[ Zawgyi ]
မနက္ခင္း ~~
မိုးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ မနက္ခင္းက
ဂ်ီမင္းရဲ႕ မ်က္လံုးအစံုတို႔ကို ဖြင့္၍
မရေစရန္ အတင္းညိႇယူ ေနၾကသည္
မသိစိတ္ထဲ ယြန္းဂီသာ စိုးမိုးေနခဲ့သ
လို အသိစိတ္ထဲလည္း ယြန္းဂီသာ....
မနက္မိုးလင္းတိုင္း အနားမွာ အတူ
ရိွေစခ်င္သည့္ သူ... အခုေရာ အခု
ေရာ သူအနားမွာ ရိွေနမလား ...
ဂ်ီမင္း အသိစိတ္ကပ္သည္ႏွင့္ ေငါက္
ခနဲ ထထိုင္ၿပီး ေဘးဘီကို ၀ဲၾကည့္မိ
သည္ ။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရင္ထဲမွာ
စို႔နင့္လာၿပီး မ်က္၀န္းအိမ္ထဲ မ်က္ရည္
စ တစ္ခ်ဳိ႕က ၀ဲတက္လာခဲ့သည္...
" ယြန္းဂီ ... ယြန္းဂီ ... "
ထိုင္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထလိုက္ၿပီး အခန္း
တြင္းက ေရခ်ဳိးခန္း အျပင္ဘက္က ေလ
သာေဆာင္ ၊ ဧည့္ခန္း မီးဖိုေဆာင္ ထဲ ၀င္
ၿပီး သူ႕နာမည္ကိုသာ တ ,လ်က္ အႀကိမ္
ႀကိမ္ေခၚကာ လိုက္ရွာေနခဲ့သည္ ......
သို႔ေပမယ့္ တစ္အိမ္လံုး ဂ်ီမင္း တစ္ေယာက္
တည္းသာ ရိွေနခဲ့သည္ ။ ဧည့္ခန္းထဲက
couch ေပၚ ထိုင္ခ်ကာ ေရွ႕မွ စားပြဲကို
တဒုန္းဒုန္း ထိုးေနေတာ့သည္ ။
" ဘာလဲဗ်ာ... ခင္ဗ်ား !!!
ကြၽန္ေတာ္က ~~ "
စိတ္႐ႈပ္စြာ ပြေနေသာ ဆံပင္ေတြၾကားထဲ
လက္ထိုးထည့္ၿပီး ငူငူငိုင္ငိုင္သာ ထိုင္ေန
ရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားမိသည္
ဂ်ီမင္း အိပ္ခန္းအတြင္း အေျပးအလႊား သြား
ရင္း စားပြဲေပၚကို ၾကည့္မိေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
အ၀ါေရာင္ စာရြက္အပိုင္းေလးကို ေခါက္လ်က္
အေနအထားျဖင့္ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
* ကိုယ္ဒီည မကာအိုကို သြားမွာမို႔လို႔
၃ ရက္ေလာက္ေတာ့ၾကာမယ္... ကိုယ့္ကိုကိုယ္
ဂ႐ုစိုက္... *
- ဂ်ီမင္းနီး -
" ကိုယ့္ေနရာကိုယ္မသိ ပဲ အဆင့္ေက်ာ္
ခ်င္ေနခဲ့မိတာ ေဆာရီး... ယြန္းဂီ "
- သံုးႀကိမ္ပဲ ေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ ခင္ဗ်ား ရဲ႕
မ်က္ႏွာကို အေသြးထဲ အသားထဲအထိ
ေသာက္က်ဳိးနည္းေအာင္ မွတ္မိေနခဲ့
တာေတာ့လည္ မတတ္ႏိုင္ဘူး -
ဂ်ီမင္း အနည္းငယ္အားနည္းေနေသး
ေပမယ့္ ေျခလက္မ်က္ႏွာသန္႔စင္ၿပီး
မနက္စာစားဖို႔ ေရခဲေသတၱာဖြင့္ျကည့္
ေတာ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ေတြနဲ႔
အေသာက္ေသာက္ coffee ဗူးေတြ
မက္ဂ်ဴပုလင္းေတြသာ ရိွသည္...
မေန႔တည္းက ေၾကာင္စာကလည္း
ကုန္ေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ အျပင္ထြက္မွ
ျဖစ္မည့္အေျခအေန ျဖစ္၍ အ၀တ္
အစားလည္းၿပီး အျပင္သြားရန္ ျပင္
လိုက္သည္ ။
အျပင္မွ တံခါးဖြင့္သံၾကား၍ ဘယ္
သူမ်ားျဖစ္မလဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ့
ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ ။ထံုးစံအတိုင္း အထုပ္
တပံုတမ နွင့္ေပါ့ ....
" ဘယ္ကို သြားမလို႔လဲ ဂ်ီမင္း "
" လိုအပ္တာေလး ၀ယ္မလို႔ "
ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ဟိုေဆာ့ကရယ္
လ်က္ .....
" ပိုက္ဆံရိွလို႔လား "
" အာ... ဟုတ္သား ကြၽန္ေတာ့္
မွာ ပိုက္ဆံမရိွဘူး ... ဖုန္းလဲ မရိွ
ဘူး ... ကြၽန္ေတာ့္ ဘ၀ကလည္း
အက်ဥ္းသား လိုပဲ "
ဂ်ီမင္းစကားကိုၾကားေတာ့ ဟိုေဆာ့
က ဟက္ဟက္ပက္ပက္ပင္ ရယ္ေတာ့
သည္ ။ ဂ်ီမင္းလည္း အျပင္မသြားရေတာ့
၀တ္ထားေသာ Rain code ကို ခ်ြတ္
ၿပီး couch ပဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္
ၾကလိုက္သည္ ။
" ဂ်ီမင္း... ဘာစားခ်င္လဲ အကိုလုပ္
ေပးမယ္ေလ "
" ကြၽန္ေတာ္ ေၾကာင္စာလိုခ်င္တယ္
ဂီဂီ အရမ္းဗိုက္ဆာေနမွာ "
" စိတ္မပူနဲ႔.. အကို၀ယ္လာတယ္ "
" အဲ့တာဆိုလည္း coffee ပူပူေလးနဲ႔
ကြတ္ကီး ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ပဲ "
" ဘာလို႔ နည္းနည္းေလးစားတာလဲ "
" ကြၽန္ေတာ္ ၀ိတ္တက္မွာ ဆိုးလို႔ "
ဂ်ီမင္းက ရြတ္ရြတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာ
ေတာ့ ဟိုေဆာ့လည္း ရယ္ျပန္သည္ ။
ဂ်ီမင္းအတြက္ေတာ့ ဟိုေဆာ့က
တကယ့္ကို အကိုေကာင္း တစ္ေယာက္
ဟိုေဆာ့က coffee ႏွစ္ခြက္ႏွင့္ ကြတ္
ကီးဘူးကို စားပြဲေပၚခ်ေပးလိုက္သည္ ။
" အကိုကေရာ ဘာမွမစားဘူးလား "
" မင္းလိုပဲ ၀ိတ္တက္မွာ ဆိုးလို႔ မစား
ေတာ့ဘူး... ဟား ဟား "
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဂ်ီမင္းပါ လိုက္ရယ္မိသည္ ။
ညီ တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနရတာ ဒီလိုခံ
စားခ်က္မ်ဳိးဆိုတာကို ဟိုေဆာ့အခုမွ ခံစား
မိသည္ ။ ဟိုေဆာ့ ရဲ႕ ညီ.... ေရာ ဒီလို ေန
ခ်င္ ပါ့မလား ......
" ဂ်ီမင္းအတြက္ ယြန္းဂီ ေပးလိုက္တာ
ရိွတယ္ "
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ဟိုေဆာ့က သူ႕
backpack ထဲမွ ဗူးေလးတစ္ခုကို
ထုတ္ၿပီး ဂ်ီမင္းကိုေပးလိုက္သည္ ။
" ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာမ်ားလဲ "
ဂ်ီမင္းကေလးေထာင့္ဗူးကို က်က်နန
ပတ္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ အနက္
ေရာင္ကိုခြာလိုက္ေတာ့....
" အာ.. ဖုန္းပဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
တဲ့လား "
" အင္း... "
" 11 pro max ဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး
ထြက္ထားတာပဲ ... "
အနက္ေရာင္ iPhone 11 pro max
ကို ဖင္တစ္ျပန္ေခါင္းတစ္ျပန္ ၾကည့္ရင္း
" ဒါနဲ႔ေလ... ယြန္းဂီက မကာအို ကို
ဘာသြားလုပ္မွာလဲ ? အလုပ္ကိစၥလား "
" မဟုတ္ဘူး... သူ႕သူငယ္ခ်င္း
Birthday party ကိုသြားမွာ... "
ဟိုေဆာ့ အေျဖကိုၾကားေတာ့ ဂ်ီမင္း
မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ ပင့္သြားရသည္ ။
ယြန္းဂီလို လူမ်ဳိးက သူငယ္ခ်င္း ရိွ
တယ္တဲ့လား....
