KABANATA 16
Paligsahan
Matagal-tagal pa bago natapos iyong argumento nila.Si Leandro na ang tumigil 'dun,na-realize ata niya na masyado siyang immature para makipagtalo pa sa babae at ka MU pa niya.Ano siya bata?
Sumakay na kami ng kalesa habang si Leandro naman ay naglalakad lang.Ika niya malapit lang daw ang bahay nila mula dito.
"Ano ba ang nangyayari diyan sa kaniya?naku,mukha na ata siyang nasiraan ng bait."napangisi na lang ako sa sinabi ni Melinda nang makasakay na kami dito sa kalesa.
Napaisip rin ako sa sinabi niya at napasang-ayon.Nasiraan na nga ata 'yun ng bait,samaan ba ako ng tingin?
Nang-aakusa pa naman iyong tingin niya kanina,parang may nagawa akong mali e,close ba kami?kapal ng moks.Basagin ko mukha niya't wala nang mababaliwng babae sa mukha niya tss.
Kala naman niya ikinagwagwapo niya 'yun.
Sumulyap ako kay melinda at nakitang panay pa rin ang simangot niya.
"Pero kahit na ganun ay mahal ko pa rin siya.."dagdag na sambit ni melinda at ngumiti na parang kinikilig.
My face immediately grimaced at the sight of her.What the hell?parang kanina nakasimangot lang siya,ngayon kinikilig naman?!tsk pareha lang silang nasisiraan ng bait tss bagay nga sila.
Iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig.Love is making people crazy.And thanks Im not one of those crazy people.
Nakarating na kami sa karerahan ng kabayo at namangha agad ako sa lawak nito.Well,nakapunta naman ako noon sa karerahan ng mga kabayo sa maynila at sa ibat-ibang parte ng pilipinas.
But this one's different.
The place is so wide and plain also very clean and green.Although,walang mga bleachers para maupuan ng mga tao,ayos pa rin naman.Sa gilid lang ang mga tao na kung saan may nakaharang fence na gawa sa kahoy.
Tantya ko mga 700 meters lang ang layo ng karera galing sa unahan bago may paliko.Pabalikta na U lang ito at may mga kahoy na nakalagay sa gilid na may telang pula sa dulo.Sa tingin ko hindi naman ito makaka-apekto sa magkarera dahil malawak naman ang espasyo nito kung sakali magdirty tricks ang mga sumali sa karera.
Sa left side magsisimula at sa right side naman magtatapos.May nakaharang na tela sa dulo ng right side,at kung sino man ang una makakatanggal 'dun sa tela siya ang panalo.
Nilibot ko ang paningin ko at nakitang madami-dami na nga ang mga tao.So,this must be the most awaited event happens every year.Inaabangan-abangan talaga ng mga tao 'to,mapamayaman man o dukha lahat ay dumadalo.
Tumuon ang mga mata ko duon sa mga taong mapayapang naka-upo sa maliit na stage na gawa rin sa kahoy.The small stage is exclusively built only for them,politics.It's located at the North,sa tuktok ng pabaliktad na U.
Naruon sina, Lenardo De Monte, Simion Alcantra, Antonio Valencia ang Tiniente (vice-m) at ama ni Melinda.Hindi ko na kilala ang iba pa at batid kung mga cabezas de barangay ang iba sa kanila duon.
"Hindi ka ba pupwesto ruon sa tabi ng ama mo?"baling ko kay Melinda na sayang-saya na sa nakita kahit hindi pa naman nagsisimula.
Hindi naman siyang halata na excited.
"Hindi na,rito lang ako para masupportahan si Ginoong Leandro."
Uh,I get it.I just nodded at her.
"Ilan ba ang sumali?"tanong ko ulit.
"Mga lima siguro,hindi ako sigurado."
Lima?dapat mga seven participants ganun,the more the merrier diba?but anyway okay na lang din kung lima.
"Ano ba ang premyo sa mananalo?"tanong ko.Naalala ko may premyo nga ito.Naalala ko ulit kailangan nga pala nila nanay ng pera,kung sasali ako rito hindi na sila mag-iisip kung saan ko nakuha ang pera.
"Sandaang piso,si Ama kasi ang magbibigay ng premyo sa mananalo."paliwanag niya.
