.Please do understand..Im not perfect.I'll just edit it in some other time.But for now please do enjoy!💖
KABANATA 24
Malalim na ang gabi ngunit heto pa rin ako nakatunganga sa kawalan.I forced myself to sleep but I guess my eyes has its own plan to stay wide awake in the whole night.
Palimbag-limbag akong nakahiga,hindi ako mapakali at pilit na inalis sa isipan ang nangyari kanina ng alas-singko.But damn,bakit may sarili atang isip ang isipan ko?na kahit ayaw kong maalala 'yon ay pilit pa ring nagsumiksik sa isipan ko.
What now?pati ba naman utak ko ay ta-traydorin ako?
I cursed underneath when the image of him popped in my head at kusang pumasok ulit ang nangyari kanina.
My mouth left hanging open as I stared at him.Hindi makapaniwala.Napatingin ako sa polo na nakapatong sa balikat ko at sakanya na naka-iwas pa rin ng tingin.I noticed how his ear reddened of embarassment,I guess.
Mabilis kong pinalitan ang gulat sa mukha ko at ipinakita sa kanyang hindi ako naapektuhan sa ginawa niya when really I am.My fvcking heart skipped a beat because of it.At alam kong dahil ito sa gulat sa biglaang ginawa niya.I just didn't expect it so kaya ganun.
But wait..
Baka isa ito sa paraan niya?he is somewhat hitting on me.But the hell I care right?He can hit on me all the time but I will never fall for it.
Pero baka ganito lang talaga siya.Maybe Im just overthinking.He is friendly and gentlemen----but can be playful at times.Siguro na mimis-understood lang ng iba ang kanyang mga kilos kaya sa huli ay nasasaktan sila sa kaaasa sa wala just like what happened to Melinda.
Ipinilig ko na lang ang ulo ko at inalala ang sinabi niya sakin.
"Ngunit hindi ko ring maatim makitang b-bumakat ang iyong---basta iyon na iyon.. atsaka ang m-maputi mong b-batok.Na hindi rin kaaya-ayang makita ng isang lalaki."
Kusang bumaba ang tingin ko sa dibdib ko.And damn right bakat na bakat ang itim kong bra.Nakalimutan kong puti pa lang blouse ang suot ko ngayon.
Sa hindi malamang dahilan ay ramdam ko ang panginginit ng dalawa kong pisngi.Bakit parang nahiya ako na bumakat ang itim kong bra..kung noon nga ay nakaya ko ngang magtwo-piece sa maraming tao,so why now?
I glanced at leandro na ngayo'y nakaipagkulitan na sa mga bata.Bakit ba ako masyadong naapektuhan sa ginawa niya.Nagmamagandang loob lang ang tao at..likas na talaga ang pagiging maginoo ng mga lalaki dito.
I shook my head trying to erase my thoughts of him.
Hinatid namin ang mga bata sa bahay nila.We bid our goodbye to them nang umiyak na lang bigla ang magkapatid.Mabilis rin naman silang napatahan ni Leandro habang ako nama'y nakatingin lamang sa kanila.
"S-sana po maulit pa ito."they murmured between their sobs.
Tahimik lang kaming naglalakad.Atsaka wala rin naman kaming pag-uusapan.
Nakarating na ako sa kanto ng lugar namin.Lumihis na ako ng daan.Itinaas ko na lang ang kamay ko bilang paalam habang patuloy sa paghakbang.Ngunit hindi pa man ako tuluyan nakalayo-layo ay may biglang pumigil sakin,hawak-hawak ang aking kanang pulsuhan.
Kumunot ang noo ko bago binalingan si Leandro.Sinamaan ko siya ng tingin at ibinaba ang tingin ko sa kamay niyang nakahawak saking pulso.
He immediately let go if my hand,shyly.
Tinaasan ko siya ng kilay."Ano ang kailangan mo?"
Napahawak siya sa batok at ngumiti ng alanganin.Mas lalong kumunot ang noo ko sa kanyang inakto.Ano naman ang kailangan nito?
Napangisi ako ng palihim sa nakita.Where's the playful one Leandro?huh?tss.
"Rita."
