Chapter 3
KATRINA ACE'S POV
"Ano ang ibig sabihin nito Ace! Ha??!" Sigaw nito na halos mapa- pikit ako sa takot at pangamba na anumang oras saktan siya nito.. "Putangina! Sumagot ka Katrina Ace!!" Umalingawngaw ang malakas at nakaka- hindik nitong boses na sanhi mapa- buwal pa lalo ako sa pag- iyak.
"I-Im so sorry," garalgal niyang sambit "H-Hindi ko sinasadya.. P-Patawarin mo ako P-Papa." patuloy kong pag iyak sa harapan nito.
Ramdam ko ang pangangatog ng kaniyang mga tuhod sa takot at pangamba na anumang oras na saktan at pag buhatan siya nito ng kamay ng kaniyang Papa. Takot na takot siya..
Hindi niya inaasahan na malalaman nito ang tinatago ko.
Hindi pa ako handa na malaman nila ang totoo.
"Hindi sinasadya??!" Sigaw nito na sanhi mapa- pikit siya sa takot at kaba. "Ako'y ba pinag loloko mo?! Tangina!" Sigaw nito na, sanhi bumuhos pa ang luha sa aking mga mata.
Sobrang hirap.
Sobrang sakit na halos hindi na ako maka- hingga!
Nagulat na lang ako ng lumapit si Papa sa akin at doon pa lalo naragdagan ang takot at nerbyos na lumukob sa aking dibdib. Mabilis niyang hinuli ang dalawa kong balikat at ramdam ko ang higpit at gigil na pag- kakahawak nya doon na sanhi mapa- unggol ako sa sakit, pero lahat ng iyon tiniis ko. "Putangina! Sino ang ama ng lintik na pinag- dadala mo!?? Sino?!! Sino? Sumagot ka at papatayin ko ang hayop na gumawa nito sa'yo!" He yelled on me that make me even more frightened.
"Rolando! Tama na!" Patuloy na pag mama-kaawa ng kaniyang Mama sa tabi. Lumapit ito sa kanila at pilit na inaalis ng Mama niya ang kamay ng Papa, na naka- hawak sa akin.
"Tumigil ka Rosinda, kundi ikaw matatamaan ko!" Puno ng pag- babantang lintarya ni Papa.
Binigyan ni Papa si Mama ng matalim at nag- babantang titig, at pagkatapos padabog nitong inalis ang kamay ni Mama na naka- hawak sakaniya. Kitang-kita, na kulang na lang tumalksik ang Mama ko sa lakas ng Impact.
"Ma!" Tawag ko sa kay Mama.
Lalapitan ko na sana si Mama,pero mabilis naman akong hinawakan ni Papa sa pulsuhan at pagkatapos binigyan ulit, ng malakas na sampal sa kabila kong pisngi, na sanhi mapa- salampak ako sa malamig na tiles.
Feeling niya, milyong-milyong kutsilyo ang tumarak sa kaniyang dibdib dahil sa sakit at puot na nararamdaman ko. Halos mahilo na rin ako sa lakas ng pag kaka-sampal ni Papa sa akin, at ramdam ko pa din ang mabigat na kamay nitong dumapo sa kaniyang pisngi.
Nanlabo na ang aking paningin dahil sa walang humpay na pag- iyak. Rinig na rinig ko rin ang munting pag- hihikbi ng iyak ni Mama sa tabi, at paulit-ulit na nag- mamakaawa kay Papa na tumigil na.
Tinignan ko si Papa na naka- tayo sa harapan ko at sobrang talim ng titig na binigay sakaniya na tila ba, nag pipigil itong saktan at mapag- buhatan ako muli ng kamay.
Napaka- sakit dahil ito ang unang beses na masampal ako ni Papa. Hindi ko alam na may mas sasakit, pa pala ng mararamdaman ko ngayon.
Gusto nang matapos ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko na kaya, na pati Mama mahihirapan at masasaktan ng ganito.
Sinimulan ihakbang ni Papa ang kaniyang mga paa palapit sa akin. Bawat pag- hakbang ng paa nito, nag bigay ng pangamba at takot sa kaniyang sarili na gusto niyang tumakbo at takasan ito. Pero hindi ko magawa ang bagay na iyon, dahil katawan ko na mismo ang ayaw umalis. Na tila ba naka- pako ang katawan ko sa sahig, na hindi ako maka- galaw at maka- kilos.
