KABANATA 18
Utos
Nang makauwi kami sa bahay ay agad na kwenento ni filina ang nangyari.Hindi makapaniwala sila nanay at tatay,gulat at mangha ang nakaukit sa kanilang mukha.Napailing na lang ako,masyado silang namangha.Napayakap tuloy si nanay sakin sa tuwa.She really looks proud,I wish my mom's like her.
Fifty pesos ang nagastos namin lahat kaya ibinigay ko ang natitirang pera.Hindi pa nga halos ito tatanggapin ni nanay at tatay dahil daw ay marami na akong nagawa at naitulong sa kanila.Tinanggap na lang rin nila dahil wala rin naman silang magagawa.Alam kong nahihiya lang sila sakin.Wala namang nakakahiya e,they helped me so I must return the favor.Ayoko ring magkaroon ng utang ng loob sa isang tao.
They've been good to me.They treat me like a real family,na kahit ang tunay kong pamilya nabigong iparamdam iyon.My mother's side aren't kind to me,they treat me like some garbage needed to be thrown away in a trash can.
Bata pa ako noon at hindi pa masyadong naiintindihan lahat.Pero nang lumaki na ako naiintindihan ko na,they hate me.Hindi ko na rin naabutan pa ang pamilya ng daddy ko.Bukod sa maaga namatay ang daddy ko nag-iisa lang rin siyang anak ni Lolo.My dad died when Im 5 years old and my Lolo in my 8 years old.So basically,mas nauna pang pumanaw ang dad ko.
I used to live with my Lolo after my dad died.Takot akong sumama kay mommy dahil palagi rin naman akong sasaktan at pagagalitan.So I chose to live with lolo but then namatay rin si lolo after 3 years.At iyon ang simula ng kalbaryo ng buhay ko sa bahay ng pamilya ni Mommy.I pitied myself for being weak and innocent that time.Wala akong karamay at lagi pang inaapi.Pero habang tumatagal natuto na rin akong maging malakas.I secretly entered myself into a club of taekwondo,karate,judo and etc at the age of 10.
There are times that I want to stop from it kasi walang katapusang sakit nang katawan ang lagi kong natamo.It's really hard but I always taught to myself perserverance is the key.I took years before I finally learned it.
Anyway,enough with my clićhe memories.
Tatlong araw na ang lumipas simula 'nung nangyari ang paligsahan ng kabayo.At sa tatlong araw na 'yun wala naman akong masyadong ginagawa dahil nasa mansiyon lang naman si Melinda,kung may iuutos siya sakin ay iyon lamang ay ang kumuha ng mainom.
Hindi rin muna siyang pinayagan lumabas ng kanyang ama na si Antonio Valencia.Kaya ayun frustrated masyado si lover girl,hindi na daw sila nagka-loving loving moment niya ng kanyang not-so-boyfriend.
Tss kung ako sa sitwasyon niya,bibitaw na lang siguro ako.Bakit ako mag-e-stay sa lalaking aagawin rin naman?bakit ko pa susulitin ang araw na kung saan malaya ko pa siyang makikita't makausap na kung sa huli ay pinahihirapan ko lang rin ang sarili ko.Masasaktan ka rin naman kaya dapat,dapat ka nang bumitaw at limutin na lang kesa bigyan mo lang ang iyong sarili na masanay sa kanyang presensiya.Habang maaga pa sinasanay mo na ang sarili mo na wala siya sa tabi mo.Though,it would be hard but someday you can get over with him.
Love is tend to be tragic,nothing is permanent because everthing is just temporary.How svcks.
Hays,what the hell am I saying?tsk.Pati tuloy ako nadamay sa kakatingin sa kanyang nafufrustrate.I think I need to refresh or do something would make me relax.
Pumunta mo na ako sa harapan ng mansiyon kung saan mayroong falls.Hindi ko nga nabanggit kung ano ang itsura nitong falls.Isang liyon ito na nakataas ang dalawang kamay tapos nakabukas ang bibig nito 'yong para bang akmang susugudin na ang kanyang na-hunting na kakainin.Sa bibig naman nito lumabas ang tubig,ang pangit rin naman kung sa pwet diba?tch.