Automatiko ko siyang sinamaan ng tingin sa narinig.Nakalimutan ko nga palang itanong kung saan niya napulot na basurahan ang pangalang rita.Tsk
"Saan mo ba napulot ang pangalan niyan?tunog pangit kasi,"I hissed at him.
Nanlaki ang mata niya."H-hindi ko rin alam.Basta na lang pumasok iyan sa aking isipan."
Ikiniling ko ang ulo ko at pinagmasdan siya.He tensed because of it but he immediately composed himself.
"So,bakit mo ako pinigilan?"I raised a brow."May kailangan ka?"
I saw how his adam apple turned up and down.Tumingin muna siya sa langit bago nagsalita.I looked at him.The shy leandro was now gone,he's now back to his old self.
He really has an intimidating aura for me.Pero hindi ako na-iintimidate.Hindi lang talaga pansin ng karamihan dahil sa mukha sila naka-focus tss.He has that face a woman could crave all day--the fvck.
"Ihahatid kita."he wasn't even asking,he is mere stating and sounded like he doesn't accept 'no' for an answer.
"Ano kamo?ihahatid?"I gave him a ridicolous look."Salamat na lang dahil kaya ko ang sarili ko."sarkastiko kong wika atsaka tuluyang tumalikod.
Ano ba ang pumasok sa isip niya at ihahatid ako?
Inis kong tinampal ang bandang dibdib ko nang biglang bumilis ang pitik nito.Fvck.Iniling-iling ko ang ulo ko.It's not what I really think..
"Masama bang ihatid ko ang ina ng aking mga anak?"
Muntik na akong madapa sa dinaanan ko nang dahil sa sinabi niya.
The role play is over pero napasobra ata siya?
I let a small sarcastic laugh.I poked my cheeks using my tongue as I looked back at him,glaring.
What a flirt.
Humalakhak siya ng makita ang klase ng tingin ang ipinukol ko sa kanya.Tumigil siya sa pagtawa at tumikhim.He's fvcking taking me funny.Do I really look funny huh?Does he not ever felt intimidate to me?seriously..no one ever make fun of me..
Kung sa kasalukuyang mundo ako ngayon siguro matagal ko na siyang nagilitan ng leeg but my situation here is different.I need to be careful and be...patience..tss
"Ako'y nagbibiro lamang.Masyado ka kasing seryoso kaya't ninais ko lamang pagaanin ang atmospera ngunit sa aking palagay mas lalo lang itong bumigat.Nakalimutan kong pambihira ka nga palang binibini.."
Naka-ilang beses kaming nagtalo tungkol sa paghatid niya sa akin kunohay.Kaya sa huli ay hinayaan ko na lang siya.Hindi ko alam may ikukulit pa pala ang lalaking ito.Tumahimik lang ako at hindi siya kinibo kahit na panay ang salita niya na hindi ko rin naman binigyang pansin.
Nang makarating kami sa bahay ay agad ko siyang nilingon.Pero nagulat ako ng makita ang gulat sa mukha niya.Tumikhim ako upang kunin ang atensiyon niya.
Lumunok siya bago nagsalita."D-dito ka nakatira?"
Tatango na sana ako nang makita ko sa kanyang likuran ang paparating na si tatay ramon.Lumingon rin siya kasabay ng paninihas ng kanyang katawan.Gulat silang nagkatinginan pero si Leandro ang una ring nag-iwas ng tingin at yumuko.
"Leandro.."si tay ramon.Mas lalong yumuko si Leandro.
"M-Magandang gabi po t-tay ramon.."he mumbled.Lumapit si Tatay sa kanya atsaka yinakap siya.
"Masaya akong makita kang muli.Hanggang ngayon ay sinisisi mo pa rin ang iyong sarili.."tinapik pa ni tatay ang balikat nito at saka bumitaw sa yakap."Bueno,ano ang iyong ginagawa mo rito?ngayon lang ata kitang nakitang pumarito..pagkatapos sa nangyari.."napunta sa'kin ang tingin ni tay ramon pagkatapos ay kay leandro naman.
Napakurap-kurap siya at nagtatanong ang mukha.
"H-Hinatid ko lang si b-binibining zeime.."ani Leandro.
Tay ramon just smiled playfully.Oh no."Meron ba kaming hindi nalalaman zeime?"