" ေတာ္ေတာ္ခင္ၾကလို႔ျဖစ္မယ္ "
" အင္း... ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ဆို
ပါေတာ့ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး .... ဒါနဲ႔ အကိုက
ဒီေန႔ အလုပ္ မသြားဘူးလား "
" ဒီေန႔ အကို႔ holiday ေလ.. ယြန္းဂီ
က ဒီေန႔ company မွာ ရိွေနမွာ ...
ခန ေနရင္ အကိုတို႔ အျပင္သြားၾကမလား
မင္းလဲ ပ်င္းေနေရာေပါ့... "
" ေကာင္းသားပဲ သြားမယ္ေလ "
.......................................
ယြန္းဂီ ေကာင္ေလးကို အိမ္မွာထားခဲ့
ရသည္ကို စိတ္မခ်ေပမယ့္ လည္း
သူ႕ဘက္က လိုတာထက္ပိုၿပီး မဆက္
ဆံခ်င္၍ ဒီအတိုင္းသာထားခဲ့ရသည္ ။
ေကာင္ေလးကိုေတာ့ အခုထိ စိတ္ပူ
ေနတုန္း ။ အခုလည္း ႐ံုးခန္းအတြင္း
ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနျပန္သည္ ။ ခံုကို လက္
ျဖင့္ တေတာက္ေတာက္ေခါက္လိုက္
လက္မထိပ္ကို ကိုက္လိုက္ျဖင့္....
" အခုထိ ဖုန္း မဆက္ေသးဘူးလား
ဖုန္းေပးထားတာ ငါ့ကို ဖုန္းဆက္
ဖို႔ေလ contact ထဲေတာင္ နာမည္
ကိုျပဴးေနေအာင္ ႐ိုက္ထားေပးတဲ့ဟာ
ကို... ဒီေကာင္ေလး ... ဟာ "
႐ုတ္တရက္ စားပြဲေပၚမွ ဖုန္းက
Vibrating ျဖစ္သြားေတာ့ ၀မ္း
သာအားရ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္
လိုက္သည္ ။
" ဘာလို႔ အခုမွ ဖုန္းဆက္တာလဲ
ခ်က္ခ်င္း ဆက္ရမွာကို နားမလည္
ဘူးလား "
* ဘာေတြေျပာေနတာလဲ *
" shitt! ဘာလို႔ ဖုန္းဆက္တာလဲ "
၀မ္းသာအားရ ဖုန္ယေကာက္ကိုင္လိုက္
ေပမယ့္လည္း ေမွ်ာ္ေနသူထံမွ မဟုတ္
ပဲ မကာအိုကို အားတိုင္းယားတိုင္း သြား
ေနသည့္ ေဂ်ာင္ဂု ဆီမွ ျဖစ္ေန၍ စိတ္တို
တိုႏွင့္ ဆဲလိုက္မိေသး....
* မင္းအခုခ်ိန္ထိ မလာေသးဘူးလား
မနက္ျဖန္ ငါ့ေမြးေန႔ေနာ္ party မမီွ
ရင္ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ ေတြ႕မယ္ *
" ညေနမွ လာမွာ "
* ေခြးေကာင္ အခ်ိန္ဆြဲမေနနဲ႔...
ေန႔လည္ flight နဲ႔ မီွေအာင္ လာ
ခဲ့... မဟုတ္လို႔ကေတာ့ မင္းေသ
မယ္ *
တစ္ဖက္မွ ေျပာၿပီး ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းခ်
သြားသည္ ။ ယြန္းဂီ ဖုန္းကို စားပြဲေပၚ
ပစ္တင္ရင္း မေက်မနပ္ ေျပာမိေသး
သည္ ။
" က်က္သေရကို တံုးတယ္ "
.......................................
" ဂ်ီမင္း ဘယ္သြားခ်င္လဲ "
" itaewon street "
" ဒီအခ်ိန္ႀကီးက ေနပူတယ္ေလ...
အိမ္အတြက္ လိုအပ္တာေလးပဲ အရင္
၀ယ္ရေအာင္.. ညက်မွ အကိုလိုက္
ပို႔ေပးမယ္ေလ ဟုတ္ၿပီလား "
" ရပါတယ္ ကိစၥမရိွပါဘူး...
ကြၽန္ေတာ္ အရင္က အၿမဲသြားေနက်ေန
ရာပဲ "
ဟိုေဆာ့က စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္
ေရွ႕ ကားကို ရပ္လိုက္သည္ ။
" ဂ်ီမင္း ေန႔လည္စာ စားရေအာင္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
ႏွစ္ေယာက္သားဆိုင္ထဲ၀င္ၿပီး menu
ၾကည့္ကာ မွာစရာရိွတာကိုမွာလိုက္သည္ ။
ဟိုေဆာ့က အရမ္းၾကင္နာတတ္တဲ့လူမ်ဳိး
ဟု ဂ်ီမင္းေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္ ။ ဒီလို
လူမ်ဳိးကို ပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ သူကလည္း သိပ္
ကံေကာင္းမွာပဲဟု ေတြးမိေသးသည္ ။
ဆိုင္က view ေကာင္းသည္ ။
အ
ေပၚထပ္ မွန္ခန္း၏ ေထာင့္စြန္း ေနရာ
ျဖစ္၍ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနေသာ မိုးညိဳညိဳကိုလည္း
ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္ ။ လမ္းမွသြား
လာလႈပ္ရွားေနၾကေသာ လူေတြကိုလည္း
ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္ ။
" အကို႔မွာ ညီေလး ရိွလား "
စားေနရင္း ႐ုတ္တရက္ ထေမးလာေသာ
ဂ်ီမင္းကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ တစ္ခုခုကို
သိခ်င္ေနဟန္ျဖင့္ သူ႕အားၾကည့္၍ ေမး
ေနသည္ ။
" ဘာလို႔ ေမးတာလဲ "
" အကိုက တကယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ ကို
ညီေလး တစ္ေယာက္လို ေစာက္ေရွာက္
ေပးတယ္ေလ.. ဒီတိုင္း ေမးၾကည့္ခ်င္
စိတ္ေပၚလာလို႔ "
ဂ်ီမင္းစကားၾကားေတာ့ ဟိုေဆာ့က စား
လက္စကို ခ်ၿပီး ေဘးမွေရခြက္ကို ေမာ့
လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ သိခ်င္စိတ္ ျပင္း
ျပေနေသာ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ သူ႕အေျဖကို
ေစာင့္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း
" အင္း.... အကို႔မွာ ညီတစ္ေယာက္ရိွ
တယ္ ... သူက မင္းလိုေတာ့ မလိမၼာ
ဘူး "
" အကိုက သူ႕ကို လိမၼာေအာင္ ေသခ်ာ
ဂ႐ုမစိုက္ေပးဘူးလား "
" ဂ႐ုစိုက္တာေပါ့.... ဒါေပမယ့္ သူက
တဇြတ္ထိုးဆန္တယ္ ...လုပ္ခ်င္တာကို
မရမက လုပ္တယ္.... ေဒါသႀကီးတယ္
အၿငိဳးႀကီးတယ္... အကို႔လိုေတာ့ သေဘာ
မေကာင္းဘူးေပါ့ကြာ ဟားဟား "
ဟိုေဆာ့က သူ႕စကားကို သူ႕ဟာသူ ရယ္
ရင္းေျပာလိုက္ေပမယ့္ ဂ်ီမင္းက လိုက္မ
ရယ္ ။
" ဒါဆို ယြန္းဂီ နဲ႔ တူတာေပါ့ "
" ခြၽတ္စြပ္ပဲ "
ဂ်ီမင္းက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ စား
စရာရိွတာကို ဆက္စားေနသည္ ။ ဘာ
မွ ထပ္မစားႏိုင္ေတာ့ပဲ ရင္ထဲ ေအာင့္
သက္သက္ျဖစ္ေနသူကား ဟိုေဆာ့ပင္ ...
" အကို႔ ညီေလးက ကံေကာင္းတာပဲ "
စားေနရင္း ထပ္ေျပာသည္ ။ ဟိုေဆာ့
လည္း ေခါင္းသာ ညိတ္ျပလိုက္သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ဟိုေဆာ့ ညီႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး
ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ေပ....
