Ο Jin μου μίλαγε, αλλά εγώ δεν μπορούσα να τον ακούσω!
Απλώς συνέχισα να φωνάζω το ίδιο πράγμα.
Με ταρακουναγε σαν τρελός άλλο ούτε αυτό το ένιωθα!
Ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι περισσότερο...κι όλα έγιναν μαύρα...
(Συνεχίζεται)
Jin s Pov
Άρχισα να τον ταρακουναω σαν τρελός για να ξυπνήσει.
Επαθε κρίση πανικού...αλλά γιατί;
Κι γιατί έλεγε συνέχεια το ίδιο πράγμα;
Τι είδε και τον έκανε να αναστατωθεί τόσο πολύ;
Κοίταξα δίπλα του και είδα μια μάσκα και ένα μαχαίρι.
Μόλις διάβασα τι λέει το μαχαίρι, σοκαριστηκα.
Τα έβαλα στο συρτάρι του και τον πήρα στην αγκαλιά μου.
Κατέβηκα σχεδόν τρέχοντας κάτω και με κοίταξαν όλοι απορημένοι.
"Πάμε στο νοσοκομείο ΤΩΡΑ!"φώναξα.
Taehyung s Pov
Time Skip
"ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ! ΣΑΣ ΞΈΦΥΓΑΝ ΤΟΣΟ ΑΠΛΆ!"φώναξε και χτύπησε με δύναμη το χέρι του στα γραφείο.
Κατέβασαμε κάτω το κεφάλι μας.
"Σας ζητάμε συγνώμη αφεντικό..."είπα ταυτόχρονα, ξέροντας τι μας περίμενε.
"Όσο και να ζητάτε, δεν αλλάζει κάτι.... για μισό λεπτό... Taehyung!"
Ωχ...
"Ναι αφεντικό;"
"Που είναι...η μάσκα σου και το μαχαίρι σου;"με ρώτησε και μπορούσα να δω ξεκάθαρα στα μάτια του, πόσο θυμός υπήρχε εκεί μέσα.
Την εβαψα...
"Εμ...."
"ΣΤΑ ΠΗΡΕ ΤΟ ΑΓΟΡΙ?! ΜΑ ΚΑΛΑ ΠΌΣΟ ΗΛΙΘΙΟΣ ΕΊΣΑΙ! ΑΜΑ ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ ΚΑΙ ΔΟΥΝ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΉΚΕΙ ΤΟ DNA ΤΗΝ ΒΑΨΑΜΕ!"μου φώναξε μπροστά στα μούτρα μου.
"Jackson...βγες έξω..."
"Μα-"
"ΕΙΠΑ ΒΓΕΣ ΕΞΩ!"του φώναξε και έφυγε.
"Γιατί δεν του τα πήρες πίσω; Ή πιο απλα...γιατί δεν τον σκοτώνες κι αυτόν με τον φίλο του να τελειώναμε; Τώρα μπορει να μας πιάσουν εξαιτίας σου! ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΤΗΣ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΙΑΣ ΣΟΥ!"μου φώναξε πάλι.
"Δεν θα μας πιάσουν, γιατί δεν θα τα δώσει την αστυνομία"του είπα.
"Κι εσύ που το ξέρεις εξυπνακια;"
"Το ξέρω γιατί είμαι σίγουρος ότι έχει διαβάσει τι λέει πάνω το μαχαίρι!"του είπα και με κοίταξε περίεργα.
"Τι εννοείς; Τι έχει πάνω το μαχαίρι που δεν θα τον κάνει να το δώσει την αστυνομία;"
Δεν απάντησα.
"ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΆΝΩ ΤΟ ΜΑΧΑΊΡΙ?!"
"Τα αρχικά του ονόματος του και...τα δικά μου!"είπα και με σφαλιαρισε.
"ΕΊΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ; ΕΓΡΑΨΕΣ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΠΑΘΊ?! Αλλά για μισό...από που ξέρεις το όνομα του αγοριού;"
"Ήταν...το αγόρι μου...."
Jin s Pov
Time Skip
Περιμένουμε όλοι να βγει ο γιατρός και να μας πει αν είναι καλά ο Jungkook.
Εκείνη την στιγμη, βγήκε και πήγα γρήγορα προς αυτόν.
"Πώς είναι γιατρέ; Είναι καλά;" ρώτησα ανήσυχος.
"Ας πούμε πως ναι...θα ξυπνήσει σε 2 μέρες και όταν γίνει αυτό, για να είναι καλά και να μην το ξαναπάθει, θα πρέπει να του πάρετε χάπια για την κρίση πανικού! Δεν ξέρω τι ακριβώς είδε και τον τάραξε τόσο πολύ, αλλά για ένα χρονικό διάστημα, μπορεί να παθαίνει κρίσης πανικού συνέχεια! Θα σας πρότεινα, όταν ξυπνήσει με το καλό, να μην του λέτε πράγματα που τον ταράζουν γιατί αν εκείνη την στιγμή του έρθει η κρίση πανικού και ακούσει κάτι δυσάρεστο, τα πράγματα θα είναι πιο κρίσιμα!"μου είπε.