100 pesos...
Kung sa kasalukuyang panahon I think ang worth niya ay mga 1000+?hindi ko rin alam.Basta ang alam ko malaking halaga na ito sa kanila.
Napangiti ako sa isip,matutulungan ko na sila.
"Sige,puwede bang dito ka lang muna?may pupuntahan lang ako."
Hindi ko na hinintay ang sagot niya at mabilis na pumunta duon sa kung saan ang mga participants sa magkarera.
Dalawa pa lang ang nakita kong sasali,nag-aayos sila ng kanilang sarili at ang tatlo naman ay wala pa.Kailangan kong mahanap ang isa dahil papalitan ko siya.And I need to make a way para hindi siya makasali.
Nilibot ko ang tingin ko,nagbabakasakaling makita ang isa.Mukhang nadinig ata ang aking kagustuhan,kitang-kita ko mula riti ang isa sa mga sasali.Nakatali pa ang kabayo sa isang puno habang may ginagawa siya sa sarili niya,hindi ko rin alam baka nagjajakol 'yon.
Kidding aside.
May inaayos sa sarili niya ata.
Agad akong pumunta malapit sa pwesto niya,nakatago lang ako sa isang puno.Nilabas ko ang maliit na kutsilyo na nakalagat sa loob ng dibdib ko.Patayo kong nilibing ang kalahati nitong parte sa lupa malapit sa paanan ko.But I made sure hindi niya ito mapapansin.Once,maapakan niya 'to hindi na siya makakasali pa.
Sinilip ko siya saglit at nag-aayos pa rin sa sarili.Sana gumana ang naisip kong plano.Umatras ako ng ilang hakbang bago tumakbo at kunwaring nadapa.
"A-arayyyy!!!"umakto akong nasasaktan at umiiyak.
"T-tulong..!!arayy!!!"nilakasan ko ang sigaw ko kaya agad siyang napatingin sa gawi ko.
Nanlaki ang mga mata niya sa nakita.Madali siyang tumakbo upang daluhan ako at tulungan ngunit bago pa man niya ako matulungan agad siyang napa-agik-ik sa sakit.
Success!!
Kunwari akong nagulat at dahang-dahang tumayo habang umaktong nasasaktan mula sa pagkadapa.
"B-Binibini wag kang tumayo!"anito.Pero hindi ko siya pinansin at mabilis siyang dinaluhan.Pasimple kong tinago ang maliit kong kutsilyo.Mabuti at hindi agad niya napansin.
"G-Ginoo?naku!!ayos ka lang ba?diyos ko ang daming dugo!"kunwari ulit.
Pinunit niya ang damit niya at nilagay sa kanyang talampakan para matigil ang pagdurugo.
"Ikaw dapat ang aking tatanungin binibini..ayos ka lang ba?"concern niyang sabi.Bigla tuloy akong nakonsensya----WHAT??!!
May konsensya na pala ako ngayon?!
"B-binibini?"tawag pansin niya nang makitang nakatulala ako.
"A-ah oo ayos lang ako ginoo.."ngimiti ako ng pilit sa kaniya,napatitig naman siya sakin parang na starstruck."Ang totoo niyan pumunta ako rito upang sabihin sayo na magsisimula ang paligsahan..."tumigil ako at tiningnan ang talampakan niyang may sugat.
"Pero sa nakita ko ngayon...mukhang hindi ka na makakasali pa..humihingi ako ng tawad hindi sana ito nangyari kung hindi dahil sakin!"
I think pasado na ako maging artista.
"Hindi!ayos lang na hindi ako makasali..tsaka hindi ako sumali paea sa premyo kaya ayos lang."paliwanag niya.
I surveyed his looks.Makapal na kilay,malalim na mata,katamtamang taas ng ilong,moreno at matangkad.Mukhang mayaman ring tingnan 'to at may halong banyaga rin pero mas lamang ang pagkapinoy sa kanyang mukha.He's the same age's as mine or maybe just years older than me.
"Ako na ang papalit sayo."I bravely said.
"A-ano??!"gulat na gulat siya.
"Hindi ka ba nagbibiro?madalang sa isang binibini ang marunong makipagkarera o ang magpatakbo ng isang kabayo..baka kung ano ang mangyari sayo.Hindi ka ba natatakot?"aniya.