" ဂ်ီမင္း... ေမေမဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္
အုန္းေနာ္ ... "
" ေမေမ အဆင္ေျပလား "
" အစစအရာရာ ယြန္းဂီေက်းဇူးေၾကာင့္
အဆင္ေျပပါတယ္ "
" ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ခုလံုး ေပးထားရ
တာပဲ... အဆင္ေျပမွ ျဖစ္မွာေပါ့ "
ဂ်ီမင္းက ခပ္ေအးေအးေလသံျဖင့္ျပန္
တံု႔ျပန္လိုက္သည္ ။ ဟိုေဆာ့ကေတာ့
ယြန္းဂီစကားေၾကာင့္ ဘာဆက္ေျပာရ
မွန္းပင္ မသိေတာ့ ။ ဟိုေဆာ့ ေတြးမိ
သည္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးဆန္
တတ္တဲ့ ဒီေကာင္ေလးက တစ္ခါတစ္
ေလ မွာ ေသြးေအးၿပီး ယြန္းဂီထက္ပင္
ပိုၿပီး ရက္စက္တတ္မယ့္ လူမ်ဳိး
မ်ား ျဖစ္ေနမလား ဟူ၍....
............................................
Macau 7:30 pm
ေဂ်ာင္ဂုေရာ ထယ္ေဟ်ာင္းေရာ Macau
International Airport မွာ ယြန္းဂီ
ကိုေစာင့္ေနခဲ့သည္ ။ ဦးထုပ္ ခပ္ငိုက္ငိုက္
ေဆာင္းထားၿပီး အနက္ေရာင္ Hoodie
ကို ထပ္ၿပီးစြပ္ထားသည္ ။ mask အမဲ
ေရာင္ႏွင့္ ေနကာမ်က္မွန္ အမဲေရာင္ပါ
တပ္ထားကာ pant ကအစ ဖိနပ္အဆံုး
အနက္ေရာင္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္ ။ ဒီၾကား
ထဲ လြယ္ထားေသာ backpack ကပါ
အမဲေရာင္ ျဖစ္ေနေသးသည္ ။ အသား
သာမျဖဴလွ်င္ ယြန္းဂီ ကို မည္သူမွ်
ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ ...
႐ုတ္တရက္ျဖစ္ေန၍ ေဂ်ာင္ဂုေဘးမွ ျဖတ္
သြားေသာ ယြန္းဂီကို သတိမထားမိေပ ။
ေနာက္မွ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေၾကာင္တိ
ေၾကာင္ေတာင္ အနက္ေရာင္ မင္းသား
မွန္းသိေတာ့သည္ ။
" ဟိုေကာင္... ငါဒီမွာ "
" အာ.. ေဆာရီး မျမင္လိုက္ဘူး "
" ဘယ္ျမင္မလဲ ? မင္းက ကန္းေနတာ
ကိုး... သြားမယ္ "
" ေရာ့ "
လြယ္ထားေသာ လြယ္အိတ္ကို ထယ္ေဟ်ာင္း
လက္ထဲ ထိုးထည့္ၿပီး ေရွ႕မွ ဦးေအာင္ထြက္
သြားသည္ ။ ထယ္ေဟ်ာင္းက သူ႕လက္ထဲ
က လြယ္အိတ္ကို ၾကည့္ရင္း ေၾကာင္အမ္း
အမ္းျဖစ္ေနသည္ ။
" ငါ့ ေဘဘီက မင္းဘိုးေအ အလုပ္သမား
မဟုတ္ဘူးကြ... အထုပ္ျပန္ယူ "
ယြန္းဂီက မထံုတက္ေတး ပံုစံျဖင့္ ပုခံုးတစ္
ခ်က္တြန္႔ျပကာ....
" ငါ့ကို လာႀကိဳတာမွတ္လား အထုပ္သယ္
ခိုင္းတာ ဆန္းလို႔လား "
" ခ်ီးပဲ... ေခြးေကာင္ရ .........
ေဘဘီ ကိုယ့္ကို ေပး "
ထယ္ေဟ်ာင္းလက္ထဲမွ အထုပ္ကို ေဂ်ာင္
ဂုက ျပန္ယူလိုက္ၿပီး ေကာက္လြယ္လိုက္
သည္ ။ ထယ္ေဟ်ာင္းကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္
ေယာက္ကိုသာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္
" မကာအို... ရာသီဥတုက သာယာလိုက္
တာ "
မိုးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ႏွင့္ သြားရလာရ အဆင္
မေျပသည့္ အခ်ိန္ကို သာယာသည့္ရာသီ
ဥတုအျဖစ္ ယြန္းဂီသတ္မွတ္ခဲ့ေလသည္ ။
ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့ ယြန္းဂီအေၾကာင္းသိၿပီးသား
ျဖစ္၍ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ထယ္ေဟ်ာင္းကုိ
ေခၚကာ airport ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္ ။
" မင္း အိမ္လိုက္မွာလား ? "
" ေအး.... မလိုက္ဘူး ငါတည္းေနက်မွာ
ပဲ တည္းမလို႔ "
" Sheraton Grand ??? "
ယြန္းဂီက ေခါင္းညိႇတ္ျပသည္ ။ ေဂ်ာင္ဂု
က ဘာမွမေျပာေပမယ့္ ထယ္ေဟ်ာင္းက
ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ...
" ဒီေလာက္ ေဈးႀကီးတဲ့ hotel မွာ တည္း
မယ့္အစား အိမ္မွာတည္းေတာ့ ပိုက္ဆံကုန္
သက္သာမွာေပါ့ "
" မင္းက ပတ္ခ္ဂ်ီမင္ သူငယ္ခ်င္းလား "
" ဟုတ္တယ္ "
ယြန္းဂီက မ်က္ခံုးပင့္ကာ ေခါင္းတညိႇတ္ညိႇတ္
ျဖင့္သာ ။ ဘာမွျပန္မေျပာခဲ့ ။ ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့
ဒီလိုမ်ဳိးအေျပာခံရတာကို ယြန္းဂီ တစက္က
ေလးမွမႀကိဳက္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း
ဖူးဖူးအမႈတ္ခံထားသည့္ ေကာင္ေလးျဖစ္ေန၍
ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ေတာ့ ။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ီမင္း
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေန၍ ေျပာခ်င္စိတ္လဲ မရိွ ။
" ဒီညေတာ့ hotel မွာပဲ တည္းမယ္
မနက္ျဖန္ 9 နာရီ hotel မွာလာေခၚ
လိုက္.... အိုေခလား "
" အင္း... ေကာင္းေကာင္းသြား "
" မင္းႀကီးေတာ္ႀကီးကို ေကာင္းေကာင္း
သြားခိုင္းပါလား ? လိုက္မပို႔ပဲ ငါ့ကို
Taxi စီးခိုင္းေနတာလား ? "
ယြန္းဂီက ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ေျပာမည့္အခ်ိန္
ကိုေဂ်ာင္ဂုကေစာင့္ေနသလို ။ ၾကားသည္
ႏွင့္ အားရပါးရ ေအာ္ရယ္ေတာ့ သည္ ။
ထယ္ေဟ်ာင္းလဲ မေနႏိုင္ပဲ ရယ္မိသည္ ။
ယြန္းဂီက ေတာ့ ႐ုပ္တည္ျဖင့္သာ ...
" မင္းတို႔ ႏွစ္ေကာင္လံုး ေသမယ္မွတ္ "
" စိတ္ေလွ်ာ့ပါကြာ... လိုက္ပို႔ပါ့မယ္
ဟား ဟား "
ေဂ်ာင္ဂုလည္း ယြန္းဂီကို Hotel သို႔
လိုက္ပို႔ေပးလို္က္ရေတာ့သည္ ...
..........................................
" ဂ်ီမင္း ပင္ပန္းေနၿပီလား ?
အိမ္ျပန္မလား "
" ဟင့္အင္း မပင္ပန္းပါဘူး...
ေရာက္ၿပီလား "
တစ္ေနကုန္ ပတ္ေနရသျဖင့္ ပင္ပန္းကာ
ေျခကုန္ လက္ပန္းက်ၿပီး ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္
သြားခဲ့သည္မွာ itaewon ေရာက္သည္
အထိပင္ ။
" အင္း... ေရာက္ၿပီ ဂ်ီမင္းက ဘယ္ဆိုင္
သြားခ်င္တာလဲ ? "
" bottoms up beer bar သြားၾက
မယ္ေလ "
Seat belt ကိုျဖဳတ္ၿပီး ေအာက္ကို
ဆင္းကာ အေၾကာဆန္႔ေနေသာ ဂ်ီမင္း
ကိုၾကည့္ၿပီး ဟိုေဆာ့ ရယ္မိေသးသည္
" bar သြားလို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား "
" ဘာလို႔လဲ ? ကြၽန္ေတာ္ ေသာက္ႏိုင္
ပါတယ္ "
ဟိုေဆာ့က တစ္ခုခုကို စဥ္းစားမိဟန္ျဖင့္..