"Wala naman po.Sadyang nagmamagandang loob lang po si Le--Ginoong Leandro."sagot ko at napangiwi.Humalakhak si tatay at napailing-iling.
"Ako ay nagbibiro lamang."
Nagpaalam ng umalis si Leandro dahil gumagabi na.Nagawa pa talaga nito akong nginitian ng matamis at kindatan,na sinagot ko lang ng pagsalubong ng kilay.
Mabilis akong hinila ni filina sa gilid.
"Bakit po magkasama kayo ni Ginoong Leandro,ate?kaya pala wala ka kanina sa...mansiyon ng valencia.."usisa niya sakin.
Tss
"Wag kang mag-isip ng kung ano,filina.."sita ko rito.Mapanukso lang itong nguniti sakin saka umabante.
"O sige..."humagikhik pa ito bago tuluyang tumalikod na agad ko ring pinigilan ng may naalala akong itanong.
"Teka..may itatanong ako."
"Ano po iyon?"
"Bakit ganun na lang ang gulat ni Leandro kay tatay?"
Nagdalawang isip si filina kung sasagutin ba niya ako o kung ano,pero sa huli ay sinabi rin niya.Napag-alaman kong malapit sila sa isa't isa.Para na rin silang mag-ama kung magturingan.Umalis si Leandro patungo sa espanya upang duon na ipagpatuloy ang pag-aaral.Dumaan ang ilang buwan ay napagbintangan si tay ramon na nagnakaw.Napalayas sila at nawalan ng trabaho dahil dun.Nalaman naman ito ni Leandro kaya't ninais niyang umuwi kaagad upang iligtas si tay ramon ngunit sa huli ay wala ring nagawa si Leandro kaya mula nun sinisi ni Leandro ang kanyang sarili...dahil sa pagiging mahina..kung sana daw ay nandun lang siya ay sana napigilan pa niya ito.Tsk as if naman mapipigilan niya ito..
"Bakit hindi ka niya kilala?"
"Hindi naman po ako madalas lagi sa mansiyon.."
Huminga ako nang malalim bago napilitang tumayo na lang sa pagkakahiga.Hindi rin naman ako makatulog.Lumabas ako sa kwarto upang kumuha ng tubig sa kusina.
"Ano ang ibig mong iparating Ramon?"
Napatigil ako sa gilid ng marinig ang boses ni nanay laura.What are they doing?
"Laura..nahuli ang isa sa--mga kasamahan natin.."
Napasinghap si nanay laura sa narinig."Kailangan namin siyang makuha.Batid mo ang mangyayari sa kanya sa kamay ng mga opisyal ng gobyerno.."
Kasamahan..
Alam kong halos ng mga mamamayan dito..ay possibleng kasapi ng lihim na kilusan laban sa mga espanyol..kasama na rito sila nanay.
Matagal na rin akong may hinala na possibleng mga rebelde sila.It's just that..nakikita ko palaging umaalis sa bahay si tatay ramon tuwing madaling araw na may dalang sako na ang laman ay mga pagkain at iba pa.
Patuloy rin na bumabagabag sa'kin ang pagpapatuloy nila sa estrangherong tulad ko.Sabihin nating nagmamagandang loob sila..pero hindi pa rin iyon sapat lalo't na isa silang rebelde at nag-iingat sa mga taong naging nakasalamuha nila.But maybe they really just too good to be true..or so I thought.
Tahimik akong bumalik sa loob.Kahit gusto ko pang marinig ang pinag-usapan nila..sa huli ay isinawalang bahala ko na lang ito.Ang malaman lang na isa silang rebelde ay sapat nang impormasiyon.
Binuksan ko ang bintana,tinanaw ang madilim na paligid.Hinayaan kong magbaybay ang isip ko sa sinabi ni tatay.
"Kailangan namin siyang makuha.Batid mo ang mangyayari sa kanya sa kamay ng mga opisyal ng gobyerno."
May isang kasamahan sila na nasa kamay ngayon ng gobyerno.Noong sumalakay ang mga rebelde sa mansiyon ng Valencia..isa pala sa kanila ang nakuha.I wonder kung nakasama rin si tatay ng mga panahon na 'yun.
That named Lando..