"Ευχαριστώ γιατρέ! Μπορούμε να πάμε να τον δούμε;"
"Ναι φυσικά!"κι με αυτό έφυγε.
Τα παιδιά έπεσαν κατευθειαν πάνω μου, για να μάθουν τι έχει ο Jungkook.
Τους είπα ότι μου είπε ο γιατρός και μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο όπου τον είχαν.
Ήταν γεμάτος με σοληνακια και δίπλα του είχε το μηχάνημα που μετράει τους σφιγμους. (Δεν έχω ιδέα πως λέγεται 😂)
Ξέρω γιατί έπαθε κρίση πανικού...αλλά που τα βρήκε αυτά;
Επίτηδες δεν είχα πει στους άλλους ότι θα ψάξω για αυτόν.
Κάτι μου λέει, πως δεν άργησαν να γυρίσουν πίσω για αυτό το λόγο...
Κι ο μόνος που μπορεί να μου πει αυτήν την στιγμή...είναι ο Jimin.
"Hey Jimin! Έρχεσαι μαζί μου για μια βόλτα;"τον ρώτησα και με πλησίασε.
"Κι ο Jungkook?"
"Μην ανησυχείς, δεν θα αργήσουμε!"του είπα και αφού χαιρέτησαμε τους άλλους βγήκαμε έξω.
Αρχίσαμε να περπατάμε προς το πάρκο που υπήρχε εκεί κοντά.
Μόλις φτάσαμε, κάθησαμε σε ένα παγκάκι.
"Jimin;"
"Τι;"
"Γιατί αργήσατε να γυρίσετε;"τον ρώτησα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια.
"Τ-τι εννοείς?! Σου είπα, ειχε κ-κοσμο στο σουπερμάρκετ!"
"Βραδιάτικα;"τον ρώτησα πάλι.
Σε παρακαλώ...μπορεί οι άλλοι να το εχαψαν, αλλά εγώ πάντως όχι.
"Ν-Ναι..."είπε αγχωμενος και κοίταξε κάτω.
"Jimin...σε παρακαλώ...πες μου!"τον παρακάλεσα.
"Δεν μπορώ να σου πω...ο Jungkook μου είπε να μην μιλήσω σε κανέναν για αυτό..."μου απάντησε.
"Μα, είναι για το δικό του καλό...σε παρακαλώ, δεν θα το πω στους άλλους..."
τον παρακάλεσα ξανά.
"Αχ...καλά..."μου είπε και άρχισε να μου διηγείται ότι είχε συμβεί.
Μολις τελείωσε, τον κοιτουσα σοκαρισμένος.
"Πάμε λίγο σπίτι..."του είπα και τον τράβηξα απο το χέρι.
"Μα οι άλλοι μας περιμένουν!"
"Δεν θα πάθουν κάτι άμα περιμένουν άλλο λίγο!"κι έτσι τον έβαλα μέσα στο αμάξι.
Time Skip
"Γιατί ήρθαμε σπίτι είπαμε;"με ρώτησε μπερδεμένος.
Είναι κι ηλίθιο το παιδί.
"Μην ρωτάς πολλά και ακόλουθα με!"μπήκαμε στο δωμάτιο του Jungkook και με κοίταξε περίεργα.
"Γιατί μπήκαμε εδώ;"
"Jimin...είπες ότι οι φωνές αυτών των ανδρών, σας φαινόντουσαν γνωστές έτσι;"
"Ναι"
"Κι ο Jungkook, πήρε την μάσκα και το μαχαίρι του ενός...σωστά;"
"Ναι, αλλά που κολλάει αυτο;"
"Jimin, δεν πιστεύεις ότι είναι λίγο περίεργο να πάθει κρίση πανικού, ΑΚΡΙΒΩΣ μετά απο αυτό; Δεν πιστεύεις ότι ίσως κάτι έχει πάνω το μαχαίρι και τον τάραξε τόσο; Για σκέψου..."του είπα και μετά με κοίταξε σοκαρισμένος.
"Μ-Μα δεν γίνεται..."
Έβγαλα από το συρτάρι το μαχαίρι και του το έδωσα.
"Γιατί μου το δίνεις αυτό;"
"Διαβασε τι λέει επάνω."
"K.TH? Δ-Δεν γίνεται, ίσως να είναι μια σύμπτωση..."μου ειπε και μπορούσα να δω ξεκαθαρα τα γουρλωμενα μάτια του.
"Διαβασε τι λέει κι από την άλλη..."
"J.JK?"
"Αυτό δεν σου φαίνεται και με πολύ σύμπτωση, έτσι;"του είπα ειρωνικά.
Έπεσε κάτω στα γόνατα και με κοίταξε με δακρυσμένη μάτια.
"Ζει..."
(Συνεχίζεται)
Heyyy😂
Ελπίζω να σας άρεσε και να βάλετε 🌟.
Byeee 💕
(998 λέξεις 😂)