Αμέσως έτρεξα προς τα εκει και κρύφτηκα από πίσω.
"Είσαι πολύ ηλίθιος τελικά! Επρε να σε αφήσω να πνιγείς στην θάλασσα με τον φίλο σου!"άκουσα μια άγνωστη ανδρική φωνή να λεει.
" Συγνωμη αφεντικό..."είπε κάποιος άλλος.
Γνωστή φωνή....
ΏΠΑ!
Ο TAEHYUNG!!
(Συνεχίζεται)
Taehyung s Pov
"Taeh- Jaehyun όπως σου είπα και πριν, όσο και να ζητάς συγνώμη, δεν διορθώνεις τίποτα! Ευτυχώς που είμαι εγώ εδώ και για ακόμη μια φορά θα φτιάξω την κατάσταση."μου είπε.
Ω ειλικρινά, δεν θέλω να φτιάξει την κατάσταση!
Θέλω να μας βρουν η αστυνομία και να γλιτώσω από αυτόν!
Δεν με νοιάζει άμα μπω φυλακή.... τουλάχιστον θα είμαι σε διαφορετικό Κέλυ με αυτόν.
"Τι εννοείς;"
"Μα καλά τόσο ηλίθιος είσαι; Άσε με τότε να σου εξηγήσω όπως κάθε φορά...Ο πρώην σου, βρίσκεται στο νοσοκομειο, οπότε θα μπούμε στο σπίτι του να πάρουμε τα πράγματα σου"μου είπε.
ΤΙ
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ?
ΓΙΑΤΙ?!
"ΤΙ? ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ? ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ! ΤΙ ΕΠΑΘΕ!"
"Μπα, βλέπω νοιαζόμαστε; Να το κόψεις!"
"Καλά, αλλά γιατί;"
"Επαθε κρίση πανικού."
"Πώς;"
"Που θες να ξέρω; Λογικά επειδή ανακάλυψε ότι ζεις και ότι τόσο καιρό τον κοροϊδεύεις όπως και τους άλλους!",είπε και γέλασε.
"Δεν τους κοροϊδεύω! Εσύ με αναγκάζεις να τα κάνω όλα αυτα! Με πήρες μακριά από την οικογένεια μου! Θα προτιμούσα να είχα πνιγεί στην θάλασσα, παρά να είμαι τώρα μαζί σου!"του ψυλοφωναξα και μόλις κατάλαβα τι είπα, έκλεισα το στόμα μου σοκαρισμένος.
Ένιωσα έναν οξύ πόνο στο δεξί μου μάγουλο.
"Εμένα, δεν θα μου φωνάζει κανείς και είσαι τυχερός, που θα κάνεις εσύ την διάρρηξη γιατί έτσι δεν θα σε σκοτώσω εδώ και τωρα! Σήμερα δεν σε θέλω μαζί μου! Βρες μόνος σου, καταφύγιο...Θα έρθεις αύριο εδώ, στις 12:00μ.μ. για να σου δώσω τα πράγματα που χρειάζεσαι για να μπορεί στο σπίτι!"μου είπε κι έφυγε.
Τώρα τι θα κάνω;
Που θα μείνω;
ΜΠΡΑΒΟ TAEHYUNG!
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΆ ΤΑ ΕΚΑΝΕΣ ΣΚΑΤΑ!
Έπεσα κάτω στα γόνατα και κοίταξα κάτω.
Άρχισα να κλαίω προσπαθωντας να μην ακούστω...
Ξαφνικά, ένιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει.
Μα τι στο...
Jin s Pov
Πώς τολμάει ο μαλακός και πληγώνει το παιδί μου;
Δεν είμαι σίγουρος για αυτό που πάω να κάνω τώρα, αλλά δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι.
Βγήκα από την κρυψώνα μου και τον πλησίασα αργα.
Γονάτισα και τον εχωσα μέσα στην αγκαλιά μου.
Αμέσως με έσπρωξε μακριά του και γύρισε να με κοιτάξει.
Μόλις κατάλαβε ποιος είμαι, έμεινε άφωνος.
"Jin hyung..."ψυθιρισε και έπεσε στην αγκαλιά μου.
Άρχισε να κλαιει πιο δυνατα και εγώ εσφιξα την αγκαλιά μας.
"Μας έλειψες" του ειπα κι άρχισα να δακρύζω κι εγώ.
"Κι εμένα μου λειψατε...."
Ήξερα πως ποτέ δεν πέθανε...
Αφού ηρέμησε, βγήκε από την αγκαλιά μου και με κοίταξε στα μάτια.
"Ε-ειναι αλήθεια, ότι ο Jungkook...είναι στο νοσοκομείο;"με ρώτησε και μπορούσα ξεκάθαρα να δω πόσο πολύ τον πονάγε να το λέει αυτό.
"Ναι....κι για τον ιδιο λόγο που σου είπε αυτός ο μαλάκας!"
"Εγώ φταίω..."
"Όχι, σε πάρακαλω...μην το λες αυτό...εσύ είσαι ο μόνος που δεν φταίει αυτήν την στιγμή...όλα τα έκανες για εμάς...για να είμαστε ασφαλείς εμεις! Μόνο σε αυτό φταις...σε τίποτα άλλο!"του είπα και μου χαμογέλασε.
"Είναι καλά;"
"Ναι, απλώς...ας πούμε ότι κοιμάται βαρια και μάλλον σε κάνα δυο μέρες θα ξυπνήσει."του είπα.
"Α....καλά..."είπε λυπημένος.
"Έλα, θα σε πάω σε αυτόν..."
(Συνεχίζεται)
Heyyy 😂
Σόρρυ που ήταν κάπως μικρό, αλλά δεν ξέρω τι να γραψω.😔
Ακόμα σκέφτομαι την συνέχεια..🤔
Ελπίζω να μου έρθει κάποια ιδέα όμως σύντομα...😊
Παρολα αυτά,
Ελπίζω να σας άρεσε και να βάλετε 🌟 άμα θέλετε 😊!
Byeee💕
(604 λέξεις 😂)