"Tatanungin ulit kita Ace!" Seryoso at puno ng diin na sambit ni Papa ng tumigil na ito sa aking harapan. Mas nasasaktan pa ako lalo dahil puno ng galit at nanlilisik ang mga mata nito sa galit. "Sino ang Ama niyan?!" Ma- awtoridad na tanong nito sa akin at napa- lunok ako sa kaba.
Hindi ko pwedeng sabihin at aminin kay Papa, kong sino ang Ama ng pinag- dadala ko.. Kilala ko si Papa kapag nagagalit, tiyak na papatayin nito si Don kapag nalaman nito ang totoo.
Ayaw kong ng damayin pa ito sa mga nangyayari.
"I-I don't know!" She lied while her tears keeps falling.
Tiim-bagang akong tinignan ni Papa. Mas domoble ang galit na nararamdaman nito habang naka- titig sakanya. Feeling ko, ito na ang huling araw ko sa mundo dahil parang, ang isa kong binti, nasa binggit na ng kamatayan.
"Putangina Ace! Hindi ka aamin?!" He yelled and shook my head. "Sino ang ama ng lintik na pinag- dadala mo?!" Tangka sana ako muling sasaktan ni Papa, pero mabilis kong hinarang ang dalawa kong kamay sa aking sarili habang patuloy na umiiyak sa kaniyang harapan.
"H-Huwag!" Ramdam ko ang panginginig ng aking katawan sa takot habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata.. "H-Hindi ko alam! M-Maniwala ka sa akin P-Papa.. H-Hindi ko kilala... Hindi ko alam kong sino siya.. Maniwala ka sa akin, Papa." I cupped my faced cried out loud on the pain that I felt.
Gusto ko ilabas lahat ng sakit, at puot na nararamdaman ko.
Huli ko na lang narinig ang mabibigat na pag- hingga ng aking Papa sa harapan.
"Halika ditong bata ka!" He hissed on me. Napa- hiyaw pa lalo ako sa pag iyak ng wala niya akong kahirap-hirap na hatakin patayo. Ang huli ko na lang natandaan ay pilit niya akong hinihila kong saan.
"Rolando, saan mo dadalhin ang anak natin?" Natarantang tanong ng kaniyang Mama.
"Huwag kang maki-alam dito Rosinda!" Asik ni Papa habang patuloy ako nitong hinahatak. "Bibigyan ko lang na leksyon ang lintik mong anak!" He hissed.
"P-Papa.. Saan mo ako dadalhin??" Doon na ako naka- ramdam ng takot at pangamba sa kaniyang dibdib, dahil hindi ko alam kong ano tumatakbo sa isip ni Papa.
Mas lalo akong pinag- hihinaan ng loob dahil wala siyang makuhang sagot mula dito. Hindi ko alam kong saan ako, hihinggi ng tulong sa posibleng gawin nito sakaniya. Feeling ko, wala siyang kakampi sa oras na ito ngayon.. "P-Papa!" Patuloy kong pag iyak sa harapan nito.
"Tumahimik ka, o baka gusto mong ikaw din tamaan ko!" Asik nitong muli.
Napa unggol ako sa sakit ng mas hinigpitan nito lalo ang pag-kakahawak sa kaniyang pulsuhan na konting-konti na lang babaliin niya na iyon sa higpit ng pag-kakahawak niya doon. Mangiyak-ngiyak ngiyak siyang napa- tingin kay Papa, at tanging pag- hikbi at pag iyak na lang ang tanggi kong magawa ngayon.
Gusto kong mag- paliwanag at kausapin ito, pero alam kong hindi siya nito pakikinggan. Mas lalo lang niya akong sasaktan.
"P-Papa... N-Nasasaktan ako." unggol ko sa sakit pero wala pa din akong makuhang sagot sakaniya.
Nawawala na ako ng pag asa!
Napaka- bigat na ng aking dibdib, na tila ba may mabigat na bagay na naka patong doon. Hinanda ko na ang aking sarili sa posibleng mangyari. Tiyak na makaka-tikim lang ako ng sermon at parusa kay Papa.
"P-Papa.. B-Bitawan mo na po ako." garagal at mahina kong sambit. Feeling ko kong anong naka- bara sa aking lalamunan habang sinasabi ang katagang iyon.
Tinignan ko si Papa na ngayon wala pa din akong makita at mabasa na emosyon sa kaniyang mukha.