"Tumingin ka lang."
"Ngunit..hindi ka ba napilayan?"sa sinabi niya agad akong tumayo at iminustwera sa kanyang ayos lang ako at makakapaglakad pa rin.
"Ayos naman ang aking paa,hindi naman masyado naapektuhan sa pagkadapa ko."sabi ko at binaling ang tingin sa kabayo.
"Magsisimula na ang paligsahan kaya't kailangan ko nang maghanda.Meron ka bang damit?gagamitin ko sana.Hindi pwedeng nakaganito lang ako."Sabi ko.
Nakasandal na siya ngayon sa puno at tumigil na rin ang pagdugo ang kanyang talampakan.Ang kutsilyo ay nilagay ko na sa ilalim ng saya ko.
Ginamit niyang pangturo ang kanyang nguso kaya't sinundan ko na lang iyon ng tingin.Nasa ibabaw ng kabayo ito nakalagay.
I immediately went there at kinuha iyon.Manipis na white longsleeves at brown na pants,mayroon pang extrang manipis na brown tshirt.
"Kakayanin mo pa bang tumayo?"I asked.Hindi naman masyadong malalim ang sugat na natamo niya.May suot naman kasi siyang tsinelas.
Tumayo siya at napagik-ik ulit pero kalaunan ay nakaya na niya.
"Kaya naman.Sige,mauna na ako binibini.Dayaan mo ang aking kabayo."He said and started walking.Pero ilang hakbang palang ay lumingon siya pabalik.
"Nais ko lang sanang itanong..kung ano ang pangalan mo?"
Oh.
"Zeime."sabi ko at hindi na siya hinintay pang sumagot dahil agad akong tumalikod at nagtungo sa isang maliit na kubo.
Sinuot ko na ang damit na gagamitin.Nilagay ko na rin sa sako bag ang damit ko.I didn't bun my hair I just let it fall,pagkatapos ay kinuha ko ang extrang brown shirt at ginawa kong panakip sa mukha ko,tanging mata lang ang makikita.I don't want them to recognize me though.
I heard people's chant from here kaya't mabilis agad akong lumabas,hinaplos ko muna sa mukha ang kabayo bago sumakay rito.
"Be goodboy,huh."
"Yah!"sigaw ko at pinalo ang kabayo.
Nakita kong parang nagkagulo na duon.Ang mga tao ay palaboy-laboy na at parang may hinahanap,nang makita nila ako they immediately sighed in relief.
"Bakit napakatagal mo?!magsisimula na ang paligsahan!"galit na sigaw ng lalaki sakin,may katandaan na ito at sa tingin ko siya ang nag-oorganize sa event nato.
Hindi ko na lang siya sinagot at pinatakbo na lang ang kabayo patungo sa starting area na sa left side.The other participants are here already,I guess ako lang talaga ang late.Pumwesto na ako sa gitna bago binalingan ng tingin ang mga kasama.
Hindi na ako nagulat nang makita si Leandro na katabi ko lang.Hindi ko kilala ang isang katabi pa niya kaya't binaling ko rin ang tingin ko sa kabila.
Shocked.
Rafael?kasali rin pala ang makapal na'to?
Tssk.Napagitnaan ako ng magkaibigan huh?I heard magaling silang dalawa,well,who among of us will win though?so exciting.
I felt their intense stare to me,pati na rin sa mga tao at lalong-lalo na ang mga taong naka-upo sa stage,mga politica.They were talking and whispering to each other while looking at me.Even the people that are watching us,hindi ko nga lang marinig dahil sa layo at dahil sa sobrang ingay dulot ng mga bulong-bulongan.
"Bakit ka ba may takip sa mukha,pare?"si rafael.Hindi na rin mapigilan ang kuryusidad.Napasang-ayon rin ang mga kasamahan ko sa karera.Si Leandro naman ay titig na titig lamang sa mga mata ko.I hope he didn't recognize me,shit.
The fvck you care assholes?!tss
I just shrugged my shoulder off as we get ready for the signal to go.
Pumutok na ang pistola hudyat na maaari na kaming magsimula.Umani agad nang mga sigawan at mga supporta na galing sa mga manonood.