" ေနဦး... မင္းအသက္ျပည့္ၿပီလား "
ဂ်ီမင္းက ေခါင္းခါျပသည္ ၊ အရင္ကေတာ့
ဒီတိုင္းပဲ၀င္ေနၾက ။ ထယ္ေဟ်ာင္းက
အေပါင္းအသင္းေပါေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ဳိး
မွာလည္း ထယ္ေဟ်ာင္းနဲ႔ သိတဲ့ bar
ပိုင္ရွင္ေတြကေပါသည္ ။ ထယ္ေဟ်ာင္း
က အသက္ ၂၀ ျပည့္ၿပီးေပမယ့္ သူက
မျပည့္ေသး ။...
" အသက္မျပည့္ရင္ ဒီဆိုင္ေတြက ၀င္လို႔
မရဘူးေလ... မသိဘူးလား "
" သိေတာ့သိတယ္... အရင္က သူငယ္
ခ်င္းနဲ႔သြားေနၾက. .. သူငယ္ခ်င္းက
အေပါင္းအသင္းေပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္
အတြက္ ဒီေနရာေတြက ၀င္ရလြယ္
တယ္ေလ "
ဟိုေဆာ့က ေခါင္းတကုတ္ကုတ္ႏွင့္ေျဖ
ေနေသာ ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္သည္
" အဲ့တာဆိုလည္း အသက္ျပည့္မွ ျပန္
လာၾကတာေပါ့... အခု ျပန္ရေအာင္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
မ်က္ႏွာေလး ဆူပုတ္ပုတ္ျဖင့္ ကားေပၚ
တက္ၿပီး ျပန္၀င္ထိုင္ေနလိုက္ေတာ့သည္ ။
ဟိုေဆာ့လည္း ပင္ပန္းေနၿပီျဖစ္၍ ဘယ္
ကိုမွ မ၀င္ေတာ့ပဲ အိမ္သို႔သာ တန္းျပန္
ခဲ့ေတာ့သည္ ။
.............................................
Skip to previous <<
ဂ်ီမင္း အခုမွရထားေသာ အသစ္စက္စက္
11 pro max ဖုန္းအား ဖင္တစ္ျပန္
ေခါင္းတစ္ျပန္ၾကည့္ၿပီး power ဖြင့္လိုက္
သည္ ။ ေနာက္ အရမ္းသတိရေနေသာ
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ထယ္ေဟ်ာင္းကို ဖုန္း
ဆက္ရန္ အလြတ္ရၿပီးသား နံပါတ္ တစ္
ခုကို ေခၚလိုက္သည္ ။
" Hello Alien "
* ဂ်ီမင္း.. ဂ်ီမင္းလား ?? *
" အြန္း... မင္းအဆင္ေျပလား ??
ဘာေတြလုပ္ေနလဲ "
* ငါအဆင္ေျပတယ္... မင္းေရာ အဆင္
ေျပရဲ႕လား ?? ငါ့ မင္းကို အရမ္းစိတ္ပူေန
တာ ... ဘဲႀကီးက မင္းကို ဘာလုပ္ေသး
လဲ *
" သူက ထင္သေလာက္မဆိုးပါဘူး... .
ငါအဆင္ေျပပါတယ္... မင္းလဲ အဆင္ေျပ
ေအာင္ေနေနတယ္ မွတ္လား ... ေက်ာင္း
ျပန္ဖြင့္ရင္ ေတြ႕ၾကမယ္... ငါအခု အျပင္
သြားမွာ မို႔လို႔ ေနာက္မွ ေအးေဆး စကား
ေျပာၾကတာေပါ့ "
* ေအး... ေအး ေကာင္းၿပီ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ *
ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ တန္းၿပီး
incoming call က၀င္လာသည္ ။
နံပါတ္မဟုတ္ပဲ contact ထဲမွတ္ထား
သည္ ။ဖုန္းထဲမွ contact name က
" Daddy " ျဖစ္ေန၍ ႐ုတ္တရက္ လန့္
ဖ်ပ္သြားကာ ပူထူသြားသည္ ။ ဘယ္က
Daddy လဲသူမသိ ......
* အခုမွ ကိုင္ရလား ???
ဖုန္းေခၚေနတာ အခါတစ္ေထာင္ျပည့္ေတာ့
မယ္... ဘယ္ေကာင္နဲ႔ စကားေျပာေနလို႔
Busy ျဖစ္ေနရတာလဲ ဟမ္ ? *
အက္ရွရွ အသံက ဖုန္းထဲမွ ဂ်ီမင္းနားစည္
ထဲထိ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ယြန္းဂီ
အသံကို သူမွတ္မိသည္ ။ ဒါဆို Daddy
ဆိုသူက မင္ယြန္ဂီေပါ့ ။ ဂ်ီမင္း တစ္ဖက္
လူမၾကားေအာင္ ပါးစပ္ ကိုလက္ျဖင့္
အုပ္ၿပီး ရယ္မိသည္ ။ ယြန္းဂီ ျမင္ရင္
အေထာင္းခံရႏိုင္သည့္ ပံုစံျဖင့္....
" ကြၽန္ေတာ္က ႐ုတ္တရက္ Daddy
ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖမ်ားလား ဆို
ၿပီး ေတြးေနတာ.... ေဆာရီး ယြန္းဂီ
မွန္း မသိလို႔ပါ "
* ေအး... မသိနဲ႔ ျပန္လာမွ မင္းနဲ႔ငါ နဲ႔
ေတြ႕မယ္ *
" ယြန္းဂီကလည္း ေဆာရီးပါဗ်ာ...
ကြၽန္ေတာ္ တကယ္မသိလို႔ပါ
ဒါနဲ႔ ဘာကိစၥရိွလို႔လဲ ဖုန္းဆက္တာ "
* အမ္! ... ေမးစရာရိွလို႔ *
" ေမးေလ "
* သက္သာရဲ႕လား ... ေနလို႔ေရာ
ေကာင္းသြားၿပီလား *
" ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္ ...
ယြန္းဂီေရာ ဒီည မကာအို သြားမွာဆို
ကြၽန္ေတာ္ ေတာ့ ယြန္းဂီကို လြမ္းေန
ရေတာ့မွာပဲ "
ေသခ်ာပါသည္ ။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ယြန္း
ဂီတစ္ေယာက္ ဂ်ီမင္း အသံႏုႏုေလး
ေအာက္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ မီးကင္ခံရသလို
အရည္တေတာက္ေတာက္ ေပ်ာ္ေနမည္
သာ အေသအခ်ာပင္ ။
* အျမန္ဆံုး ျပန္လာမွာပါ...
ေစာင့္ေနေနာ္... လက္ေဆာင္လည္း
၀ယ္ခဲ့မယ္... *
" ရပါတယ္ဗ်ာ... လူပဲ အျမန္ျပန္လာ "
...............................................
Skip >>
Hotel ေရာက္ေတာ့ VVIP room ကို
ယူမည္ဟု စဥ္းစားထားၿပီး ကဒ္ထုတ္ေပး
ၿပီးမွ VIP room ပဲယူျဖစ္သြားသည္ ။
ပိုက္ဆံသိပ္မျဖဳန္းခ်င္၍လည္း ပါသည္...
" VIP Room ပဲေပးပါ... One Night
with dinner ...ၿပီးေတာ့ 26 ထပ္က
အခန္းကို လိုခ်င္တယ္ ရမလား "
" ဟုတ္ကဲ့ ... ရပါတယ္ "
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေရမခ်ဳိးခ်င္ေတာ့၍
ဖုန္းထုတ္ကာ Gallery ထဲ၀င္ၾကည့္မိ
သည္ ။ မနက္ကမွ ႐ိုက္ထားသည့္ အသစ္
စက္စက္ ေကာင္ေလး၏ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္
ပံု ။
" ဟက္ ! ငါဘာလို့ ဒီလိုလုပ္မိလဲ မသိဘူး
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
တစ္ေယာက္ထဲ သေဘာတက် ရယ္ရင္း
ေကာင္ေလး ၏ ႏႈတ္ခမ္း ၊ မ်က္လံုး ၊
လည္ပင္းေပၚက သူေပးထားတဲ့ အမွတ္
အသား တစ္ခ်ဳိ႕ ၊ စူတူတူ စေတာ္ဘယ္ရီ
သီး ေလး ၊ ဗိုက္သားေပၚက six pack
ေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ ပန္းႏုေရာင္ သန္း
လွ်က္ရိွေသာ မႀကီးမေသး အေကာင္ငယ္
ကို က်က်နန ႐ိုက္ထားသည့္ ပံု
ေတြကို ဖင္တစ္ျပန္ ေခါင္းတစ္ျပန္ ျကည့္
မိရင္း ယြန္းဂီ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေသြးေတြ
ေျပာင္းျပန္စီးဆင္းေနသလို ပင္ ခံစား
ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လာခဲ့သည္......