"P-Papa," pilit kong hinihila ang aking kamay para makawala sa pag-kakahawak niya, pero mas hinihigpitan niya pa lalo ang pagkakahawak niya sa akin, para hindi ako makawala sa kaniyang pag-kakahawak.
"Lintik nang! Putangina!" Asik nitong muli sa akin.
Hanggang dinala na nga ako ni Papa papunta sa loob ng aking silid. Bakit nandito kami? Ano gagawin namin dito?
Nagulat ako ng balibagin niya akong itapon sa malambot na kama. Doon ako napa- buwal sa pag- iyak habang naka- titig sa walang emosyon nitong mga mata.
"Ahhh!" Patuloy kong pag iyak sa kaniyang harapan.
Tinignan ko si Papa na naka- tayo sa may pintuan at para siyang isang demonyo na anumang oras papatay ng tao. Ibang-iba siya.. Na para bang hindi siya ang aking Papa.
Dali-dali kinuha ni Papa ang aking cellphone, naka- patong sa drawer at tinignan niya ako ng sobrang talim
"P-Pa." nag- mamakaawa kong sambit sakaniya. Pagod na pagod na ako!
Pagod na pagod na ang mga mata kong umiyak at mag- makaawa sakaniya..
"Hindi ka lalabas sa kwarto na ito, hangga't hindi mo sinasabi sa akin kong sino ang hinayupak na lalaking naka- buntis sa'yo Ace!!" Sigaw nito.
Umalingawngaw ang malakas at nakakatakot niyang boses sa loob ng aking silid. Wala akong magawa kundi tignan siya habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata.
"Hindi ka kakain, at hindi lalabas hangga't hindi ko sinasabi! Naiintindihan mo ako!?" Sigaw niya. "Tignan lang natin, kong saan iyan aabot ang katigasan ng ulo mo!" He hissed.
Nagulat na lang ako sa sunod niyang ginawa dahil binalibag nitong itapon ang cellphone ko. Napa- iyak pa ako lalo dahil kitang-kita ko, kong paano nag nasira at nagkahati-hati ang cellphone ko sa sahig. Pagkatapos nag martsa si Papa palabas ng aking silid.
Padabog niyang sinarhan ang pinto ng aking silid at kasunod no'n, narinig ko ang pag- kandado ng kong anong bagay sa pinto ng aking silid. Doon ako natakot at kinabahan.
"H-Huwag! Papa!" Sigaw ko.
Mabilis akong bumangon at tinungo ko ang pintuan. Hinawakan ko ang siradura at pilit kong binubuksan pero wala.. naka lock na ang pinto.
No!!
It can't be!
Hindi pwedeng mangyari ito sa akin.
"Papa! Please! Maaawa kayo! B-buksan niyo ang pinto!" Iyak ko habang patuloy na kinakalampag ang pinto. Kahit anong pilit kong buksan ang pinto, pero hindi ko magawa.. "Papa! Maniwala kayo sa akin, hindi ko siya kilala! Papa!" Sigaw ko habang patuloy na umaagos ang aking mga luha. "Papa! Ahhh!" Kulang na lang sirain ko ang pinto ng aking kwarto dahil sa pag pupumilit kong lumabas sa aking silid. "N-No! Huwag mong gawin ito sa akin.. N-Nag mamakaawa ako sa'yo Papa.. Huwag mo akong kulungin dito! Palabasin mo ako, parang- awa mo na! Papa!!... Papa!" Patuloy kong pag sisigaw at pag iyak.
Umaasa akong pakikinggan niya ako.
Umaasa ako na, paniniwalaan niya ang sasabihin ko sakaniya..
Umaasa akong papalabasin niya ako sa aking silid, kahit malabong mangyari iyon.
Kahit katiting na pag- asa, pang hahawakan ko para palabasin lang nila ako.
Ramdam ko ang pagsakit at pang mamanhid ng aking kamay dahil sa walang humpay na pag kalabog sa pinto ng aking silid. Pagod na pagod na ako!
Pagod na pagod na ang mga mata ko sa kaka-iyak.
Pagod na pagod na rin ako sa nangyayari.
Gusto kong matapos na ito.
Dahil ayaw ko ng umiyak at masaktan pa.
Nanghihina akong napa- upo sa malamig na tiles habang naka sandal ang aking likod sa pintuan ng aking silid habang umiiyak ng tahimik.
Nawawalan na ako ng pag- asa.