"Yah!!!"we said in chorus as we start the race.
"Ginoong Leandro para sa panalo!!!!!"
"Galingan mo aking sinta!!!!"
"Ginoong Rafael!!!!!"
"Manalo matalo ikaw parin ang mahal ko!!!"
Ay tangina 'yun.
"Ipanalo mo Ginoong Rafaelllll!!!"
"Ginoong Leandro galingan mo!!"
The audiences became wilder and wilder lalo na nang manguna na si Leandro at Rafael.Iyong dalawa naman ay nasa unahan ko lang kaya ako ang pinakahuli.
Napailing ako,magaling nga sila but not really enough.Ngumisi ako bago malakas na pinalo ang kabayo dahilan ng pagtakbo nito ng malakas.Nalampasan ko na ang dalawang nasa unahan ko.Sinubukan pa nga akong banggain nuong isa but Im way too quick to let it happen though.
Don't fvcking start me asshole..
"Hala!!nambabangga iyong isa!!"
Sa ikalawang pagkakataon muli na naman akong sinubukang banggain kaya hindi ko na napihilan rin ang sarili.Mas binilisan ko ang pagpapatakbo ng kabayo at nang medyo malayo layo na ako sa kanya ay pinalo ko ka agad ang mukha ng kabayo na gamit ko dahilan ng pagtayo nito.Ginamit ko iyon upang ipaharap ang kabayo sa gilid ng iyon rin ang pagdaan noong taong sinubukang banggain ako.
Kaya ayun hulog si gago.Serves you right.
"Diyos ko!ayos lang kaya siya?"
"Kung bakit kasi nambabangga pa?iyan tuloy ang nakuha niya!"
Nakita kong tumayo ang ilang mga politika sa stage at 'yung mga tao naman ay panay pa rin ang sigaw.Si Leandro at Rafael ay malapit na sa palikong parte kaya mas binilisan ko ang pagpapatakbo.
"Yah!!"
Panay ang palo ko sa kabayo kaya mas lalo itong bumilis.Nakaliko na ang dalawa habang ako naman ay paliko pa lang.Pero ang hindi ko inaasahang pangyayari ay 'nung natanggal ang damit na ginawa kong panakip sa mukha ko ay biglang natangay ng hangin dulot ng malakas na hangin at puwersa.
Fvckingshittt.
Kita na ngayon ang buong mukha ko.Pero gayunpaman ay hindi ko ito hinayaang maself-distract ako.Kahit na yung mga buhok ko ay pupunta na sa mukha ko.Ang maalon at mataas kong buhok ay nililipad na ng hangin.God,mahirap itong suklayin mamaya,ugh.
Kahit hindi ko man kita ang mga tao sa konsentrasyon ko ay rinig ko pa rin ang singhapan at gulat nila.Mas lalo tuloy umingay ng mga bulong-bulongan.Hindi ko man dinig pero alam ko kaagad kung ano ang mga pinagsasabi nila.
Paano siya natutong magpatakbo ng isang kabayo?
Ang galing niyang binibini!
Hindi ko inaakalang may marunong palang binibini sa ganyang bagay!
Nakakamangha!
Small thing tss.
Sa sobrang bilis kong magpatakbo ng kabayo ay nalampasan ko na ang dalawang mokong na'to.Kaya't mas lalo talagang umingay ang paligid.
Hininaan ko kaunti ang pagpapatakbo at nilingon sila sa likod na nanlalaki ang mga mata.Gulat rin sa pangyayari.I just smirked at them.
Binaling ko na ulit ang tingin ko sa harap at binilisan ulit ang pagpapatakbo hanggang sa namalayan ko na lang na ako na ang panalo dahil ako ang unang nakatanggal ng pulang tela na nakaharang sa finish line.
Wala na,finish na.
******
greenhearts__💚
A/n:Pasensiya na ulit sa matagal na update!Anyway I hope you will like this chapter even though I know its very lame☹😩
Pasensiya na rin sa mga maling-maling grammar,typo at spelling po.Please bear with it po haha.
Sa mga hindi pa ako finollow.Follow niyo na ako for more updates!and please don't forget to Vote and comment!
Please be safe everyone!
Love you guys!💚