" shittt!!! ငါ့ကို ဓာတ္ပံုနဲ႔ေတာင္
ဒုကၡ ေပးတဲ့ ေကာင္ေလး... ျပန္ေရာက္
ရင္ေတာ့ အားရပါးရ ..... Ohh! "
အခန္းအတြင္း ယြန္းဂီ၏ အားမလိုအား
မရ ျဖင့္ေကာင္ေလးကို မွန္းကာ ညည္းညဴ
မိသည့္ အသံတို႔သာ ......
***********************************
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...
အေရးအသား မျပည့္စံုခဲ့သည္ရိွေသာ္
သည္းခံ ေပးပါရန္ xD
[ Unicode ]
မနက်ခင်း ~~
မိုးတဖျောက်ဖျောက် မနက်ခင်းက
ဂျီမင်းရဲ့ မျက်လုံးအစုံတို့ကို ဖွင့်၍
မရစေရန် အတင်းညှိယူ နေကြသည်
မသိစိတ်ထဲ ယွန်းဂီသာ စိုးမိုးနေခဲ့သ
လို အသိစိတ်ထဲလည်း ယွန်းဂီသာ....
မနက်မိုးလင်းတိုင်း အနားမှာ အတူ
ရှိစေချင်သည့် သူ... အခုရော အခု
ရော သူအနားမှာ ရှိနေမလား ...
ဂျီမင်း အသိစိတ်ကပ်သည်နှင့် ငေါက်
ခနဲ ထထိုင်ပြီး ဘေးဘီကို ဝဲကြည့်မိ
သည် ။ ချက်ချင်းဆိုသလို ရင်ထဲမှာ
စို့နင့်လာပြီး မျက်ဝန်းအိမ်ထဲ မျက်ရည်
စ တစ်ချို့က ဝဲတက်လာခဲ့သည်...
" ယွန်းဂီ ... ယွန်းဂီ ... "
ထိုင်နေရာမှ ချက်ချင်းထလိုက်ပြီး အခန်း
တွင်းက ရေချိုးခန်း အပြင်ဘက်က လေ
သာဆောင် ၊ ဧည့်ခန်း မီးဖိုဆောင် ထဲ ဝင်
ပြီး သူ့နာမည်ကိုသာ တ ,လျက် အကြိမ်
ကြိမ်ခေါ်ကာ လိုက်ရှာနေခဲ့သည် ......
သို့ပေမယ့် တစ်အိမ်လုံး ဂျီမင်း တစ်ယောက်
တည်းသာ ရှိနေခဲ့သည် ။ ဧည့်ခန်းထဲက
couch ပေါ် ထိုင်ချကာ ရှေ့မှ စားပွဲကို
တဒုန်းဒုန်း ထိုးနေတော့သည် ။
" ဘာလဲဗျာ... ခင်ဗျား !!!
ကျွန်တော်က ~~ "
စိတ်ရှုပ်စွာ ပွနေသော ဆံပင်တွေကြားထဲ
လက်ထိုးထည့်ပြီး ငူငူငိုင်ငိုင်သာ ထိုင်နေ
ရင်း တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားမိသည်
ဂျီမင်း အိပ်ခန်းအတွင်း အပြေးအလွှား သွား
ရင်း စားပွဲပေါ်ကို ကြည့်မိတော့ ထုံးစံအတိုင်း
အဝါရောင် စာရွက်အပိုင်းလေးကို ခေါက်လျက်
အနေအထားဖြင့် တွေ့လိုက်ရသည် ။
* ကိုယ်ဒီည မကာအိုကို သွားမှာမို့လို့
၃ ရက်လောက်တော့ကြာမယ်... ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ဂရုစိုက်... *
- ဂျီမင်းနီး -
" ကိုယ့်နေရာကိုယ်မသိ ပဲ အဆင့်ကျော်
ချင်နေခဲ့မိတာ ဆောရီး... ယွန်းဂီ "
- သုံးကြိမ်ပဲ တွေ့ဖူးသေးတဲ့ ခင်ဗျား ရဲ့
မျက်နှာကို အသွေးထဲ အသားထဲအထိ
သောက်ကျိုးနည်းအောင် မှတ်မိနေခဲ့
တာတော့လည် မတတ်နိုင်ဘူး -
ဂျီမင်း အနည်းငယ်အားနည်းနေသေး
ပေမယ့် ခြေလက်မျက်နှာသန့်စင်ပြီး
မနက်စာစားဖို့ ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ကြည့်
တော့ ခေါက်ဆွဲခြောက်ထုပ်တွေနဲ့
အသောက်သောက် coffee ဗူးတွေ
မက်ဂျူပုလင်းတွေသာ ရှိသည်...
မနေ့တည်းက ကြောင်စာကလည်း
ကုန်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ အပြင်ထွက်မှ
ဖြစ်မည့်အခြေအနေ ဖြစ်၍ အဝတ်
အစားလည်းပြီး အပြင်သွားရန် ပြင်
လိုက်သည် ။
အပြင်မှ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ ဘယ်
သူများဖြစ်မလဲ လှမ်းကြည့်တော့
ဂျောင်ဟိုဆော့ ။ထုံးစံအတိုင်း အထုပ်
တပုံတမ နှင့်ပေါ့ ....
" ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ ဂျီမင်း "
" လိုအပ်တာလေး ဝယ်မလို့ "
ထိုသို့ပြောတော့ ဟိုဆော့ကရယ်
လျက် .....
" ပိုက်ဆံရှိလို့လား "
" အာ... ဟုတ်သား ကျွန်တော့်
မှာ ပိုက်ဆံမရှိဘူး ... ဖုန်းလဲ မရှိ
ဘူး ... ကျွန်တော့် ဘဝကလည်း
အကျဉ်းသား လိုပဲ "
ဂျီမင်းစကားကိုကြားတော့ ဟိုဆော့
က ဟက်ဟက်ပက်ပက်ပင် ရယ်တော့
သည် ။ ဂျီမင်းလည်း အပြင်မသွားရတော့
ဝတ်ထားသော Rain code ကို ချွတ်
ပြီး couch ပဲ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်
ကြလိုက်သည် ။
" ဂျီမင်း... ဘာစားချင်လဲ အကိုလုပ်
ပေးမယ်လေ "
" ကျွန်တော် ကြောင်စာလိုချင်တယ်
ဂီဂီ အရမ်းဗိုက်ဆာနေမှာ "
" စိတ်မပူနဲ့.. အကိုဝယ်လာတယ် "
" အဲ့တာဆိုလည်း coffee ပူပူလေးနဲ့
ကွတ်ကီး နှစ်ချပ်လောက်ပဲ "
" ဘာလို့ နည်းနည်းလေးစားတာလဲ "
" ကျွန်တော် ၀ိတ်တက်မှာ ဆိုးလို့ "
ဂျီမင်းက ရွတ်ရွတ်နောက်နောက်ပြော
တော့ ဟိုဆော့လည်း ရယ်ပြန်သည် ။
ဂျီမင်းအတွက်တော့ ဟိုဆော့က
တကယ့်ကို အကိုကောင်း တစ်ယောက်
ဟိုဆော့က coffee နှစ်ခွက်နှင့် ကွတ်
ကီးဘူးကို စားပွဲပေါ်ချပေးလိုက်သည် ။
" အကိုကရော ဘာမှမစားဘူးလား "
" မင်းလိုပဲ ၀ိတ်တက်မှာ ဆိုးလို့ မစား
တော့ဘူး... ဟား ဟား "
ဒီတစ်ခါတော့ ဂျီမင်းပါ လိုက်ရယ်မိသည် ။
ညီ တစ်ယောက်နဲ့ အတူနေရတာ ဒီလိုခံ
စားချက်မျိုးဆိုတာကို ဟိုဆော့အခုမှ ခံစား
မိသည် ။ ဟိုဆော့ ရဲ့ ညီ.... ရော ဒီလို နေ
ချင် ပါ့မလား ......
" ဂျီမင်းအတွက် ယွန်းဂီ ပေးလိုက်တာ
ရှိတယ် "
ကော်ဖီသောက်ရင်း ဟိုဆော့က သူ့
backpack ထဲမှ ဗူးလေးတစ်ခုကို
ထုတ်ပြီး ဂျီမင်းကိုပေးလိုက်သည် ။
" ထူးထူးဆန်းဆန်း ဘာများလဲ "
ဂျီမင်းကလေးထောင့်ဗူးကို ကျကျနန
ပတ်ထားသော ပလပ်စတစ် အနက်
ရောင်ကိုခွာလိုက်တော့....