"Rolando, please maawa ka naman sa anak natin.." rinig ko ang boses ng kaniyang Mama. Medyo malayo ito sa kinaroroonan ko, pero rinig na rinig ko lahat ng pinag- uusapan nito.
"Tumigil ka nga diyan Rosinda! Kanina ka pa!" Bulyaw ng kaniyang Papa.
"Hindi tama itong ginagawa mo. Tiyaka, nasa tamang edad na ang anak natin... Hayaan natin soyang mag paliwanag kong ano ba talaga ang tunay na nangyari," Mahina at mahinhin nitong paliwanag.
"Tamang edad?! Nag- papatawa ka ba Rosinda?!" Asik nitong muli. "Bente dos anyos ang anak natin. Na wala pa nga iyan na pinapakilala saatin na nobyo niya, tapos maasahan mong matatanggap kong buntis iyan ngayon?!" Mang-uuyam na lintarya nito.. "Hindi siya kakain at hindi siya lalabas sa kwarto niya hangga't hindi niya, sinasabi kong sino ang gagong naka- buntis sakaniya! Huwag na huwag niya akong susubukan dahil hindi ako nadadala sa paiyak- iyak niya!"
"Rolando ano ba!"
"Tinuturuan ko lang ang leksyon ang anak mo Rosinda! Huwag mong tangkain na buksan ang lintik na silid niya, kundi ako makaka-bangga mo!" Puno ng pag- babanta sa boses nito.
Wala akong magawa kundi ang umiyak ng tahimik. Ayaw niyang ipa rinig sa aking Mama kong gaano ako nasasaktan at nahihirapan ngayon.
Wala na akong narinig pang pag-uusap ng aking mga magulang, tiyak umalis na ito.
"Ahhh!!" Sigaw ko. Inis siyang napa- sabunot sa kaniyang buhok habang patuloy na umiiyak. Nauubusan na ako ng pag- asa sa kaniyang dibdib. "I-Im so sorry.. Patawarin niyo sana ako Mama, Papa kong nag sinunggaling ako.. Ayaw ko lang damayin dito si Don! A-Ayaw ko siyang masaktan at mapa- hamak. K-Kahit ako na lang mahirapan, basta huwag lang siya...I-Im so sorry!" She hugged herself and cried out loud on the pain that she felt.
DON MONTEMAYOR
"G-good afternoon S-Sir." bati sa akin ng secretarya kong si Aimee.
Umayos ako sa pag kakasandal sa swivel chair at tinapunan ko itong nag lalakad papunta sa direksyon ko. Sa bawat hakbang na ginagawa niya, rinig na rinig mo ang tunog ng itim stilettos na suot-suot niya. She was thin and petite. She was always wear her, nerd glasses. Dalawang taon ng nag tratrabaho bilang sekretarya niya si Aimee pero hindi ko pa din ito maka usap-usap ng matino dahil sa pagiging mahinhin nito. She was always stammer, kapag kinakausap siya nito. Hindi ko alam kong takot ito sakaniya o ganun lang iyon magsalita.
"What is it?" Bored kong sagot. Pinaglalaruan ko ang ballpen na hawak-hawak ko at tinignan ang sekretarya, na halatang takot na takot ito.
Dahan-dahan nitong nilapag ang papeles na hawak-hawak nito.
"I-Ito na po iyong mga p-papeles na hinihinggi mo sa akin.. K-Kailangan na lang po ang pirma mo diya——" Hindi na natapos ang sasabihin ng kaniyang sekretarya ng marinig niyang kumalabog ang pintuan ng kaniyang opisina, na hudyat may pumasok.
"Good afternoon Philippines!!" Malakas at masiglang tinig.
Napa hilot na lang si Don sa kaniyang sintido ng marinig ang boses ng kaniyang Mama papasok sa Opisina.
Damn! Another headache!
"S-Sir?" Pukaw ng kaniyang sekretarya at sinenyasan ko na itong lumabas na ng Opisina. Nag vowed lang ito at pagkatapos umalis na ito.
"Don! Anak ko!l!" Parang bata pag- bati ni Mama at kumaway pa ito sa akin na para bang masayang-masaya itong makita ako.