Seriously,they've got a taste.I think this is very expensive one especially in this era.Hindi pa man uso ang ganito ngayon.Sa tingin ko nabili nila ito sa Europe or America just like that or maybe in Spain too.
This is very jaw dropping you know?but I've known better.This isn't just about the beautiful view of lion but a message more like warning.Maybe you think Im paranoid but nah just stating the big possibility of it.
Umupo ako sa sementong pabilog na nakapalibot sa lion,upang harang sa tubig na umaagas.Malamang kung wala rin ito edi bumaha na siguro sa mansiyon.Okay enough with that.
Ipinikit ko na ang mga mata ko at pinakinggan ang paligid pero ilang minuto lang ay agad kong minulat ang mga mata ko dahil sa matang nakatitig sa'kin ngayon.Ang mga matang iyon ang matagal ko nang gustong dukutin mula sa may-ari.Pasalamat nga siya mataas pa ang pasensiya ko sa lumipas na mga araw dahil kung hindi matagal na niyang nakita't nakakausap si satanas.
Tumingin ako sakanya pabalik.At ang walanghiya hindi man lang binawi ang tingin na parang magpatay malisya lang.Sabagay,mataas ang loob nitong gagong 'to para sa isang tulad kong alalay.
Sa mga nagdaang araw ay wala akong ibang napansin kundi ang pagka-disgusto niya samin.Isang araw nahuli ko siyang tinulak si filina at kung may anong sinabi rito.Ang mga oras na yun ay gusto ko talaga siyang sugurin at patayin.But I stopped myself kasi ayaw kong magpadalos-dalos muna,mapaghalataan ako.Kaya ang ginawa ko ay binigyan ko muna siya ng ilang araw para mabuhay.But I don't think magagawa ko pa yun sa ilang araw.Three days is fvcking enough,yeah?hm
Alam kong iba dito at iba sa mundo kong kasalukuyan.Kung duon wala akong pinoproblema dahil kahit pumatay pa ako kung kelan ko gusto walang sasaway sakin.Co'z I can pull some strings and connections.At isa pa,they knew that once they'll block my way alam na nila kung ano ang mangyayari sa kanila.Lalo na kung wala ka man lang ni isang tapang upang kalabanin ako.
Just like Black Blood Gang who dared to fight me na kahit naka-ilang beses nang natalo,patuloy pa rin.Masakit naman kasi yun sa ego.'Yung tipong isang babae ka lang tapos marami sila at puros lalaki pa!then sa huli sila pa rin ang nauuwing talunan,ouch!that's a big blow to their fvcking shit so called ego.
"Himala lumabas ka?"ako nang maramdaman ang presensiya ni Melinda sa likod ko nang hindi binabawi ang tingin kay gwardiya pilonio.
That thicked-face jerk.Napangisi na lang ako,oh boy hindi mo alam kung sino ang binabangga mo.Ako na lang ang unang bumitaw sa titigan naming dalawa at inilipat na lang 'yun kay Melinda na nakasimangot sa harapan ko.
Arghh!parang alam ko na kaagad ang iuutos nito,ah?tss.
"Ano?"wala ka-emosyon emosyon kong tanong na para bang nakipag-usap lang sa isang kaibigan at hindi amo.So what?ganito na ako e.I can't act like the way alalay should do when talking to their Boss.
"P-paano mo nalamang ako ang nasa likuran mo?"nagtataka niyang tanong.
"Wala namang ka-ingay ingay rin akong naglakad!pa'no nangyari iyon?"nakapemewang ang isa niyang kamay habang ang isa naman ay nakahawak sa baba niya at umastang nag-iisip.
"Pakiramdam ko lang."simple kong sagot.Tsaka iyon naman talaga ang totoo.Magaling akong makiramdam sa paligid o ano pa man.Im good with that kasi pinag-aralan ko rin ang makiramdam sa paligid o sa mga taong nakapalibot sakin.
"Ha?ganun ba 'yon?"parang hindi siya kumbinsado sa sagot ko kaya tinignan niya ako sa mata sa mata na para bang sinusuri kung nagsisinungaling talaga ako.Tss wala siyang mahihita sa kakatitig sa mata ko.I know how to hide my emotions too.They say the eyes never lie.Well,para sakin tama sila.Pero nagdepende pa rin ito sa tao on how they handle to hide the truth within their eyes and exposed the lies.At para sakin one thing for sure,eyes can decieve too,a'ight?