" အာ.. ဖုန်းပဲ ကျွန်တော့်အတွက်
တဲ့လား "
" အင်း... "
" 11 pro max ဆိုတော့ နောက်ဆုံး
ထွက်ထားတာပဲ ... "
အနက်ရောင် iPhone 11 pro max
ကို ဖင်တစ်ပြန်ခေါင်းတစ်ပြန် ကြည့်ရင်း
" ဒါနဲ့လေ... ယွန်းဂီက မကာအို ကို
ဘာသွားလုပ်မှာလဲ ? အလုပ်ကိစ္စလား "
" မဟုတ်ဘူး... သူ့သူငယ်ချင်း
Birthday party ကိုသွားမှာ... "
ဟိုဆော့ အဖြေကိုကြားတော့ ဂျီမင်း
မျက်ခုံးတစ်ချက် ပင့်သွားရသည် ။
ယွန်းဂီလို လူမျိုးက သူငယ်ချင်း ရှိ
တယ်တဲ့လား....
" တော်တော်ခင်ကြလို့ဖြစ်မယ် "
" အင်း... ငယ်ငယ်လေးတည်းက ဆို
ပါတော့ ... ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး .... ဒါနဲ့ အကိုက
ဒီနေ့ အလုပ် မသွားဘူးလား "
" ဒီနေ့ အကို့ holiday လေ.. ယွန်းဂီ
က ဒီနေ့ company မှာ ရှိနေမှာ ...
ခန နေရင် အကိုတို့ အပြင်သွားကြမလား
မင်းလဲ ပျင်းနေရောပေါ့... "
" ကောင်းသားပဲ သွားမယ်လေ "
.......................................
ယွန်းဂီ ကောင်လေးကို အိမ်မှာထားခဲ့
ရသည်ကို စိတ်မချပေမယ့် လည်း
သူ့ဘက်က လိုတာထက်ပိုပြီး မဆက်
ဆံချင်၍ ဒီအတိုင်းသာထားခဲ့ရသည် ။
ကောင်လေးကိုတော့ အခုထိ စိတ်ပူ
နေတုန်း ။ အခုလည်း ရုံးခန်းအတွင်း
ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေပြန်သည် ။ ခုံကို လက်
ဖြင့် တတောက်တောက်ခေါက်လိုက်
လက်မထိပ်ကို ကိုက်လိုက်ဖြင့်....
" အခုထိ ဖုန်း မဆက်သေးဘူးလား
ဖုန်းပေးထားတာ ငါ့ကို ဖုန်းဆက်
ဖို့လေ contact ထဲတောင် နာမည်
ကိုပြူးနေအောင် ရိုက်ထားပေးတဲ့ဟာ
ကို... ဒီကောင်လေး ... ဟာ "
ရုတ်တရက် စားပွဲပေါ်မှ ဖုန်းက
Vibrating ဖြစ်သွားတော့ ဝမ်း
သာအားရ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်
လိုက်သည် ။
" ဘာလို့ အခုမှ ဖုန်းဆက်တာလဲ
ချက်ချင်း ဆက်ရမှာကို နားမလည်
ဘူးလား "
* ဘာတွေပြောနေတာလဲ *
" shitt! ဘာလို့ ဖုန်းဆက်တာလဲ "
ဝမ်းသာအားရ ဖုန်ယကောက်ကိုင်လိုက်
ပေမယ့်လည်း မျှော်နေသူထံမှ မဟုတ်
ပဲ မကာအိုကို အားတိုင်းယားတိုင်း သွား
နေသည့် ဂျောင်ဂု ဆီမှ ဖြစ်နေ၍ စိတ်တို
တိုနှင့် ဆဲလိုက်မိသေး....
* မင်းအခုချိန်ထိ မလာသေးဘူးလား
မနက်ဖြန် ငါ့မွေးနေ့နော် party မမှီ
ရင် မင်းနဲ့ငါနဲ့ တွေ့မယ် *
" ညနေမှ လာမှာ "
* ခွေးကောင် အချိန်ဆွဲမနေနဲ့...
နေ့လည် flight နဲ့ မှီအောင် လာ
ခဲ့... မဟုတ်လို့ကတော့ မင်းသေ
မယ် *
တစ်ဖက်မှ ပြောပြီး ချက်ချင်း ဖုန်းချ
သွားသည် ။ ယွန်းဂီ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်
ပစ်တင်ရင်း မကျေမနပ် ပြောမိသေး
သည် ။
" ကျက်သရေကို တုံးတယ် "
.......................................
" ဂျီမင်း ဘယ်သွားချင်လဲ "
" itaewon street "
" ဒီအချိန်ကြီးက နေပူတယ်လေ...
အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးပဲ အရင်
ဝယ်ရအောင်.. ညကျမှ အကိုလိုက်
ပို့ပေးမယ်လေ ဟုတ်ပြီလား "
" ရပါတယ် ကိစ္စမရှိပါဘူး...
ကျွန်တော် အရင်က အမြဲသွားနေကျနေ
ရာပဲ "
ဟိုဆော့က စားသောက်ဆိုင် တစ်ဆိုင်
ရှေ့ ကားကို ရပ်လိုက်သည် ။
" ဂျီမင်း နေ့လည်စာ စားရအောင် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
နှစ်ယောက်သားဆိုင်ထဲဝင်ပြီး menu
ကြည့်ကာ မှာစရာရှိတာကိုမှာလိုက်သည် ။
ဟိုဆော့က အရမ်းကြင်နာတတ်တဲ့လူမျိုး
ဟု ဂျီမင်းကောက်ချက်ချမိသည် ။ ဒီလို
လူမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ သူကလည်း သိပ်
ကံကောင်းမှာပဲဟု တွေးမိသေးသည် ။
ဆိုင်က view ကောင်းသည် ။
အပေါ်ထပ် မှန်ခန်း၏ ထောင့်စွန်း နေရာ
ဖြစ်၍ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေသော မိုးညိုညိုကိုလည်း
ကောင်းကောင်းမြင်ရသည် ။ လမ်းမှသွား
လာလှုပ်ရှားနေကြသော လူတွေကိုလည်း
ကောင်းကောင်းမြင်ရသည် ။
" အကို့မှာ ညီလေး ရှိလား "
စားနေရင်း ရုတ်တရက် ထမေးလာသော
ဂျီမင်းကို လှမ်းကြည့်မိတော့ တစ်ခုခုကို
သိချင်နေဟန်ဖြင့် သူ့အားကြည့်၍ မေး
နေသည် ။
" ဘာလို့ မေးတာလဲ "
" အကိုက တကယ့် ကျွန်တော့် ကို
ညီလေး တစ်ယောက်လို စောက်ရှောက်
ပေးတယ်လေ.. ဒီတိုင်း မေးကြည့်ချင်
စိတ်ပေါ်လာလို့ "
ဂျီမင်းစကားကြားတော့ ဟိုဆော့က စား
လက်စကို ချပြီး ဘေးမှရေခွက်ကို မော့
လိုက်သည် ။ ထို့နောက် သိချင်စိတ် ပြင်း
ပြနေသော အကြည့်တို့ဖြင့် သူ့အဖြေကို
စောင့်နေသော ကောင်လေးကို ကြည့်ရင်း
" အင်း.... အကို့မှာ ညီတစ်ယောက်ရှိ
တယ် ... သူက မင်းလိုတော့ မလိမ္မာ
ဘူး "
" အကိုက သူ့ကို လိမ္မာအောင် သေချာ
ဂရုမစိုက်ပေးဘူးလား "
" ဂရုစိုက်တာပေါ့.... ဒါပေမယ့် သူက
တဇွတ်ထိုးဆန်တယ် ...လုပ်ချင်တာကို
မရမက လုပ်တယ်.... ဒေါသကြီးတယ်
အငြိုးကြီးတယ်... အကို့လိုတော့ သဘော
မကောင်းဘူးပေါ့ကွာ ဟားဟား "
ဟိုဆော့က သူ့စကားကို သူ့ဟာသူ ရယ်
ရင်းပြောလိုက်ပေမယ့် ဂျီမင်းက လိုက်မ
ရယ် ။
" ဒါဆို ယွန်းဂီ နဲ့ တူတာပေါ့ "
" ချွတ်စွပ်ပဲ "
ဂျီမင်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်ဖြင့် စား
စရာရှိတာကို ဆက်စားနေသည် ။ ဘာ
မှ ထပ်မစားနိုင်တော့ပဲ ရင်ထဲ အောင့်
သက်သက်ဖြစ်နေသူကား ဟိုဆော့ပင် ...
" အကို့ ညီလေးက ကံကောင်းတာပဲ "
စားနေရင်း ထပ်ပြောသည် ။ ဟိုဆော့
လည်း ခေါင်းသာ ညိတ်ပြလိုက်သည် ။
ထို့နောက် ဟိုဆော့ ညီနှင့် ပတ်သက်ပြီး
ဘာစကားမှ ထပ်မပြောဖြစ်ကြတော့ပေ....