Umarko ang kilay ko habang naka- tingin sa ayos nito ngayon. Isang tube black dress at naka messy-bun ang blonde at kulot na buhok nito at isang simple light make up ang suot nito. Hapit na hapit lumitaw ang kasexyhan ni Mama dahil sa suot nito, at lumitaw din ang makinis at maputi nitong balat. Tinernuhan niya pa ito ng itim high heals at hikaw at iba pan burloloy sa katawan. Kahit 60 years old na ang kaniyang Mama hindi pa din maitatanggi, na napaka- bata at millennial pa din itong kumilos at mag salita.
Abot langit ang ngiti sa labi neto at umupo ito sa bakanteng sofa na kaharap ko lamang. Nag pakawala lamang si Don ng isang malalim na buntong-hiningga bago lapitan at batiin ito.
"Bakit Mama may problema ba?" umupo din ako sa bakanteng sofa na kaharap lamang nito.
"Oh no, wala naman. Hindi ba pwedeng na miss lang kita?" Histirical na sambit ni Mama. "Di mo ba alam, na ikaw lang sa mga anak ko ang napaka- hirap hagilapin?" Umarko ang kilay ko sa sinabi nito. "Ilang beses kita tinatawagan na pumunta at umuwi dahil 60th birthday ko no'ng sabado, pero hindi ka dumating." nag tatampong turan nito.
"Im so sorry Mama. Busy lang ako sa kompaniya, tyaka may inasikaso lang akong deal ng bago natin na investor sa US." he said and sit properly.
This past few weeks, halos buong atensyon at oras ko ay sa trabaho at kong ano-ano inaasikaso ko. He was Don Montemayor a, legitimate heir and successful bachelor of all time. They owned lots of business and properties all over the world. Halos kilang-kilala na ang kanilang angkan dahil sa galing sa negosyo at pati na rin sa ibang bagay. Laman din siya at ang kaniyang angkan ng mga article at mga balita sa radyo, tv at mga newspaper. Kaya't hindi na siya nag tataka kong may mga taong nakakakilala sakaniya. At the age of 20, sinanay na ako ni Papa na mag aral at paano patakbuhin ang kanilang kompaya. It was MBS Corporation, one of the largest wine manufacturing. Ibat-ibang bansa na rin sila nag eexport ng mga wine na galing sa Pilipinas at ngayon halos 4 na ng branch ng kanilang kompanya ang meron sila. Isa sa Pilipinas, Paris, United States at isa sa Germany. Ngayon mag- isa na lang akong nag papatakbo ng MBS Corporation dahil iyon ang binigay ni Papa.
"Mas mahalaga pa ba iyon kaysa sa birthday ng iyong Ina?" Napa- buntong hiningga na lang si Don sa sagot nito.
"I'm so sorry Mama. I'll make it up to you, kapag maluwag na schedule kom" sinamanggutan lamang siya nito.
"Wala ka na lang na inatupag kundi ang mag trabaho Don.. Napaka workaholic mo na din, kagaya ng iyong Papa. Nakakalimutan niyo na ang mag sociable sa mga bagay-bagay at makakalimutan mo na din mag asawa." binigyan siya ni Mama, ng maka- hulugang titig. Damn! Pagod na pagod na ako sa ganiyang topic.
"Mom! Pag- uusapan pa ba natin iyan?" He's getting annoyed and pissed on the conversation.
"Aba oo naman! You're 30 years old Don. Hindi kana nag- papabata. Kailangan mo ng asikasuhin ang buhay mo. Mag hanap kana ng magiging asawa para mabigyan mo na kami ng Apo ng Papa mo. Hihi!" Rinig niyang hagikhik nito.
Damn!
Sawang-sawa na ako, na kapag nakikita siya ng kaniyang Mama, ay pinag- tatabuhayan ako nito na mag asawa na. Naiinis na ako dito dahil patuloy parin siyang kinukulit at pinag- tutulukan mag- asawa kahit ayaw ko pa. Ilang beses na siya nito sinet ng date sa iba't-ibang babae. Nagugulat na lang ako dahil akala ko mag- bobonding at kakain sila ng kaniyang Mama sa isang fancy restaurant, pero huli ko na para malaman ang balak nito. Hindi si Mama ang kadate ko, kundi random na mga babaeng nakikila nito o kaya naman anak ng mga ka- business partner nila sa negosyo. And he's sick of that!
He's not ready for having a commitment and responsibilities, just for now. Gusto ko mag- asawa at mag karoon na rin ng sarili kong anak pero hindi pa ako handa. Marami pa siyang dapat asikasuhin at dapat gawin.