"Oo.Kung marunong kang makiramdam."napatango siya at umupo sa gilid ko.Tumingin siya ulit sa mga mata ko.
"Bakit parang hindi ko makitaan ng emosyon 'yang mga mata mo?"usisa niya.Hays lumabas na naman ang kanyang pagka-chismosa.
"Hindi naman."tipid ko lang na sagot.Hindi na lang ulit siya nag-usisa pa dahil naramdaman ata niya na ayokong pag-usapan ang ganyan.
"So,nandito ka dahil?sabihin mo na kung ano ang iuutos mo."
"Malakas talaga ang pakiramdam mo binibini!ang galing!puwede mo ba akong turuan?"nangungusap ang kanyang mga mata ngayon.
"Tss ayoko nga..sige na ano ba 'yon?"
"Uhm puntahan mo si Ginoong Leandro,sabihin mong magkikita kami ruon sa likod ng aming mansiyon,sa may ilog lang..pagnadala mo na siya ruon balikan mo ako ulit dito at tulungan mo kong magdahilan kay ama,ayos lang ba iyon?"
Hmm mukang napagplanuhan talaga huh?it's just sad na siya pa ang gumawa ng paraan instead of dapat ang Leandrong iyon ang gumawa ng paraan para makita ang kanyang sinisinta.
Tss.
"'O sige."sang-ayon ko.Hindi ko naman pwedeng tanggihan e alalay lang naman ako.
Tiningnan ko siya na ngayon ay may malaking ngiti, na pati ang mga mata'y ngumingiti na rin.Napailing na lang ako,ang mga saya sa kanyang mga mata ngayon ay sigurado akong mapapalitan ito ng luha at sakit sa pagdating ng araw na tuluyan na itong mawala sa kanyang piling.Be ready lover girl.Be ready for your heartache and downfall.
"O siya,dalian mo ah?maghahanda lang ako sa aking silid!"pagkatapos niya itong sabihin ay mabilis pa sa alas kuwatro itong nawala sa'king harapan.Mahinhin itong tumatakbo na may kasamang pagsayaw at pagkanta.
"Oh aking iniirog!masisilayan ko na naman ang iyong taglay na kasisigan...hindi na ako makapaghintay na ika'y aking halikan!"
What the fvck?!
Akala ko ba conservative ang mga babae dito?bakit siya pa 'yong hahalik?
Napa-ismid ako.Di ko kaya gawin?sasabihin ko na lang na may ginagawa si Leandro?para maputol ang kaligayahan niya.
Hell.Nvmd.
Tumayo na ako at nagsimula nang maglakad patungo sa gate.My face became stoic at the sight of gwardiya pilonio.However I maintained my expression as I walked passed by to him.I saw how his eyes looks at me with a lust.Manyak!
Ha!tingnan lang natin kung hanggang kailan ang kamanyakan mo.Wait for me later..dahil ipapatikim ko sayo kung gaano kasarap at kalasap ang kamao ko.
Winaksi ko na sa isip ko ang gwardiya'ng 'yon.He's not worth to think of anyway,tsaka maghaharap naman kami mamaya.Tinuon ko na lang sa isip ko kung saan ko ba hahanapin iyong ka-MU ni Melinda.
Halos malibot ko na ang buong bayan pero wala parin akong nakikitang Leandro.Tumingin ako sa langit pero agad rin akong nagyuko ng ulo dahil sa sikat ng araw.Hindi namam masyado mainit ang panahon kahit na malakas ang sinag ng araw.Katamtaman lang hindi katulad sa panahon ng kasalukuyan na kahit alas-sais ng umaga ay parang masusunog na ang balat mo sa sinag ng araw.Malaki nga talaga ang pinagbago ng mundo ngayon sa mundo noon.Hindi lang sa panahon kundi sa tao na rin.Ang mga kultura't tradisyon na unti-unti nabg hindi bigyan ng halaga ng mga tao at isa na ako dun.
Kailan man ay hindi ko binigyang importansiya ang mga iyon.
Sa aking paglakad-lakad hindi ko maiwasan tingnan pabalik ang mga taong nasa gilid na nakatitig sakin.Ang ayaw ko talaga sa lahat ay yung tinitignan ako lalo na 'yong mga galaw ko.It irriates me!sino ba naman ang hindi mairita?