Pinikit ko ang mga mata ko sa inis.Hindi ko talaga maalala kung saan ko narinig na parang katunog lang ng pangalan niyan.Tsk.Ng dahil sa kanya mas lalong naging mainit sakin ang mata ng pesteng Heneral na'yon.Pero meron ding mabuting naidulot 'nun.I got to sleep in Valencia mansiyon and discover something..
Bumalik sakin ang alala.. ang papel na kung saan may nakasulat na MONTENEGRO.Nawala sa isip kong maaaring nandito rin nga pala ang pamilyang Montenegro.The Alcantra exist here hindi rin impossibleng wala dito ang Montenegro.
Isa rin sa pinakayaman ang Pamilyang Montenegro sa mundo na ito ngayon.This is what my Lolo told me about.Wala rin sa politika ang Pamilya namin but they have many connections.People here respect them because of their good deeds.
"Ang lalim naman ng isip mo,senyorita."
Mabilis akong lumingon sa gilid ko.Masama kong tiningnan si Juanda at binigyan ng sarkastikong ngisi.
"Mabuti't naisipan mong magpakita,huh?"
She just sighed."Madami akong ginagawa at inaayos ngayon,senyorita."
I inwardly rolled my eyes."Wala akong paki-alam.But atleast magpakita ka naman kahit kaluluwa mo man lang.You brought me here remember and Im your responsibility,get it?"
Iniling niya ang kanyang ulo na parang sinasabing 'she-doesn't-still-change'.And why would I?this is me.
"Binabantayan ko ang mga galaw mo sa malayo,senyorita.Hindi rin naman kita pinabayaan bagkus ay tinanaw kita kung ikaw ba ay gumawa ng iyong ikapapahamak.."
"So minanmanan mo ako ganun?"I fired back.
Bakit naman ako gagawa ng ikakapahamak ko?nag-iingat na nga ako sa mga galaw ko.Hindi rin naman ako tanga.Lahat ng galaw ko ay calculado.Kahit nangangalaitan na nga akong pumatay ng mga tangina ay pinipigalan ko lang tss.
She was about to speak again but I immediately dismissed her by raising my hand.A sudden question come to my head.
"Tell me..ano ang nangyari ngayon sa kasalukuyan?did the time stop?or still continues.."
Dumagundong ang kaba sa dibdib ko.What if the time's there still cocking even though Im not there?what if my enemies...ugh damn!
"Patuloy pa rin ang oras duon.Ngunit mas malakas ang takbo ng oras dito kaysa sa kasalukuyan."
Huminga ako ng malalim."T-then what happened to my body there?"
"Kasalukuyan ka ngayon nasa coma.Dalawang linggo na ang lumipas."
Napasapo ako sa noo ko. "Wait...so ano ako ngayon dito?kaluluwa lang ba?" Naguguluhan kong saad. Kasi diba naman, kung sino ang nasa posisyon ko ngayon dito ay maguguluhan talaga.
"Ikaw pa rin 'yan. Hindi ka kaluluwa o ano pa man. At katulad ng aking sinabi noon sa'yo. Maaari ka ring mamatay rito kung hindi mo maisagawa ng maayos ang iyong misyon. Mamamatay ka dito kasabay din ng pagkamatay mo sa kasalukuyan." She explained that gives ne chills. Shit.
Natahimik ako ng ilang minuto at inisip ang sinabi niya at ang sarili ko na nasa hospital. What if my enemies will take advantage of me there? mamatay ba rin ako dito o ma-stuck na ng tulyan dito?
I mentally slapped myself for my horrible thoughts.
Sigurado akong nagpaplano na ang mga gunggong 'dun ngayon.But wait..dalawang linggo pa lang ang lumipas 'dun?
And with that two weeks..wala man lang nag--
"Walang magtatangka sayo doon."Juanda.
I look at her as I crease my forehead."Really."I narrowed my eyes.
Hindi na niya ako sinagot at suneryoso lang ulit pagkatapos ay tumabi sakin sa bintana."What now?"seryosong tanong ko.
"Mawawala ako ng ilang araw dito.Sana naman sana ay wala kang gagawin na kung ano.Wala ka dapat maging galaw hanggat wala ako dito--"I cut her off.