"Hindi ka ba naiingit? Lahat na ata ng mga ka-batch mo, may sarili ng asawa at mga anak." napa buntong-hiningga na lamang ako ng malalim.
"Naunahan kana nga ng kapatid mong si Adon. Tignan mo, mag papakasal na sila ng nobya niyang si Shane.. Dapat mag hanap kana rin ng sa'yo." Deklara nitong muli.
"Don't compare me and Adon, Mama!" He gritted his teeth while looking to her.
Limang taon lang ang tanda niya kay Adon. They were close, pero marami ang pag kakaiba nila ni Adon sa mga bagay bagay. Mahilig ito sa musika, at parati itong wala at kong saan-saan nakaka- punta. Hes fond of hiking and do thrill stuff, kaya't paminsan nahahawa na sakaniya ang fiancee niyang si Shane.
"Do you want me to set up another a blind date to you? Ano ba gusto mo? Maganda? Sexy?" Her Mom suggest again and he breath heavily just to control his emotion.
"Mom! Enough all of this!" He started to get pissed and control his toned. Inis siyang napa- hilamos sa kaniyang mukha habang naka- titig sa kaniyang Mama. "Please stop, will you? Let me be.." pag mamakaawa kong turan dito.
Sawang-sawa at pagod na pagod na siyang pag- usapan ang bagay na iyan.
"Okay! I'm sorry. Hindi na kita kukulitin sa bagay na iyan" itinaas ng kaniyang Mama ang kamay nito na hudyat na sumusuko na ito sa usapan.
Umupo ito ng maayos at binigyan ako ng isang maka- hulugang ngiti sa labi habang naka- tingin sa akin. "Eh kamusta na iyong babaeng kinu-kwento mo sa akin? Yong babaeng gustong-gusto mo? Niligawan mo na ba siya? Umamin kana ba ng nararamdaman mo sakaniya?" He exhaled frustratedly. Damn!
Napaka- kulit talaga ng kaniyang Mama.
Hanggang ngayon hindi pa siya tinitigilan.
"She's gone. And please, I dont want to talk about her," Medyo natigilan ang kaniyang Mama sa sinabi ko.
"Okay.. I'll stop.." She smile sweetly. Tumayo na ang kaniyang Mama at hawak-hawak nito ang kanyang silver na pouch. "I have to go. I have appointment to attend of." Aniya nito at tinignan lamang ako ito. "May family dinner tayo sa Saturday. 7pm sharp. Don't be late. Bye!" Ngumiti ito ng napaka- tamis sa akin at saka na ito lumabas sa Opisina.
Inis siyang napa- hilamos sa mukha habang sinusundan ng tingin si Mama palabas sa kaniyang opisina. Nang maka- alis na ito, tumayo na si Don at bumalik siya sa dating pwesto.
Sumalampak siyang naupo sa swivel chair. He closed his eyes and tend to rest for a little bit. Muli niyang binuksan ang kanyang mga mata at dahan-dahan niyang binuksan ang drawer sa pinaka- gilid at may kinuha siyang litrato. Litrato ng babaeng naka- upo sa may bato na napaka ganda ng ngiti sa kaniyang labi
"Katrina" he mumbled
KATRINA ACE'S POV
Tinototoo nga ang banta ni Papa sa akin. Hindi ako binigyan ng kahit anong pag- kain at inumin.
Ramdam ko ang pag hahapdi at pag- mumugto ng mga mata sa walang humpay na pag- iiyak mag damag. Ilang beses ako nag makaawa kay Papa na palabasin at bigyan ako ng pag-kain nito, pero hindi niya ako pinakinggan.
Hinang-hina siyang bumangon at ginala ang kaniyang tingin sa loob ng aking silid. The bookshelves in the right, the wardrobe on the left side, mirror and drawer on the other side and a bed where shes seating of. Umaasa ako na makakahanap ako ng pag-kain o kahit tubig pero wala. 30 oras na akong naka- kulong sa kaniyang silid, hindi ko alam kong hanggang kaylan ko makakaya at matitiis ang gutom na nararamdaman ko.
Nawawalan na ako ng pag-asa.
Kinagat ko na lamang ang ibabang labi ng marinig ko na tumunog ang kaniyang tyan sa labis na gutom. Gutom na gutom na ako, pero kailangan kong tiisin ang gutom na nararamdaman ko.
Makakaya niyang lampasan ito.
Kakayanin ko.