" ဂျီမင်း... မေမေဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်
အုန်းနော် ... "
" မေမေ အဆင်ပြေလား "
" အစစအရာရာ ယွန်းဂီကျေးဇူးကြောင့်
အဆင်ပြေပါတယ် "
" ကျွန်တော့်ဘဝတစ်ခုလုံး ပေးထားရ
တာပဲ... အဆင်ပြေမှ ဖြစ်မှာပေါ့ "
ဂျီမင်းက ခပ်အေးအေးလေသံဖြင့်ပြန်
တုံ့ပြန်လိုက်သည် ။ ဟိုဆော့ကတော့
ယွန်းဂီစကားကြောင့် ဘာဆက်ပြောရ
မှန်းပင် မသိတော့ ။ ဟိုဆော့ တွေးမိ
သည် ။ တစ်ခါတစ်လေ ကလေးဆန်
တတ်တဲ့ ဒီကောင်လေးက တစ်ခါတစ်
လေ မှာ သွေးအေးပြီး ယွန်းဂီထက်ပင်
ပိုပြီး ရက်စက်တတ်မယ့် လူမျိုး
များ ဖြစ်နေမလား ဟူ၍....
............................................
Macau 7:30 pm
ဂျောင်ဂုရော ထယ်ဟျောင်းရော Macau
International Airport မှာ ယွန်းဂီ
ကိုစောင့်နေခဲ့သည် ။ ဦးထုပ် ခပ်ငိုက်ငိုက်
ဆောင်းထားပြီး အနက်ရောင် Hoodie
ကို ထပ်ပြီးစွပ်ထားသည် ။ mask အမဲ
ရောင်နှင့် နေကာမျက်မှန် အမဲရောင်ပါ
တပ်ထားကာ pant ကအစ ဖိနပ်အဆုံး
အနက်ရောင်ချည်းသာ ဖြစ်သည် ။ ဒီကြား
ထဲ လွယ်ထားသော backpack ကပါ
အမဲရောင် ဖြစ်နေသေးသည် ။ အသား
သာမဖြူလျှင် ယွန်းဂီ ကို မည်သူမျှ
မြင်နိုင်မည်မဟုတ် ...
ရုတ်တရက်ဖြစ်နေ၍ ဂျောင်ဂုဘေးမှ ဖြတ်
သွားသော ယွန်းဂီကို သတိမထားမိပေ ။
နောက်မှ သူ့သူငယ်ချင်း ကြောင်တိ
ကြောင်တောင် အနက်ရောင် မင်းသား
မှန်းသိတော့သည် ။
" ဟိုကောင်... ငါဒီမှာ "
" အာ.. ဆောရီး မမြင်လိုက်ဘူး "
" ဘယ်မြင်မလဲ ? မင်းက ကန်းနေတာ
ကိုး... သွားမယ် "
" ရော့ "
လွယ်ထားသော လွယ်အိတ်ကို ထယ်ဟျောင်း
လက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ရှေ့မှ ဦးအောင်ထွက်
သွားသည် ။ ထယ်ဟျောင်းက သူ့လက်ထဲ
က လွယ်အိတ်ကို ကြည့်ရင်း ကြောင်အမ်း
အမ်းဖြစ်နေသည် ။
" ငါ့ ဘေဘီက မင်းဘိုးအေ အလုပ်သမား
မဟုတ်ဘူးကွ... အထုပ်ပြန်ယူ "
ယွန်းဂီက မထုံတက်တေး ပုံစံဖြင့် ပုခုံးတစ်
ချက်တွန့်ပြကာ....
" ငါ့ကို လာကြိုတာမှတ်လား အထုပ်သယ်
ခိုင်းတာ ဆန်းလို့လား "
" ချီးပဲ... ခွေးကောင်ရ .........
ဘေဘီ ကိုယ့်ကို ပေး "
ထယ်ဟျောင်းလက်ထဲမှ အထုပ်ကို ဂျောင်
ဂုက ပြန်ယူလိုက်ပြီး ကောက်လွယ်လိုက်
သည် ။ ထယ်ဟျောင်းကတော့ သူတို့နှစ်
ယောက်ကိုသာ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်
" မကာအို... ရာသီဥတုက သာယာလိုက်
တာ "
မိုးတဖျောက်ဖျောက်နှင့် သွားရလာရ အဆင်
မပြေသည့် အချိန်ကို သာယာသည့်ရာသီ
ဥတုအဖြစ် ယွန်းဂီသတ်မှတ်ခဲ့လေသည် ။
ဂျောင်ဂုကတော့ ယွန်းဂီအကြောင်းသိပြီးသား
ဖြစ်၍ ဆက်မပြောတော့ပဲ ထယ်ဟျောင်းကို
ခေါ်ကာ airport ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည် ။
" မင်း အိမ်လိုက်မှာလား ? "
" အေး.... မလိုက်ဘူး ငါတည်းနေကျမှာ
ပဲ တည်းမလို့ "
" Sheraton Grand ??? "
ယွန်းဂီက ခေါင်းညှိတ်ပြသည် ။ ဂျောင်ဂု
က ဘာမှမပြောပေမယ့် ထယ်ဟျောင်းက
ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် ...
" ဒီလောက် ဈေးကြီးတဲ့ hotel မှာ တည်း
မယ့်အစား အိမ်မှာတည်းတော့ ပိုက်ဆံကုန်
သက်သာမှာပေါ့ "
" မင်းက ပတ်ခ်ဂျီမင် သူငယ်ချင်းလား "
" ဟုတ်တယ် "
ယွန်းဂီက မျက်ခုံးပင့်ကာ ခေါင်းတညှိတ်ညှိတ်
ဖြင့်သာ ။ ဘာမှပြန်မပြောခဲ့ ။ ပုံမှန်ဆိုရင်တော့
ဒီလိုမျိုးအပြောခံရတာကို ယွန်းဂီ တစက်က
လေးမှမကြိုက် ။ သို့ပေမယ့် သူ့ သူငယ်ချင်း
ဖူးဖူးအမှုတ်ခံထားသည့် ကောင်လေးဖြစ်နေ၍
ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်တော့ ။ ပြီးတော့ ဂျီမင်း
သူငယ်ချင်းဖြစ်နေ၍ ပြောချင်စိတ်လဲ မရှိ ။
" ဒီညတော့ hotel မှာပဲ တည်းမယ်
မနက်ဖြန် 9 နာရီ hotel မှာလာခေါ်
လိုက်.... အိုခေလား "
" အင်း... ကောင်းကောင်းသွား "
" မင်းကြီးတော်ကြီးကို ကောင်းကောင်း
သွားခိုင်းပါလား ? လိုက်မပို့ပဲ ငါ့ကို
Taxi စီးခိုင်းနေတာလား ? "
ယွန်းဂီက ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြောမည့်အချိန်
ကိုဂျောင်ဂုကစောင့်နေသလို ။ ကြားသည်
နှင့် အားရပါးရ အော်ရယ်တော့ သည် ။
ထယ်ဟျောင်းလဲ မနေနိုင်ပဲ ရယ်မိသည် ။
ယွန်းဂီက တော့ ရုပ်တည်ဖြင့်သာ ...
" မင်းတို့ နှစ်ကောင်လုံး သေမယ်မှတ် "
" စိတ်လျှော့ပါကွာ... လိုက်ပို့ပါ့မယ်
ဟား ဟား "
ဂျောင်ဂုလည်း ယွန်းဂီကို Hotel သို့
လိုက်ပို့ပေးလို်က်ရတော့သည် ...
..........................................
" ဂျီမင်း ပင်ပန်းနေပြီလား ?
အိမ်ပြန်မလား "
" ဟင့်အင်း မပင်ပန်းပါဘူး...
ရောက်ပြီလား "
တစ်နေကုန် ပတ်နေရသဖြင့် ပင်ပန်းကာ
ခြေကုန် လက်ပန်းကျပြီး မှေးခနဲ အိပ်ပျော်
သွားခဲ့သည်မှာ itaewon ရောက်သည်
အထိပင် ။
" အင်း... ရောက်ပြီ ဂျီမင်းက ဘယ်ဆိုင်
သွားချင်တာလဲ ? "
" bottoms up beer bar သွားကြ
မယ်လေ "
Seat belt ကိုဖြုတ်ပြီး အောက်ကို
ဆင်းကာ အကြောဆန့်နေသော ဂျီမင်း
ကိုကြည့်ပြီး ဟိုဆော့ ရယ်မိသေးသည်
" bar သွားလို့ အဆင်ပြေပါ့မလား "
" ဘာလို့လဲ ? ကျွန်တော် သောက်နိုင်
ပါတယ် "
ဟိုဆော့က တစ်ခုခုကို စဉ်းစားမိဟန်ဖြင့်..
" နေဦး... မင်းအသက်ပြည့်ပြီလား "
ဂျီမင်းက ခေါင်းခါပြသည် ၊ အရင်ကတော့
ဒီတိုင်းပဲဝင်နေကြ ။ ထယ်ဟျောင်းက
အပေါင်းအသင်းပေါတော့ ဒီလိုနေရာမျိုး
မှာလည်း ထယ်ဟျောင်းနဲ့ သိတဲ့ bar
ပိုင်ရှင်တွေကပေါသည် ။ ထယ်ဟျောင်း
က အသက် ၂၀ ပြည့်ပြီးပေမယ့် သူက
မပြည့်သေး ။...