"San ka pupunta?"
"Babalik ako sa kasalukuyan.Aayusin ko lang ang mga naiwan 'dun."
"Good.And can you tighten my security there?my enemies might attack me."
"Ako ang bahala."
Iyan lang ang huling usapan namin.Truth to be told I didn't take her words seriously especially the line..
"Mawawala ako ng ilang araw dito.Sana naman sana ay wala kang gagawin na kung ano.Wala ka dapat maging galaw hanggat wala ako dito-"
Wala ba siyang tiwala sakin?I can handle myself more than what she think.
"Ina!payagan niyo na po ako.."Melinda begged to her mother.I was watching them an hour ago already.Kanina pa ni melinda kinukulit ang ina na pumayag na sa kanyang kagustuhan.
"Melinda!ako ba'y naiintindihan mo?hindi ka maaaring pumunta roon sa kulungan ng mga taong nagkasala o tumiwalag sa batas ng pamahalaan.Magagalit ang iyong ama anak,lalo't na dilikado roon."pilit na inintindi ni senyora sa kanyang anak kung paano ka dilikado doon.Pero matigas ang ulo ni Melinda at nagpupumilit pa rin.
"Ano naman ang nakakadilikado roon ina?nakakulong na nga ang mga makasalan..tiyak akong hindi naman nila ako mahahawakan kahit dulo ng aking buhok.Atsaka ina..kasama ko naman si zeime..ina sige na."melinda made a puppy eye.Hindi nakasagot ang ina at hindi makapaniwalang napa-iling lamang.
"Gusto ko lang naman po dalhan si ama ng pananghalian.Ako'y natitiyak gutom na ang aking pinakamamahal na ama sapagkat ay wala siyang nakain kaninang umaga."patuloy nito.Napahinga na lang ng malalim si senyora saka tumango ng pilit.Napatalon naman sa tuwa si melinda at yinakap ang ina.
"Maramung salamat ina!"
"Mag-iingat ka at huwag kang makikipag-usap kanino-kanino man..."tumigil ito at tumingin sakin."Bantayan mo siya ng maigi.Huwag mong hahayaang mawalay siya sa iyong paningin."she said and I just nodded.
Napangiti si Melinda nang tumigil na ang kalesa ibig sabihin ay narating na namun ang paroroonan namin.
"Anong pumasok sa isip mo at naisipan mong pumunta dito?"I snapped to her.She just giggled her eyebrows.
"Wala.Gusto ko lang makakita ng mga taong nabilango hehe."my forehead creased at her answer.
I just shrugged my shoulder.
Hinarang muna kami ng mga gwardiya sibil bago kami makapasok.Hindi pa nga kami halos papasukin kung hindi lang binanggit ni Melinda na Ama niya si Don Antonio.
Nagpaalam si Melinda sakin bago pumasok sa isang silid na sa tingin ko ay office.Ginala ko ang paningin ko sa loob.Masasabi kong malaki ang kulungan na ito na gawa rin ng matitibay na kahoy.Sa harapan ko ay isang madilim na pasilyo.Meron ding anim na silid na nakikita ko.Tatlo sa kabila at tatlo rin naman sa kabila and the rest ay madidilim na na pasilyo.Tss bakit wala man lang ilaw?
Humakbang ako patungo roon sa madilim na parte hanggang sa unti-unti ko nang naaninag ang maliliit na ilaw ng lampara sa kanang parte ng pasilyo.Lumiko at naamoy ko kaagad ang masangsang na amoy----ng dugo na natuyo na.
I covered my nose using my arm.
The prisoners were leaning on the wall while the others are holding in the railings.They really look so pathetic..
Hindi nila ako pansin dahil nasa madilim pa rin ako na parte.Nagtataka rin ako kung bakit..walang mga gwardiya sibil na nagbabantay.
Tumalikod na ako at nagsimula ng humakbang pabalik ngunit napatigil ako sa kalagitnaan ng may isang painting ang kumuha ng atensiyon ko.Ito lang ang nag-iisang painting na nakita ko dito.Malaki ito at malakbang and there's a weird paint on it.Lahat ng puno ay putol bukod sa punong nara na nasa tuktok ng bundog.Na meron ring nakasulat na...