Napatigil ako sa pag mumuni-muni ng marinig ko ang pagkalas ng kandado sa pintuan ng kanyang silid. Hindi ko alam kong sino iyon, pero hinanda ko na ang sarili sa posibleng mangyari sakaniya.
Bigla ako naka- ramdam ng pag-asa na makakalabas sa silid kong saan siya nakukulong. Maya-maya pa bumukas ang pintuan ng kaniyang silid at lumuwa doon ang bulto ni Mama.
Ramdam ko ang pag- iinit ng sulok ng kaniyang mga mata ng makita niya ito sa may pintuan at may bahid ng lungkot at sakit ng makita nito ang kalagayan ko.
"M-Mama," she mutter. Doon na siya napa- hagolhol ng pag- iyak at mabilis ko ito niyakap. Nang maramdaman ko ang mainit na katawan nito na yakap-yakap, doon ako naka- ramdam ng pag-asa, na sa wakas mayron na siyang kakampi at karamay. "M-Mama.. Nag mamakaawa ako, tulungan mo akong maka labas dito!A-Ayaw ko na dito.. Kausapin mo si Papa na patawarin niya na ako. Na P-Palabasin niya na ako dito sa kwarto ko... M-Mama gutom na gutom na ako... N-nahihirapan na ako. Hindi ko na a-alam ang gagawin ko kapag tumagal pa ako dito. M-Mama!!" Doon na ako napa- buwal ng pag iyak sa harapan ni Mama.
Gusto ko ilabas ang lahat, sakit at hirap na nararamdaman ko.. Gulong gulo na siya.
"Shh!! Its alright!" Hinawakan ni Mama ang mag bilang-pisngi ko habang patuloy na umaagos ang luha sa aking mga mata. "Tutulungan kita.. G-Gusto kang maka- usap ng iyong Papa," anito na sanhi ako'y biglang kinabahan.
Hindi ko alam kong bakit nakaramdam ako ng matinding takot, pangamba at nerbyos sa aking dibdib na tila ba hihimatayin ako anumang oras, na sinabi ni Mama na gusto akong kausapin ni Papa. Parang gusto kong tumakbo, tumakas pero kahit gawin ko ang bagay na iyon. Hindi ako titigilan ni Papa hangga't hindi niya ako mahanap. Ganun na lang ang takot ko kay Papa, siguro alam at nakita ko na kong pano siya magalit. Kong pwede lang talaga pahintuin ko ang oras, kanina ko pa ginawa.
Nagulat na lamang ako ng ginaya ako ni Mama papunta sa may pintuan palabas ng bahay. Doon ko nakita si Papa na naka- tayo at napaka dilim at talim pa din ng titig ang pinukol niya sa akin. Kahit hindi siya mag salita alam kong galit na galit siya. Sunod-sunod na nag sibagsakan ang mga luha sa aking mga mata ng may maagaw ako ng atensyon. Isang maliit na bag sa isang tabi at puno ng mga damit at gamit ko. Kahit hindi sila mag salita, alam ko na ang posibleng mangyari. No!
"P-Papa," tawag ko, pero gaya pa din ng dati. Napaka- sama ng tingin niya sa akin. Parang beses na dinurog at pinunit ang puso ko sa sakit dahil hanggang ngayon hindi niya pa din ako magawang patawarin. "P-Papa. Just hear me ou—-" he cut out me.
"Lumayas ka!" Maikli pero ang lakas ng impact sa puso ko ang sinabi niya. Na halos tumagos at dumurog pa lalo ang puso ko sa sakit.
Bakit pa ba kailangang mangyari ang bagay na ito?
Bakit sa akin pa?
"P-Papa.. D-Don't do this to me.." garalgal at puno ng pag- mamakaawa ko sakaniya.. "P-Please..huwag niyo po akong palayasin.. P-Papa nag m-mamakaawa ako s-sa'yo!" At doon na ako napa- buwal ng pag iyak sa kaniyang harapan.
Sobrang hirap.
Sobrang sakit.
Akala ko, wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon.
Pero bakit?? Ano bang nagawa kong pag kakamali para parusahan ako ng ganito!?
"Lumayas ka sa pamamahay ko! Ayaw ko ng makita ang pag- mumukha mo dito! Naiintindihan mo ako?! Lumayas ka!! Layas!!" Isang nakaka- gimbal at nakaka takot na sigaw niya sa akin na sanhi mapa- hagolhol pa lalo ako sa pag iyak sa kaniyang harapan..