" အသက်မပြည့်ရင် ဒီဆိုင်တွေက ဝင်လို့
မရဘူးလေ... မသိဘူးလား "
" သိတော့သိတယ်... အရင်က သူငယ်
ချင်းနဲ့သွားနေကြ. .. သူငယ်ချင်းက
အပေါင်းအသင်းပေါတော့ ကျွန်တော့်
အတွက် ဒီနေရာတွေက ဝင်ရလွယ်
တယ်လေ "
ဟိုဆော့က ခေါင်းတကုတ်ကုတ်နှင့်ဖြေ
နေသော ဂျီမင်းကိုကြည့်ပြီး ရယ်သည်
" အဲ့တာဆိုလည်း အသက်ပြည့်မှ ပြန်
လာကြတာပေါ့... အခု ပြန်ရအောင် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
မျက်နှာလေး ဆူပုတ်ပုတ်ဖြင့် ကားပေါ်
တက်ပြီး ပြန်ဝင်ထိုင်နေလိုက်တော့သည် ။
ဟိုဆော့လည်း ပင်ပန်းနေပြီဖြစ်၍ ဘယ်
ကိုမှ မဝင်တော့ပဲ အိမ်သို့သာ တန်းပြန်
ခဲ့တော့သည် ။
.............................................
Skip to previous <<
ဂျီမင်း အခုမှရထားသော အသစ်စက်စက်
11 pro max ဖုန်းအား ဖင်တစ်ပြန်
ခေါင်းတစ်ပြန်ကြည့်ပြီး power ဖွင့်လိုက်
သည် ။ နောက် အရမ်းသတိရနေသော
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ထယ်ဟျောင်းကို ဖုန်း
ဆက်ရန် အလွတ်ရပြီးသား နံပါတ် တစ်
ခုကို ခေါ်လိုက်သည် ။
" Hello Alien "
* ဂျီမင်း.. ဂျီမင်းလား ?? *
" အွန်း... မင်းအဆင်ပြေလား ??
ဘာတွေလုပ်နေလဲ "
* ငါအဆင်ပြေတယ်... မင်းရော အဆင်
ပြေရဲ့လား ?? ငါ့ မင်းကို အရမ်းစိတ်ပူနေ
တာ ... ဘဲကြီးက မင်းကို ဘာလုပ်သေး
လဲ *
" သူက ထင်သလောက်မဆိုးပါဘူး... .
ငါအဆင်ပြေပါတယ်... မင်းလဲ အဆင်ပြေ
အောင်နေနေတယ် မှတ်လား ... ကျောင်း
ပြန်ဖွင့်ရင် တွေ့ကြမယ်... ငါအခု အပြင်
သွားမှာ မို့လို့ နောက်မှ အေးဆေး စကား
ပြောကြတာပေါ့ "
* အေး... အေး ကောင်းပြီ ဂရုစိုက်နော် *
ဖုန်းချလိုက်တော့ ချက်ချင်းပင် တန်းပြီး
incoming call ကဝင်လာသည် ။
နံပါတ်မဟုတ်ပဲ contact ထဲမှတ်ထား
သည် ။ဖုန်းထဲမှ contact name က
" Daddy " ဖြစ်နေ၍ ရုတ်တရက် လန့်
ဖျပ်သွားကာ ပူထူသွားသည် ။ ဘယ်က
Daddy လဲသူမသိ ......
* အခုမှ ကိုင်ရလား ???
ဖုန်းခေါ်နေတာ အခါတစ်ထောင်ပြည့်တော့
မယ်... ဘယ်ကောင်နဲ့ စကားပြောနေလို့
Busy ဖြစ်နေရတာလဲ ဟမ် ? *
အက်ရှရှ အသံက ဖုန်းထဲမှ ဂျီမင်းနားစည်
ထဲထိ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည် ။ ယွန်းဂီ
အသံကို သူမှတ်မိသည် ။ ဒါဆို Daddy
ဆိုသူက မင်ယွန်ဂီပေါ့ ။ ဂျီမင်း တစ်ဖက်
လူမကြားအောင် ပါးစပ် ကိုလက်ဖြင့်
အုပ်ပြီး ရယ်မိသည် ။ ယွန်းဂီ မြင်ရင်
အထောင်းခံရနိုင်သည့် ပုံစံဖြင့်....
" ကျွန်တော်က ရုတ်တရက် Daddy
ဆိုတော့ ကျွန်တော့် အဖေများလား ဆို
ပြီး တွေးနေတာ.... ဆောရီး ယွန်းဂီ
မှန်း မသိလို့ပါ "
* အေး... မသိနဲ့ ပြန်လာမှ မင်းနဲ့ငါ နဲ့
တွေ့မယ် *
" ယွန်းဂီကလည်း ဆောရီးပါဗျာ...
ကျွန်တော် တကယ်မသိလို့ပါ
ဒါနဲ့ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဖုန်းဆက်တာ "
* အမ်! ... မေးစရာရှိလို့ *
" မေးလေ "
* သက်သာရဲ့လား ... နေလို့ရော
ကောင်းသွားပြီလား *
" ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ် ...
ယွန်းဂီရော ဒီည မကာအို သွားမှာဆို
ကျွန်တော် တော့ ယွန်းဂီကို လွမ်းနေ
ရတော့မှာပဲ "
သေချာပါသည် ။ တစ်ဖက်မှာတော့ ယွန်း
ဂီတစ်ယောက် ဂျီမင်း အသံနုနုလေး
အောက်မှာ ဖယောင်းတိုင် မီးကင်ခံရသလို
အရည်တတောက်တောက် ပျော်နေမည်
သာ အသေအချာပင် ။
* အမြန်ဆုံး ပြန်လာမှာပါ...
စောင့်နေနော်... လက်ဆောင်လည်း
ဝယ်ခဲ့မယ်... *
" ရပါတယ်ဗျာ... လူပဲ အမြန်ပြန်လာ "
...............................................
Skip >>
Hotel ရောက်တော့ VVIP room ကို
ယူမည်ဟု စဉ်းစားထားပြီး ကဒ်ထုတ်ပေး
ပြီးမှ VIP room ပဲယူဖြစ်သွားသည် ။
ပိုက်ဆံသိပ်မဖြုန်းချင်၍လည်း ပါသည်...
" VIP Room ပဲပေးပါ... One Night
with dinner ...ပြီးတော့ 26 ထပ်က
အခန်းကို လိုချင်တယ် ရမလား "
" ဟုတ်ကဲ့ ... ရပါတယ် "
အခန်းထဲရောက်တော့ ရေမချိုးချင်တော့၍
ဖုန်းထုတ်ကာ Gallery ထဲဝင်ကြည့်မိ
သည် ။ မနက်ကမှ ရိုက်ထားသည့် အသစ်
စက်စက် ကောင်လေး၏ အိပ်ပျော်နေသည့်
ပုံ ။
" ဟက် ! ငါဘာလို့ ဒီလိုလုပ်မိလဲ မသိဘူး
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ "
တစ်ယောက်ထဲ သဘောတကျ ရယ်ရင်း
ကောင်လေး ၏ နှုတ်ခမ်း ၊ မျက်လုံး ၊
လည်ပင်းပေါ်က သူပေးထားတဲ့ အမှတ်
အသား တစ်ချို့ ၊ စူတူတူ စတော်ဘယ်ရီ
သီး လေး ၊ ဗိုက်သားပေါ်က six pack
တွေနဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ပန်းနုရောင် သန်း
လျှက်ရှိသော မကြီးမသေး အကောင်ငယ်
ကို ကျကျနန ရိုက်ထားသည့် ပုံ
တွေကို ဖင်တစ်ပြန် ခေါင်းတစ်ပြန် ကြည့်
မိရင်း ယွန်းဂီ ခန္ဓာကိုယ်ထဲက သွေးတွေ
ပြောင်းပြန်စီးဆင်းနေသလို ပင် ခံစား
ချက်တွေက ပြင်းထန်လာခဲ့သည်......
" shittt!!! ငါ့ကို ဓာတ်ပုံနဲ့တောင်
ဒုက္ခ ပေးတဲ့ ကောင်လေး... ပြန်ရောက်
ရင်တော့ အားရပါးရ ..... Ohh! "
အခန်းအတွင်း ယွန်းဂီ၏ အားမလိုအား
မရ ဖြင့်ကောင်လေးကို မှန်းကာ ညည်းညူ
မိသည့် အသံတို့သာ ......
***********************************
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ...
အရေးအသား မပြည့်စုံခဲ့သည်ရှိသော်
သည်းခံ ပေးပါရန် xD
D