Translation:Im the strongest
Hahawakan ko na sana ito ng bigla kong maramdaman ang isang paparating na anino.I never dared to turn my head Im just looking at the painting straightly.
"Ano ang iyong ginagawa rito,munting binibini?"merong sarkasmo sa boses nito.
"Ang ganda ng obra na ito."sabi ko,hindi pinansin ang tanong niya.
I smirked secretly when I felt his anger."Sagutin mo ang tanong ko!Hindi ka ba natatakot?tayo lang dalawa-----"hindi na niya natuloy ang sasabihin pa ng may isang boses ang pumukaw sa amin.
"ZEIME??"
I boredly looked at Heneral Santos."Parang hindi naman."
"Magandang Tanghali po Heneral Santos..kasama ko po si binibining zeime patungo rito upang dalhan si ama ng pananghalian."wika ng melinda ng makarating siya.
Heneral flashed a smile.Tss.
"Magandang Tanghali rin sayo Binibining Melinda.'Kay swerte naman ng iyong ama dahil nagkaroon siya ng mabait na anak haha.O siya ako'y aalis na.Paalam binibining melinda at binibining zeime."
He gave me a meaningful look before turning his back on us.I smirk mentally.The fvck with this old shitty heneral tss.
"Hindi ako pinayagan ni ama!huhuhu."arte ni melinda at umiyak ng peke.Napa-iling na lang ako.
Umuwi na kami pabalik ngunit kagaya ng kahapon ay nagpaiwan muna ako sa isang tiyanggehan.Meron kasi akong naisipang bilhin.Habang naglalakad ako ay isang familiar na mukha ang nakita ko na nasa tapat ng tindahan ng mga klase-klaseng mga sandata ng itak.
Si Red or shall we say Rafael Bermudes...
Nilampasan ko lang siya at tumigil sa katabing tindahan lang nito.Now we're only meters away to each other.
"Binibini!bumili na po kayo ng relos na inyong gusto.."ani ng tindero.
Napahawak ako sa baba habang namimili hanggang sa isang compass na kulay ginto ang kumuha ng interes.Mabilis ko itong inabot nang may isang kamay ang naka-una nito.Salubong ang kilay kong nilingon ang may-ari 'non.
A smiling face welcomed me.
"Ako ang naka-una niyan."I coldly said.
He's smiling face faded when he realize that I didn't recognize who he is.
"Hindi mo ba ako namumukhaan?nagkakilala tayo---"I cut him off.
"Wala akong naalala at mas lalong wala akong paki-alam.Ngayon,ibigay mo na sa akin 'yan."
Laglag panga siyang nakatingin sakin.And I took advantage of it mabilis kong kinuha sa kamay niya ang compass ng walang kahirap-hirap.
I grinned mentally.Ha!
"Hahaha.Nakakatuwa naman po kayo Ginoo at Binibini..Bueno,mabuti't iyan po ang napili niyo binibini..maganda ang kuwalidad ng aguhon na iyan.Mayaman po ang nag-sangla niyan.Kaya wala po kayong ikakabahala.."sales talk ni manong."Sampung peso lang po ang binta ko niyan."patuloy niya.
I gave manong a 10 pesos and then I glanced at Rafael.He's now shooking his head.
"Ako si Rafael Bermudes,Binibining zeime."pakilala niya sakin.Hindi ko siya kinibo at sinuri lang ang compass.
"Kaibigan!Leandro!"
Napaangat ang tingin ko at diretso na dumapo kay Leandro na madilim ang mga matang nakatingin sakin.
Papunta na siya sa pwesto namin ngayon ng hindi binibitiw ang titig sa isa't-isa.
Naputol lang ang titigan namin nang nagdaratingan ang mga gwardiya sibil na nakasakay sa kabayo.Madami sila at mabilis ang takbo na para bang may hinahabol.
****
greenhearts__💚
A/n:My first ever long chapter haha!akalain niyo 'yun 3k+ words to mga bes haha!pambawe lang.Sawa na akong magsorry lagi char.
Anyway,I wanna know your thoughts regarding this chapter.What do you think will happen next?kindly comment!
Click the star button if u like this chap and don't forget to
comment too..oh I've love to read your comments guys.
Thank you for reading!💖💜