Mas lalo pa ako napa iyak ng maramdaman kong nag lakad si Papa sa kinaroroonan ko at hinawakan nito ako sa aking pulsuhan. Napa- hiyaw pa ako sa pag iyak ng kinaladkad niya ako palabas ng bahay.
"H-Huwag please!! Papa!!" Patuloy kong pag- pupumiglas para hindi matuloy ang balak niyang gawin sa akin. No! Ayaw ko! "Ayaw ko please! A-Ayaw kong umalis.. H-Huwaag mo naman itong gawin to sa akin.." patuloy kong pag- iyak sa harapan nito.
"Rolando! Nag mamakaawa ako. Tigilan mo na ito!" Rinig na rinig ko ang patuloy na pag- mamakaawa ni Mama. Napaka sakit! Hindi niya inaasahan na mangyayari ang bagay na ito sa akin. Na papalayasin at itatakwil siya ng kaniyang Papa.
Patuloy akong nag- mamakaawa at umiiyak ng paulit-ulit kay Papa pero nag bingi-bingihan lang ito. Hanggang sa pwersahan na nga siya nito na madala sa labas ng bahay nila at pagkatapos sunod na rin na tinapon sa labas ng bahay namin ang bag na laman ng mga gamit ko.
"Ahhh!" Patuloy kong pag- iyak.
Sobrang sakit na ng kanyang puso sa walang humpay na pag- iiyak. Patuloy lang umiiyak, wala siyang pakialam kong maging kaawa-awa man sa tingin ng mga taong nakaka- kita sakanila, pero wala akong pakialam. Gusto kong ilabas lahat ng sakit at puot sa puso ko.
Tinignan ako ni Papa na naka- tayo sa harapan ko. Mas lalo pa ako napa- iyak sa sakit dahil parang wala man lang ito na naramdaman na awa sa akin. Bakit ganun? Bakit kaya niya akong tiisin ng ganito??
"Pilit kitang iniintindi Ace pero ito lang ginawa mo saamin?!" Sigaw nito sa harapan ki. Napa- luhod na lamang ako sa harapan ni Papa habang patuloy na nag- mamakaawa ng paulit-ulit. Umaasa siyang papatawarin nito. "Isa lang ang gusto ko! Ang sabihin mo saamin ang hinayupak na lalaking naka- buntis sa'yo, pero anong ginawa mo?! Binigo mo ako! Mas pinili mong pagtakpan ang gagong lalaking iyon!" Umalingawngaw ang malakas nitong tinig na sanhi mapa- buwal pa lalo siya ng pag iyak sa harapan nito.
"Papa! Nag mamakaawa ako.. H-Huwag mo naman itong gawin sa akin!" Sininghot ko ang uhog habang patuloy na umaagos ang luha sa kaniyang mga mata.. "P-Patawarin mo ako Papa.. Patawarin niyo ako kong binigo ko kayo ni Mama, p-pero maniwala kayo sa akin, hindi ko ginusto ito.. H-Hindi ko ginustong saktan kayo..."she cupped her faced and cry out loud on the pain that she felt.
Hindi niya na kayang dalhin pa ang sakit at kirot ng puso na nararamdaman ko.
"Bibigyan kita ng limang araw, para iharap sa akin ang Ama ng dinadala mo!" Matigas na sambit nito at dahan dahan siyang umaggat ng tingin. Nag kasalubong ang tingin nila ng kaniyang Papa.
Nanlilisik at nanliliyab ang mga mata nito sa galit. Sunod-sunod siyang napa lunok at ramdam ko ang pangangatog ng kaniyang tuhod sa kaba at takot.
"At kong hindi, ako mismo ang hahanap at papatay sakaniya!" Maikli at puno ng pag- babanta na sambit ni Papa. "Limang araw Ace! Napaka habang araw, na ang binigay ko sa'yo, at huwg mo na iyon sasayangin pa!" Dinuro ako nito at sinimulan na siya nitong talikuran.
Napa hagolhol pa lalo ako ng pag iyak ng pabagsak nitong sarhan ang pintuan nila. Feeling niya, milyong-milyong kutsilyo ang tumarak sa kaniyang dibdib habang naka titig sa naka- sarang pintuan nila. At kasabay ng pag sara ng pinto. Ang pagkawasak ng kaniyang puso ng paulit-ulit.
Jusko! Tulungan niyo po ako..