My foreheas creased as I crossed my arms beneath my boobs.I am still wearing my expression earlier stoic.
"Siya iyong binibining nanalo sa paligsahan hindi ba?"
"Tama ang iyong sinabi,siya nga iyon."
"Kakaiba ang binibini na iyan..alam mo kumare siya rin iyong babaeng tumulong ruon kay Lamerna na napagbintangan ang anak na rebelde!"
"Sigurado ka ba riyan?"
"Siguradong-sigurado ako!sobrang galit nga ng heneral sa kanya dahil sa pakiki-alam!ngunit alam mo kung ano ang mas nakakabigla?"
"Ano?"
"Hindi mo man lang makitaan ng kaunting takot ang kanyang mukha!"
Hindi ba sila aware na anlalakas ng mga boses nila?kung makabulongan man lang sila rinig na rinig ko pa.Hindi man lang sila nag-atubiling hinaan kahit na 'yong taong pinag-usapan nila ay nasa gilid lang?tch.
Pumunta ako sa gilid nila at kunwaring tumitingin sa mga paninda kaya agad silang lumayo at tinikom ang bibig nila lalo nang tingnan ko sila ng walang ka-emosyon emosyon kong mukha.Oh ano kayo ngayon na huli sa akto?
Inis kong inismaran sila at tumalikod na.I guess the only thing that didn't change in filipino ay 'yung pagiging chismosa.Kung e-tsimis man lang nila ako make sure na hindi ko maririnig,nakakaasar.
Napaangat ang tingin ko sa malaking simbahan.Hindi ko namalayan dito na pala ako napadpad ng mga paa ko.Rinig ko mula dito ang pagkanta ng mga choir at ang boses ng pari.
Papasok ba ako?
Nagtalo ang anghel at demonyo sa utak ko dahil sa inisip ko.Tsaka bakit pa ba ako papasok?matatagalan lang ako tuloy lalo't na hindi ko pa nahanap ang lalaking 'yun.
Pero wala ring mawawala kung papasok ako hindi ba?lalo na ngayon sa sitwasyon ko,I think sa lahat ng makakatulong sakin ay ang panginoon.
I closed my eyes, damn.
Hindi ako nagsisimba at hindi rin relihiyosong tao. I drifted away from God when I lost myself and lost my father and grandfather.
Huminga ako nang malalim. Siguro, ito na yung oras para maka-usap ko ang panginoon at humingi ng....tawad sa lahat. I've been living with a grudge in my heart. Sa tindi ng muhi at galit ko,ginawa ako nitong ibang tao...
Sa sandali na nakaapak ang mga paa ko sa loob ng simbahan ay para akong sinusunog sa impyerno dulot ng marami kong kasalanan.Umupo ako sa pinakahuling upuan na nasa gilid,parihaba ito na gawa sa kahoy.
Tinuon ko na ang atensiyon ko sa pari at pinakinggan ang homiliya nito.Natapos rin kaagad at tantiya ko 30 minutes lang.Sabagay,late rin naman akong dumating.
Nagsilabasan na ang mga tao kaya tumayo na rin ako upang lumabas.Pero hindi pa ako tuluyan nakahakbang ay agad na may humawak sa pulsuhan ko.Winaksi ko kaagad ito at handa ng singhalan ang taong may pangahas na hawakan ako.
"Gag--"sumilay agad sakin ang mukha ni Leandro.Nakangiti ito at may mangha sa mukha.
"Nagsisimba ka pala,binibini?"his voice filled with amusements."Wala sa mukha mo ang nagsisimba..ngunit ika nga pa nila 'wag mong husgahan ang tao sa itsura nito..."
**
greenhearts__💚
A/n:Sorry for late update☹sana magustuhan niyo ang chapter na'to please enjoy.Maraming typo,wrong spelling at wrong grammars dito so bear with it guys.
(P.s. Paki-basa po ulit ng Kabanata 13 sa last part lang naman..iyong nag-uusap na ang mga politiko.May kaunting error lang po kasi kaya I hope basahin niyo ulit para hindi kayo malito.Thank you❤)
Follow me for more updates.Don't forget to vote,share,comment!
Loveyah💖💚